บทที่ 127 คำเชิญของกุมุท
รพีพงษ์หันกลับไป ดูข้างหลัง พบว่าวัยรุ่นคนหนึ่งยืนอยู่ ด้านหลังของตนเอง และข้างๆกายของเขา เลปกรที่ใส่ เผือก
ใบหน้าโหดร้ายของเลปกรกำลังเพ่งไปยังรพีพงษ์ แล้ว พูดว่า “คุณชาย นี่คือรพีพงษ์ แขนของผมก็โดนมันนี่แหละ ตัดจนหัก ท่านต้องแก้แค้นให้ผมนะครับ! ”
รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของเลปกร ก็คาดเดาถึงตัวตนของ
วัยรุ่นคนนี้ได้
“คุณคือกุมุท” รพีพงษ์ถาม
กุมุทหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า ” คิดไม่ถึงว่าคุณรู้จักชื่อ ของผมด้วย
ดูๆแล้วแม่ยายชั้นต่ำคนนั้นของคุณได้บอกคำพูดของผม ที่ฝากไปบอกคุณแล้ว เป็นไง เตรียมพร้อมที่จะก้มหัว สารภาพผิดต่อผมหรือยัง?”
ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็เกิดสะดุดขึ้นมา ชื่อของคุณชายตระกูลกุลสวัสดิ์เป็นที่เลื่องลือกันไปทั่ว ใครก็คิดไม่ถึงว่าคุณชายตระกูลกุลสวัสดิ์
จะมาปรากฏตัวที่นี่
แล้วฟังคำพูดที่เขาสื่อความหมายออกมานั้น ผู้ยืนหยัด บนความถูกต้องคนนี้เหมือนว่ากำลังจะบาดหมางกัน
“เด็กคนนี้กำลังจะโชคร้ายแล้วล่ะสิ ดันไปยั่วโมโห คุณชายตระกูลกุลสวัสดิ์ จุดจบไม่สวยแน่นอน
“ดูๆแล้วการยืนหยัดบนความถูกต้องก็ต้องดูให้แน่ชัดว่า เผชิญกับคนของใคร ชญตว์นั่นเป็นคนของคุณชายกุมุท
ไม่มีทางให้ปล่อยเด็กคนนี้ง่ายๆแน่”
“พัย พุย ยืนหยัดบนความถูกต้องมันดีเลิศเกินจริง ไม่รู้ว่า จะไปยั่วโมโหเอาคนของใครนะสิ ต่อไปนี้อยู่นิ่งๆคือดีที่สุด
ความจริงอารียารู้สึกว่าได้แก้ไขปัญหารพีพงษ์แล้ว รู้สึก สบายใจขึ้นมาหน่อย แต่คิดไม่ถึงว่าชญตว์นี้เป็นคนของ คุณชายตระกูลกุลสวัสดิ์
อีกทั้งกุมุทก็ยังออกมาอยู่ตรงนี้ในเวลานี้อีกด้วย ครั้งนี้ ทำให้อารียาเริ่มกังวลใจแทนรพีพงษ์อีกแล้ว
“คุณคิดว่าตำแหน่งเล็กๆของคุณในตระกูลกุลสวัสดิ์ จะ สามารถขู่ผมได้หรอ?” รพีพงษ์เพ่งต่อกุมุทพลางพูด
คนหมู่มากต่างถกกัน ไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์อยู่ต่อหน้า กุมทแล้วจะหยิ่งผยองได้ขนาดนี้ ล้วนแต่รู้สึกว่าตอนนี้รพี พงษ์ค่อนข้างบ้าไปแล้ว
นั่นคือคุณชายของตระกูลกุลสวัสดิ์ คุณชายแห่งตระกูล ขุนนางอันดับหนึ่งเมืองริเวอร์ พวกเขาคิดว่าคำพูดประโยค
นี้ของรพีพงษ์ อวดเก่งจนค่อนข้างเกินไปแล้ว
“เด็กคนนี้หัวแข็งจริงๆ คิดว่าวันนี้คุณชายกุมุทไม่ปล่อย เขาแน่นอน”
คนจำนวนไม่น้อยเริ่มคาดเดาออกถึงผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้น ต่อรพีพงษ์ในวันนี้
ได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ใบหน้าก็แสดงออกถึงรอยยิ้ม
อย่างดูแคลน แล้วกล่าวว่า “ดูๆแล้วถึงไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี
เลยจริงๆ
วันนี้ไม่ให้ถึงลิ้มลองฝีมือของกูสักหน่อย เกรงว่ามึงจะ ไม่มีตระกูลกุลสวัสดิ์อยู่ในสายตาเสียแล้ว
อารียาเห็นกุมุทเริ่มจัดการลงมือกับรพีพงษ์แล้ว ในใจ เต็มไปด้วยความร้อนใจ เธอกลัวว่ารพีพงษ์จะเกิดอันตราย ขึ้น จึงรีบวิ่งออกไปยืนบังอยู่ตรงหน้าของรพีพงษ์
คุณชายกุมุท ขอโทษจริงๆ ที่ทำให้คุณไม่พอใจ แต่พวก
เราไม่ได้ตั้งใจ หวังว่าคนใหญ่คนโตอย่างคุณจะใจกว้าง
ให้อภัยพวกเราสักครั้ง อารียากล่าว
รพีพงษ์ไม่คาดคิดว่าอารียาจะวิ่งเข้ามาขอความเห็นใจ แทนเขาอย่างทันที ถึงแม้อารียาจะขอไม่ขอความเห็นใจใน ความคิดเขายังไงก็ได้ แต่ในใจเขามีความรู้สึกอบอุ่นเกิด ขึ้น
กุมุทเห็นอารียาในแวบแรก ถึงกับตะลึง
เขาในฐานะที่เป็นคุณชายแห่งตระกูลกุลสวัสดิ์ ปกติเห็น ผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วน ถึงกับมีดาราระดับล่างบางส่วน อยากเกาะติดตระกูลกุลสวัสดิ์ตระกูลนี้
แต่กุมุทก็ไม่เคยมีความรู้สึกใดๆเกิดขึ้นกับผู้หญิงเหล่านี้ เลย แต่ไหนแต่ไรก็แค่เล่นๆแล้วทิ้งไป
แต่เมื่อเขาได้สัมผัสถึงอุปนิสัยที่พิเศษของอารียาเข้า บางส่วนในใจก็รู้สึกคลายขึ้นมาทันที
นี่สิถึงจะเป็นผู้หญิงที่กุมุทเขาต้องการอยากได้ ผู้หญิง
เหล่านั้นที่วันๆแต่งตัวไม่ทำอะไรเมื่อเทียบกับอารียาแล้ว
แทบจะเทียบกันไม่ได้
นี่เป็นครั้งแรกของกุมุทที่เกิดอารมณ์แบบนี้ขึ้น ความคิด แรกในใจเขาตอนนี้คือ เขาต้องได้ผู้หญิงคนนี้มาครอบ ครอง
ตอนนี้ชญตว์ได้ยืนขึ้นจากพื้น เดินไปอยู่ข้างๆของกุมุท แล้วกล่าวว่า “คุณชาย ท่านต้องตัดสินแทนพวกเรานะ ต่อยไอ้โง่ที่ไม่รู้จักถูกผิดซักตั้ง ให้เขารู้ถึงความร้ายกาจ
ของตระกูลกุลสวัสดิ์ของเรา!”
กุมุทหันกลับมา แล้วชักตาไปยังชญตว์ทันที ปล่อยหมัด ต่อยไปอย่างเร็ว บนหน้าของชญตว์หนึ่งหมัด ทำเอาเขาลง ไปนอนบนพื้นต่อ
“ใครคือคุณชายของถึง? ถึงยังมีหน้าพูดว่ามึงเป็นคน ของตระกูลกุลสวัสดิ์อีกหรอ? ตระกูลกุลสวัสดิ์ ของกูจะเลี้ยงพวกรังแกคนที่อ่อนแอกว่ากลัวคนที่
แข็งแกร่งกว่าแบบพวกปลวกอย่างพวกมึงได้ยังไงกัน?”
เขาอยากให้อารียาเก็บภาพลักษณ์ดีๆของเขาไว้สักครั้ง จึงต้องตัดความสัมพันธ์กับอันธพาลชญตว์โดยปริยาย
ทุกคนหยุดชะงักชั่วขณะ ไม่คิดมาก่อนว่ากุมุทที่ฆ่วยอ อกหน้ารับแทนชญตว์นั้น จะแตกคอไม่รู้จักกันแล้วเสีย อย่างนั้น
ใบหน้าของชญตว์เต็มไปด้วยความน้อยใจ ปิดหน้าของ ตัวเองพลางมองไปที่กุมุท แล้วกล่าวว่า “คุณชาย…”
“ใครแม่งคือคุณชายของมึง ตีสนิทกับกูให้น้อยๆหน่อย” กุมุทชักตาไปที่ชญตว์หนึ่งครั้ง
ชญตว์ตกใจขึ้นมาทันทีจนไม่กล้าเอ่ยปากพูดอะไรออก มา ขยับออกไปอีกฝั่งอย่างสงบ
อารียาก็ไม่คาดคิดว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอย่าง กะทันหัน แต่เห็นว่ากุมุทไม่คิดจะลงมือ เธอก็รู้สึกสบายใจ ขึ้นมาหน่อย
“คนสวย คุณไม่ต้องกลัวนะ อันธพาลพวกนี้ไม่กล้าทำ
อะไรตามอำเภอใจต่อหน้าผม”กุมุทหัวเราะพลางพูด
เลปกรที่ยืนอยู่ข้างๆกุมุทเสียอารมณ์นิดหน่อย เขารู้ว่า กุมุทชอบอารียาเข้าแล้ว วันนี้เกรงว่าจะไม่ได้ล้างแค้นแทน เขาเสียแล้ว
“งั้นขอบคุณมากเลย เมื่อกรพีพงษ์ก็ไม่ได้ตั้งใจทำให้ขุ่น เคืองใจ คุณไม่ติดใจก็ดีแล้ว”อารียากล่าว
“ผมจะติดใจได้อย่างไร เขาก็แค่เศษสวะตัวหนึ่งเท่านั้น ผมไม่เก็บเอามาใส่ใจ ไม่ทราบว่าคนสวยกับเขามีความ สัมพันธ์กันอย่างไร?” กุมุทหัวเราะพลางถาม
“เขาคือสามีของฉัน” อารียาพูดอย่างฉะฉาน
กุมุทหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่คาดคิดว่านี่คือภรรยาของ รพีพงษ์
แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เมื่อได้ยินว่าเป็นสามีภรรยากัน เหมือนกับมีแรงกระตุ้นเพิ่มขึ้น
ในตอนนั้นกุมุทรู้สึกว่าตนเองเริ่มถูกใจ แต่นี่ก็แค่เขา
อยากเปลี่ยนรสชาติบ้างเท่านั้น ดูแล้วอารียาไม่ได้เป็นคน
ที่จะได้มาง่ายๆ ยิ่งเป็นแบบนี้ เขายิ่งอยากได้
เทียบกับถูกใจ เขาอยากให้อารียามาเป็นหนึ่งในเหยื่อ ของเขามากกว่า ผู้ชายเจ้าชู้คนหนึ่ง จะหลงใหลในผู้หญิง สักคนได้อย่างไรกัน มากสุดก็แค่อยากลิ้มลองความรู้สึกที่ ได้มาอย่างรวดเร็วก็แค่นั้น
“คนสวย เท่าที่ผมรู้มา รพีพงษ์นี่เป็นเศษสวะที่ขึ้นชื่อของ เมืองริเวอร์ คุณอยู่กับเขา ก็เพียงได้รับแต่ความไม่ยุติธรรม สู้คุณไตร่ตรองเรื่องหย่ากับเขาสักหน่อย แล้วมาอยู่กับ ผม?” กุมุทหัวเราะพลางพูด
สีหน้าคนหมู่มากล้วนเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกใจ ไม่ คาดคิดว่ากุมุทจะชอบอารียาเข้าแล้ว
อารียาขมวดคิ้วแล้วขมวดคิ้วเล่า ไม่คาดคิดว่ากุมุทจะมา แนวนี้
“ขอโทษนะ ฉันไม่สนใจเรื่องแบบนี้” พูดจบ อารียาก็พารพีพงษ์จากไป รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของกุมุท จึงอยากที่จะจัดการเขาสักครั้ง อารียารับรู้ได้ถึงความโกรธของรพีพงษ์
กลัวว่าเขาจะยั่วโมโหให้เกิดเรื่องขึ้นมาอีก จึงใช้กำลัง ลากรพีพงษ์ ให้เขาเดินไปพร้อมกับตนเอง
“ถ้าคุณยังไม่ไปกับฉันอีก ฉันจะโกรธคุณแล้วนะ”
รพีพงษ์เสียอารมณ์ ทำได้เพียงเดินตามอารียาออกไป อีกทางเท่านั้น
แต่กุมุทนี่ชั่งกล้าที่จะเรียกร้องความสนใจจากอารียา งั้น รพีพงษ์ก็ไม่มีทางที่จะปล่อยเขาไปแน่นอน จัดการเขาก็ เป็นแค่ปัญหาเรื่องเวลาจะช้าหรือเร็วก็เท่านั้น
“คุณลองไตร่ตรองดูอีกครั้งนะ ผมจะไม่มีทางยอมแพ้
ง่ายๆ” กุมุทหัวเราะพลางตะโกนออกไป สิ่งไหนที่ยิ่งเอื้อมไม่ถึง เขาก็ยิ่งอยากได้ ยิ่งกว่านั้นศัตรู
ของเขาก็แค่สวะตัวหนึ่ง
เขาคิดว่าตนเองแกร่งกว่ารพีพงษ์เป็นร้อยเท่า ดังนั้นจึง ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ได้อารียามาครอบครอง “พรุ่งนี้จัดปาร์ตี้ให้กูสักงาน ทำการ์ดเชิญให้คนสวยคนนี้
ด้วยสักใบ กูจะทำให้เธอรู้ถึงความแกร่งของกูกุมุท” กุมุท
พูดกับเลปกร
“คุณชาย ผู้หญิงคนนั้นดูๆแล้วไม่ได้เป็นพวกผู้หญิงที่ อะไรก็ได้ประเภทนั้นนะ เชิญเธอ เธอก็ไม่น่าจะมานะ” เลปกรกล่าว
กุมทหันหัวกลับไปมองเลปกร แล้วกล่าวว่า “มึงแม่งบ้าเปล่าวะ เธอไม่อยากมา ครอบครัวของเธออยากให้เธอมา แน่นอน
ถึงเอาการ์ดเชิญให้กับยัยบ้าคนนั้นก็จบแล้ว กูไม่เชื่อว่า พวกเขาจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการ์ดเชิญของกูกุมุท”
เลปกรรีบพยักหน้าทันที แล้วพูดว่า “รับทราบ!”
“โอเคล่ะ ถึงกลับไปก่อน พ่อกูบอกว่าวันนี้จะพากไปเจอ คนใหญ่คนโต ได้ยินว่ามาจากเกียวโต กูต้องทำตัวให้ดูดี หน่อย
ไม่แน่ถ้ารู้จักผู้ใหญ่ท่านนี้ ตำแหน่งของเมืองริเวอร์ของ ตระกูลกุลสวัสดิ์ของกู จะสามารถขยับขึ้นได้อีกระดับ” กุมุทกล่าว
ไม่นานกุมทก็ปรากฏตัวที่หน้าประตูของโรงแรมซินหล่อ เฮ้าส์
หลังจากเดินเข้าไปข้างในแล้ว กุนลโรจน์ออกมารับเขา กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึมว่า “เดี่ยวอีก สักแป๊บที่แกต้องเจอ
เป็นคนใหญ่คนโตของตระกูลลัดดาวัลย์เกียวโต ตื่นตัว ให้ฉันหน่อย หากแกพูดผิด ตระกูลกุลสวัสดิ์ของพวกเราก็ จะพังยับเยินไปพร้อมๆกัน รู้แล้วใช่มั้ย?”
พยักหน้า พูดว่า “วางใจเถอะพ่อ ผมรู้อันไหนควรไม่ควร ทั้งสองคนเดินหน้าเข้าไปพร้อมกัน จนถึงด้านหน้าของ
โยษิตา
“คุณโยษิตา นี่คือลูกชายของผม กุมท เขาได้พบคุณสัก ครั้ง ถือเป็นเกียรติต่อตระกูลกุลสวัสดิ์ของผมจริงๆ” กุนล โรจน์หัวเราะพลางพูด
โยษิตาเงยหน้าขึ้นมาดูกุมุทพูดอย่างเรียบๆทันทีว่า “ดูๆ แล้วไม่เลวนะ แต่เทียบกับหลายชายของฉันแล้ว ยังห่าง ไกลกันมาก”
“คุณโยษิตาพูดถูกครับ ลูกชายของผมไม่สามารถเทียบ กับหลานชายของท่านได้อยู่แล้วครับ ท่านนั้นถือเป็นคนที่ อัจริยะจริงๆ” กุนลโรจน์
รีบประจบสอพลอแล้วกล่าว
กุมุทไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงใคร แต่ในใจคิดอยู่แล้ว ว่าหากเป็นหลานชายของผู้ใหญ่คนนี้ งั้นต้องเยี่ยมยอด เป็นแน่
หลังจากที่อารียาพารพีพงษ์เดินออกจากถนนเส้นนั้น แล้ว จึงจะรู้สึกโล่งอกสักนิด
เธอหันหน้าไปหารพีพงษ์ แล้วกล่าวว่า “จากนี้ไปอย่า วู่วามแบบนี้อีกได้มั้ย?”
รพีพงษ์หัวเราะพลางกล่าว “ไม่เป็นไรจริงๆ พวกเขาทำ อะไรผมไม่ได้หรอก”
อารียากัดริมปาก ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไรรพีพงษ์ได้ หรือไม่ ตนเองก็ยังเป็นห่วงอยู่นั่นแหละ ไอ้บ้านี่ดูไม่ออก จริงๆหรอเนี่ย?
เธอยิ่งคิดยิ่งโมโห ไม่สนใจรพีพงษ์แล้วแต่อย่างใด
รพีพงษ์เผชิญหน้ากับปัญหานี้เข้าก็ไม่ใส่ใจอะไรมาก เห็นอารียาไม่สนใจเขา เขาจึงคิดว่าอารียาคงไม่อยากที่จะ สนใจเขาอีกต่อไปแล้ว
เพราะตอนนั้นอารียาก็พูดออกมาแล้วว่าถ้าไม่มีเขา ก็ยัง
สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้
รพีพงษ์ถอนหายใจอย่างเสียอารมณ์ แล้วกล่าวว่า “พวก เราไปทานข้าวด้วยกันเถอะ”
อารียาคิดว่ารพีพงษ์จะเข้าใจความหมายของเขาแล้ว เลยไม่โกรธอีกต่อไป มองดูเขาพร้อมพยักหน้า
ทั้งสองคนไปหาร้านอาหารแห่งหนึ่งพร้อมกัน ตอนรับ ประทานอาหารทั้งสองคนต่างคนก็ต่างเงียบ ต่างคนก็ต่าง คิดเรื่องภายในใจของตนเอง
หลังกินข้าวเสร็จแล้วกลับบ้าน ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีคราม ดงเย็นเปลี่ยนเป็นสีสันต์สว่างไสวจากโคมไฟ ในราตรีแห่ง เมืองริเวอร์ กลายเป็นวิวที่สวยงาม
รพีพงษ์และอารียาเดินเข้าไปในวิลล่า ศศินัดดาเห็นอารี ยากลับมา รีบต้อนรับอย่างมีความสุขและดีใจ
“ลูก เธอกลับมาสักที ทานข้าวหรือยัง?” ศศินัดดาถาม อย่างเป็นห่วงเป็นใย
อารียาไม่รู้เลยว่าทำไมศศินัดดาถึงได้กระตือรือร้น ขนาดนี้ ก็พยักหน้าไป แล้วกล่าวว่า “แม่เป็นอะไรหรือ
เปล่า?”
วันนี้ถ้าพูดตามเหตุผลศศินัดดาโดนตบไปสองครั้ง ไม่ ควรจะมีความสุขขนาดนี้จึงจะถูก แม้แต่ศักดาที่นั่งอยู่บน โซฟาก็เหมือนจะค่อนข้างมีความสุข
ศศินัดดายื่นแขนส่งการ์ดเชิญที่ทำอย่างสวยงามให้กับ อารียา อารียารับมาและดู เห็นว่าเขียนเชิญเธอเข้าร่วมงาน เลี้ยงงานหนึ่ง
“นี่ใครเป็นคนให้มา” ปกติฉันจะไม่เข้าร่วมงานแบบนี้” อารียากล่าว
“นี่เป็นคุณชายตระกูลกุลสวัสดิ์ให้นะสิ ลูกสาวที่ตั้งต้อง ของฉัน โชคของเธอนี่มันดีจริงๆ ถึงแม้วันนี้จะโดนคุณชาย กุมุทตบไปหนึ่งครั้ง แต่ตอนที่เขาจัดคนมาส่งการ์ดเชิญนั้น ได้มอบของขวัญไม่น้อยเป็นสิ่งปลอบใจให้กับฉัน ถ้าเธอ สามารถเกาะตระกูลกุลสวัสดิ์ได้นะ
จากนี้ไปพวกเราก็จะกินอิ่มนอนหลับสบายไม่ต้องเครียด อะไรแล้ว” ศศินัดดาหัวเราะพลางพูด
สีหน้าของอารียาเริ่มถอดสี ไม่คาดคิดว่าจะเป็นการ์ด เชิญที่กุมุทส่งมาให้
“แม่เอาการ์ดเชิญนี้ทิ้งไปเถอะ ฉันจะไม่มีทางไป” อารียา ส่งการ์ดเชิญกลับไป
ศศินัดดาเริ่มร้อนใจ แล้วกล่าวว่า “แกบ้าหรือเปล่า งาน เลี้ยงของคุณชายตระกูลกุลสวัสดิ์ แกไปแล้วไม่เพียงรู้จัก คุณชายกุมุท
ยังได้รู้จักเพื่อนๆของเขาด้วย เพื่อนของเขาเหล่านั้นล้วนต้องเป็นคนที่มีอำนาจอย่างแน่นอน ทำไมแกไม่ไป!”
“ไม่อยากไป ฉันจะกลับห้องไปนอนแล้ว” อารียากล่าว
ศศินัดดารีบดึงอารียาไว้ทันที แล้วใช้น้ำเสียงที่ คร่ำครวญเหมือนจะเป็นจะตายให้ได้ตะโกนออกมา “อารี ยา ถ้าแกไม่ไป
ฉันจะตัดขาดความสัมพันธ์กับแก ฉันกับพ่อแกกำลังชี้ ทางให้แกมีอนาคตที่ดีอยู่นะ ทำไมแกช่างเหมือนกับรพี พงศ์ไอ้สวะนั่น
มีโอกาสที่ดีขนาดนี้ยังไม่คว้าไว้อีก!”
