บทที่193 เปิดคลิป
หลังจากที่บจีได้ยินคำพูดของศศินัดดาแล้ว ในใจ ก็ด่าบรรพบุรุษเธอทั้งแปดชั่วโคตร แต่เมื่อด่าจบ ก็คิด ได้ว่าไม่ถูกต้อง เธอด่าบรรพบุรุษแปดชั่วโคตรของศศิ นัดดา ก็เหมือนกับด่าตุลยวัตปะ
วันนั้นบจีพูดว่าจะไม่ขอความช่วยเหลือจากศศิ นัดดาเป็นอันขาด ไม่คิดว่าเร็วขนาดนี้ เธอก็ต้องกลับ คำเสียแล้ว
“ทำอย่างกับว่าพวกแกใหญ่สุดของที่นี่อย่างนั้น คนพวกนี้น่าจะเป็นนักแสดงที่พวกแกหามาล่ะซิ ตอนนี้ ที่แกมาขอเงินแม่ฉันก็ได้เปิดเผยความจริงออกมาแล้ว” ท่าทีของปรางทิพย์เหมือนรู้ความจริงอย่างไรอย่างนั้น
บจีพยักหน้าทันที รู้สึกว่านี่คือเรื่องจริง
“ศศินัดดา ฉันขอล่ะให้แกรีบพาเหล่านักแสดง พวกนี้ของแกออกไปเถอะนะ ไม่งั้นเดี๋ยวคน ของRose&Mary Hostelมาถึง พวกแกจะหนีก็หนี ไม่ทันล่ะ” บจีพูดอย่างเกรี้ยวกราด
เธอยังไม่เข้าใจ ทำไมต้องมีคนมา เหมาRose&Mary Hostelโดยเฉพาะในตอนที่ ครอบครัวเธอจะจัดงานหมั้นด้วยนะ ตอนนี้ปรางทิพย์ พูดแบบนี้ ก็อธิบายได้อย่างชัดเจนแล้ว
ต้องเป็นเพราะศศินัดดาอิจฉาครอบครัวเขาปรางทิพย์และโมไนย ดังนั้นวันนี้ถึงได้ตั้งใจจัดหานักแสดง มากมายขนาดนี้ เพื่อมาหาเรื่องพวกเขา ไม่ให้พวกเขา เข้าไป
ถ้าเป็นคนของRose&Mary Hostelจริง ทำไมถึง ได้เรียนไอ้สวะรพีพงษ์นั้นว่าคุณรพี ดังนั้นจะต้อง เป็นการแสดงแน่ๆ
“พวกแกบอกว่าใครเป็นนักแสดงนะ พวกเราเป็น พนักงานจริงๆของRose&Mary Hostel!” พนักงาน ตะโกนไปที่บจี
“ชิ แสดงได้สมบทบาทมาก” บจีกล่าวอย่างไม่
พอใจ
ศศินัดดาเห็นพวกเขาไม่เชื่อ ก็เครียดขึ้นมาทันที แล้วหันไปทางรพีพงษ์ หวังให้รพีพงษ์คิดหาทางออก
“ถ้าพวกแกไม่เชื่อล่ะก็ ผมจะเรียกผู้จัดการลงมา พวกคุณสามารถถามเขาได้โดยตรง” รพีพงษ์กล่าว “ได้สิ งั้นแกก็เรียกผู้จัดการมา ฉันรู้ว่าผู้จัดการที่นี่
คือใคร ถึงแม้ไม่รู้จัก แต่ก็เคยเห็นหน้าบ้าง ไม่มีทางจำ ผิดแน่ๆ” โมไนยกล่าว
รพีพงษ์ โทรหานิรุทธ์ทันที หลังจากที่นิรุทธ์ได้รับ โทรศัพท์แล้ว รีบลงมาทันที
“คุณรพี ได้โปรดรับสั่ง” นิรุทธ์กล่าว
“อธิบายให้พวกเขาฟังหน่อย พวกเราได้เหมาที่นี่ ไว้แล้วใช่ไหม?” รพีพงษ์กล่าว
นิรุทธ์มองไปที่กลุ่มโมไนยที่ประตู แล้วชะงัก นี่มัน ผู้ชายคนนั้นที่อยู่ในคลิปนี่?
