พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก – บทที่754 น้องสาว เธอล้อฉันเล่นเหรอ

บทที่754 น้องสาว เธอล้อฉันเล่นเหรอ

บทที่754 น้องสาว เธอล้อฉันเล่นเหรอ

หลังจากที่ปานศักดิ์และธยานีย์ทั้งสองคนได้เห็นรพีพงษ์พวกเขาสามคน ต่างก็แสดงสีหน้าตกตะลึง

“คนบ้านนอกอย่างพวกแกสามคนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร พวกแกรู้มั้ยว่าที่คือสถานที่อะไร? ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ พวกแกไม่มีคุณสมบัติพอที่จะมาที่นี่ เดี๋ยวคนของตระกูลลัดดาวัลย์พบเห็นเข้า พวกแกสามคนก็จบเห่แน่!”ธยานีย์ตะโกนใส่ทั้งสามคน

รพีพงษ์ไม่ได้พูดอะไร เหตุผลที่พวกเขามาที่นี่ เป็นเพราะไออ้วนและดำเกิงทั้งสองคนรู้สึกว่าไม่พอใจที่ถูกหลอกลวงไปสี่แสนกว่า ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าปานศักดิ์และธยานีย์ทั้งหลายก็มาที่คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ จึงมาหาพวกเขาเพื่อคิดบัญชี

ไออ้วนและดำเกิงทั้งสองคนเดินไปด้านหน้าก้าวหนึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จ้องมองไปที่ปานศักดิ์และธยานีย์พวกเขาทั้งหลาย

“พวกเรามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ในใจของพวกแกไม่รู้เลยเหรอ คืนนั้นไอ้เด็กเปรตอย่างพวกแกบอกจะเลี้ยงอาหาร สุดท้ายกลับหนีไป หลอกลวงพวกเราไปสี่แสนกว่า พวกแกคิดว่าเรื่องแบบนี้จะปล่อยให้ผ่านไปแบบนี้เลยเหรอ?”ไออ้วนกล่าวอย่างเคร่งขรึม

ปานศักดิ์มองไปที่ทั้งสองอย่างร้อนตัว เอ่ยปากว่า: “อะไรที่เรียกว่าเราหนี พวกเรามีธุระกะทันหันไม่ได้เลยเหรอ ที่สำคัญพวกแกก็เป็นคนดื่มเหล้าเอง ใครจะไปรู้ว่าพวกแกกินจุมากมายขนาดนี้ ใช้จ่ายไปสี่แสนกว่า พวกเราจะมีเงินมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร”

“หึหึ ดีนะมีธุระกะทันหัน วันนี้พวกแกคงจะไม่มีธุระกะทันหันใช่มั้ย พวกเราก็มาพูดคุยถึงเรื่องคืนนั้นกันดีกว่า”ดำเกิงกำหมัดแน่น จนส่งเสียงกร๊อบแกร๊บ

ธยานีย์จ้องทั้งสองคนที่กำลังโกรธอยู่แวบหนึ่ง เอ่ยปากว่า: “พวกแกต้องการจะทำอะไร ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ พวกแกอยากจะลงมือที่นี่ ถ้าอย่างนั้นก็คือรนหาที่ตาย!”

เมื่อไออ้วนเห็นว่าธยานีย์ยังทำกับว่าพวกเขาเป็นคนบ้านนอก บนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา ไม่รู้ว่าทำไม การได้เห็นท่าทางที่คิดเองเออเองของธยานีย์ ในใจของเขาก็มีความสุขอย่างฉับพลัน

ท้ายที่สุดแล้วตอนนี้พวกเขาคิดเองเออเองมากแค่ไหน เดี๋ยวการแสดงออกบนใบหน้าก็จะน่าตื่นเต้นมากแค่นั้น

“ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์แล้วยังไง หรือว่าฉันมาคิดบัญชีกับพวกแก ยังต้องดูสถานที่ด้วยเหรอ?”ไออ้วนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อปานศักดิ์และธยานีย์ทั้งสองคนเห็นว่าไออ้วนพวกเขากล้าเหิมเกริมถึงขนาดนี้ ก็ประหลาดใจอย่างกะทันหัน คิดในใจว่าทั้งสามคนเป็นคนบ้านนอกที่ไม่เข้าใจอะไรเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์เป็นสถานที่แบบไหน กลับกล้าวิ่งมาสร้างความวุ่นวายที่นี่

“พวกแกค่อยดูเถอะ ฉันจะไปเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์มาเดี๋ยวนี้ พวกแกกล้าที่จะมาสร้างความวุ่นวายที่นี่ ราชาแห่งสวรรค์มาก็ไม่สามารถช่วยพวกแกได้!”ธยานีย์พูด จากนั้นวิ่งไปลานบ้านอีกด้านหนึ่ง

ปานศักดิ์แสยะยิ้มจ้องมองไปที่ไออ้วนและดำเกิง เอ่ยปากว่า: “เห็นหรือยัง น้องสาวของฉันไปเรียนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์แล้ว วันนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองของลูกสาวของนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ พวกแกมาสร้างความวุ่นวายที่นี่ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์ไม่มีทางปล่อยพวกแกไปอย่างง่ายดาย พวกแกจบเห่เร็วๆนี้แน่!”

“ฮ่าๆ ตลกจริงๆ ในเมื่อนายพูดแบบนี้ งั้นพวกเราก็รออยู่ที่นี่ ดูสิว่าถ้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาถึงจะทำอย่างไรกับพวกเรา”ดำเกิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ฉันว่าพวกแกสามคนโง่จริงๆหรือว่าแกล้งโง่กันแน่ พวกแกไม่รู้ว่าคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์เป็นสถานที่แบบไหนเหรอ?”ปานศักดิ์มองไปที่ดำเกิงและไออ้วนพวกเขาทั้งสองคนที่ท่าทางไม่เป็นกังวล รู้สึกแปลกๆในใจ

“รู้สิ แต่แล้วยังไงล่ะ หรือว่านายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์ยังกล้ามาหาเรื่องพวกเราเหรอ?”ดำเกิงหันหน้าไปมองลลินดาแวบหนึ่ง พลางแอบหัวเราะในใจ

รพีพงษ์เขม็งตาใส่เขา และไม่ได้พูดอะไร

“ฮ่าๆ ดูเหมือนพวกแกจะกล้าหาญมากจริงๆ นายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์จะหาเรื่องพวกแกหรือเปล่า เดี๋ยวก็รู้”ปานศักดิ์เบะปาก

ไม่นาน ธยานีย์ก็พาคนกลุ่มหนึ่งมาที่ลานบ้านที่นี่

“ใครกล้าวิ่งมาสร้างความวุ่นวายที่คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ คือไม่เอาหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไว้ในสายตาเลยเหรอ?”ที่ห่างไกล เสียงของครองภพดังมา

ธยานีย์เดินตามครองภพและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่นๆเข้ามาถึงตรงหน้ารพีพงษ์ ยื่นมือชี้ไปที่พวกเขาทั้งสามคนและตะโกนว่า: “ก็คือพวกเขาทั้งสาม! ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นคนบ้านนอกที่มาจากที่ไหน กล้ามาสร้างความวุ่นวายที่ตระกูลลัดดาวัลย์ หัวหน้า คุณอย่าได้ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆนะ!”

ครองภพมองไปที่รพีพงษ์พวกเขา จากนั้นการแสดงออกบนใบหน้าก็แปลกขึ้นมา แล้วยังหันหน้าไปมองที่ธยานีย์แวบหนึ่ง คิดว่ายัยผู้หญิงคนนี้อาจจะล้อเขาเล่น

รพีพงษ์พวกเขาทั้งสามมองไปที่ครองภพอย่างตลก อยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ อำนาจของครองภพก็ไม่น้อย แต่ต่อให้เขาจะมีอำนาจใหญ่แค่ไหน ก็ไม่กล้าจะมาจับรพีพงษ์

“หัวหน้า คุณยืนเฉยอยู่อีกทำไม รีบไปจับตัวพวกเขาสามคนไว้สิ”ธยานีย์เห็นว่าครองภพยังไม่ได้ลงมือทำอะไร จึงเอ่ยปาก

ครองภพมองไปที่ธยานีย์เหมือนมองคนโง่ เอ่ยปากว่า: “น้องสาว เธอล้อฉันเล่นเหรอ เธอรู้มั้ยว่าพวกเขาสามคนเป็นใคร ก็ให้ฉันมาจับ”

ธยานีย์นิ่งไปชั่วขณะ เอ่ยปากว่า: “พวกเขาสามคนก็คือคนบ้านนอกสามคน วิ่งมาหาเรื่องที่คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ มีปัญหาอะไรที่ไม่สามารถจับได้ล่ะ?”

“เธอก็อย่าคิดว่าฉันเป็นคนโง่เลย คืนนี้ใครที่มาที่นี่ไม่รู้บ้างว่าคนนั้นคือนายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์ พวกเธอให้ฉันจับตัวเขา นี่ก็คือเล่นไม่ใช่เหรอ”

ครองภพพูดอะไรบางอย่าง จากนั้นก็เดินไปหารพีพงษ์ เอ่ยปากว่า: “ลูกพี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น คงจะไม่ใช่ว่าพี่ตั้งใจนะ”

“ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น”รพีพงษ์เอ่ยปาก

หลังจากที่ธยานีย์และปานศักดิ์พวกเขาทั้งหลายได้ยินคำพูดของครองภพ ก็กลายเป็นหินทันที พวกเขามองไปที่รพีพงษ์อย่างเหลือเชื่อ คำพูดของครองภพก็ยังก้องอยู่ในหูของพวกเขา

“เขา….เขาคือนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์เหรอ? นี่….นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”ธยานีย์พึมพำ

“น้องสาว ครั้งนี้พวกเรา เกรงว่าจะมีหายนะที่ใหญ่หลวงแล้วล่ะ”ปานศักดิ์รู้สึกว่าขาของตัวเองอ่อน ไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ถึงว่า คนบ้านนอกที่พวกเขาว่าให้ คนบ้านนอก จะเป็นนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ที่มีชื่อเสียง

ไออ้วนและดำเกิงพวกเขาทั้งสองคนมองไปที่การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันที่แสดงออกบนใบหน้าของปานศักดิ์ทั้งสองพี่น้อง ต่างก็รู้สึกว่าสนุก

“เป็นยังไงบ้าง ว่าเรามาสร้างความวุ่นวายไม่ใช่เหรอ รีบมาจัดการพวกเราสิ”ดำเกิงตะโกนด้วยรอยยิ้ม

ในใจของปานศักดิ์และธยานีย์พวกเขาทั้งสองคนเต็มไปด้วยความตึงเครียด ริมฝีปากก็เริ่มสั่น

“นาย…..นายคือนายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์จริงๆเหรอ”ปานศักดิ์ยังคงไม่เชื่อ จ้องมองรพีพงษ์แล้วถาม

รพีพงษ์ยักไหล่ แล้วพูดว่า: “หรือว่าฉันยังเป็นตัวปลอมเหรอ?”

ปานศักดิ์จนปัญญา ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ มีใครกล้าปลอมตัวเป็นนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์อยู่ที่นี่ นั่นก็เท่ากับว่ารนหาที่ตาย

ในขณะที่หลายคนกำลังมองดูการแสดงออกบนใบหน้าของปานศักดิ์สองพี่น้อง ประภูก็เดินเข้ามาในลานด้วยสีหน้ากังวล

เมื่อกี้นี้มีคนไปแจ้งให้เขาทราบแล้วว่าที่นี่เกิดเรื่อง เขาตกใจมากเมื่อรู้เรื่อง รีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเขาเห็นรพีพงษ์กำลังยืนอยู่ตรงหน้าทั้งสองพี่น้อง รีบเดินไปอย่างรวดเร็ว ไม่พูดพร่ำทำเพลงเดินไปตบหน้าสองพี่น้องคนละครั้ง

“พวกแกกล้าเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์มาจับตัวนายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์ พวกแกมีชีวิตอยู่จนเบื่อแล้วใช่มั้ย!

พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก

พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก

อ่านนิยาย เรื่อง พลิกชีวิตผมเป็นคนรวยแล้ว ฟรี ได้ที่ novel-fast 


บทนำ
โดยนำเนื้อเรื่องมาจากบางส่วนของ พลิกชีวิตผมเป็นคนรวยแล้ว
ผมเป็นเป็นเขยแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงมาสามปี ทุกคนต่างก็ คิดว่าสามารถเหยียบย่ำผมได้ ในวันนี้ เพื่อเธอ ผมจะต่อต้าน กับโลกนี้

เรื่องย่อ
“คุณชาย คุณจำเป็นจะต้องกลับไปเกียวโตกับ พวกเรา เพื่อสืบทอดกิจการของตระกูลลัดดาวัลย์

“คุณแม่ของคุณอยากจะขอโทษกับเรื่องที่ทำ ผิดพลาดในปีนั้น อีกทั้งยังหวังว่าคุณจะไม่คิดเล็ก คิดน้อยกับเรื่องบาดหมางครั้งก่อนเก่าและเห็นแก่ ส่วนรวม”

“ตระกูลลัดดาวัลย์ถือเป็นตระกูลชั้นนำของ ประเทศ จะขาดคนสานต่อไม่ได้ครับ” รพีพงษ์ มองไปยังชายชราตรงหน้าที่กำลังโค้ง

ตัวด้วยท่าทีนอบน้อม จากนั้นก็แสยะยิ้มออกมา

“ตอนแรกผู้หญิงใจดำอำมหิตคนนั้นต้องการจะ ควบคุมตระกูลลัดดาวัลย์ เธอขับไล่ฉันออกจากบ้าน อย่างไร้ความเมตตา แถมยังใส่ร้ายว่าฉันทรยศ เธอ กลัวว่าฉันจะแก้แค้นเลยบังคับให้ฉันมาอยู่ในเมือง เล็กๆ อย่างเมืองริเวอร์แถมยังโดนคนเยาะเย้ยว่าเป็น ลูกเขยที่ไม่มีปัญญาแต่งภรรยาเข้าบ้าน ต้องยอมไป เป็นเขยบ้านคนอื่น”

“ตอนนี้เธอป่วยหนัก พวกนายถึงจะคิดถึงฉัน ไม่ คิดว่าสายเกินไปหน่อยเหรอ”

“ฉันชินกับการเป็นลูกเขยที่ต้องมาอยู่ในตระกูล ฉัตรมงคล ชินแล้วกับการที่โดนคนพูดว่าเกาะผู้หญิง กิน ฉันไม่สามารถไปยุ่งกับเรื่องของตระกูลลัดดา วัลย์ได้อีก พวกนายกลับไปเถอะ”

พูดจบรพีพงษ์ ก็หมุนตัวโยนขยะถุงขยะในมือ ลงถัง แล้วเดินจากไป

ถึงแม้การที่ได้เป็นคนสืบทอดตระกูลลัดดาวัลย์ จะเป็นเรื่องช็อกโลก แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับ เรื่องนี้

ในปีนั้นเขาโดนคนในตระกูลลัดดาวัลย์ไล่ออก จากบ้าน เขาก็ไม่เหลือเยื่อใยอะไรกับตระกูลลัดดา วัลย์อีกแล้ว

ตอนนี้เขาเป็นลูกเขยที่ไม่เอาไหนในตระกูล ฉัตรมงคลตระกูลอันดับสองของเมืองริเวอร์อีกทั้ง เขายังเป็นไอ้สวะที่รู้จักกันในเมืองริเวอร์

ไม่มีใครรู้ว่าเขาเคยเป็นคุณชายของตระกูลลัด ดาวัลย์แห่งเกียวโต

แต่ทว่าเรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว ถึงแม้ว่าตอนนี้เขา จะใช้ชีวิตอย่างอนาถ ทั้งตัวของเขามีเงินฝากไม่ถึงสี่หลัก แต่เขากลับไม่เสียใจ

รพีพงษ์ เดินถือผลไม้ในมือไป บ้านของตระกูล ฉัตรมงคล วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ ญาติ สนิทของตระกูลฉัตรมงคลจะมารวมตัวกันที่นี่ แน่นอนว่างานนี้หลีกเลี่ยงการพูดเปรียบเทียบไม่ได้ อยู่แล้ว แต่ทว่ารพีพงษ์ กลับทำให้ครอบครัวของ อารียาเป็นเรื่องตลก

งานเลี้ยงเริ่มขึ้น ทุกคนในตระกูลฉัตรมงคลต่าง พากันนำของขวัญมามอบให้คุณปู่

“คุณปู่ ผมรู้ว่าคุณปู่ชอบของโบราณ รูปภาพนี้ คือ (ภาพฤาษีตกปลาในซีชาน) ของ ถางหูโป์เป็น รูปภาพจริงที่ผมตั้งใจหามาให้คุณปู่ นี่ครับคุณปู่” หลานคนโตธายุกร ยิ้ม แล้วมอบม้วนรูปภาพหนึ่งให้ ชายชรา

“คุณปู่ หยกชิ้นนี้เป็นของที่ผมขอร้องให้เพื่อนที่ อยู่ต่างประเทศซื้อให้ ราคาไม่เบาเลยค่ะ” หลานรัก คนเล็กอย่างชรินทร์ทิพย์ยื่นหยกให้ชายชรา

ต่างคนต่างก็แย่งกันมอบของขวัญ เพื่อที่จะเอา อกเอาใจคุณปู่

“คุณปู่ ปู่พอมีเงินให้ผมยืมสักห้าแสนไหมครับในปีนี้สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่ได้รับเงินบริจาค จากผู้ที่มีเมตตา มันใกล้จะไปต่อไม่ได้แล้วครับ ขีน เป็นแบบนี้ต่อไป เด็กๆ ในนั้นก็จะไร้ที่อยู..

ขณะนั้นเอง รพีพงษ์ที่นั่งอยู่ท้ายโต๊ะก็เอ่ยขึ้นมา เกิดความโกลาหลขึ้น

ศศินัดดาแม่ของภรรยาลุกขึ้นมาในทันที เธอชี้ หน้าของเขาแล้วต่อว่าทันที “นี่สมองแกมีปัญหาหรือ ไง รู้ไหมว่าแกกำลังพูดอะไรอยู่”

สาวงามแห่งเมืองริเวอร์อย่างอารียา ผู้เป็นซึ่ง เป็นภรรยาของรพีพงษ์ ก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดแบบ นั้นออกมาเหมือนกัน เธอถึงกับต้องลุกขึ้นยืนแล้วพูด ว่า “คุณปู่ เขาคงจะไม่ค่อยมีสติ คุณปู่อย่าไปใส่ใจ กับคำพูดของเขาเลยค่ะ”

พูดจบเธอก็ยื่นมือออกไปบีบแขนของสามีอย่าง รุ่นแรง

สามปีก่อน ก่อนที่คุณย่าฉัตร จะจากไป เธอรีบ บังคับให้อารียา แต่งงานกับรพีพงษ์เทพธิดาผู้ซึ่งเปล่งประกายระยิบระยับใน สายตาของชาวโลก พลันต้องตกลงสู่พื้นดิน

สามปีมานี้ รพีพงษ์ไม่ทำการทำงานอะไรเลย วันๆ ทำแค่เพียงซักผ้า ทำกับข้าว ทิ้งขยะ ผู้คนใน เมืองริเวอร์ ขนานนามเขาว่าไอ้สวะ เดิมที่เคยภาค ภูมิใจว่าเป็นเทพธิดา ก็กลายเป็นคำเย้ยหยันไปโดย สิ้นเชิง

ตอนนี้ รพีพงษ์ก็มาสร้างความลำบากในงานวัน เกิดของคุณปู่อีก

“น่าตลกสิ้นดี นึ่งานวันเกิดของคุณปู่ ไม่มีของ ขวัญไม่พอ ยังกล้ามาขอเงินห้าแสนอีก รพีพงษ์ ไม่กี่ ปีมานี้นายทำให้ตระกูลฉัตรมงคลขายหน้าไม่พออีก เหรอ นายอุตส่าห์มายืมเงินในงานวันเกิด จะทำให้ คุณปู่โกรธหรือไง” คนที่พูดคือธายุกร ลูกหลานที่ ทำให้ท่านปู่นภทีป์ พึงพอใจมาตลอด

“ฉันว่าไอ้คนสมองพิการมันจงใจ อีกอย่างสถาน เลี้ยงเด็กกำพร้าก็แค่ข้ออ้าง มันต้องการเอาเงินของ คุณปู่ไปใช้เอง ดูจากสมองของมันแล้วคงจะคิด อะไรแบบนี้ไม่ได้หรอก คงจะเป็นอารียาที่สั่งมันมา สินะ”

หลานสาวที่คุณปู่รักที่สุดอย่างชรินทร์ทิพย์พูด เสริม พวกเธอไม่ลงรอยกันอยู่แล้ว เมื่อมีโอกาสก็พูด ใส่ร้าย อารียา

เมื่อมีคนพูดถึง อารียา รพีพงษ์ก็อธิบายขึ้นมา ทันที “ไม่ใช่ ผมแค่ต้องการยืมเงินคุณปู่ ช่วงนี้ผม หมุนเงินไม่ค่อยทัน ผมไม่มีปัญญาหาเงินเยอะขนาด นั้น ผมจะต้องหาเงินมาคืนคุณปู่แน่นอน”

“เลิกพูดไร้สาระสักที คนไร้ประโยชน์อย่างนาย ขนาดงานยังไม่มีให้ทำถ้าให้นายยืม นายจะเอา ปัญญาที่ไหนมาคืน” ธายุกรพูดเย้ยหยัน

“จริงค่ะ ไอ้สวะนี่มันมาจากสถานเลี้ยงเด็ก กำพร้า แกยืมเงินคุณปู่เพื่อไปเลี้ยงพวกสวะแบบแก เหรอ ฉันว่าทางที่ดีแกรีบปิดไอ้สถานเลี้ยงเด็ก กำพร้านั่นซะเถอะ” ชรินทร์ทิพย์พูดด้วยสีหน้า ประชดประชัน

รพีพงษ์มองคนที่กำลังต่อว่าเขาแล้วกัดฟัน กรอด ตอนที่เขากลายเป็นคนเร่ร่อน สถานเลี้ยงเด็ก กำพร้ามารับตัวเขาไว้ เขาถึงเติบโตเป็นผู้เป็นคนมา ถึงทุกวันนี้ ตอนนี้สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้ากำลัง ลำบาก เขาจึงอยากช่วย แต่เรื่องมันกะทันหันเกินไป เขาไม่มีเงินมากขนาดนั้น เขาคิดได้เพียงการยืมเงิน เท่านั้น

ตอนแรกเขาคิดว่าทุกคนจะมีความเมตตาช่วย เหลือสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้รับสายตาอันเย็นชาแบบนี้ ในใจของเขาคิดถึงวิกฤติ ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาถึงไม่แสดงท่าที เกรี้ยวกราดอะไรออกมา

ชายชราที่ป์ โกรธจนหน้าดำหน้าแดง เขา จ้องรพีพงษ์เขม็ง แล้วพูดเสียงดังออกไปว่า “เลิกทำ ตามอำเภอใจได้แล้ว นี่พวกแกมาอวยพรฉันหรือจะ มาเพิ่มความวุ่นวายกันแน่ รีบไสหัวไปซะ งานเลี้ยง ของฉันไม่ต้องการคนไร้ประโยชน์อย่างแก ต่อไป ถ้าบ้านเรามีงานเลี้ยงอะไร ฉันไม่อนุญาตให้แกเข้า ร่วมอีกต่อไป”

“คุณปู่ ตอนนี้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าลำบาก มากจริงๆ เด็กพวกนั้นต้องการความช่วยเหลือ” รพี พงษ์กัดฟันพูดอย่างไม่ยอมแพ้ สีหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความซื่อสัตย์

อารียาเห็นท่าที่จริงจังของเขาแล้ว ก็ถอน หายใจออกมาอย่างจนปัญญา แล้วพูดกับนภทีป์ “คุณปู่คะ เขาต้องการช่วยสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า จริงๆ ค่ะ เขาเติบโตมาจากที่นั่น เขาผูกพันกับที่นั่น มาก คุณปู่ช่วยเขาด้วยนะคะ”


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท