บทที่778 ความลับของหยก
ณ โรงแรม
เรื่องราวของตระกูลจนกวีได้ผ่านไปแล้วสองวัน
วันนั้นหลังจากที่จัดการเรื่องเสร็จแล้ว รพีพงษ์ก็พาอารียาออกจากภัตตาคารพูคาย ไม่ได้ใส่ใจคำขอของคำรนแต่อย่างใด คนนี้เขาเห็นผลประโยชน์มาเกินไป ถ้ารพีพงษ์ปล่อยเขาไว้ก็แย่ล่ะ
ผลอุทัยและอรรจยาทั้งสอง รพีพงษ์ไม่คิดจะคิดเล็กคิดน้อยใดๆกับทั้งสองคน เพราะอยู่กันคนล่ะชั้น ก็แค่มดทำเก่งต่อหน้าช้าง ช้างไม่มีทางคิดเล็กคิดน้อยกับมดแน่นอน
แต่รพีพงษ์ไม่ได้บอกว่าจะยอมทั้งสองคน เมื่ออรรจยาคุกเข่าลงก็ไม่ลุกขึ้นมาอีกเลย รอให้รพีพงษ์บอก รพีพงษ์ไม่สนใจเธอ เกรงว่าตอนนี้เธอก็ยังคงอกสั่นขวัญหาย
ความทุกข์ระทมในใจ บางครั้งก็ไม่ได้ต่างอะไรจากความทุกข์กายมากนัก
รพีพงษ์พาอารียาเที่ยวเมืองเย็นหยางเกือบหมดแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับ ช่วงสองวันนี้ทั้งคู่พักผ่อนอยู่ในโรงแรม เที่ยวมาเยอะ ก็จะรู้สึกเหนื่อย ดังนั้นรพีพงษ์อยากพักผ่อนให้เพียงพอก่อนแล้วค่อยกลับไป
กลับเป็นอารียา หลังจากที่กินไม้นั้นไปแล้ว ก็ไม่เคยอ่อนแอลงเลย ช่วงสองวันนี้อยู่โรงแรม เธอก็ยังคงรู้สึกมีพลังเหลือล้น เมื่อถึงกลางคืนก็……
สำหรับเรื่องนี้รพีพงษ์ก็ยังค่อนข้างปวดหัวกับมัน แม้จะเป็นเรื่องสนุก แต่ก็เอาอารียาไม่อยู่ ช่วงสองวันนี้รพีพงษ์อยากกินไม้ดู อยากรู้ว่าพลังตัวเองจะมีมากแค่ไหน เพิ่งจะได้ต่อกรกับอารียาได้
แต่ก่อนหน้าที่ยังไม่รู้ว่าไม้นี้มีที่มาที่ไปอย่างไร รพีพงษ์จะไม่มีทางกินตามใจได้ แม้อารียาจะไม่มีผลกระทบใดๆ แต่ก็ไม่มีใครรับรองได้ว่าหลังจากเขากินแล้ว จะไม่กลายเป็นสัตว์ประหลาดที่ด้านล่างขยับไม่หยุด ถึงตอนนั้นคนที่เหนื่อยก็จะเป็นอารียา
รพีพงษ์กำลังนั่งดูมือถืออยู่บนโซฟาในห้อง อารียากำลังนอนอยู่บนเตียง จับดูหยกที่รพีพงษ์ได้มาจากอาจารย์โอบนิธิ
ตอนที่หาข้อมูลในเว็บอยู่นั้น ข่าวในท้องถิ่นผุดขึ้นมาต่อหน้ารพีพงษ์ รพีพงษ์ยิ้มออกมา
“ตระกูลจนกวีกิจการใหญ่ที่สุดของท้องถิ่นได้กระทำความผิดขณะนี้ได้ถูกตรวจสอบจากแต่ล่ะหน่วยงานอยู่”
พูดยิ่งน้อยยิ่งดี ครั้งนี้ตระกูลจนกวีไม่น่าจะมีโอกาสได้กลับมาเป็นแบบเดิมแล้ว
“ภรรยา หยกนั่นมีอะไรดี ครั้งหน้าคุณห้ามกินเข้าไปนะ” วางมือถือลง รพีพงษ์ก็ยิ้มให้กับอารียา
อารียามองบนต่อรพีพงษ์ กล่าว “จากการสังเกตการณ์ของฉันช่วงสองวันมานี้ หยกนี้เหมือนจะมีอะไรพิเศษจริงๆ”
รพีพงษ์ยืนขึ้นแล้วเดินไปที่เตียง ถาม “มีอะไรพิเศษหรอ?”
“คุณไม่สังเกตหรอว่าด้านหน้าของหยกนูนเว้าไม่เสมอกัน ดูเหมือนว่าสลักอักษรอะไรไว้สักอย่าง แต่ฉันดูมานานแล้ว ก็ไม่เข้าใจว่าเขียนว่าอะไร” อารียากล่าว
รพีพงษ์รับหยกมาจากมือของอารียาแล้วดูอย่างละเอียด ด้านบนมีจุดที่ไม่เสมอกันจริงๆ แล้วยังดูลึกลับ แต่ถ้าจะบอกว่าด้านบนเป็นตัวอักษรล่ะก็ มันไม่ใช่ บวกกับวัสดุของหยกเอง ที่ที่ขรุขระมันดูไม่ชัดเจน
“บางทีหยกก้อนนี้อาจเป็นแบบนี้ก็ได้ ใครมันจะว่างจะสลักตัวอักษรไว้บนนั้น เขียนไว้บนกระดาษไม่ดีกว่าหรอ แล้วถ้ามันเป็นตัวอักษรจริงๆล่ะก็ คุณก็ต้องรู้สิ” รพีพงษ์กล่าว
อารียาส่ายหน้า รู้สึกแปลกๆ ในขณะเดียวกันนี้เอง นัยน์ตาเธอลุกวาวขึ้นมา จากนั้นก็ลุกขึ้นจากเตียง
“ฉันคิดออกแล้วบางทีมันอาจเป็น คุณรีบไปซื้อหมึกมา แล้วกระดาษ” อารียากล่าว
“ซื้อหมึกมาทำไม?” รพีพงษ์ถามอย่างแปลกใจ
“ไอ้หยา ให้คุณซื้อคุณก็ซื้อเหอะ รอคุณซื้อกลับมาก็รู้แล้ว” อารียากล่าว
แม้ไม่รู้ว่าอารียาจะทำอะไร แต่เขาก็ออกไปจากโรงแรมอย่างเชื่อฟัง ซื้อหมึกและกระดาษกลับมา
หลังจากที่ได้หมึกแล้ว อารียาก็เดินมาที่โต๊ะ จากนั้นก็เทลงในที่เขี่ยบุหรี่ จากนั้นก็เอาหยกไปวางไว้ด้านใน แล้วรีบหยิบออกมาวางไว้บนกระดาษ
ตอนที่เธอหยิบหยกออกมาจากกระดาษ บนกระดาษนั้นได้ปรากฏตัวอักษรแปลกประหลาดขึ้นมา เป็นอักษรตัวเต็มที่พวกเขาคุ้นเคยกันดี
รพีพงษ์เพ่งมองบนกระดาษนั้น ไม่คาดคิดว่าบนหยกนี้จะมีตัวอักษรสลักอยู่จริง แต่อักษรพวกนี้กับสิ่งที่เขาคิดไว้ไม่เหมือนกัน ต้องใช้หมึกประทับบนกระดาษ
นี่เหมือนกับตัวปั๊มในสมัยก่อนใช้อย่างไรอย่างนั้น รูปแบบกับอักษรสลับกัน และเพราะต้องใช้หมึกปั๊มจึงจะเป็นตัวอักษร ดังนั้นจึงมีบางจุดที่ไม่เหมือนกับตัวอักษรทั่วไปอยู่มาก
บวกกับวัสดุของหยกนั้นพอเศษ ตัวอักษรเเว้าบนก็ตัวเล็ก ลึกลับซับซ้อน นี่ทำให้คนดูไม่ออกว่าเป็นอะไร
“ฉันว่าแล้วว่าหยกนี้ไม่ธรรมดา ตอนนี้เชื่อแล้วใช่ไหม” อารียามองรพีพงษ์อย่างสะใจ ราวกับเด็กที่แกปริศนาได้อย่างไรอย่างนั้น รู้สึกค่อนข้างประสบความสำเร็จ
รพีพงษ์ยิ้มแล้วจูบไปที่หน้าผากของอารียา กล่าว “ไม่คาดคิดว่าภรรยาของผมจะฉลาดขนาดนี้ ตอนนี้ผมขอประกาศ ว่าคุณคือเด็กน้อยมี่ฉลาดที่สุดของครอบครัวเรา ฉลาดกว่าขวัญนลินอีก” อารียามองบน จากนั้นก็ชกไปที่อกของรพีพงษ์สองครั้ง
จากนั้นรพีพงษ์ก็ทำตามวิธีของอารียา นำทุกส่วนของหยกไปวางไว้ในหมึก แล้วนำมาประทับบนกระดาษ
เพราะหนังสือนั้นล้วนแต่เป็นตัวอักษรเต็ม เพื่อจะได้เข้าใจในการอ่าน รพีพงษ์ได้หาข้อมูลมากมาย ดังนั้นตอนนี้เมื่อเห็นตัวเต็ม ถ้าไม่ยากเกินก รพีพงษ์ก็จะรู้จักตัวอักษรนั้น
หลังจากที่ดูกระดาษเหล่านั้นอย่างละเอียด รพีพงษ์พอจะรู้แล้วว่าตัวอักษรที่อยู่บนหยกนั้นพูดถึงอะไร ถ้าเดาไม่ผิด ตัวอักษรนี้เกี่ยวข้องกับพลังวิเศษเสน ดูๆไปด้านบนเหมือนจะเป็นพลังวิเศษอะไรทำนองนี้ แต่ก็มีความแตกต่างกันอยู่มาก
รพีพงษ์ทำตามวิธีด้านบน หมุนเวียนพลังวิเศษเสนที่อยู่ในร่างกาย ไม่นาน เขาก็รู้สึกว่าในร่างกายเริ่มมีพลังวิเศษเสนขึ้นมา เพียงแค่แวบเดียว รพีพงษ์ก็รู้สึกว่าพลังของตัวเองเพิ่มขึ้นอีกหลายขั้น
เพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น รพีพงษ์จึงรีบหยุด จากนั้นก็ดูตัวอักษรที่เหลือให้จบ
สักพักใหญ่ รพีพงษ์ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก
“ด้านบนนี้พูดถึงอะไรกันแน่ ทำไมคุณตื่นตระหนกขนาดนั้น?” อารียาถาม
รพีพงษ์กอดอารีนา จูบเธอ แล้วกล่าว “ภรรยา ครั้งนี้พวกเราได้เยอะแล้ว สิ่งที่สลักไว้บนหยก คือวิธีลับ สามารถทำให้คนเพิ่มพลังอย่างมากได้ในเวลาไม่นาน นี่มันคือยาเม็ดไอกิแดนไร้จำกัดเลยนะ!”
