บทที่703หนังสือกลยุทธ์
ในห้องนอน รพีพงษ์เพิ่งหยิบมือถือจบจากการสนทนาโทรวิดีโอคอลกับอารียาไป เมื่อเห็นว่าสองแม่ลูกปลอดภัยดี ในใจรพีพงษ์ก็รู้สึกสบายใจ
ตอนนี้เขาจะโทรวิดีโอคอลหาอารียาทุกๆสองวันหนึ่งครั้ง ให้อารียาแน่ใจสถานการณ์ของเขา บางครั้งเวลากลางคืนไม่กี่นาที อารียาก็จะด่าใส่หัวใส่หน้าเขาโครมๆ ดูท่าทางเหตุการณ์ครั้งก่อนจะทำให้หวาดกลัวจริงๆ
ตอนนี้ตระกูลลัดดาวัลย์อยู่ในความควบคุมของชลาธิป ข้างกายอารียาก็มียอดฝีมือเน่ยจิ้งแบบเวทัส รพีพงษ์ก็ไม่ต้องกังวลมากเกินไปกับสถานการณ์ในเกียวโต
ในขณะที่รพีพงษ์ยังคงจมอยู่กับการหัวเราะ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ดึงความคิดของเขากลับมา
“เข้ามา!”รพีพงษ์เอ่ยปาก
ประตูเปิดออก ชาลิสาเดินเข้ามาจากด้านนอก วันนี้หล่อนเปลี่ยนจากเสื้อแจ็กเกตสีดำกางเกงหนัง มาสวมใส่กระโปรงยาวสีน้ำเงิน ปล่อยผมสลวย บนหัวติดกิ๊บโบอยู่ แต่งหน้าแบบบางเบา เป็นคนละสไตล์กับท่าทางที่ดูเย็นชาแบบเมื่อก่อนนี้
ช่วงที่รพีพงษ์มองชาลิสา ก็ตะลึงไปชั่วขณะ แทบจะจำไม่ได้ว่าคนคนนี้เป็นใคร
ชาลิสาดูเหมือนจะเขินอายเล็กน้อย เมื่อเห็นท่าทีของรพีพงษ์ ใบหน้าเรียวงามก็แดงก่ำ
“จริงๆแล้วแบบนี้คุณดูดีกว่านะ และเป็นที่ชื่นชอบมากกว่าท่าทางเย็นชานั้น”รพีพงษ์ประเมินด้วยสายตาของผู้ใหญ่
“ใครให้นายยุ่ง ฉันจะอะไรก็เรื่องของฉัน”ชาลิสาตอกกลับรพีพงษ์หนึ่งประโยค
รพีพงษ์ถอนหายใจอย่างจนปัญญา คิดในใจว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ต่อให้แต่งตัวเป็นผู้หญิงที่สวยดูดี แต่บุคลิกนิสัยที่โดดเดี่ยวก็ยังเปลี่ยนแปลงไม่ได้สักที
“มาหาฉันมีอะไร”รพีพงษ์เอ่ยปากถาม
ชาลิสายื่นออกมาและยื่นหนังสือโบราณเล่มหนึ่งให้ตรงหน้ารพีพงษ์ หนังสือเล่มนั้นดูไปแล้วเหมือนจะมีอยู่มานานแล้ว ขอบของหนังสือก็ยับยู่ยี่ โชคดีที่กระดาษนั้นดี ไม่เช่นนั้นหนังสือคงจะผุพัง
บนหน้าปกหนังสือเล่มนี้มีพื้นที่ว่าง ไม่มีอะไรเลย ก็ไม่รู้ว่าเขียนอะไรไว้ข้างใน
“พ่อของฉันให้มอบมันให้กับนาย ท่านบอกว่านายช่วยให้ฉันหลุดพ้นจากปัญหาใหญ่ ต้องขอบคุณนายเป็นอย่างดี คำนึงถึงว่าอะไรนายก็ไม่ขาดเลย ท่านสามารถมอบให้นายได้ ก็มีเพียงแต่สิ่งนี้”ชาลิสาเอ่ยปาก
“หื้อ? นี่เป็นหนังสืออะไร?”ใบหน้ารพีพงษ์แสดงออกมาถึงความสนใจ สิ่งของที่ประธานสำนักงานใหญ่สหพันธ์สหภาพจีนเอาออกมา น่าจะไม่ธรรมดา
“ตามที่พ่อของฉันบอก ตอนนั้นปู่ของฉันพบหนังสือเล่มนี้จากสุสานของยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ในสาธารณรัฐจีน แม้ว่าจะไม่แน่ใจว่ายอดฝีมือท่านนี้จะแข็งแกร่งด้านใด แต่ว่ามีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นปรมาจารย์ สิ่งที่ในหนังสือเล่มนี้เล่าไว้ ก็คือเกี่ยวข้องกับศิลปะการต่อสู้ ใช้คำพูดโบราณพูด นี่คือหนังสือกลยุทธ์เล่มหนึ่ง”
“อย่างไรก็ตามเนื้อหาในหนังสือเล่มนี้แตกต่างจากวิธีวิชาหายใจออกที่เล่าสืบต่อกันในตอนนี้มาก พ่อของฉันได้พยายามทำตามวิธีที่กล่าวมาข้างต้น แต่ไม่เคยประสบความสำเร็จเลย”
“ท่านคิดว่าความสามารถพิเศษที่น่าทึ่งของนาย ไม่แน่หนังสือกลยุทธ์เล่มนี้อาจมีประโยชน์กับนาย ดังนั้นจึงจะมอบให้นาย”
เมื่อฟังคำพูดของชาลิสาจบ รพีพงษ์ก็แสดงรอยยิ้มแปลกๆบนใบหน้า หนังสือเล่มนี้ปู่ของชาลิสา“เอา”มาจากสุสานของคนอื่น “เอา”วิธีการพูดนี้กลับถี่ถ้วนขึ้น
“รบกวนถามหน่อย ปู่ของเธอ คือนักลักสมบัติสุสานในตำนานเหรอ?”รพีพงษ์เอ่ยถาม
“ลักบ้าอะไรของนาย สุสานของยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ของสาธารณรัฐจีนท่านนี้ก็อยู่ที่อเมริกา ตอนนั้นคนอเมริกาต้องการที่จะขุดหลุมฝังศพของยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่เพื่อทำการวิจัย ปู่ของฉันรู้สึกว่าแม้ว่ายอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้จะเสียชีวิตไปแล้ว สิ่งที่ทิ้งไว้ยังคงเป็นของคนจีน ไม่สามารถถูกคนต่างชาติรุกรานได้ ดังนั้นจึงล่วงหน้าไปก่อนคนอเมริกาเหล่านั้น เข้าไปที่สุสาน ต่อมาคุณปู่ยังจ่ายเงินเป็นจำนวนมากเพื่อส่งกระดูกของยอดฝีมือท่านนี้กลับไปยังประเทศจีน ก็ถือว่าให้เขาได้กลับคืนสู่มาตุภูมิของตนเอง”ชาลิสาอธิบาย
รพีพงษ์พยักหน้า ในใจยังคงรู้สึกตลกเล็กน้อย เพื่อป้องกันไม่ให้ชาวอเมริกันขุดหลุมฝังศพ ดังนั้นปู่ของชาลิสาเลยล่วงหน้าไปขุดก่อน ความคิดนี้ แม้ว่าจะไม่มีปัญหาอะไร แต่รู้สึกแปลกๆอยู่
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันก็ขอรับไว้ ฉันฝากขอบคุณพ่อของคุณแทนด้วย”รพีพงษ์เอื้อมมือออกไปหยิบหนังสือกลยุทธ์ที่ยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ทิ้งไว้ให้ เขาก็ยังคงให้ความสนใจเป็นอย่างมาก
หลังจากที่ชาลิสาให้หหนังสือกลยุทธ์กับรพีพงษ์ สายตาก็ลังเลเล็กน้อย ราวกับว่ายังมีบางอย่างที่จะพูด
เมื่อรพีเห็นหล่อนเป็นแบบนี้ เอ่ยปากถามว่า: “ยังมีอะไรอีกมั้ย?”
ชาลิสาหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ยัดอะไรบางอย่างลงในมือของรพีพงษ์อย่างรวดเร็ว แล้วพูดว่า: “อันนี้ให้นาย ขอบคุณที่นายช่วยฉันไล่ครองสุขจิตวิปริตคนนั้น”
หลังจากพูดเสร็จก็รีบวิ่งออกจากห้องนอนของรพีพงษ์
รพีพงษ์ก้มหน้ามองดูของที่อยู่ในมือแวบหนึ่ง พบว่าเป็นถุงหอมที่ถักเย็บด้วยงามฝีมือ รูปร่างบิดเบี้ยว มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นมือใหม่หัดทำออกมา
ถ้าหากเดาไม่ผิด นี่ชาลิสาน่าจะเป็นคนถักเย็บมันขึ้นมาด้วยตัวเอง คาดไม่ถึงว่าคุณหนูที่ดูเย็นชาคนนี้กลับเต็มใจที่จะเรียนรู้งานฝีมือด้วยตัวเอง แม้ว่าจะทำได้ไม่ค่อยสวยงาม แต่ตัวเองก็เป็นคนทำ ความมีน้ำใจนี้รพีพงษ์ก็รับมันไว้แล้ว
หลังจากที่เก็บถุงหอมถุงนั้นแล้ว รพีพงษ์จ้องไปที่หนังสือกลยุทธ์ที่อยู่ในมือแวบหนึ่ง เปิดดูหน้าแรก ก็เห็นตัวอักษรจีนเต็ม แม้ว่ารพีพงษ์จะสามารถแยกแยะความหมายของคำส่วนใหญ่ได้ แต่ดูไปแล้วก็กินแรงเหมือนกันนะ
สิ่งที่หนังสือกลยุทธ์บอกไว้ เป็นวิธีการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้บางอย่าง ที่สำคัญแตกต่างกับวิชาหายใจออกของเน่ยจิ้งเป็นอย่างมาก และยากกว่าหลายเท่า ไม่ใช่ว่าจะสามารถเรียนรู้ได้ภายในชั่วข้ามคืน
“บางทีสามารถอ่านหนังสือเป็นงานอดิเรกได้ สิ่งสำคัญในตอนนี้ ยังต้องเพิ่มอานุภาพความแข็งแกร่งของเน่ยจิ้ง”รพีพงษ์พึมพำกับตัวเอง
……
ตระกูลนิธิวรสกุล
ในห้องโถง คนระดับสูงทั้งหมดของตระกูลนิธิวรสกุลมารวมตัวกัน บรรยากาศค่อนข้างเคร่งขรึม บนพื้นมีถ้วยชาที่แตกกระจายอยู่ทั่วไป และแม้แต่โต๊ะก็พังไปสองตัว
ดวงตาทั้งสองข้างของกาจพลแดงก่ำ และจ้องมองไปที่ทุกคนในห้องโถงด้วยใบหน้าที่โหดร้ายและน่ากลัว ราวกับเป็นบ้า
“อนันยชของฉัน เขาเป็นความหวังของตระกูลนิธิวรสกุลของฉัน เขาจะมาตายแบบนี้ได้ยังไง รพีพงษ์ต่างหากที่สมควรตาย พระเจ้า ท่านตาบอดจริงๆ!”
“อนันยชของฉันเป็นลูกศิษย์ของปรมาจารย์ ยอดฝีมือเน่ยจิ้งขั้นกลาง เหตุใดจึงตายด้วยน้ำมือของหลานชายเศษสวะวรรณิตได้ล่ะ”
เมื่อทุกคนเห็นท่าทางของกาจพล ก็ทยอยกันมาเกลี้ยกล่อม ให้กาจพลใจเย็นๆ กาจพลก็ทุบตีเฆี่ยนตีคนหลายคนที่มาเกลี้ยกล่อมเขา
“ใจเย็นเหรอ? หลานชายที่น่าภาคภูมิใจที่สุดของฉันตายไปแล้ว พวกแกให้ฉันใจ ตอนนี้นอกจากว่าอนันยชของฉันฟื้นขึ้นมา ไม่อย่างนั้นฉันใจเย็นไม่ได้!”
หลังจากนั้นก็ทุกคนปิดปาก ไม่กล้าพูดอะไรอีก
แววตาของกาจพลแน่นหนาจริงจัง พึมพำว่า: “ต้นตอทั้งหมดนี้ เกิดจากเศษสวะอย่างวรรณิต ถ้าไม่ใช่เขาแบ่งแยกออกเป็นสายเลือดของตระกูลลัดดาวัลย์ อนันยชของฉันจะถูกหลานชายของเศษสวะนั้นลอบทำร้ายได้อย่างไร”
“กระจายความสั่งของฉันไป พรุ่งนี้หารถขุดไม่กี่คันให้ฉันด้วย ฉันจะขุดหลุมศพของวรรณิต เอาศพเขาออกมาเฆี่ยนตี ไม่อย่างนั้นเป็นการยากที่จะคลี่คลายความเกลียดชังของฉันได้
