เทพมารตกสวรรค์ – ตอนที่115 การฝึก 3 จบ

ตอนที่115 การฝึก 3 จบ

หลินหลินได้ยินเช่นนั้นก็ถลึงตาออกมาในทันที..ก่อนจะปลดปล่อยพลังบางอย่างออกมาทำให้ไป๋หลงถึงกับใบหน้าขาวซีดในทันที…

” พลังนี้มัน..เผ่ามาร!!! ”

หลินหลินได้ยินเช่นนั้นก็คิ้วขมวดในทันทีก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก..

” เจ้ารู้? ”

ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็ใบหน้าบิดเบี้ยวในทันที…เพราะไป๋หลงไม่เคยเจอพลังของเผ่ามารที่มีความเข้มข้นเช่นนี้มาก่อน..อาจจะเป็นไปได้ว่านางคือเผ่ามารชั้นสูง!!!

” ข้ารู้เพราะพลังของท่านมันเข้มข้นจนเกินมารธรรมดาทั่วไป!!! ข้าสามารถระบุชนิดของพลังได้แต่ในกรณีที่เคยเจอมาแล้วเท่านั้นซึ้งตัวของท่านมีเอกลักษณ์ เฉพาะตัวอยู่ ”

ไป๋หลงกล่าวพยามหาเหตุผลมาเสริมแต่ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์จึงต้องใช้วิธีสุดท้ายคือ หนี!!!

หลินหลินราวกับอ่านความคิดของไป๋หลงได้พุ่งเข้ามาจับข้อเสื้อของไป๋หลงไว้ด้วยความเร็วที่อู้เฉียงยังเทียบไม่ติด!!!

” อย่าคิดหนีเสียดีกว่า..แม้เจ้าจะแข็งแกร่งแต่เจ้ากับข้าในตอนนี้ต่างกันเกินไปจงบอกมาว่าเจ้าเป็นใคร!!! ”

หลินหลินกล่าวถามซ้ำอีกครั้งโดยที่ใบหน้าของหลินหลินห่างกับไป๋หลงเพียงคืบเดียวเท่านั้น…ไป๋หลงราวกับมืดแปดด้านก่อนแววตาจะขุ่นมัวลง..

หลินหลินสัมผัสได้ถึงพลังที่คล้ายคลึงกับตนแต่กลับทรงพลังกว่านับหมื่นนับแสนเท่า!!! เมื่อหลินหลินเห็นเช่นนั้นก็ถอยห่างจากไป๋หลงในทันที พร้อมกับความรู้สึกหวาดกลัวที่เกิดขึ้นจากส่วนลึกภายในจิตใจถึงแม้ภายนอกจะยังคงแสดงท่าทีเยือกเย็นก็ตาม!!!

” ในเมื่อท่านอยากรู้ข้าก็จะบอก..ข้าเป็นลูกครึ่งระหว่างเผ่ามารกับมนุษย์!!! ”

ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าสลด..

” ตัวข้านั้นเกิดมา..ข้ายังไม่รู้จักหน้าตาพ่อของข้าด้วยซ้ำ..ส่วนท่านแม่จากไปเมื่อปีก่อนโดยที่ก่อนจากโลกใบนี้ไปท่านได้บอกความลับที่ตัวท่านแม่นั้นเก็บมาตลอดทั้งชีวิต..ว่าข้าเป็นลูกครึ่งระหว่าง มารกับมนุษย์!!! ”

หลินหลินได้ยินเช่นนั้นก็แสดงสีหน้าปั้นยากในทันที…เพราะลูกครึ่งระหว่างเผ่าพันธ์อื่นมักจะโดนกีดกันและไม่ยอมรับ..ยิ่งที่ตนนั้นใจร้อนจนเกินไปแล้วมาบังคับด้วยกำลังเช่นนี้เห็นทีเป็นเรื่องไม่สมควรอย่างยิ่ง!!!

ไป๋หลงยังคงกล่าวอธิบายต่ออย่างต่อเนื่อง..จนหลุงหลินแทบจะอดกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ อาเป่าในรูปร่างของงูตัวเล็กสีรุ้งก็หัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้…

” นายท่าน..ข้าว่าท่านผันตัวไปเป็นนักแสดงแถวโรงละครข้าว่ายังไงก็รุ่ง!!! ” หลิงหลุนกล่าวออกมาผ่านจิตสำนึก..

” นายท่าน ชั่งมีความสามารถในการตบตาผู้คนสมแล้วที่เป็นนายท่าน ” อาเป่าก็กล่าวขึ้นเช่นกัน..

ไป๋หลงได้ยินแทบจะสะดุดในการแต่งเรื่องจนมาถึงช่วงสุดท้าย..

” นี้จึงเป็นเหตุผลหลักที่ข้าไม่เคยแสดงพลังนี้ออกมา…ข้ากลัว กลัวว่าทุกคนจะพากันกีดกันและทิ้งห่างจากข้าไป…ส่วนท่านแข็งแกร่งกว่าข้าก็จริงแต่นั่นไม่ได้หมายถึงท่านจะทำอะไรกับข้าก็ได้!! ” ไป๋หลงบีบน้ำตาจนมีน้ำไหลออกมาจากตาเพียงเล็กน้อยราวกับเด็กน้อยที่ถูกรังแก…

” ข้า..ข้าแค่ ” หลินยิ่งแสดงสีหน้าปั้นยากไปใหญ่ก่อนจะกล่าวออกมาอีกครั้งนึง..

” ข้าขอโทษ!! ”

ความจริงไขกระจ่างแล้วว่านางนั้นอาจจะคิดผิด..นี้เป็นเพียงลูกครึ่งระหว่างเผ่ามารและมนุษย์เท่านั้นแต่พลังที่สัมผัสได้เมื่อครู่คืออะไรกัน..คำถามเหล่านี้ยังคงวนเวียนอยู่ภายในความคิด

และใครจะคิดเล่าว่าศิษย์ต้องห้ามแห่งสถาบันเทพมาร!! จะกล่าวขอโทษผู้อื่นเช่นนี้..

” ไม่เป็นไรข้าเข้าใจในสิ่งที่ท่านทำ..แต่ท่านอย่าเอาเรื่องที่ข้าบอกท่านไปบอกใครนะ ข้าขอร้อง ” ไป๋หลงพยามจะคุกเข่าลง…หลินหลินพุ่งเข้ามาจับไป๋หลงก่อนจะพยุงตัวขึ้น

” ข้าสัญญา..ข้าขอโทษ ข้าชื่อหลินหลิน ถ้าเจ้ามีปัญหาอะไรก็ติดต่อข้าผ่านหยกสื่อสารชิ้นนี้ ” หลินหลินกล่าวพลางยื่นหยกสื่อสารให้ไป๋หลง..มีหรือไป๋หลงจะปฏิเสธ

เงาจันทราสาดส่องมายังระหว่างไป๋หลงและหลินหลิน แววตาของทั้งสองประสานกัน..น่าแปลกไป๋หลงราวกับลืมเลือนสติไปครู่นึงเกือบจะโผลเข้าไปกอดหลินหลิน..ลมพัดที่แผ่วเบาในยามราตรี กลิ่นอายของหลินหลินรอยเข้าไปถึงทุกโสตประสาทสัมผัสของไป๋หลง…

หลินหลินนั้นราวกับบังเกิดความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนเป็นความรู้สึกโหยหาและต้องการบางอย่าง…หลินหลินถอนห่างจากไป๋หลงนี้เป็นครั้งแรกที่หลินหลินสังเกตมองไป๋หลงก่อนจะเห็นถึงความหล่อเหลา และ เส้นผมและดวงตาที่คล้ายกับของตนก่อนที่หลินหลินจะรีบกล่าวและหายไปจากสายตาและประสาทสัมผัสของไป๋หลง…

” ข้าขอตัวก่อน!! ”

” เดี๋ยว… ”

ไป๋หลงยังกล่าวไม่ทันจบหลินหลินก็หายไปแล้ว..เด็กหนุ่มค่อยๆเงยหน้ามองดวงจันทร์และเอามือกุมหน้าอกทางด้านซ้ายของตัวเองก่อนจะกล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา…

