ตอนที่ 1047 ดำกลายเป็นขาว
ฟางเจิ้งจือไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับจิตใจของหยุนชิงวูแต่เขาลังเลเล็กน้อย
บางทีสภาพจิตใจของเขาอาจยังไม่มั่นคงพอจึงหวั่นไหวหลังจากฟังสิ่งที่นางพูด
อย่างไรก็ตาม…
จะมีผู้ชายสักกี่คนที่ทนเห็นเรื่องแบบนี้ได้?จะไม่ได้รับผลกระทบจากการแสดงออกของหยุนชิงวู?
ฟางเจิ้งจือเกลียดหยุนชิงวู
อย่างไรก็ตามเขารู้สึกเศร้าและทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นนางตาย
เขาควรมอบแผนที่สู่สวรรค์ยี่สิบแปดชิ้นให้นางดีหรือไม่นางจะได้ไม่ต้องเสี่ยง
ยังไงตอนนี้พวกเขาก็กำลังต่อสู้ไปด้วยกัน…
’นางจะไม่โกหกข้าใช่ไหม?’ ไม่!
’ถ้านางโกหกล่ะ?’
ฟางเจิ้งจือส่ายหัวอย่างรุนแรงเขาต้องการเชื่อในตัวนาง แต่เมื่อเขานึกถึงตัวตนที่แท้จริงของนางเขาอดไม่ได้ที่ต้องระงับความรู้สึกของตัวเอง
มั่นเสี่ยงเกินไป
ถ้าหยุนชิงวูหักหลังมันเท่ากับความตายของเขาเอง
หยุนชิงวู…
ถ้านางไม่ได้มีสายเลือดของอสูรและปีศาจไหลเวียนอยู่ในตัวฟางเจิ้งจือคงจะเชื่อนาง อย่างไรก็ตามความจริงไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้
ก่อนหน้านี้นางร้องขอความตายเพราะไม่มีโอกาสรอดแต่ถ้านางมีโอกาสนางจะยอมละทิ้งกองทัพอสูรและปีศาจให้หนานกงมู่ควบคุมอยู่อีกงั้นหรือ?
ใช่เขาไม่ควรให้โอกาสนาง อืมหลังจากที่เจ้าจัดเรียงแผนที่ยี่สิบแปดชิ้นเสร็จข้าจะปล่อยเจ้าออกมา และเราจะออกไปจากที่นี่ด้วยกัน ฟางเจิ้งจือตัดสินใจได้แล้ว
เขาไม่อยากทำแบบนี้แต่ไม่มีทางเลือกหยุนชิงวูอันตรายเกินไป
อืม หยุนชิงวูพยักหน้าเบาๆ
นางไม่ว่ากล่าวหรือรู้สึกเศร้าเพราะนางรู้อยู่แล้วว่าฟางเจิ้งจือต้องตัดสินใจทำเช่นนี้ใบหน้าของนางราวกับน้ำในทะเลสาบอันเงียบสงบ
ทันใดนั้นหยุนชิงวูก็ถูกเก็บเข้าไปในกล่องดำที่มีแผนที่สู่สวรรค์อยู่
เหตุการณ์เช่นนี้ย่อมดึงดูดความสนใจของกองทัพอสูรและปีศาจ
นายน้อยหายไปไหน?!
ฟางเจิ้งจือทำอะไรกับท่านหยุนชิงวู?!
เขาย้ายตำแหน่งนางไปที่อื่นใช่ไหม?ถ้าเขาทำแบบนั้นได้ทำไมเขาไม่หนีไปเองล่ะ? ไม่มีใครสามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้
การหายไปของหยุนชิงวูทำให้พวกเขาตกใจเป็นอย่างมาก
ฟางเจิ้งจือคืนนายน้อยของพวกเรามา! กองทัพอสูรและปีศาจไม่สามารถทนได้อีกต่อไป พวกเขาเริ่มโจมตีฟางเจิ้งจือ
ลูกธนูและหอกนับไม่ถ้วนลอยไปหาฟางเจิ้งจือ
ครั้งนี้พวกเขาไม่ได้ขออนุญาติจากหนานกงมู่ตามความคิดของพวกเขาแล้วนั้นหยุนชิงวูยังคงเป็นนายของพวกเขา
ฟางเจิ้งจือไม่คิดจะอธิบายอะไร
อย่างไรก็ตามการโจมตีที่ถาโถมเข้ามาทำให้เขาเจอกับปัญหาแม้อาวุธธรรมดาๆจะไม่สามารถทำอะไรเขาได้มาก
แต่ด้วยการเคลื่อนไหวที่ถูกจำกัดมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหลบมันทั้งหมด
โดยไม่มีทางเลือกฟางเจิ้งจือต้องสร้างเกราะป้องกันจากการโจมตีทั้งหมด แน่นอนว่ามันทำให้เขาต้องใช้พลังงานมากขึ้น
โชคดีที่แหล่งพลังงานของฟางเจิ้งจือมีมากมาย
เขายังรอได้อีกสักพัก
อย่างไรก็ตามสภาพของหยุนชิงวูยังคงไม่ชัดเจนนัก
ขณะที่ฟางเจิ้งจือกำลังป้องกันการโจมตีใบหน้าของหยุนชิงวูกลับซีดขาวลงเรื่อยๆ
สามสิบหกกระบวยเป็นทักษะที่ยากมากที่ใครจะเข้าใจมัน
ราวกับต้องแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ในสถานการณ์ที่มีเสียงรบกวนอยู่รอบๆมันต้องใช้เวลานานกว่าปกติ
หยุนชิงวูกำลังตกอยู่ในความยากลำบาก
การหายใจนั้นเป็นสัญชาตญานของมนุษย์หากขาดอากาศไปช่วงเวลาหนึ่งร่างกายอาจจะตายได้
เขาไม่รู้ว่าหยุนชิงวูจะทนได้นานแค่ไหน เจ้าทำได้ไหม?พวกเราควรทำเช่นไรดี? ฟางเจิ้งจือสามารถสัมผัสได้ถึงสถานการณ์ในกล่องดำ นอกจากใบหน้าของนางที่ซีดขาวแล้ว ร่างกายของนางยังสั่นสะท้าน
แผนที่สู่สวรรค์ยี่สิบแปดชิ้นลอยอยู่ด้านหน้าของหยุนชิงวูนางจ้องพวกมันอย่างสงบขณะที่มือของนางขยับไปมาอย่างต่อเนื่อง
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
นางจะอยู่ได้นานเท่าไรหากไม่มีอากาศหายใจ
มันไม่ใช่คำถามที่ยาก
ด้วยระดับพลังของหยุนชิงวูที่ไม่สูงนักเป็นไปไม่ได้ที่นางจะทนได้นานนัก
ตูม!
ตู้ม!
สายฟ้าสีเลือดผ่าลงมาจากท้องฟ้า
ฟางเจิ้งจือหลบพวกมันอย่างต่อเนื่องขณะที่ป้องกันการโจมตีจากลูกธนูและหอกทุกทิศทาง ฟางเจิ้งจือเจ้าไม่มีทางทนได้อีกแล้ว มอบสิ่งที่ข้าต้องการมาซะ! เสียงของหนานกงมู่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องขณะที่เขาควบคุมให้กิ่งไม้โจมตีใส่ฟางเจิ้งจือ
ฟางเจิ้งจือยังไม่มีท่าทางที่จะยอมแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตามหยุนชิงวูดูเหมือนจะทนไม่ไหวแล้ว
ฟางเจิ้งจือสามารถสัมผัสได้ว่าความเร็วที่มือของหยุนชิงวูลดลง
เขาควรปล่อยนางออกมาจากกล่องดำไหม?
หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป…
บางทีหยุนชิงวูอาจจะต้องตาย
ด้านหยุนชิงวูมือหนึ่งของนางเริ่มทำเครื่องหมายลงบนแผนที่
นางมีสภาพจิตใจที่แข็งแกร่งจริงๆ!
นางจะทำได้ไหม? นางเป็นสายเลือดของอสูรและปีศาจ…ข้าไม่ควรปล่อยให้นางได้แผนที่สู่สวรรค์นางอาจจะหนีไปพร้อมกับพวกมันได้ทุกเมื่อ…ข้าไม่สามารถแสดงความเมตตากับนางได้! ฟางเจิ้งจือย้ำเตือนตัวเองอีกครั้ง
นั่นเป็นเพราะเขาเคยไว้ใจนาง
อย่างไรก็ตาม…
นางกลับหลอกเขา
มันไม่แปลกที่เขาจะระวังหยุนชิงวู
เวลาผ่านไปอย่างต่อเนื่อง
ร่างกายของหยุนชิงวูสั่นแรงขึ้นมือของนางเริ่มยกไม่ขึ้น อย่างไรก็ตามหยุนชิงวูยังคงกัดริมฝีปากแน่น
นางไม่ได้ส่งสัญญานใดๆเพื่อขอความช่วยเหลือแม้แต่น้อยแม้ว่าใบหน้าของนางจะกลายเป็นสีม่วงคล้ำ สายตาของนางยังคงแน่วแน่
ติ๋งติ๋ง…
เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากของนางชุดสีขาวของนางชุ่มไปด้วยเหงื่อ
หยุนชิงวูทำไมเจ้าต้องเป็นหยุนชิงวูด้วย? ทำไมเจ้าต้องมีสายเลือดของอสูรและปีศาจอยู่ในตัว? ถ้าเจ้าไม่ใช่…เพียงแค่เจ้าไม่ใช่….บางทีพวกเราอาจจะเป็นเพื่อนกันได้… ฟางเจิ้งจือกำหมัดแน่นพร้อมกับเหวี่ยงหอกฉีหลินในมือไปมาด้วยอารมณ์ที่พุ่งพล่าน
มันเป็นเรื่องตลกจริงๆ
ถ้าไม่มีหยุนชิงวูเขาคงต้องตายอย่างแน่นอน
ฟางเจิ้งจือไม่เคยคิดว่าชีวิตของตัวเองจะต้องมาผูกติดอยู่กับหยุนชิงวู
ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้เขายังต้องการจะฆ่านางอยู่ด้วยซ้ำ
ไม่ข้าเป็นผู้ชายจะพึ่งให้ผู้หญิงคนหนึ่งช่วยชีวิตข้าได้เช่นไร? ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้ข้ายังต้องการจะฆ่านางอยู่เลย! หัวใจของฟางเจิ้งจือสั่นสะท้าน
เขารู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิดเขาไม่ควรเก็บหยุนชิงวูเข้าไปในกล่องดำ เขาควรจะเป็นคนที่จัดเรียงแผนที่สู่สวรรค์ด้วยตัวเอง เขาไม่ควรผลักภาระให้นาง
ขณะที่ฟางเจิ้งจือกำลังคิดอยู่นั่นเองหยุนชิงวูที่ยืนอยู่กลับล้มลงกับพื้น
นางกำลังจะตาย!
ฟางเจิ้งจือตกตะลึงและเตรียมจะปล่อยหยุนชิงวูออกมา
เขาไม่มีทางยอมให้นางตายแบบนั้นแน่นอน
ถ้านางต้องตายนางควรจะตายด้วยดาบ
ไม่อย่างนั้นมันคงไม่ยุติธรรมสำหรับเขา
ขณะที่ฟางเจิ้งจือกำลังจะปล่อยนางหยุนชิงวูกลับลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
ร่างของนางสั่นไม่หยุด
เห็นได้ชัดว่านางพยายามอย่างหนักเหงื่อของนางหยดลงบนพื้นอย่างต่อเนื่อง
ยิ่งไปกว่านั้นเขาเห็นว่าผมของหยุนชิงวูจากสีดำเริ่มกลายเป็นสีเทาและขาวตามลำดับ
ผมของนางเปลี่ยนเป็นสีขาวในช่วงเวลาอันสั้น?!
มันเป็นฉากที่แปลกมากนางเข้าไปในกล่องดำไม่ถึงสิบห้านาทีเลยด้วยซ้ำ
หยุนชิงวูเจ้า…เจ้าต้องพยายามถึงขนาดนี้?! ฟางเจิ้งจือรู้สึกเจ็บปวด ขณะที่หยุนชิงวูเริ่มสัมผัสแผนที่ยี่สิบแปดชิ้นด้วยมือทั้งสองข้างเพื่อที่จะรวมพวกมันเข้าด้วยกัน
รอ!
เขาต้องรออีกสักพัก!
หยุนชิงวูกำลังจะทำสำเร็จแล้ว!
เขาต้องไม่ใจอ่อนกับนางเขาต้องรอนางรวมพวกมันให้สำเร็จก่อน
ไม่!
หยุนชิงวูกำลังจะตาย!
นางกำลังจะตายแล้วจริงๆ
บัดซบ!ช่างหัวมัน! ฟางเจิ้งจือตะโกนพร้อมกับกดมือลงไปที่กล่องดำ ออกมา!
……………………………………..