แต่เขาก็ไม่กล้าถามอะไรมาก แล้วรีบอธิบาย “วันนี้ ที่นี่ได้ถูกคุณรพีเหมาไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่ทราบ ว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?”
เมื่อโมไนยเห็นนิรุทธ์แล้ว ในใจก็รู้สึกตกใจเป็น อย่างมาก นิรุทธ์คือผู้จัดการของRose&Mary Hostelจริงๆ อันนี้ไม่เท็จแน่นอน
เขาหันไปมองรพีพงษ์ ไม่คาดคิดว่านิรุทธ์จะ เคารพรพีพงษ์ขนาดนี้
ปรางทิพย์เพ่งไปที่นิรุทธ์ แล้วถามโมไนย “นี่คือผู้
จัดการหรือเปล่า?”
โมไนยพยักหน้า
ปรางทิพย์กัดฟัน ไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์จะเรียกผู้
จัดการลงมาได้จริงๆ
ความจริงบจีนกำลังคิดที่จะดูถูกครอบครัวศศินัดดา อยู่ ไม่คิดว่านี่คือผู้จัดการตัวจริง คำพูดที่อยู่ในปากเธอ ก็กลืนมันลงไปอีกครั้ง
ศศินัดดามองไปที่บจีอย่างสะใจ แล้วถาม “ไง วัน นี้พวกแกอยากจะจัดงานหมั้นที่Rose&Mary Hostelไหม? ไทม์ไลน์ที่แกลงไว้ คนทั้งตระกูลเขมพงศ์ น่าจะรู้หมดแล้วนะ ถึงเวลานั้นหากพวกเขารู้ว่าแม้ กระทั่งประตูของRose&Mary Hostelพวกแกยังเข้าไม่ได้ จะต้องหัวเราะเยาะพวกแกแน่ๆเลย”
บจีเคร่งเครียดทันใด ศศินัดดาพูดไว้ไม่มีผิด ถ้า พวกเขาแม้แต่ประตูยังเข้าไม่ได้ จะต้องเป็นตัวตลก ของตระกูลเขมพงศ์แน่นอน
โมไนยหันไปหาบจี แล้วถาม “พวกเรายังเป็นหนี้ พวกเขาอยู่เท่าไหร่?”
“หนึ่งแสนสามหมื่นแปดพัน!” ไม่รอให้บจีเอ่ยปาก ศศินัดดาก็ตะโกนออกมาโดยตรง
โมไนยขมวดคิ้ว แต่คิดๆวันนี้คือวันหมั้นของเขา และปรางทิพย์ ห้ามทะเลาะจนไม่เป็นสุข สำหรับเขา แล้วหนึ่งแสนสามหมื่นแปดพันยังรับไหวอยู่ แล้วก็พูด กับศศินัดดาว่า หนึ่งแสนสามหมื่นแปดพันผมให้คุณ ให้พวกเราเข้าไปเถอะ”
ปรางทิพย์รีบกล่าวขึ้นมาทันที “แม่ของฉันให้พวก แกไปแล้วหนึ่งแสนนี่ พวกแกจะเอายังไงอีก ใครจะรู้ว่า ไอ้หยกนั่นราคาเท่าไหร่กันแน่ แล้วแม่ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจ ด้วย ยังไงพวกแกเป็นญาติของครอบครัวฉัน จำเป็น ต้องทำขนาดนี้หรอ?”
ศศินัดดารีบชักตาทันที แล้วกล่าว “แกกับแม่ของ แกแกะกับออกมาชัดๆ หน้าด้านทั้งคู่เ”
ตอนนี้รพีพงษ์ก้าวมาข้างหน้า แล้วกล่าว “ถ้าพวก แกเอาเงินนี้ออกมา ฉันสามารถให้พวกเขาจัดห้องส่วน ตัวVIPสุดให้พวกแกได้”
โมไนยตาลุกวาว แล้วกล่าว “ไม่มีปัญหา ผมจะเอา เงินให้คุณเดี่ยวนี้”
บจีรีบห้าม แล้วกล่าว “โมไนย แกบ้าไปแล้วหรอ เอาเงินให้เขาทำไม”
“คุณป้า คุณไม่รู้อะไร ห้องส่วน
ตัวVIPของRose&Mary Hostelแค่ค่าใช้จ่ายในการใช้ ห้องก็แสนกว่าแล้ว ข้างในตกแต่งหรูหรามาก แล้วยังมี จอมอนิเตอร์ติดผนังด้วย กินข้าวพลางดูหนังไปพลาง ก็ได้ด้วย ห้องก่อนหน้านี้ที่ผมจองไว้เป็นแค่ห้อง ธรรมดาเท่านั้น ถ้าเป็นแบบนี้ พวกเราได้เปรียบ นะ”โมไนยกล่าว
บจีและปรางทิพย์ต่างตกใจ แล้วยิ้มขึ้นมา พวก เขาไม่คิดว่ารพีพงษ์จะโง่ได้ขนาดนี้ แค่ต้องการเงิน ก็ จัดห้องส่วนตัวVIPให้พวกเขาแล้ว อย่างนี้ก็เท่ากับพวก เขาไม่ได้เสียเปรียบอะไรเลย
รพีพงษ์ ทำไมแกจัดห้องส่วนตัวVIPให้พวกเขา แก บ้าไปแล้วหรอ?” ศศินัดดาชักตาไปที่รพีพงษ์
รพีพงษ์หัวเราะขึ้นมา แล้วกล่าว “วางใจนะแม่ ให้ ห้องส่วนตัวVIPกับพวกเขา ผมวางแผนไว้แล้ว”
โมไนยไม่ลังเล แล้วโอนเงินให้ศศินัดดาโดยตรง หนึ่งแสนสามหมื่นแปดพัน หลังจากที่ศศินัดดาได้รับ เงินแล้วก็ดีใจ หยกรพีพงษ์ก็เป็นผู้ซื้อให้ เธอยังมีอีก เยอะ ตอนนี้ก็เหมือนเอาหยกแปรสภาพเป็นอย่างอื่น
แค่นั้น
รพีพงษ์เห็นโมไนยเห็นเงินแล้ว ก็ให้ผู้จัดการ ปล่อยพวกเขาเข้าไป แล้วยังให้ห้องส่วนตัวระดูบสูง อีกด้วย
“โง่จนเหนือคำบรรยายจริงๆ เขายังคิดว่าได้ เปรียบพวกเราอีก ฉันไม่เคยเห็นใครโง่แบบเขาล่ะ” บจี พึมพำ
หลังจากที่ครอบครัวบจีเข้าไปแล้ว รพีพงษ์ให้อารี ยาและศศินัดดากลับห้องไปก่อน แล้วตัวเขาเองก็ไป ห้องควบคุมกับพนักงานสองคนนั้น
“คุณรพี ครั้งที่แล้วที่คุณเอาคลิปนั้นจากผมไป คงจะไม่ใช่ ” นิรุทธ์มองไปที่รพีพงษ์แล้วกล่าว
รพีพงษ์ยิ้ม แล้วกล่าว “เดี๋ยวรอสัญญาณจากผม รู้
ว่าต้องทำยังไงใช่ไหม”
นิรุทธ์พยักหน้า หัวเราะพลางกล่าว “รับประกันว่า
คุณรพีพอใจแน่นอน!”
จากนั้นรพีพงษ์ก็เดินออกไปจากห้องควบคุม เดินไปทางห้องส่วนตัวVIPนั้น
แล้ว
ในห้องส่วนตัวVIP ครอบครัวของบจีและ ครอบครัวของโมไนยมองไปที่การตกแต่งของห้องส่วน ตัวVIPอย่างตื่นตาตื่นใจ ล้วนอ้าปากค้างกันทั้งหมด
“พระเจ้า นี่หรูหราไปป่ะเนี่ย นี่มันเป็นที่มีฮ่องเต้ เท่านั้นจะมาได้ หรือที่โมไนยพูดว่าที่นี่คือค่าใช้จ่ายก็ ปาไปแสนกว่าแล้ว” บจีกล่าวอย่างตื่นเต้น
ปรางทิพย์ก็หัวเราะขึ้นมา แล้วกล่าว “พวกเราจัด งานหมั้นในสถานที่แห่งนี้ได้ มันชั่งดีมากจริงๆ ฉันจะ ต้องถ่ายรูปไว้เยอะๆ เดี๋ยวให้พวกเพื่อนของฉันดู พวก เขาจะต้องอิจฉาฉันเป็นแน่”
โมไนยยิ้มแล้วกล่าว “รพีพงษ์นั่นคิดว่าใช้วิธีให้ผม เอาเงินให้ แล้วเขาจะได้เปรียบ ชั่งน่าขำสิ้นดี ดูแล้วๆ เขาก็เป็นแค่ไอ้เด็กบ้านนอก ไม่รู้คุณค่าของห้องส่วน ตัวVIPที่นี่เสียด้วยซ้ำ
“โมไนยพูดถูก ไอ้สวะรพีพงษ์นั่น จะเข้าใจเรื่อง แบบนี้ได้ยังไง ฉันเห็นผู้จัดการนั้นก็เป็นไปกับเขาด้วย พวกเขาจะต้องยื่นผลประโยชน์ให้กับผู้จัดการแน่นอน ให้ผู้จัดการร่วมกันแสดงละคร ไม่แน่เงินที่ได้กลับไป อาจจะแบ่งครึ่งนึงให้ผู้จัดการก็ได้นะ” บจีกล่าว
“แต่เรื่องห้องส่วนตัวว่าไง ค่าใช้จ่ายเป็นแสนเลย
นะ” ตุลยวัตกล่าว
“คุณบ้าหรือเปล่า ผู้จัดการนั่นดูแลที่นี่ ห้องนี้ถ้า เป็นคนอื่นใช้ ก็ต้องจ่ายค่าบริการ แต่เขาเป็นผู้จัดการ ที่นี่ หากต้องการใช้ก็แค่พูดเท่านั้น ไม่แน่เขาอาจจะใช้ วิธีนี้ในการหาเงินนอกก็ได้นะ” บจีกล่าว
เมื่อฟังเธอพูดแล้ว ทุกคนก็เริ่มพยักหน้ารู้สึกว่าที่ เธอพูดนั้นมีเหตุผลอยู่บ้าง
“เหอะ สนพวกเขาทำไม ยังไงพวกเราก็มาห้อง ส่วนตัวVIPRose&Mary Hostelแล้ว ทำให้หลายๆคน อิจฉา โมไนย ต่อไปฉันจะทำดีกับคุณ ในสายตาจะมีคุณเพียงคนเดียว จะไม่มีทางสนใจผู้ชายคนอื่นอีกต่อ ไป คุณก็ต้องดีกับฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น ฉันพูดถูก ไหม?” ปรางทิพย์พูดต่อโมไนย
โมไนยมีแววตาของความอายเกิดขึ้น แล้วกล่าว “ชะ…ใช่ ผมจะดีกับคุณเพียงคนเดียว”
ในขณะเดียวกันนี้เอง ประตูของห้องส่วนตัวถูก เปิดออก พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามา โมไนยมองไป ใน ใจก็ตะลึง พนักงานคนนี้เป็นคนนั้นที่แอบมีอะไรกับเขา ครั้งที่แล้ว
พนักงานก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน ในตอนนั้นผู้ จัดการให้เธอเข้ามารับเมนู เธอจึงมา เธอก็ไม่รู้มาก่อน ว่าโมไนยอยู่ในห้องส่วนตัวนี้
เธอเอาเมนูแล้วเดินไปข้างๆของโมไนย ยิ้มพลาง กล่าว “คุณผู้ชายเชิญสั่งอาหารค่ะ”
โมไนยรับเมนูอาหารอย่างอับอาย แล้วเริ่มสั่ง
LEGO LEGO ปรางทิพย์รับรู้ได้ถึงความอับอายของโมไนย หลัง จากนั้นก็เริ่มสังเกตเขากับพนักงาน แล้วถาม “โมไนย คุณเป็นอะไรหรอ? ที่นี่ออกจะหนาว ทำไมคุณเหงื่อ ไหล?”
อาหาร
“แห่มแห่ม อาจจะเพราะเพิ่งเข้ามามั้ง คุณสั่งละกัน ฉันไปเปิดทีวี” โมไนยยื่นเมนูให้ปรางทิพย์ จากนั้นก็ไป เปิดทีวี
ปรางทิพย์มองโมไนยอย่างสงสัย รู้สึกได้ว่าเขามี อะไรไม่ชอบมาพากล
หลังจากสั่งอาหารเสร็จแล้ว พนักงานเดินออกจาก ห้องส่วนตัวไป โมไนยจึงเริ่มผ่อนคลายลงบ้าง
“ดูทีวีเถอะ จอใหญ่ขนาดนี้ เหมือนกับโรง
ภาพยนต์เลย พวกเราอยู่ที่บ้านไม่มีแบบนี้ให้ดูนะ” โมไนยยิ้มพลางกล่าว ขณะนี้เองประตูของห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออกอีก
ครั้ง ทุกคนหันไปดู พบว่าเป็นรพีพงษ์
“รพีพงษ์ แกไอ้สวะมาที่นี่ทำไม พวกเราไม่ต้อนรับ แก แกรีบไสหัวไปนะ!” ปรางทิพย์ด่า
รพีพงษ์หัวเราะ แล้วกล่าว “ขอโทษอย่างสูงที่ ขัดจังหวะงานหมั้นของพวกคุณ แต่ผมอยากเตือนคุณ หน่อยนะโมไนยไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิด ถ้าคุณอยากจะ หมั้นกับเขาจริงๆ ผมขอให้คุณคิดทบทวนดูใหม่ให้ดี”
โมไนยยืนขึ้นทันที แล้วด่า “รพีพงษ์ มึงแม่ง หมายความว่าไงวะ!”
“ไอ้เหี้ยนี่ต้องมาทำลายงานอย่างแน่นอน พวกคุณ นั่งก่อน ผมไปจัดการสักครู่” โมไนยดูไปที่ทุกคนอย่าง เคร่งเครียด
“ถึงแม่งพูดเหี้ยไรอยู่ที่นี่นักหนา มีงเห็นพวกเรามี ความสุขไม่ได้เลยใช่ไหม?” โมไนยกล่าวอย่างเกรี้ยว
กราด
รพีพงษ์ยิ้ม แล้วกล่าว “กูพูดถูกหรือไม่นั้นในใจถึง
รู้ดี ความจริงที่กูมา แค่อยากถามมึง ครั้งที่แล้วที่มีสี่คน มาหาเรื่องพวกกูมึงเป็นคนสั่งมาใช่ไหม? ถ้าตอนนี้ถึง ขอโทษกกับอารียา กูจะปล่อยมึงสักครั้ง”
ไมโนยหัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมา แล้วกล่าว “กูว่ามึง บ้าไปแล้วจริงๆหวะ ให้กูขอโทษมึง มึงฝันไปป่ะ?”
“อ่อ งั้นก็คือ ถึงไม่เห็นค่าความสำคัญของโอกาส ครั้งนี้ที่ให้ใช่ไหม?” รพีพงษ์กล่าว
“ให้ความสำคัญทำเหี้ยอะไร รีบไสหัวไปซะ กูไม่ อยากได้ยินถึงพูดเหี้ยไรที่นี่ล่ะ ไปที่ชอบที่ชอบเหอะ อย่าหาว่าไม่เตือน”
โมไนยพูดอีกครั้ง แล้วก็หันหลังเดินกลับไปยัง
ห้องส่วนตัว
รพีพงษ์หัวเราะ จากนั้นหยิบมือถือขึ้นมา แล้วโทร หานิรุทธ์
หลังจากที่โมไนยกลับไปที่ห้องส่วนตัวแล้ว แล้ว หัวเราะกับทุกคน แล้วกล่าว “ไอ้บ้านั่นโดนผมไล่ไปล่ะ มามามา พวกเรายกแก้ว ฉลองให้กับงานหมั้นระหว่าง ผมกับปรางทิพย์หน่อย ผมสัญญา จากวันนี้ไปจะทำดี กับปรางทิพย์เพียงผู้เดียวเท่านั้น”
พูดพลาง ก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมา
บจีและทุกคนก็หยิบแก้วเหล้าขึ้น ยิ้มไปที่โมไนย ใบหน้าปรางทิพย์มีความสุข รู้สึกว่าตนเองหาแฟนได้ดีมากจริงๆ
ในขณะนี้เอง รูปบนหน้าจอในห้องส่วนตัว ได้มี การเปลี่ยนกะทันหัน ด้านในมีเสียงอู้อี้อู้อี้ของชาย หญิงดังขึ้นมา
คลิปนี้ เป็นคลิปของโมไนยและพนักงานผู้หญิง คนนั้นที่กำลังมีอะไรกันพอดี!
