เทพมารตกสวรรค์ – ตอนที่61 อับอาย 1

ตอนที่61 อับอาย 1

หลังจากที่ไป๋หลงกล่าวอธิบายเรื่องราวทั้งหมดจบแต่เว้นไว้เพียงเรื่องของราฟาเอลเท่านั้นที่ไม่ได้กล่าวออกมา…ไป๋หลงได้ขอใบจบการศึกษาจากสำนักหมื่นกระบี่ มา2ฉบับด้วยกัน ใบแรกซึ่งแน่นอนเป็นของไป๋หลงเองและอีกใบนึงก็คือของอู้เฉียงที่กำลังเดินทางมา…ปกตินั้นการจะขอใบจบการศึกษานั้นจะต้องขอท้าสู้กับ1ใน12ผู้อาวุโส

ซึ่งแน่นอนว่าเหล่าศิษย์ทุกคนไม่ว่าจะสายนอก สายใน หรือ สายหลัก มีสิทธิ์ในการท้าสู้เพียง1ครั้งเท่านั้น ถ้าทำให้ผู้อาวุโสยอมรับได้ถือว่าผ่านแต่ถ้าไม่ก็ต้องรอไปอีก3ปีและจะไม่ได้รับทรัยพยากรในการฝึกที่สำนักแจกจ่ายให้เดือนละครั้ง…ถือเป็นเรื่องลำบากเป็นอย่างมากการที่ขาดทรัยพยากรในการบ่มเพาะ…ยิ่งเป็นศิษย์ที่มาจากครอบครัวยากจนซึ่งแน่นอนว่า…ไม่มีเงินซื้อทรัยพยากรจากภายนอกเป็นแน่..ทำให้การถ้าสู้กับ1ในผู้อาวุโส จะต้องมั่นใจในฝีมือพอสมควร…

แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้บอกไปคงไม่มีใครเชื่อซ้ำยังจะเป็นเรื่องที่น่าขบขันในวงเหล้าเสียมากกว่า เด็กหนุ่มอายุราวๆ17ปี ทำให้ผู้อาวุโสทั้ง12คุกเข่าต่อหน้าตนเป็นเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิดอย่างแน่นอนว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริงๆ…

การที่ไป๋หลงขอใบจบการศึกษาจากเจ้าสำนักนั้นไม่มีใครเคลือบแคลงใจหรือไม่เห็นด้วยแม้แต่คนเดียวเพียงแค่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ผู้อาวุโสทั้ง12ต่างสั่นสะท้านไปทั้งตัว

” เจ้าหนูเจ้าเอาใบจบการศึกษาไปแล้วเจ้าจะไปสอบเข้าที่สถาบันไหนอย่างงั้นหรือให้ข้าแนะนำสถาบันที่ข้าพอรู้จักให้หรือไม่ ” เจ้าสำนักกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเชิงแนะนำ ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็ปริยิ้มออกมาก่อนจะผสานมือแล้วกล่าวมาอย่างสุภาพ..

” ข้ามีสถาบันที่อยากเข้าแล้ว..ข้าขอขอบคุณท่านเจ้าสำนักที่แนะนำ ”

เจ้าสำนักหวังหย่งได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวขึ้นด้วยความสงสัย…

” สถาบันไหนหรือ..ที่เจ้าต้องการจะเข้า ”

ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้ก็กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติราวกับไม่ทุกข์ไม่ร้อนที่กล่าวชื่อสถาบันนั้นออกมา..

” สถาบันเทพมารขอรับ!! ”

ผู้อาวุโสทั้ง12ต่างสั่นสะท้านในทันทีแต่ก็ไม่มีใครปริปากพูดออกมามีเพียงเจ้าสำนักหมื่นกระบี่เท่านั้นที่นิ่งเงียบก่อนจะปริยิ้มและหัวเราะออกมา..

” ฮ่าๆๆ!! ดี ข้าเชื่อว่าเป็นเจ้าคงสามารถสอบเท้าที่นั้นได้แน่นอนเอาละข้าขอให้เจ้าโชคดีก็แล้วกันทั้งเจ้าทั้งเด็กที่ชื่ออู้เฉียงนั้น…ข้าขอฝากชื่อสำนักหมื่นกระบี่ไว้กับเจ้า ”

” ข้าไป๋หลงจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง ” ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงตั้งมั่นแต่ในขณะนั้นเอง..

ปึง!!

เสียงประตูถูกเปิดออกอย่างรุนแรงก่อนจะมีศิษย์คนนึงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงร้อนรน…

” ท่านเจ้าสำนัก สำนักวารีพิสุทธิ์!! มาก่อเรื่องทำร้ายศิษย์ของพวกเราอีกแล้วขอรับ!! ”

เจ้าสำนักได้ยินเช่นนั้นก็ใบหน้าแปรเปลี่ยนจากยิ้มแย้มเป็นใบหน้าที่น่ากลัวเป็นอย่างมากก่อนจะกล่าวออกมาด้วยความโกรธแค้น..

” มันจะมากเกินไปแล้ว!! เห็นทีข้าต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเสียทีถึงแม้จะต้องแตกหักกับสำนักวารีพิสุทธิ์ก็ตามที.. ”

ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็แย้มยิ้มออกมาทันทีก่อนจะกล่าวออกมาราวกับนึกสนุกบางอย่างขึ้น…

” ท่านเจ้าสำนักท่านพอจะมีชุดของศิษย์สายนอกให้ข้ายืมสัก1ชุดหรือไม่? ”

เจ้าสำหนักหวังหย่งได้ยินเช่นนั้นก็กำลังจะกล่าวถามขึ้นแต่เห็นรอยยิ้มบนหน้าของไป๋หลงเจ้าสำนักก็เข้าใจได้ในทันที…ไป๋หลงเมื่อเห็นว่าเจ้าสำนักเข้าใจถึงเจตนาที่ไป๋หลงต้องการจะสื่อก็กล่าวออกมาด้วยความเคารพทันที

” ไหนๆข้าก็ได้ใบจบการศึกษามาแล้วข้าจะต้องตอบแทนท่านเจ้าสำนักสักเล็กน้อย พวกท่านคิดว่ายังไงผู้อาวุโส ”

ไป๋หลงกล่าวแย้มยิ้มออกมาแต่กลับสร้างความสั่นสะท้านให้กับผู้อาวุโสทั้ง12ในทันที ทำให้นึกถึงรอยยิ้มเมื่อก่อนหน้านี้มันซ้อนทับกัน..เป็นรอยยิ้มของมัจจุราชโดยแท้!!…ผู้อาวุโสทั้ง12ต่างพยักหน้าพร้อมกัน

ตอนนี้ผู้อาวุโสทั้ง12ต่างพากันเวทนาและสงสารสำนักวารีพิสุทธิ์โดยแท้ที่มาไม่ดูฤกษ์ยามเช่นนี้ทำให้ต้องมาเจอกับหายนะเดินได้เช่นนี้…

เขตศิษย์สายนอก…

” ท่านอาจารย์ ศิษย์ของสำนักหมื่นกระบี่ถึงไร้ฝีมือเช่นนี้เลยหรือ ข้ายังไม่ทันได้ออกแรงเต็มที่เลย…พวกนี้ต่างพากันหมดสภาพสะแล้วจะมีดีก็เพียงแต่…ศิษย์หญิงเท่านั้นที่งดงามเช่นนี้ ”

หนึ่งในศิษย์ของสำนักวารีพิสุทธิ์กล่าวขึ้นพลางเอื้อมมือกำลังจะแตะเนื้อต้องตัวศิษย์หญิงของสำนักหมื่นกระบี่ที่ประลองแพ้อย่างหมดสภาพเสื้อผ้าขาดหลุดรุ่ย ซึ่งศิษย์หญิงคนนั้นก็คือ ศิษย์หญิงที่ประมือกับไป๋หลงเมื่อก่อนหน้านี้….เหล่าศิษย์สำนักหมื่นกระบี่พยามเข้าไปช่วยแต่โดนขวางไว้โดยเหล่าศิษย์นับ10ของสำนักวารีพิสุทธิ์…

ทันใดนั้นเองมีร่างๆหนึ่งพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วจนแม้แต่ผู้อาวุโสของสำนักวารีพิสุทธฺ์ที่ตามมาด้วยยังมองตามเคลื่อนไหวไม่ทันจนสร้างความตกตะลึงให้กับศิษย์ทั้งสองสำนักเป็นอย่างมาก ในที่สุดร่างๆนั้นก็ไปหยุดตรงศิษย์หญิงคนนั้นทันที ในขณะที่มือขวาจับแขนของศิษย์สำนักวารีพิสุทธิ์คนนั้นไว้…

” โถ่วๆ…พี่ชายข้าได้ยินว่าท่านอยากออกแรงเช่นนั้นหรือ? ท่านได้ตามคำขอ.. ” ไป๋หลงกล่าวออกมาก่อนจะเหวี่ยงศิษย์สำนักวารีพิสุทธิ์คนนั้นไปชนกับกำแพงหิน..โดยศิษย์คนนั้นยังไม่ได้กล่าวอะไรออกมาด้วยซ้ำ

ตึง!!

” อะไรกัน!! ข้ายังไม่ทันได้ออกแรงเสียด้วยซ้ำทำไมศิษย์สำนักวารีพิสุทธิ์ที่เก่งนักหนาถึงโดนเหวี่ยงไปติดกำแพงเช่นนั้นเล่าโถ่ถัง..ทำไมพวกเจ้าไม่เข้ามาพร้อมกันทั้งหมดละ ข้าเกรงว่าถ้าทีละคนมันจะทำให้ข้าเสียเวลา ”

ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันและเป็นการตบหน้าสำนักวารีพิสุทธิ์เข้าอย่างจัง…

เทพมารตกสวรรค์

เทพมารตกสวรรค์

Status: Ongoing

ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน ได้เกิดเหตุการณ์ครั้งสำคัญที่สุด เทพและมารได้ตกหลุมรักกันเรื่องนี้เป็นเรื่องที่รู้กันเฉพาะเบื้องบนเท่านั้น แต่ก็มีเบื้องล่างบางส่วนที่รู้เแต่ทั้งสองนั้นหาใช่เทพและมารทั่วไป ฝ่ายเทพคือ ราฟาเอล ซึ่ง ตกหลุมรักกับเทพมาร อัลบาร์ ซึ่งทั้งสองเป็นบุคคลที่ทรงอำนาจ และมีชื่อเสียงอยู่มาก ในเรื่องความแข็งแกร่ง ทั้งสองได้ตกหลุมรักกัน และได้ให้กำเนิดบุตร แต่ ความรักของเทพและมาร เป็นเรื่องต้องห้าม เพราะ ทั้ง2ฝ่าย ต่าง เปรียบเสมือน แสง และความมืด ซึ่งมิอาจเป็นที่ยอมรับได้ เรื่องนี้รู้ถึงหูของ เทพสูงสุด จึงจำเป็นจะต้อง สะสางปัญหาเรื่องนี้ด้วยตัวเอง...

"ราฟาเอล เจ้าได้ทำผิดกฏของสวรรค์ และมิหนำซ้ำยังให้กำเนิดบุตร เห็นทีว่าข้าต้อง สังหารบุตรของเจ้าเพื่อไม่ให้เป็นที่ครหา "

เสียงพูดอันทรงพลังและศักดิ์สิทธิ์ แต่ มิทำได้ให้ราฟาเอล หรือ เทพมารหวั่นแม้แต่น้อย ถึงแม้อยู่วงล้อมของกองทัพเทพ มากกว่าแสนตนก็ตาม

" เอาล่ะส่งตัวบุตรของพวกเจ้ามาข้าจะถือว่าข้าให้อภัยพวกเจ้าทั้งสองก็แล้วกัน"

เมื่อองค์เทพค์สูงสุดของเหล่าเทพพูดจบก็เกิดความเงียบเข้าครอบคลุมแต่ในขณะนั้นเองก็เกิดเสียงหัวเราะของเทพมารขึ้น ทำให้เหล่าเทพ หน้าขึ้นสีและจะเข้าไปจัดการเทพมารตนนั้นแต่ไม่มีคำสั่งขององค์เทพสูงสุด เลยได้แต่รอฟังคำสั่ง

"ฮ่าๆๆๆๆ!! ตลกสิ้นดี คิดว่าข้าจะส่งบุตรของพวกเราให้เจ้าอย่างงั้นรึ หึ!! ฝันไปเถอะ ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าจะลากพวกเจ้าไปด้วยให้จงได้"

เทพมารพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันสร้างความไม่พอใจกับเหล่าเทพอย่างมาก แต่ องค์เทพสูงสุดยังไม่ได้กล่าวอะไร

"เป็นเช่นนั้น ถึงแม้ข้าจะตายแต่ข้าจะลากพวกท่านทุกคนไปกับข้าด้วยถึงแม้ข้าจะตายก็ตามแต่....บุตรของพวกข้าต้องรอด ถึงแม้พวกท่านจะะเป็นเผ่าพันธุ์ เดียวกัน แต่ข้า ก็ไม่ยอมให้พวกท่านแตะต้องบุตรของข้าเป็นอันขาด!!! "

หลังจากราฟาเอลและเทพมารพูดจบก็หันหน้ามาหากันซึ้งในอ้อมแขนของเทพมาร อุ้มเด็กทารกหน้าตาน่ารัก ดวงตาที่ไร้เดียงสา เส้นผมที่ปลิวไสวตามสายลม ทั้งสองได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา สร้างความกดดันให้กับเหล่าเทพเป็นจำนวนมาก

ตู้มมม!!

หลังจากทั้งสองปลดปล่อยแรงกดดันออกมา ทำให้องค์เทพสูงสุดเริ่มขมวดคิ้วและเริ่มคิดบางอย่างในใจ

" ทั้งสองคงจะรักกันมากสิน่ะ ข้าเองก็ไม่อยากสู้กับเผ่าพันธ์ตัวเองด้วยสิ งั้นเอาเป็นแบบนี้ละกัน "

"ราฟาเอล และ เทพมาร พวกเจ้าคงจะรักกันมากสินะ เอาเป็นแบบนี้เป็นไง เรื่องบุตรของพวกเจ้าข้าจะไม่ยุ่ง แต่ ข้าจะผนึกพวกเจ้า ทั้งสองไว้ในมิติพิเศษ เป็นเวลา10000ปี หลังจากผ่านหนึ่งหมื่นไป พวกเจ้าทั้งสองจะทำอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของข้า นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ข้าในนามองค์เทพสูงสุด ขอปลด ราฟาเอล

ออกจาก การเป็นเผ่าเทพ ณ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ส่วนเจ้า เทพมาร!! ถ้าเจ้ารัก ราฟาเอลจงตัดปีกตัวเองออก1คู่ ข้าจะไม่ทำอันตรายต่อลูกของพวกเจ้า เป็นไงจะรับหรือไม่รับข้อเสนอของข้าล่ะ จงเลือกซะ"

หลังจากเทพสูงสุดกล่าวจบก็เกิดเสียงคัดค้านหลายเสียง...

" ท่านเทพสู- " เทพองค์นั้นกล่างยังไม่ทันจบก็ โดนเสียงอันทรงพลังกล่าวขึ้น

"เงียบบบบบ!!"

" นี้คือการตัดสินใจของข้าพวกเจ้าไม่มีสิทธ์ ในที่นี้มีใคร สู้ตัวต่อตัว กับ ราฟาเอลและเทพมารได้บ้างล่ะ ข้าขอพูดเลยว่าไม่มี พวกเขาทั้ง2 ทรงพลังเกินไป และอีกอย่าง ราฟาเอลเป็นพวกพูดจริงทำจริง จำที่นางพูดได้หรือไม่ ว่านางจะลากพวกเจ้าไปด้วยถึงให้ต้องตาย " หลังจากเทพสูงสุดพูดจบก็ไม่ใครกล่าวขีดขึ้นมาอีก ถึงจะมีเทพบางองค์เจ็บใจแต่ต้องยอมรับว่า ที่เทพสูงสุดพูดมานั้นเป็นเรื่องจริง

"ได้ ข้าขอรับข้อเสนอ นั้นข้าจะตัดปีกของข้าออก1คู่ หวังว่าเทพอย่างพวกเจ้าคงไม่ผิดคำพูด!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันแสนจะเย็นชา การตัดปีกออกนั้น จะเป็นการตัดพลังไปด้วย ซึ่งเทพมารที่มีปีกถึง8 คู่ การที่เสียไป1คู่ ถือว่าเป็นการสูญเสียที่หนักหนาพอสมควร...

"ไม่นะอัลบาร์เจ้าจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ!!!"

ราฟาเอลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าและเสียใจ...

"ไม่เป็นไรหรอกยังไงต้นเหตุก็เกิดมาจากข้า แล้วอีกอย่างข้าก็ไม่อยากให้เจ้าสู้กับเผ่าพันธุ์ตัวเองด้วย"

ราฟาเอลกำลังจะพูดต่อ แต่เทพมารได้ตัดปีกตัวเองออก1คู่ ทำให้ความเจ็บปวดถาโถม เข้ามา แต่เทพมารไม่ส่งเสียงร้องออกมาแม้แต่น้อย

"เอาล่ะข้าทำตามที่ท่านพูดไว้แล้ว หวังว่าท่านคงจะไม่ผิดคำพูดนะ!!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันอ่อนล้าเต็มทน...

"อืม...ข้าให้สัญญา"

หลังจากเทพสูงสุดให้คำสัณญาเขาก็ล้มตัวลงหมดสติเพราะการตัดปีกออกนั้น เหมือนกับตายทั้งเป็น

"อุแว้ๆ"

เสียงเด็กทารกร้องขึ้น ถึงแม้จะไร้เดียงสาแต่ความเป็นบุตรเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อบาดเจ็บก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา ราฟาเอลเห็นภาพตรงหน้ารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก นางเองก็ถือเป็นแม่คนนึง ราฟาเอลนางเดินเข้าไปใกล้ ลูกของตนซึ่งอยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นพ่อ นางได้ทำการผนึกจิตวิญญาณส่วนนึงของนางไว้ในจิตของบุตร เมื่อถึงเวลา ผนึกจะคลายออกและจะได้เจอกับจิตวิญญาณ....ของนางที่นางได้หลงเหลือไว้ให้ และได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตร

เป็นดาบประจำดวงจิตวิณญาณของผู้ถือครอง...ไม่สามารถให้ใครใช้ได้ ยกเว้นจะได้รับการสืบทอดโดยตรงและได้รับการยิมยอมทั้ง2ฝ่าย!! ซึ่งบุตรของ ราฟาเอล และ อัลบาร์ นั้น เป็นกรณียกเว้นสามารถให้ได้โดยไม่ต้องผ่านการยินยอมจากอีกฝ่าย ซึ่งก่อนหน้านี้อัลบาร์ ได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตรไปแล้ว... ราฟาเอลอุ้มบุตรขึ้นมาและนำพลังส่วนหนึ่งมาห่อหุ้มร่างของบุตรตนและหายวับไปทันที ในตอนนี้บุตรของนาง ถูกส่งลงไปยังโลกเบื้องล่างแล้ว สร้างความตื่นตระหนกให้กับพวกเทพเหล่านี้เป็นอย่างมากเพราะกลัวว่าในอนาคต เด็กคนนี้จะนำภัยพิบัติมาให้...

"หลังจากผนึกพวกมัน2คนแล้วพวกเจ้านำกำลังคนของเราไป100 คนแล้วสังหารเด็กนั้นทิ้งซะในอนาคตมันอาจจะเป็นปัญหาต่อแผนการในอนาคตของท่านผู้นั้นได้"

เทพองค์นี้ รูปร่างสูงใหญ่กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เส้นผมสีน้ำตาล กล่าวด้วยน้ำเสียงเบาๆกับสหายของตนแทนที่จะใช้จิตคุยกันเพราะมันมั่นใจว่าไม่มีใครได้ยินแต่แล้วเหตุการณ์บางอย่างไม่เป็นดังที่คิดเมื่อมีน้ำเสียงดังขึ้นพร้อมปล่อยแรงกดดันระดับมหาเทพ ขั้นปลาย ออกมา ทำให้เทพองค์นั้นหน้าซีดเผือกเพราะมันที่อยู่ขั้นเทพนักรบไม่อาจต้านทานแรงกดดันของราฟาเอลที่ปล่อยออกมา

ตู้มมม!!

เสียงระเบิดพลังของราฟาเอลที่ปล่อยกลิ่นอายระดับมหาเทพออกมา พร้อมกับแรงกดดันที่มหาศาล

"เจ้าเมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรน่ะเจ้าจะสังหารบุตรของข้ายังงั้นเหรอ หึ!! ชั่งหาที่ตาย..ดีในเมื่อข้ายอมรับข้อเสนอแต่กลับมีพวกคิดไม่ซื่อกับลูกของข้า ข้าจะสังหารมันทิ้งซะ จงโผล่หัวออกมา หรือจะให้ข้าไปลากหัวเจ้าออกมา จงเลือกเอาซะ!!! "

ราฟาเอลตอนนี้พูดด้วยน้ำเสียง เย็นชา แฝงไปด้วยความโกรธแค้น จนยากจะควบคุม!!!

"ใจเย็นลงก่อน เรื่องนี้ข้าจัดการให้เมื่อครู่ข้ารู้เป็นเสียงผู้ใด เจ้าไม่ต้องลงมือหรอก ราฟาเอล บุตรแห่งข้า ข้าจะจัดการให้เพื่อเป็นการไถ่โทษที่มีพวกคิดไม่ซื่อ"

หลังจากองค์เทพสูงสุดพูดจบ ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้งก่อนจะมีเสียงขึ้น...

" อะไรนะ ท่านราฟาเอลเป็นบุตรของท่านองค์เทพสูงสุดอย่างงั้นเหรอข้าไม่เคยรู้มาก่อนข้าอยู่มา1000ปีข้าพึ่งรู้เนี้ยแหละ"

เทพองค์นี้กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงตกตะลึง

"ใช่ๆข้าก็พึ่งรู้เนี้ยแหละ !! " เสียงเทพองค์อื่นดังขึ้นเรื่อยๆพูดกันไปต่างๆนาๆ

"เงียบ!! "

องค์เทพสูงสุดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

"เรื่องนี้ข้าไม่เคยบอกพวกเจ้าก็คงไม่รู้หรอก ว่าราฟาเอลเป็นบุตร สตรี เพียงคนเดียวของข้าเรื่องอื่นชั่งมันตอนนี้ข้าจะจัดการกับเทพนอกรีตที่แฝงตัวอยู่ในนี้ "

ตู้มมมม!!

เทพองค์ที่โดนจับได้ว่าเป็นคนพูดระเบิดพลังระดับเทพนักรบ เพื่อจะหนีไปให้ไกลแต่มีหรือระดับเทพนักรบจะเทียบเคียงกับระดับเทพสูงสุด มันโดนฝ่ามือของเทพค์สูงสุดซัดเข้าตรงที่หน้าอกอย่างจังจนตัวระเบิดออก เพียงแค่ใช้พลัง ไม่ถึง1ใน10 ก็จัดการกับเทพองค์นั้นลงได้อย่างง่ายดาย...

"เอาล่ะข้าจัดการมันให้แล้วเจ้าจงวางใจเถิด ราฟาเอลบุตรเพียงคนเดียวของข้า ตามกฏเจ้าต้องโดนผนึก10000ปี เจ้าถึงจะออกมาได้ เพราะฉะนั้นพ่อรักลูกนะราฟาเอล"

เมื่อองค์เทพสูงสุดกล่าวจบราฟาเอลก็คลายพลังลงและส่งยิ้มให้ผู้เป็นพ่อก่อนจะกล่าวตอบกลับไปว่า

"ข้าขอโทษที่เป็นบุตรที่แย่ ให้กับท่าน ฝากท่านช่วยเฝ้ามองบุตรของข้าแทนข้าด้วย"

ราฟาเอลพูดจบก็มีแสงสีเหลืองส่องลวมาที่ร่างของราฟาเอลและอัลบ่ร์ ที่หมดสติอยู่แล้วทั้ง2ก็หายไปอยู่ในห้องมิติที่โดนผนึก จนกว่าจะครบ10000ปี

"แล้วค่อยกลับมาเจอกันใหม่นะบุตรเพียงคนเดียวของข้า"

น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแฝงไปด้วยความเศร้าและเสียใจเป็นอย่างมากที่ต้องผนึกบุตรของตัวเอง...

"หึมันยังไม่จบเพียงเท่านี้หรอก ดินแดนแห่งนี้จักต้องล่มสลาย!! "

เมื่อกล่าวจบ เงาสีดำที่แอบมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ ก็หายไปทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า..สาเหตุที่มกาเทพสูงสุดมิอาจจับการเคลื่อนไหวได้เพราะมันเป็นเพียงร่างที่สร้างขึ้นเท่านั้นไร้ซึ่งจิตวิญญาณ...

ระดับพลัง

นักรบแรกเริ่ม 1-9

นักรบจิตวิณญาณ 1-9

นักรบหลอมรวม 1-9

นักรบที่แท้จริง 1-9

ราชันนักรบ 1-9

ราชันนักรบที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพนักรบ 1-9

เทพสงคราม 1-9

มหาเทพ 1-9

เทพสูงสุด(พระเจ้า)

ระดับพลัง สัตว์อสูร

อสูรระดับแรกเริ่ม 1-9

อสูรระดับจิตวิณญาณ 1-9

อสูรระดับหลอมรวม 1-9

อสูรที่แท้จริง 1-9

ราชันอสูร 1-9

ราชันอสูรที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพอสูร 1-9

มหาเทพอสูร 1-9

เทพอสูรสูงสุด (ผู้ปกครองเหล่าอสูรทั้งปวง)

เงินตรา

1000เหรียญทองแดง = 1เหรียญเงิน

1000เหรียญเงิน = 1เหรียญทอง

1000เหรียญทอง = 1เหรียญเพชร

ระดับอาวุธ

อาวุธจะแบ่งออกเป็น2ประเภท ประเภทแรก 1.อาวุธที่หาได้จากการสังหารสัตว์อสูร

และหาซื้อทั่วไปหรือได้จากงานประมูล

ประเภทที่สอง อาวุธจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตใจของแต่ละคน แต่ละคนสามารถมีได้เพียงหนึ่งเดียว ยกเว้น สายเลือดผสม

อาวุธประเภทแรก

อาวุธระดับ 1 ดาว (ชาวบ้าน)

อาวุธระดับ 2 ดาว (นักรบฝึกหัด)

อาวุธระดับ 3 ดาว ( นักรบ)

อาวุธระดับ 4 ดาว ( พาลาดิน)

อาวุธระดับ 5 ดาว (ราชา)

อาวุธระดับ 6 ดาว (ราชัน)

อาวุธระดับ 7 ดาว (มายา)

อาวุธระดับ 8 ดาว (ตำนาน)

อาวุธระดับ 9 ดาว (เทวะ)

อาวุธประเภทที่ 2 ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตของผู้ครอบครอง มีพลังมหาศาลกว่า อาวุธประเภทแรก เป็นอย่างมาก ข้อเสียก็คือพลังจะลดลงอย่างลวดเร็วแรกกับพลังมหาศาลที่ได้รับ ระดับยิ่งสูงยากต่อการควบคุมในการใช้แต่ละครั้ง

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ชาวบ้าน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบฝึกหัด

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบ

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ พาลาดิน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชัน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ มายา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ตำนาน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ เทวะ

* ศาสตร์ตราวิณญาณต้องใช้เวลาในการฝึกฝนเป็นอย่างมาก หาผู้ใช้ได้น้อยมากในแต่ละทวีป

ทวีป

ทวีป จรัสแสง (เป็นที่ตั้งของเผ่าพันธ์มนุษย์)

ทวีป ปักษา

ทวีป อสูร

ทวีป มืด

ทวีป สีชาด

ทวีป มังกร

ทวีป หงส์สา

เผ่าพันธ์

มนุษย์

เทพ

มาร

มังกร

เอล์

อสูร

ระดับโอสถ

ความบริสุทธิ์จะมี1-10ส่วน 5ในส่วน10 จะถือว่า ระดับ ต่ำ 6ในส่วน10 ระดับกลาง 7 ส่วนขึ้นไปถือว่าระดับสูง

โอสถระดับ ต่ำ (สีเทา)

โอสถระดับ กลาง (สีเขียว)

โอสถระดับ สูง (สีเหลือง)

โอสถระดับ ราชัน (สีขาว)

โอสถระดับ จักพรรดิ (สีม่วง)

โอสถระดับ ตำนาน (สีทอง)

โอสถระดับ มายา (สีแดง)

โอสถระดับ เทวะ (สีรุ้ง)

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท