การกระทำของทั้งสองล้วนเป็นที่ประจักษ์แก่เหล่าสัตว์เทพทั้งหมด..รวมไปถึงเทพทั้งสองที่สถิตอยู่ในห้วงจิตของไป๋หลง!!
“ พะ..พวกนี้ทำอะไรต่อหน้าข้า!! ไร้คุณธรรมสิ้นดีไม่คิดเกรงข้าเลยแม้แต่น้อย.. ”
“ กาเบรี่ยล..นี่เจ้าเขินอายอย่างงั้นหรือ..จริงสิเจ้าเอาแต่หมกตัวอยู่ในคลังสมบัติแดนเทพเป็นหมื่นๆปี..คงจะไม่เคยพบเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อนสินะ…… ”
ลูซิเฟอร์กล่าวขึ้นเมื่อเห็นกาเบลี่ยวที่้ป็นถึงชนชั้นราชันย์เทวะ..แต่กลับอ่อนไหวต่อเรื่องเช่นนี้
“ ข้าไม่ได้เขินอายอย่ามาพูดไร้สาระ พูดอย่างกับเจ้าเคย…เดี๋ยวนะสีหน้าของเจ้าแบบนั้นมันอะไรกันนี่เจ้ายิ้มเยาะข้าอย่างงั้นเหรอ..”
“ ข้าเคยมีความรักแล้วก็เคยเกี้ยวพาราสีกับนางผู้หนึ่งเมื่อนานมาแล้วแต่ถ้าจะให้เทียบแล้ว..เจ้า..ยัง..คง..บริสุทธิ์..สินะ แม้จะเป็นเทพที่แข็งแกร่งแต่หัวใจกลับไร้รัก ก็ไม่ต่างจากหัวใจที่ตายด้านไปแล้ว.. ”
“ นะ..นี่เจ้า ”
ลูซิเฟอร์พูดความจริงทั้งหมดออกมา..กาเบรี่ยลในตอนนี้รู้สึกราวกับว่าพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์แบบ…
ขณะนั้นเองก็มีเด็กสาวผู้หนึ่งก้าวเข้ามาในห้องมิติจิตของไป๋หลง…ซึ่งเด็กสาวผู้นี้ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเลธิเชีย..น้องสาวแท้ๆของไป๋หลง!!
“ หืม..รูปลักษณ์หน้าตานั่น..เจ้าเป็นน้องสาวของไป๋หลง..เหตุใดถึงเข้ามาในห้วงจิตนี้ได้กัน.. ”
ลูซิเฟอร์กล่าวขึ้นด้วยความสงสัยเพราะปกติแล้วนั้นการจะเข้ามาภายในห้องจิตจะต้องเป็นร่างวิญญาณเท่านั้น..
“ ข้าก็แค่ถอดดวงจิตออกมาจากหอหอยของท่านพี่แล้วเข้ามาภายในห่วงจิตของท่านพี่ส่วนร่างเนื้อนั้นไม่อาจขยับได้สักระยะ แต่ที่ข้ามาก็เพื่อ…ทำยังไงก็ได้อยกพวกเขาให้ห่างจากกัน..ขะ..ข้าไม่ชอบนาง!! ”
กาเบลี่ยวที่เหลียวไปมองเลธิเชียก็อเไม่ได้ที่จะแสดงท่าทีตกตะลึงพร้อมกับใจในเวลาเดียวกัน..
“ เด็กคนนี้แข็งแกร่งเกือบจะเทียบเท่าข้า..ไม่ธรรมดาเลย ข้าคิดว่ายุคสมัยนี้จะไม่มีสัตว์ประหลาดน้อยเข่นเจ้าซะแล้ว..”
“ ข้าไม่ชอบนาง..นางจะแย่งพี่จากข้า ข้าไม่ยอมเด็ดขาด!! ”
เลธิเชียร์กล่าวขึ้นพร้อมกับทำแก้มบวมป่อง..เห็นได้ชัดว่าเป็นอาการของการหึงหวงของผู้เป็นพี่..ซึ่งภายในห้วงจิตของไป๋หลงในตอนนี้มีสามดวงจิตอยู่ภายในจิตของตน..
…………………………………………………..
“ ปะ..ไปกันได้แล้วทุกคนกำลังรอเจ้าอยู่..”
เทียร์ผลักไป๋หลงออกไปก่อนจะเดินนำหน้าไป๋หลง..ทิ้งให้ชายหนุ่มยังคงตกอยู่ในภวังชั่วขณะ..
“ เทียร์นี่เจ้า..”
หญิงสาวหันกลับมาพร้อมกับท่าทีเขินอายที่ไม่เคยแสดงออกมาก่อน..
“ ขะ..ข้าก็แค่อยากปลอบเจ้าเท่านั้นเอง..ใช่ๆข้าแค่ปลอบเจ้าแล้วก็ถือเป็นการขอโทษเรื่องเมื่อก่อนที่ข้าทำไม่ดีกับเจ้าเรื่องมันก็มีแค่นั้น..อย่าคิดเกินเลยไปมากกว่านี้นะ!! ”
ชายหนุ่มที่ได้เห็นใบหน้าของเทียร์ที่อมชมพูคล้ายกับลูกตำลึงสุกก็รู้สึกผ่อนคลายและรู้สึกดีอยู่ภายในจิตใจ…
“ บ้านเจ้าเขาให้ปลอบคนอื่นโดยการกอดจูบกันรึไง…”
ไป๋หลงเดินไปที่เทียร์ด้วยความเร็วก่อนที่สายตาของทั้งสองจะผสานกันอีกครั้ง..มือแกร่งของไป๋หลงลูบไปบนศรีษะของนางด้วยความถนุถนอม..
ก่อนจะก้มต่ำลงมากระซิบที่ใบหูของเทียร์ด้วยน้ำเสียงที่ชวนเสน่ห์หา..
“ แต่ก็ขอบใจนะ…หลังจบสิ้นเรื่องทั้งหมดข้ามีบางอย่างอยากจะบอกกับเจ้าเช่นกันแต่ตอนนี้พวกเราต้องรีบไปกันแล้ว..”
เทียร์ใบหน้าแดงฉ่าก่อนจะเดินตามไป๋หลงไปแต่โดยดีพร้อมกับแลบลิ้นถลึงตาใส่ไป๋หลง..
“ เจ้าคนบ้า…แต่เพราะเจ้าที่เป็นแบบนั้น..ข้าถึงได้ชอบเจ้า…เจ้าบ้าไป๋หลง.. ”
เทียร์ได้แต่กล่าวขึ้นภายในจิตใจเท่านั้น.โดยที่ไม่รู้เลยว่าอนาคตต่อจากนี้จะมีบางอย่างเกิดขึ้นโดยที่แม้แต่ตัวนางเองก็คิดไม่ถึง..
…………………………………………………..
ณ แดนมนุษย์ เขตรักษาการณ์ของเหล่าทหารสวรรค์
หลังจากที่ไป๋กลงกลับมานั้นดูเหมือนว่าทหารสวรรค์จะมองเทียร์และไป๋หลงด้วยสายตาที่ต่างออกไป..
“ นั่นไงๆ สตรีที่เป็นคู่ครองของท่านจ้าวสวรรค์..ข้าก็คิดไว้อยู่แล้วว่าทำไมพวกเขาสองคนถึงไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด.. ”
“ ใช่ๆข้าก็คิดเช่นนั้น..แต่นางเป็นเผ่ามารนะ.. ”
“ หยุดเสียมารยาทได้แล้ว ถ้าท่านจ้าวสวรรค์ได้ยินพวกเจ้าได้ลงไปคุยกับท่านยมบาลแน่.. ”
แม่ทัพสวรรค์ผู้หนึ่งกล่าวห้ามปรามทหารเทพที่อยู่ในสังกัดของ..
แต่สาเหตุมี่ข่าวนั้นแพร่ไกลมาถึงแดนมนุษย์ด้วยระยะเวลาอันสั้นก็เพราะว่าเหตุการณ์ทั้งหมดในตอนนั้นถูกบันทึกไว้ทั้งหมด!!
และผู้ที่อยู่เบื้องหลังนั้นก็คือเทพแห่งการติดต่อสื่อสาร ลุค ซึ่งแน่นอนว่าความสามารถของลุคนั้นมีความสามารถคล้ายกับดวงตาเทวะของไป๋หลง แต่ของลุกนั้นจะเป็นเนตรสรรพสิ่งที่สามารถมองเห็นเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นได้เพียงช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น
แม้ไป๋หลงจะรับรู้ได้ถึงสายตาที่มองมาแค่ไป๋หลงก็หาได้สนใจไม่เพียงแค่เดินตรงไปที่ ที่มังกรน้ำแข็งกำลังรักษามิวอยู่…
“ คาราวะท่านจ้าวสวรรค์/ มารดาสวรรค์!! ”
ไป๋หลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็รับรู้ถึงเรื่องราวเหล่านี้ได้ทันทีแต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาสนใจรายละเอียดยิบย่อยเหล่านี้..กลับกันตัวไป๋หลงนั้นกลับรู้สึกว่าเป็นเรื่องดีสำหรับในอนาคต…
เทียร์ที่เห็นไป๋หลงไม่ได้กล่าวปฏิเสธหรือไถ่ถามเรื่องนั้นก็รู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก..แต่ทว่าภายในห้วงจิตใจของไป๋หลงนั้นกลับตรงกันข้าม…
“ ฮึก!! ฮึก!! ข้าจะโดนแย่งท่านพี่ไปใช่ไหมแบบนี้ข้าไม่ยอมนะ..ถ้าข้าออกไปได้เมื่อไรละก็.. ”
เลธิเชียปาดน้ำตาของนางที่ไหลออกมาจากความหึงหวงพี่ชาย..จนผู้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเทพระดับสูงทั้งสองยังรับมือกับอารมณ์ที่เกรี้ยวกราดของนางไม่ได้..
“ อาการของนางเป็นยังไงบ้าง.. ”
“ หึ..เจ้าคิดว่าข้าเป็นใคร..แต่ก็เอาเถอะหญิงสาวผู้นี้ปลอดภัยแล้ว ข้าได้ทำการขับพิษออกจากร่างกายของนางทั้งหมด..จะว่านางดวงแข็งก็ได้เพราะเหล่านั้นเกือบจะถึงหัวใจของนางแต่ทว่าอยู่ๆพิษมันก็หยุดแพร่กระจายไปชั่วขณะทำให้ข้าถอนพิษออกมาได้ทันเวลาพอดี ”
มังกรน้ำแข็งกล่าวขึ้นพลางเชิดหน้าด้วยความภูมิใจ…
“ อีกอย่างเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง นางคงจะหลับไปอีกสักพักใหญ่ๆ ที่เหลือก็แค่ให้ร่างกายของนางนั้นค่อยๆรักษาตัวเอง..ข้าใช้พลังไปเยอะเเล้วเห็นทีข้าคงจะต้องจำศีลสักระยะที่เหลือก็ฝากเจ้าดูแลต่อก็แล้วกัน.. ”
“ ผู้เยาว์รับทราบแล้ว เชิญท่านพักผ่อน.. ”
ไป๋หลงกล่าวขอบคุณมังกรน้ำแข็ง ก่อนที่มังกรน้ำแข็งจะสลายกลายเป็นเกร็ดน้ำแข็งกลับสู่ตราประทับตรงหน้าผากของมิว..
“ พี่ใหญ่… ”
จางยี่กล่าวเรียกไป๋หลงขณะที่ถูกทหารเทพสวรรค์ขวางไว้ไม่ให้เข้าไปพบกับไป๋หลง…
“ ให้เขาเข้ามา ส่วนพวกเจ้าทั้งหมดแยกย้ายกันไปดูแลพื้นที่รอบนอก..จริงสิแล้วตุลาการสวรรค์ฝ่ายซ้ายกับฝ่ายขวา อยู่ที่ไหน ทำไมข้าถึงไม่เห็นเขาสองคนตั้งแต่ที่ข้ากลับมส.. ”
หนึ่งในทหารสวรรค์ที่ได้ยินเช่นนั้นก็อาสาเป็นตัวแทนในการตอบกลับคำถามของไป๋หลง..
“ เรียนจ้าวสวรรค์ ท่านมหาเทพตุลาการทั้งสองกำลังประชุมอยู่กับเหล่าผู้นำตระกูลเทพในกระโจมหลังนั้น ให้ข้าไปแจ้งข่าวหรือไม่ว่าท่านมีรับสั่งเรียกพบ.. ”
“ ไม่เป็นไรเดี๋ยวข้าไปเอง.. ”
“ รับบัญชา!! ”
เหล่าทหารสวรรค์ต่างแยกย้ายกันไปตามคำสั่งของไป๋หลง..ส่วนจางยี่ที่ได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาในทันที…
“ ดูท่าพวกเจ้าคงจะคุยเรื่องสำคัญกัน งั้นข้าไปรอเจ้าตรงนั้นก็แล้วกัน..”
เทียร์กำลังจะเดินออกไปแต่ทว่าไป๋หลงกลับขว้าแขนของนางเอาไว้..
“ ไม่เป็นไร.เจ้าอยู่ตรงนี้แหละ.. ”
“ ก็ได้..ตามใจเจ้าเถอะ.. ”
จางยี่ที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ย่อมรับรู้ได้ภายในทันทีว่าข่าวลือที่พวกเทพสวรรค์กำลังพูดคุยกันนั้นอาจจะเป็นความจริงก็เป็นได้..
“ อาการบาดเจ็บของเจ้าแล้วก็คนอื่นๆเป็นยังไงบ้าง..ข้าขอโทษนะที่ข้าไร้ความรับผิดชอบทั้งๆที่ข้าเองก็เป็นหัวหน้าของพวกเจ้าแท้ๆ.. ”
“ เอ่อ..ท่านจ้าว— ”
“ เรียกข้าแบบเดิมนั่นแหละ จางยี่.. ”
“ พี่ใหญ่ท่านคิดว่าสงครามครั้งนี้..พวกเราจะชนะไหม..ข้าไม่อยากให้ใครต้องมาสังเวยชีวิตเพิ่มอีกแล้ว..ข้ารู้ว่านี่อาจจะเป็นคำขอที่เห็นแก่ตัว..แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมากับพี่ใหญ่..พวกเราคงรู้สึกผิดในความอ่อนแอของตัวเองที่ไม่อาจเป็นกำลังให้กับพี่ใหญ่ได้..ข้า.. ”
“ ไม่ต้องเป็นกังวลขอแค่เชื่อใจข้า..เจ้ามองเข้ามาในดวงตาของข้าสิ..คิดว่าข้าจะแพ้อย่างงั้นเหรอ..มันยังเร็วไปหลายร้อยปีที่เจ้าจะมากังวลเรื่องนี้.. ”
ไป๋หลงกอดคอจางยี่เอาไว้แสดงให้เห็นถึงความสนิทสนม..แม้ไป๋หลงจะดำรงตำแหน่งเป็นจ้าวสวรรค์ แต่การกระทำที่มีต่อพวกพ้องไม่เคยเปลี่ยนไปแม้แต่น้อย..
จางยีามองลึกเข้าภายในแววตาที่มุ่งมั่นของไป๋หลงก่อนจะถอนหายใจออกมา..
“ ข้าเชื่อใจท่านแต่ว่า— ”
ตึง!!
ในขณะนั้นก็มีทหารเทพตนหนึ่งบินลงด้วยความเร็วพร้อมกับใบหน้าที่แตกตื่นราวกับว่าไปพบเจอกับบางอย่างที่น่าสะพรึง..
ไป๋หลงเข้าไปใกล้ทหารเทพตนนั้นในทันที..
“ ตั้งสติเอาไว้ มีอะไรเกิดขึ้นรายงานข้ามาให้หมด.. ”
ทหารสวรรค์ตนนั้นค่อยๆดึงสติพร้อมกับแววตาที่แฝงไปด้วยความหวาดกลัว..
“ ทะ..ที่ทะเลทางทิศเหนือมีปีศาจระดับสูงหลายสิบตนกำลังปะทะกับ.. ”
“ ปะทะกับอะไร.. ”
“ เทพสวรรค์ที่ถูกเนรเทศลงมายังแดนมนุษย์..นามของนางคือ..เมดูซ่า เทพแห่งความวิบัติ!! ”
จบตอน.