” นี้ข้าเป็นอะไรไป ”

รุ่งเช้ามาถึงเหล่าศิษย์กว่า30ชีวิตต่างมารอไป๋หลงตามแบบปกติ..ผ่านไปสักผักไป๋หลงเดินออกมาจากที่พักก่อนจะหอบเอาหนังสือหลายสิบเล่มออกมาด้วย..และสามารถสังเกตเห็นได้ว่าไป๋หลงขอบตาคล้ำนิดหน่อย..เพราะหลังจากเกิดเหตุการณ์เมื่อคืนไป๋หลงก็นอนไม่หลับและสร้างตำราเฉพาะเล่มของแต่ละคนขึ้นมา!!!

ซึ้งอู้เฉียงได้ขออนุญาติผู้อาวุโสเพื่อออกจากสถาบันเพื่อไปซื้อของบางอย่างซึ้งปกติแน่นอนว่าการให้ศิษย์เข้าออกสถาบันนั้นเป็นเรื่องไม่ควรแต่นี้เป็นกรณียกเว้น..

ไป๋หลงเรียกชื่อของทุกคนจนหมดและให้ทุกคนรับตำราของแต่ละคนพร้อมโอสถคนละหนึ่งเม็ด รวมทั้งสิ้น30เม็ดแถมยังเป็นโอสถขั้นสูงเสียด้วย..

” ที่พวกเจ้าเห็นอยู่ในมือคือ ข้าปรับกระบวนท่าและแก้ไขกระบวนการฝึกของเจ้าแต่ละคนหมดแล้ว..และโอสถที่อยู่ในมือพวกเจ้าเป็นโอสถที่จะช่วยยกระดับพลังของพวกเจ้าขึ้นในระหว่างบ่มเพาะจงคิดให้ดีก่อนจะใช้….เพราะระดับพลังยิ่งสูงยิ่งผ่านขึ้นไปได้ยากเท่านั้น!!! ”

หลังจากสิ้นเสียงประกาศของไป๋หลงทุกคนต่างเปิดดูตำราก็ถึงกับสั่นสะท้านเพราะทั้งหมดถูกเขียนขึ้นพร้อมบอกจุดแนะและจุดที่ต้องแก้ไขในแต่ละจุดอีกทั้งเม็ดยาที่เป็นทรัพยากรที่ทรงคุณค่าไป๋หลงก็ยังหยิบยื่นให้ด้วยความใจกว้าง..นี้เทียบเท่ากับทรัพยากรที่ได้รับจากสถาบันด้วยซ้ำ..

” พี่ใหญ่นี้มัน..มากเกินไปแล้วพวกข้า.. ”

ไป๋หลงยกมือห้ามก่อนจะกล่าวออกมาด้วยถ้อยคำที่ปลุกขวัญกำลังใจ!!!

” นี้เป็นเพียงข้าวแรกเท่านั้น…พวกเจ้าทุกคนหลังจากนี้อีก5 วันอย่ามาที่นี้จนกว่าจะครบ 5 วันกลับไปฝึกฝนและทำตามตำราที่ข้าแนะนำพวกเจ้าทุกคน!!! ”

ศิษย์เผ่ามังกรกล่าวขึ้นด้วยความสงสัย..

” หลังจาก 5 วันแล้วยังไงต่อพี่ใหญ่? ”

ไป๋หลงปริยิ้มออกมาก่อนจะกล่าวออกมา……..

” ข้าจะสู้กับพวกเจ้าเป็นรายบุคคลทั้งหมด!!! ”

” !!!!!!! ”

…………………………………………………

ณ ห้องพักของศิษย์สายหลัก

” ศิษย์ข้าเจ้าเป็นอะไร…ข้าติดต่อหาเจ้าแต่เจ้ากลับตัดการสื่อสารทิ้งนับวันจะเอาใหญ่แล้วนะ…แล้วนั้นเจ้าเป็นอะไรหน้าแดงไปหมดแล้วนั่น!! ” ผู้อาวุโสหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สงสัยเพราะศิษย์ของตนนั้นไม่เคยเป็นเช่นนี้มก่อน

” ท่านไม่ต้องมายุ่ง!!! เรื่องของข้าท่านออกไปได้แล้วข้าอยากพักผ่อน ” หลินหลินกล่าวไล่อาจารย์ของตนให้ออกไปจากห้องด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด…

ผู้อาวุโสหยวนเพ่งสายตาก่อนจะสังเกตุการเต้นของหัวใจของหลินหลินก่อนจะเบิกตากว้างและแย้มยิ้มออกมา..

” หรือว่าเจ้ากำลังมีความรัก? ”

……………………………..

เขตพักของศิษย์หญิงยามนี้เว่ยเว่ยได้กลายเป็นจักรพรรดินีไปเสียแล้ว!!!

จบ.

เทพมารตกสวรรค์

เทพมารตกสวรรค์

Status: Ongoing

ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน ได้เกิดเหตุการณ์ครั้งสำคัญที่สุด เทพและมารได้ตกหลุมรักกันเรื่องนี้เป็นเรื่องที่รู้กันเฉพาะเบื้องบนเท่านั้น แต่ก็มีเบื้องล่างบางส่วนที่รู้เแต่ทั้งสองนั้นหาใช่เทพและมารทั่วไป ฝ่ายเทพคือ ราฟาเอล ซึ่ง ตกหลุมรักกับเทพมาร อัลบาร์ ซึ่งทั้งสองเป็นบุคคลที่ทรงอำนาจ และมีชื่อเสียงอยู่มาก ในเรื่องความแข็งแกร่ง ทั้งสองได้ตกหลุมรักกัน และได้ให้กำเนิดบุตร แต่ ความรักของเทพและมาร เป็นเรื่องต้องห้าม เพราะ ทั้ง2ฝ่าย ต่าง เปรียบเสมือน แสง และความมืด ซึ่งมิอาจเป็นที่ยอมรับได้ เรื่องนี้รู้ถึงหูของ เทพสูงสุด จึงจำเป็นจะต้อง สะสางปัญหาเรื่องนี้ด้วยตัวเอง...

"ราฟาเอล เจ้าได้ทำผิดกฏของสวรรค์ และมิหนำซ้ำยังให้กำเนิดบุตร เห็นทีว่าข้าต้อง สังหารบุตรของเจ้าเพื่อไม่ให้เป็นที่ครหา "

เสียงพูดอันทรงพลังและศักดิ์สิทธิ์ แต่ มิทำได้ให้ราฟาเอล หรือ เทพมารหวั่นแม้แต่น้อย ถึงแม้อยู่วงล้อมของกองทัพเทพ มากกว่าแสนตนก็ตาม

" เอาล่ะส่งตัวบุตรของพวกเจ้ามาข้าจะถือว่าข้าให้อภัยพวกเจ้าทั้งสองก็แล้วกัน"

เมื่อองค์เทพค์สูงสุดของเหล่าเทพพูดจบก็เกิดความเงียบเข้าครอบคลุมแต่ในขณะนั้นเองก็เกิดเสียงหัวเราะของเทพมารขึ้น ทำให้เหล่าเทพ หน้าขึ้นสีและจะเข้าไปจัดการเทพมารตนนั้นแต่ไม่มีคำสั่งขององค์เทพสูงสุด เลยได้แต่รอฟังคำสั่ง

"ฮ่าๆๆๆๆ!! ตลกสิ้นดี คิดว่าข้าจะส่งบุตรของพวกเราให้เจ้าอย่างงั้นรึ หึ!! ฝันไปเถอะ ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าจะลากพวกเจ้าไปด้วยให้จงได้"

เทพมารพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันสร้างความไม่พอใจกับเหล่าเทพอย่างมาก แต่ องค์เทพสูงสุดยังไม่ได้กล่าวอะไร

"เป็นเช่นนั้น ถึงแม้ข้าจะตายแต่ข้าจะลากพวกท่านทุกคนไปกับข้าด้วยถึงแม้ข้าจะตายก็ตามแต่....บุตรของพวกข้าต้องรอด ถึงแม้พวกท่านจะะเป็นเผ่าพันธุ์ เดียวกัน แต่ข้า ก็ไม่ยอมให้พวกท่านแตะต้องบุตรของข้าเป็นอันขาด!!! "

หลังจากราฟาเอลและเทพมารพูดจบก็หันหน้ามาหากันซึ้งในอ้อมแขนของเทพมาร อุ้มเด็กทารกหน้าตาน่ารัก ดวงตาที่ไร้เดียงสา เส้นผมที่ปลิวไสวตามสายลม ทั้งสองได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา สร้างความกดดันให้กับเหล่าเทพเป็นจำนวนมาก

ตู้มมม!!

หลังจากทั้งสองปลดปล่อยแรงกดดันออกมา ทำให้องค์เทพสูงสุดเริ่มขมวดคิ้วและเริ่มคิดบางอย่างในใจ

" ทั้งสองคงจะรักกันมากสิน่ะ ข้าเองก็ไม่อยากสู้กับเผ่าพันธ์ตัวเองด้วยสิ งั้นเอาเป็นแบบนี้ละกัน "

"ราฟาเอล และ เทพมาร พวกเจ้าคงจะรักกันมากสินะ เอาเป็นแบบนี้เป็นไง เรื่องบุตรของพวกเจ้าข้าจะไม่ยุ่ง แต่ ข้าจะผนึกพวกเจ้า ทั้งสองไว้ในมิติพิเศษ เป็นเวลา10000ปี หลังจากผ่านหนึ่งหมื่นไป พวกเจ้าทั้งสองจะทำอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของข้า นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ข้าในนามองค์เทพสูงสุด ขอปลด ราฟาเอล

ออกจาก การเป็นเผ่าเทพ ณ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ส่วนเจ้า เทพมาร!! ถ้าเจ้ารัก ราฟาเอลจงตัดปีกตัวเองออก1คู่ ข้าจะไม่ทำอันตรายต่อลูกของพวกเจ้า เป็นไงจะรับหรือไม่รับข้อเสนอของข้าล่ะ จงเลือกซะ"

หลังจากเทพสูงสุดกล่าวจบก็เกิดเสียงคัดค้านหลายเสียง...

" ท่านเทพสู- " เทพองค์นั้นกล่างยังไม่ทันจบก็ โดนเสียงอันทรงพลังกล่าวขึ้น

"เงียบบบบบ!!"

" นี้คือการตัดสินใจของข้าพวกเจ้าไม่มีสิทธ์ ในที่นี้มีใคร สู้ตัวต่อตัว กับ ราฟาเอลและเทพมารได้บ้างล่ะ ข้าขอพูดเลยว่าไม่มี พวกเขาทั้ง2 ทรงพลังเกินไป และอีกอย่าง ราฟาเอลเป็นพวกพูดจริงทำจริง จำที่นางพูดได้หรือไม่ ว่านางจะลากพวกเจ้าไปด้วยถึงให้ต้องตาย " หลังจากเทพสูงสุดพูดจบก็ไม่ใครกล่าวขีดขึ้นมาอีก ถึงจะมีเทพบางองค์เจ็บใจแต่ต้องยอมรับว่า ที่เทพสูงสุดพูดมานั้นเป็นเรื่องจริง

"ได้ ข้าขอรับข้อเสนอ นั้นข้าจะตัดปีกของข้าออก1คู่ หวังว่าเทพอย่างพวกเจ้าคงไม่ผิดคำพูด!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันแสนจะเย็นชา การตัดปีกออกนั้น จะเป็นการตัดพลังไปด้วย ซึ่งเทพมารที่มีปีกถึง8 คู่ การที่เสียไป1คู่ ถือว่าเป็นการสูญเสียที่หนักหนาพอสมควร...

"ไม่นะอัลบาร์เจ้าจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ!!!"

ราฟาเอลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าและเสียใจ...

"ไม่เป็นไรหรอกยังไงต้นเหตุก็เกิดมาจากข้า แล้วอีกอย่างข้าก็ไม่อยากให้เจ้าสู้กับเผ่าพันธุ์ตัวเองด้วย"

ราฟาเอลกำลังจะพูดต่อ แต่เทพมารได้ตัดปีกตัวเองออก1คู่ ทำให้ความเจ็บปวดถาโถม เข้ามา แต่เทพมารไม่ส่งเสียงร้องออกมาแม้แต่น้อย

"เอาล่ะข้าทำตามที่ท่านพูดไว้แล้ว หวังว่าท่านคงจะไม่ผิดคำพูดนะ!!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันอ่อนล้าเต็มทน...

"อืม...ข้าให้สัญญา"

หลังจากเทพสูงสุดให้คำสัณญาเขาก็ล้มตัวลงหมดสติเพราะการตัดปีกออกนั้น เหมือนกับตายทั้งเป็น

"อุแว้ๆ"

เสียงเด็กทารกร้องขึ้น ถึงแม้จะไร้เดียงสาแต่ความเป็นบุตรเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อบาดเจ็บก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา ราฟาเอลเห็นภาพตรงหน้ารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก นางเองก็ถือเป็นแม่คนนึง ราฟาเอลนางเดินเข้าไปใกล้ ลูกของตนซึ่งอยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นพ่อ นางได้ทำการผนึกจิตวิญญาณส่วนนึงของนางไว้ในจิตของบุตร เมื่อถึงเวลา ผนึกจะคลายออกและจะได้เจอกับจิตวิญญาณ....ของนางที่นางได้หลงเหลือไว้ให้ และได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตร

เป็นดาบประจำดวงจิตวิณญาณของผู้ถือครอง...ไม่สามารถให้ใครใช้ได้ ยกเว้นจะได้รับการสืบทอดโดยตรงและได้รับการยิมยอมทั้ง2ฝ่าย!! ซึ่งบุตรของ ราฟาเอล และ อัลบาร์ นั้น เป็นกรณียกเว้นสามารถให้ได้โดยไม่ต้องผ่านการยินยอมจากอีกฝ่าย ซึ่งก่อนหน้านี้อัลบาร์ ได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตรไปแล้ว... ราฟาเอลอุ้มบุตรขึ้นมาและนำพลังส่วนหนึ่งมาห่อหุ้มร่างของบุตรตนและหายวับไปทันที ในตอนนี้บุตรของนาง ถูกส่งลงไปยังโลกเบื้องล่างแล้ว สร้างความตื่นตระหนกให้กับพวกเทพเหล่านี้เป็นอย่างมากเพราะกลัวว่าในอนาคต เด็กคนนี้จะนำภัยพิบัติมาให้...

"หลังจากผนึกพวกมัน2คนแล้วพวกเจ้านำกำลังคนของเราไป100 คนแล้วสังหารเด็กนั้นทิ้งซะในอนาคตมันอาจจะเป็นปัญหาต่อแผนการในอนาคตของท่านผู้นั้นได้"

เทพองค์นี้ รูปร่างสูงใหญ่กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เส้นผมสีน้ำตาล กล่าวด้วยน้ำเสียงเบาๆกับสหายของตนแทนที่จะใช้จิตคุยกันเพราะมันมั่นใจว่าไม่มีใครได้ยินแต่แล้วเหตุการณ์บางอย่างไม่เป็นดังที่คิดเมื่อมีน้ำเสียงดังขึ้นพร้อมปล่อยแรงกดดันระดับมหาเทพ ขั้นปลาย ออกมา ทำให้เทพองค์นั้นหน้าซีดเผือกเพราะมันที่อยู่ขั้นเทพนักรบไม่อาจต้านทานแรงกดดันของราฟาเอลที่ปล่อยออกมา

ตู้มมม!!

เสียงระเบิดพลังของราฟาเอลที่ปล่อยกลิ่นอายระดับมหาเทพออกมา พร้อมกับแรงกดดันที่มหาศาล

"เจ้าเมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรน่ะเจ้าจะสังหารบุตรของข้ายังงั้นเหรอ หึ!! ชั่งหาที่ตาย..ดีในเมื่อข้ายอมรับข้อเสนอแต่กลับมีพวกคิดไม่ซื่อกับลูกของข้า ข้าจะสังหารมันทิ้งซะ จงโผล่หัวออกมา หรือจะให้ข้าไปลากหัวเจ้าออกมา จงเลือกเอาซะ!!! "

ราฟาเอลตอนนี้พูดด้วยน้ำเสียง เย็นชา แฝงไปด้วยความโกรธแค้น จนยากจะควบคุม!!!

"ใจเย็นลงก่อน เรื่องนี้ข้าจัดการให้เมื่อครู่ข้ารู้เป็นเสียงผู้ใด เจ้าไม่ต้องลงมือหรอก ราฟาเอล บุตรแห่งข้า ข้าจะจัดการให้เพื่อเป็นการไถ่โทษที่มีพวกคิดไม่ซื่อ"

หลังจากองค์เทพสูงสุดพูดจบ ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้งก่อนจะมีเสียงขึ้น...

" อะไรนะ ท่านราฟาเอลเป็นบุตรของท่านองค์เทพสูงสุดอย่างงั้นเหรอข้าไม่เคยรู้มาก่อนข้าอยู่มา1000ปีข้าพึ่งรู้เนี้ยแหละ"

เทพองค์นี้กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงตกตะลึง

"ใช่ๆข้าก็พึ่งรู้เนี้ยแหละ !! " เสียงเทพองค์อื่นดังขึ้นเรื่อยๆพูดกันไปต่างๆนาๆ

"เงียบ!! "

องค์เทพสูงสุดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

"เรื่องนี้ข้าไม่เคยบอกพวกเจ้าก็คงไม่รู้หรอก ว่าราฟาเอลเป็นบุตร สตรี เพียงคนเดียวของข้าเรื่องอื่นชั่งมันตอนนี้ข้าจะจัดการกับเทพนอกรีตที่แฝงตัวอยู่ในนี้ "

ตู้มมมม!!

เทพองค์ที่โดนจับได้ว่าเป็นคนพูดระเบิดพลังระดับเทพนักรบ เพื่อจะหนีไปให้ไกลแต่มีหรือระดับเทพนักรบจะเทียบเคียงกับระดับเทพสูงสุด มันโดนฝ่ามือของเทพค์สูงสุดซัดเข้าตรงที่หน้าอกอย่างจังจนตัวระเบิดออก เพียงแค่ใช้พลัง ไม่ถึง1ใน10 ก็จัดการกับเทพองค์นั้นลงได้อย่างง่ายดาย...

"เอาล่ะข้าจัดการมันให้แล้วเจ้าจงวางใจเถิด ราฟาเอลบุตรเพียงคนเดียวของข้า ตามกฏเจ้าต้องโดนผนึก10000ปี เจ้าถึงจะออกมาได้ เพราะฉะนั้นพ่อรักลูกนะราฟาเอล"

เมื่อองค์เทพสูงสุดกล่าวจบราฟาเอลก็คลายพลังลงและส่งยิ้มให้ผู้เป็นพ่อก่อนจะกล่าวตอบกลับไปว่า

"ข้าขอโทษที่เป็นบุตรที่แย่ ให้กับท่าน ฝากท่านช่วยเฝ้ามองบุตรของข้าแทนข้าด้วย"

ราฟาเอลพูดจบก็มีแสงสีเหลืองส่องลวมาที่ร่างของราฟาเอลและอัลบ่ร์ ที่หมดสติอยู่แล้วทั้ง2ก็หายไปอยู่ในห้องมิติที่โดนผนึก จนกว่าจะครบ10000ปี

"แล้วค่อยกลับมาเจอกันใหม่นะบุตรเพียงคนเดียวของข้า"

น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแฝงไปด้วยความเศร้าและเสียใจเป็นอย่างมากที่ต้องผนึกบุตรของตัวเอง...

"หึมันยังไม่จบเพียงเท่านี้หรอก ดินแดนแห่งนี้จักต้องล่มสลาย!! "

เมื่อกล่าวจบ เงาสีดำที่แอบมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ ก็หายไปทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า..สาเหตุที่มกาเทพสูงสุดมิอาจจับการเคลื่อนไหวได้เพราะมันเป็นเพียงร่างที่สร้างขึ้นเท่านั้นไร้ซึ่งจิตวิญญาณ...

ระดับพลัง

นักรบแรกเริ่ม 1-9

นักรบจิตวิณญาณ 1-9

นักรบหลอมรวม 1-9

นักรบที่แท้จริง 1-9

ราชันนักรบ 1-9

ราชันนักรบที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพนักรบ 1-9

เทพสงคราม 1-9

มหาเทพ 1-9

เทพสูงสุด(พระเจ้า)

ระดับพลัง สัตว์อสูร

อสูรระดับแรกเริ่ม 1-9

อสูรระดับจิตวิณญาณ 1-9

อสูรระดับหลอมรวม 1-9

อสูรที่แท้จริง 1-9

ราชันอสูร 1-9

ราชันอสูรที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพอสูร 1-9

มหาเทพอสูร 1-9

เทพอสูรสูงสุด (ผู้ปกครองเหล่าอสูรทั้งปวง)

เงินตรา

1000เหรียญทองแดง = 1เหรียญเงิน

1000เหรียญเงิน = 1เหรียญทอง

1000เหรียญทอง = 1เหรียญเพชร

ระดับอาวุธ

อาวุธจะแบ่งออกเป็น2ประเภท ประเภทแรก 1.อาวุธที่หาได้จากการสังหารสัตว์อสูร

และหาซื้อทั่วไปหรือได้จากงานประมูล

ประเภทที่สอง อาวุธจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตใจของแต่ละคน แต่ละคนสามารถมีได้เพียงหนึ่งเดียว ยกเว้น สายเลือดผสม

อาวุธประเภทแรก

อาวุธระดับ 1 ดาว (ชาวบ้าน)

อาวุธระดับ 2 ดาว (นักรบฝึกหัด)

อาวุธระดับ 3 ดาว ( นักรบ)

อาวุธระดับ 4 ดาว ( พาลาดิน)

อาวุธระดับ 5 ดาว (ราชา)

อาวุธระดับ 6 ดาว (ราชัน)

อาวุธระดับ 7 ดาว (มายา)

อาวุธระดับ 8 ดาว (ตำนาน)

อาวุธระดับ 9 ดาว (เทวะ)

อาวุธประเภทที่ 2 ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตของผู้ครอบครอง มีพลังมหาศาลกว่า อาวุธประเภทแรก เป็นอย่างมาก ข้อเสียก็คือพลังจะลดลงอย่างลวดเร็วแรกกับพลังมหาศาลที่ได้รับ ระดับยิ่งสูงยากต่อการควบคุมในการใช้แต่ละครั้ง

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ชาวบ้าน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบฝึกหัด

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบ

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ พาลาดิน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชัน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ มายา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ตำนาน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ เทวะ

* ศาสตร์ตราวิณญาณต้องใช้เวลาในการฝึกฝนเป็นอย่างมาก หาผู้ใช้ได้น้อยมากในแต่ละทวีป

ทวีป

ทวีป จรัสแสง (เป็นที่ตั้งของเผ่าพันธ์มนุษย์)

ทวีป ปักษา

ทวีป อสูร

ทวีป มืด

ทวีป สีชาด

ทวีป มังกร

ทวีป หงส์สา

เผ่าพันธ์

มนุษย์

เทพ

มาร

มังกร

เอล์

อสูร

ระดับโอสถ

ความบริสุทธิ์จะมี1-10ส่วน 5ในส่วน10 จะถือว่า ระดับ ต่ำ 6ในส่วน10 ระดับกลาง 7 ส่วนขึ้นไปถือว่าระดับสูง

โอสถระดับ ต่ำ (สีเทา)

โอสถระดับ กลาง (สีเขียว)

โอสถระดับ สูง (สีเหลือง)

โอสถระดับ ราชัน (สีขาว)

โอสถระดับ จักพรรดิ (สีม่วง)

โอสถระดับ ตำนาน (สีทอง)

โอสถระดับ มายา (สีแดง)

โอสถระดับ เทวะ (สีรุ้ง)

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท