บทที่167 ตระกูลลัดดาวัลย์จะมาสู่ขอ
ธายุกรมองอารียาด้วยใบหน้าที่แปลกประหลาดใจ ใน ปากพึมพำ “ธฤตญาณ” สามคำนี้ แล้วนึกออกขึ้นมาทันใด ร่างกายกระตุกชั่วขณะ
“ราชาปฐพีของเมืองริเวอร์ ทำไม ทำไมเขาต้องช่วยอารี ยา…” ธายุกรรับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นไม่ค่อยได้
เขาคิดว่าวันนี้เขาคุมเกมส์ทั้งหมดไว้ได้ จนไล่อารียา ออกจากบริษัทได้ ต่อไปเขามารับช่วงต่อโครงการของ บริษัทซันบับเบิ้ล กรุ๊ป อารียาก็จะไม่มีสิทธิ์มาแข่งขันอะไร กับเขาได้อีก
โสรธัสก็ตกลงกับเขาไว้ดิบดีแล้ว ว่ายังไงก็จะไม่ลดราคา ให้อารียา แต่ดันเป็นช่วงนี้ ที่โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ส่ง ต่อให้กับธฤตญาณ
หรือนี่เป็นเพียงความบังเอิญเท่านั้น?
ธายุกรย้อนกลับไปหลายครั้งก่อนหน้านี้เวลาที่จะเป็น ศัตรูของอารียา ไม่มีสักครั้งที่จะทำให้อารียาเสียเปรียบ เลย แต่ทุกครั้งกลับเป็นเขาเองที่โชคร้าย
เมื่อก่อนเขาคิดว่านี่เป็นเพียงโชคดีของอารียาเท่านั้น แต่ หลายๆครั้งผ่านไป เขาเองก็อดสงสัยไม่ได้ หรือความจริง แล้วเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะไปต่อสู้ใดๆกับอารียาเลย?
แต่อารียาในสมัยก่อนนั้นก็แค่ความสามารถในการ ทำงานเยี่ยมนิดหน่อยเท่านั้น ธายุกรคิดเองว่าความสามารถไม่น่าจะแตกต่างกันมากเท่าไหร่ แล้วคอนเนกชั่น เขาก็เยอะ จะต่อกรกับอารียานั้นง่ายดายเหลือเกิน
แต่ทำไมตอนนี้เสียเปรียบอารียาซ้ำแล้วซ้ำเล่าล่ะ?
หรือมีใครช่วยอารียาอยู่เบื้องหลัง?
แววตาของธายุกรมองไปที่ร่างกายรพีพงษ์ หากพูดว่ามี ใครช่วยอารียาอยู่จริงๆล่ะก็ งั้นก็เกรงว่าจะมีแค่รพีพงษ์ แล้วล่ะ
แต่รพีพงษ์เป็นแค่ไอ้สวะนี่ หรือความจริงแล้วตนเอง แม้แต่สวะก็ยังเทียบไม่ได้หรอ?
ธายุกรกัดฟันแล้วกัดฟันอีก ความโกรธแค้นในใจเปลี่ยน ไปเป็นความอาฆาต ตอนนี้เขาถึงขั้นเริ่มอยากฆ่าอารียา แล้ว เพื่อกำจัดขวากหนามในการสืบทอดมรดกของตระกูล ฉัตรมงคล
ผู้คนตระกูลฉัตรมงคลมองความเกรี้ยวกราดที่นภทีป์มี ต่อธายุกร ก็รู้สึกว่าการกระทำของธายุกรแย่มากๆ
“ช่วงนี้ธายุแสดงพฤติกรรมไม่ค่อยโอเคจริงๆ เริ่มจาก คุณนภที่ป์จัดนิทรรศการวัตถุโบราณ ก็ไม่เคยทำให้คุณ นภที่ป่วางใจได้เลย”
“พูดถูก ก่อนหน้านี้เขาไปหาประสบการณ์ที่ภาคใต้ ฉัน คิดว่าเขาจะเก่งขึ้น แต่ภายหลังฉันค้นพบว่าลักษณะเขาก็ คล้ายกับขอทานตามถนน ทำให้ฉันไม่เข้าใจอย่างมาก”
“เป็นงี้ต่อไป ธายุจะดูแลกิจการของตระกูลฉัตรมงคลได้ อย่างไร คุณนภที่ป์ก็ไม่ไว้ใจที่จะส่งมอบให้เขาอย่างแน่นอน
เมื่อได้ฟังความคิดเห็นของทุกคน ในใจธายุกรเกิดเป็น ความน้อยเนื้อต่ำใจขึ้นอย่างลึกๆ เขามองไปที่อารียาและ รพีพงษ์ รู้สึกตลอดว่าทั้งสองคนกำลังเยาะเย้ยตนอยู่
“ต่อไปนี้เรื่องของบริษัทธายุกรไม่ต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง แล้ว แกยังไม่ได้เตรียมพร้อมที่จะรับช่วงต่อบริษัท เรื่อง ของบริษัทมอบให้อารียาจัดการ” นภที่ป์กล่าว
ธายุกรโต้ตอบทันที
นภทีปัจ้องเขม็งไปที่เขา แล้วกล่าว “ยุติเรื่องไว้แค่นี้ กลับ ไปก็ไปทบทวนปัญหาของตัวเองดีๆ แกโตขนาดนี้แล้ว ก็น่า จะรู้ว่าควรทำอะไรบ้าง”
ธายุกรกัดฟันแล้วกัดฟันอีก แล้วมองไปนภทีปัด้วย สายตาที่อาฆาตพยาบาท
“ต่อไปฉันจะประกาศเรื่องที่จะพูดเรื่องที่สองของวันนี้” นภที่ปรับอารมณ์ของตนเอง
ทุกคนก็ผึ่งหูฟัง ตอนนั้นพวกเขาก็รู้แล้ว เรื่องต่อมาที่นภ ที่ปัจะพูด เกี่ยวข้องกับตระกูลลัดดาวัลย์เมื่องเกียวโต ดัง นั้นจึงแปลกใจมาก
“ฉันได้รับข่าวมา ตระกูลลัดดาวัลย์แห่งเกียวโต จะจัด คนมาที่ตระกูลฉัตรมงคลของฉันประกาศข่าวในสัปดาห์ หน้า ถ้าไม่ผิดคาด น่าจะมาพูดเรื่องการให้ของครั้งที่แล้ว ครั้งที่แล้วคนที่ตระกูลลัดดาวัลย์พูดกับฉันว่าลูกสาวของตระกูลฉัตรมงคลคู่ควรกับตระกูลลัดดาวัลย์ ครั้งนี้มาน่าจะ มาเพื่อสู่ขอ”
นกที่ป์แลดูเหมือนตื่นเต้นนิดหน่อย ความไม่พอใจที่มีอยู่ ตอนนั้นได้ถูกขจัดออกไปทั้งหมด ถึงแม้จะพูดว่านี่เป็นการ คาดเดาของเขาเท่านั้น แต่เขาก็คิดไม่ออกว่าคนของ
ตระกูลลัดดาวัลย์มานั้น ยังมีเรื่องอื่นใดได้อีก
หลังจากทุกคนที่นั่งอยู่ห้องรับแขกได้ยินคำพูดของนภ ที่ป์แล้ว ใบหน้าก็ล้วนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ไม่คาด คิดว่าผ่านมานานขนาดนี้ สุดท้ายตระกูลลัดดาวัลย์ก็มีข่าว คราวมาเสียที
หนึ่งในนั้นที่กระตือรือร้นที่สุดก็คือชรินทร์ทิพย์ หลังจาก เธอได้ยินนกที่ป์พูดแล้ว ก็กระโดดขึ้นมา
“คุณปู่ คุณพูดจริงๆหรอ? ตระกูลลัดดาวัลย์จะมาสู่ขอ แล้วหรอ?” ชรินทร์ทิพย์เพ่งมองด้วยสายตาแห่งการรอ
คอย
นภทีปหัวเราะแล้วหัวเราะอีก แล้วกล่าว “ถ้าเดาไม่ผิดล่ะ ก็ ก็น่าจะมาด้วยเรื่องนี้ ถึงเวลานั้นแกต้องเตรียมตัวให้ดี
อย่าให้อับอายขายหน้าตระกูลฉัตรมงคลล่ะ”
“วางใจได้คุณปู่ ในวันนั้นฉันจะแต่งตัวแต่งหน้าสวยๆ ต้องเจอคนของตระกูลลัดดาวัลย์ด้วยสภาพที่ดีที่สุอด อย่างแน่นอน” ชรินทร์ทิพย์กล่าวอย่างตั้งใจ
ทุกคนมองชรินทร์ทิพย์ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความ อิจฉา ถ้าตระกูลลัดดาวัลย์มาสู่ขอจริงๆ ชรินทร์ทิพย์ก็สู่ส่งขึ้นมากทันทีทันใด
“ชีวิตของเจนชั่งดีจริงๆ ตระกูลลัดดาวัลย์ชอบเข้าให้ แล้ว ไม่แน่วันข้างหน้าพวกเราอาจจะพึ่งบารมีของตระกูล ลัดดาวัลย์ก็ได้นะ
“พูดถูก ชีวิตเจนจึงจะเรียกว่าชีวิตดี ไม่เหมือนอารี แต่ง กับสวะอย่างรพีพงษ์ นอกจากจะทำให้อารีเหนื่อยแล้ว อะไรก็ทำไม่เป็น”
“สวะอย่างรพีพงษ์นั้นไม่สามารถเทียบกับคนตระกูลลัด ดาวัลย์ได้อยู่แล้ว นามส
ครั้งนี้ที่คนตระกูลลัดดาวัลย์มา พวกเราต้องทำให้เป็น ทางการสักหน่อย ให้เค้าได้รับรู้ถึงความจริงใจของตระกูล ฉัตรมงคลของเรา เรื่องนี้มอบให้อารีเป็นคนรับผิดชอบละ กัน เดี๋ยวแกเอาเงินของบริษัทออกมา เตรียมการเรื่องนี้ให้ ดีหน่อย” นภที่ป์กล่าว
“รับทราบ คุณปู่” อารียาตอบรับ
ชรินทร์ทิพย์เห็นดังนั้น รีบตอบโต้แล้วกล่าว “คุณปู่ เรื่อง นี้ไม่สามารถให้อารียาทำได้”
นกที่ป์มองไปที่ชรินทร์ทิพย์ แล้วถาม “ทำไม?”
ถึงแม้นี่ชรินทร์ทิพย์เหมือนกับเถียงเขาโดยตรง แต่เขาก็ ไม่ได้โกรธ บางทีตระกูลลัดดาวัลย์อาจจะมาสู่ขอจริงๆ วัน ข้างหน้าชรินทิพย์กลายเป็นคุณนายน้อยตระกูลลัดดาวัลย์ แม้ว่าเป็นเขา ก็ต้องเคารพนอบน้อมชรินทิพย์อยู่ดี
“คุณปู่ เรื่องนี้สัมพันธ์กับเหตุการณ์สำคัญในชีวิตของฉัน ปกติอารียาก็ไม่ถูกกับฉัน เรื่องนี้คุณก็รู้ๆอยู่ ถ้าให้เธอมา ทำเรื่องนี้ เกิดเธออิจฉาฉันขึ้นมา แล้วใช้วิธีสกปรก สิ่งที่ กระทบ คืออนาคตของตระกูลฉัตรมงคลของฉัน” ชรินทร์ ทิพย์กล่าว
อารียาได้ยินสิ่งที่ชรินทร์ทิพย์กล่าว พูดอย่างไม่ชอบใจ ทันทีว่า “ชรินทร์ทิพย์ แกคิดว่าจิตใจฉันเหมือนแกหรอ? ให้ ร้ายคนอื่นให้มันน้อยๆหน่อย!”
“คุณปู่ ดูเธอสิ ตอนนี้เริ่มตะโกนโหวกเหวกโวยวายใส่ฉัน แล้ว ไม่ใช่เพราะอิจฉาฉันที่จะได้แต่งกับตระกูลลัดดาวัลย์ หรอ ตัวแกเองไม่มีน้ำยาแต่งกับไอ้สวะ ก็ไม่ควรจะมาโทษ ฉันปะ” ชรินทร์ทิพย์พูดจาประชดประชัน
อารียาโมโหจนหายใจไม่ทัน กำหมัดไว้แน่น
รพีพงษ์ยื่นมือออกไปจับบ่าของเธอ แล้วกล่าว “อย่าไป เกรี้ยวกราดกับเธอเลย เธอดีใจได้ไม่นานหรอก”
“คุณรู้ได้ยังไง?” อารียาถามอย่างแปลกใจ
รพีพงษ์หัวเราะแล้วหัวเราะอีก แล้วกล่าว “ตระกูลลัดดา วัลย์ไม่มีทางชอบคนแบบเธอ อีกอย่างครั้งนี้ที่คนของ ตระกูลลัดดาวัลย์มานั้น กลัวว่าก็จะไม่ได้มาเพื่อสู่ขอเช่น กัน ถึงเวลานั้นคุณก็จะรู้เอง”
“อารียา แกก็เหมือนกัน ยอมน้องสาวแกหน่อยเถอะ ถ้า ครั้งนี้ตระกูลลัดดาวัลย์มาสู่ขอจริงๆ ต่อไปแกอาจต้องขอ ความช่วยเหลือจากเธอ อย่าพูดแบบนี้กับเธอ” นภทีป์ก็มองอารียาอย่างไม่พอใจ
อารียาถอนหายใจ แล้วกล่าว “รู้แล้วคุณปู่”
ใบหน้าของชรินทร์ทิพย์เต็มไปด้วยความสะใจ แล้วพูด กับนกทีต่อ “คุณปู่ เรื่องครั้งนี้ควรจะให้พี่ธายุเป็นคน จัดการ เขาคือผู้สืบทอดองตระกูลฉัตรมงคล เรื่องสำคัญ ขนาดนี้ ต้องให้เขาเป็นผู้นำโดยปริยายอยู่แล้ว
ธายุกรเห็นชรินทร์ทิพย์อยากให้เขามาทำเรื่องนี้ ใบหน้า แสดงออกถึงความตื้นตันในทันที
นภทีปัมองไปที่ธายุกร ดูออกอย่างชัดเจนว่ายังติดใจ เรื่องโรงงานวัสดุก่อสร้างอยู่
ชรินทร์ทิพย์ดูออกถึงความกังวลของนภทีป์ แล้วกล่าว “คุณปู่ คุณก็อย่าเข้าใจพี่ธายุผิด เรื่องเมื่อสักครู่นี้ คว จริงพี่ธายุได้คุยสำเร็จแล้ว แต่โรงงานวัสดุก่อสร้าวเปลี่ยน เจ้าของกะทันหัน นี่ใครก็หาทางออกไม่ได้
“แล้วคุณไม่รู้สึกแปลกใจอารียาสามารถคุยเรื่องนี้สำเร็จ แล้วยังได้ราคาที่ต่ำกว่าท้องตลาดอีกเท่าตัว เป็นสิ่งที่ แปลกบ้างหรอ? เค้าธฤตญาณราชาปฐพี่ของเมืองริเวอร์ ทำไมถึงช่วยอารียา?”
นภทีปหลับตาลง ในใจก็เริ่มเกิดความสงสัยขึ้น เขาไม่ เข้าใจจริงๆว่าทำไมธฤตญาณต้องช่วยอารียา
ทุกคนก็เริ่มเดาตามๆกัน
“ความสามารถของอารียาไม่เลวจริงๆ แต่ไม่น่าจะถึงขั้น ที่สามารถเชิญให้ราชาปฐพีของเมืองริเวอร์ช่วยเหลือได้หรือ เธอใช้วิธีการอย่างอื่น?”
“จุดเด่นของอารียาก็คือหน้าตาและรูปร่าง หรือเธอ….”
“จุ๊จุ๊ มีความเป็นไปได้จริงๆ คิดไม่ถึงว่าเพราะอารียา อยากได้คำชมจากท่านนภทีป์ แล้วจะทำเรื่องแบบนี้ขึ้นมา
ได้”
อารียาได้ยินคำพูดของทุกคน ใบหน้าเต็มไปด้วยความ โมโห ไม่คิดว่าในใจของคนเหล่านี้จะสกปรกได้เพียงนี้
“อย่าซีเรียส ไม่ช้าก็เร็ว พวกเขาจะต้องเสียใจเพราะคำ พูดแบบนี้ของตนเอง” รพีพงษ์กล่าวอย่างปลอบโยน อารียาพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก หากทำสิ่งใดด้วยความ
ซื่อสัตย์สุจริตก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้น เธอไม่ทำเรื่องแบบ
นี้ ก็ไม่กลัวใครจะว่ายังไง
“ดังนั้นคุณปู่ เรื่องนี้ไม่สามารถให้อารียาทำได้ ไม่งั้น ตระกูลลัดดาวัลย์จะสงสัยในนิสัยของตระกูลฉัตรมงคล ได้” ชรินทร์ทิพย์กล่าว
นภทีปัพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก แล้วกล่าว “พูดมีเหตุผล อยู่บ้าง ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ให้ธายุมาทำเรื่องนี้ละกัน”
ธายุกรดีใจทันทีทันใดแล้วกล่าว “วางใจได้คุณปู่ ผมจะ ทำให้ทุกคนพอใจกับเรื่องนี้”
ชรินทร์ทิพย์มองไปมองมา ไม่ได้จะเล่นอารียาแค่นี้
“คุณปู่ แล้วฉันยังรู้สึกว่า ตอนนั้นที่คุณบอกว่าเรื่องของบริษัทจะมอบให้อารียาจัดการนั้น ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่” ชรินทร์ทิพย์กล่าวต่อ
“โอ้ว? ไม่เห็นด้วยตรงไหน?” นกที่ป์กล่าว
“คุณคิดดู คนของตระกูลลัดดาวัลย์ส่งคนมา แน่นอนว่า ต้องสอดส่องทุกด้านของพวกเรา เค้าต้องเป็นห่วงเรื่อง บริษัทเป็นธรรมดา ถ้าพวกเขารู้ว่าบริษัทให้ผู้หญิงที่ไม่ได้ เรื่องมาบริหาร คุณคิดว่าเค้าจะคิดยังไง?” ชรินทร์ทิพย์พูด
“ชรินทร์ทิพย์ แกอย่าเกินไป!” อารียาโกรธเป็นฟืนเป็น ไฟแล้ว
“โอเคโอเคโอเค กลับไปคิดนะ พวกเราไม่พูดเรื่องนี้ สามี ของอารียาคือรพีพงษ์ รพีพงษ์คือสวะโด่งดังของเมืองริ เวอร์ คนของตระกูลลัดดาวัลย์ต้องได้ยินมาแล้วบ้าง ประเด็นสำคัญที่สุดคือรพีพงษ์ก็เป็นคนของตระกูลลัดดา วัลย์นี้ ก็ทำให้เสียชื่อเสียงของตระกูลลัดดาวัลย์เหมือนกัน นะ ให้เค้ารู้ว่าบริษัทของเราบริหารโดยภรรยาของรพีพงษ์ เค้าอาจจะคิดว่าบริษัทพวกเรากำลังดูถูกตระกูลลัดดาวัลย์ อยู่ก็ได้นะ ถึงเวลานั้นถ้าโมโห ก็ไม่สู่ขอแล้ว นั่นก็จบเฮ่ แล้ว” ชรินทร์ทิพย์กล่าวต่อ
นภทีป์ได้ยินแล้ว พยักหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
ทุกคนของตระกูลฉัตรมงคลพยักหน้า รู้สึกว่าสิ่งที่ชริน ทร์ทิพย์พูดนั้นมีเหตุผล
“ไม่ผิด ชรินทร์ทิพย์พูดถูก ชื่อเสียของไอ้สวะรพีพงษ์นี่ กระทบต่อความเห็นของตระกูลลัดดาวัลย์ที่มีต่อพวกเราถึงแม้อารียาไม่ได้มีชื่อเสียเหมือนรพีพงษ์ขนาดนั้น กระนั้น ทั้งคู่ก็คือสามีภรรยา ดังนั้นต้องหลีกเลี่ยงสิ่งนี้”
พูดถูก ไม่อยากให้ชื่อเสียของรพีพงษ์มาทำลายเรื่อง
ใหญ่ของตระกูลเราได้ ฉันว่าช่วงนี้ อย่าให้อารียาดูแล
บริษัทเลย”
“ฉันเห็นด้วย ไม่อยากให้ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งเข่ง จากที่ฉันดู วันที่ตระกูลลัดดาวัลย์มา ก็ห้ามให้รพีพงษ์ ปรากฏตัว”
“ชรินทร์ทิพย์พูดก็มีเหตุผล ในเมื่อเป็นอย่างนี้ อารี ช่วงนี้ แกก็พักผ่อนไปก่อนละกัน เรื่องของบริษัท แกไม่ต้องดูแล แล้ว ให้ธายุรับช่วงต่อละกัน ถึงแม้ครั้งนี้ธายุทำไว้ไม่ค่อยดี แต่ความสามารถของเขาฉันรู้ๆอยู่ ไม่น้อยไปกว่าแก” นภ ที่ป์กล่าว
อารียาขมวดคิ้วแล้วกล่าว “แต่คุณปู่ บริษัทซันบับเบิ้ล กรุ๊ปนั้น…”
“แกบ้าหรอ แค่แกไม่ไปบอกกับบริษัทซันบับเบิ้ล กรุ๊ปนั่น พวกเขาก็ไม่รู้หรอกว่าแกให้ธายุรับช่วงโครงการต่อ นอก เสียจากแกไม่อยากเห็นบริษัทไปได้ด้วยดี ตั้งใจเอาเรื่องนี้ ไปบอกบริษัทซันบับเบิ้ล กรุ๊ป” ชรินทร์ทิพย์กล่าวขึ้นมา
ทันที
ประโยคนี้ของเธอ ได้ปิดกั้นตวามเด่นของอารียาโดยสิ้น
เชิง
แววตาของนภทีป์ประกายขึ้นมา ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ คิดถึงวิธีนี้เลย
“โอเค งั้นก็ทำตามชรินทร์ทิพย์ละกัน ธายุ พรุ่งนี้เป็นต้น ไป แกมารับหน้าที่แทนในเรื่องของบริษัทต่อไป อารียาพัก ผ่อนชั่วคราว รอให้ตระกูลลัดดาวัลย์มาก่อน แล้วค่อยพูด
เรื่องโครงการ” นกที่ป์ตัดสินใจแล้วกล่าว
