บทที่854 ความแข็งแกร่งของอุเอสุงิ ทาคิโนะ
เมื่อปรมาจารย์นินโดทั้งสี่ท่านเห็นการปรากฏตัวของอุเอสุงิ ทาคิโนะ ก็ไม่ได้มุ่งเน้นไปที่บนตัวเด็กที่โอหังไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงอย่างรพีพงษ์ ต่างก็หันหน้ามองไปที่อุเอสุงิ ทาคิโนะ
ความแข็งแกร่งของพวกเขาเป็นเพียงแต่แดนปรมาจารย์ชั้นสูงสุด ไม่สามารถรับรู้ถึงพลังอานุภาพที่กระจายออกมาจากบนตัวอุเอสุงิ ทาคิโนะได้
“นายใหญ่ตระกูลอุเอสึงิอย่างนายน่าเกรงขามขนาดนี้ พวกเราจะกล้าไม่เอานายไว้ในสายได้อย่างไร”คาโต้ แดนโซพูดอย่างประชดประชัน
อุเอสุงิ ทาคิโนะไม่ได้สนใจ เพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย จากนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ขอบคุณทุกคนที่มางานแต่งงานของฉันในวันนี้ เชิญทุกคนนั่งลงเถอะ เดี๋ยวฉันจะประลองแลกเปลี่ยนฝีมือกับคนที่เรียกว่าปรมาจารย์นินโดทั้งสี่คน เพื่อเพิ่มความสนุกสนานของงานแต่งงานในครั้งนี้ ถึงเวลาทุกคนก็จะได้รู้ พวกเขาที่เรียกตัวเองว่าอาจารย์นินโด แท้จริงแล้วความสามารถเป็นเพียงคำร่ำลือเท่านั้น”
เมื่อคาโต้ แดนโซพวกเขาทั้งสี่คนได้ยินคำพูดของอุเอสุงิ ทาคิโนะ บนใบหน้าก็ปรากฏความไม่พอใจ หน้าของแต่ละคนแสดงออกมาถึงความกระตือรือร้น ต่างก็อยากจะใช้ความแข็งแกร่งของตัวเองมาสั่งสอนความเป็นให้กับอุเอสุงิ ทาคิโนะ
คนทั้งสวนลานก็คงมีแต่รพีพงษ์คนเดียวที่สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันตรายที่แผ่กระจายออกมาจากบนตัวอุเอสุงิ ทาคิโนะ
อุเอสุงิ ทาคิโนะสามารถปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้ ต้องการท้าทายอาจารย์นินโดทั้งสี่ท่าน ดูท่าทางเหมือนว่าน่าจะเลื่อนขั้นได้สำเร็จแล้ว
รพีพงษ์คาดไม่ถึงว่าอุเอสุงิ ทาคิโนะกลับเลื่อนขั้นล่วงหน้าจริงๆ สิ่งนี้กับสิ่งก่อนหน้านี้ที่อุเอสึงิ ฮารุบอกกับเขาแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
ความเป็นไปได้เดียวในตอนนี้ ก็คืออุเอสุงิ ทาคิโนะหาวิธีอื่นเลื่อนขั้นได้ ดังนั้นจึงสามารถเลื่อนขั้นในครั้งได้สำเร็จก่อนงานแต่งงาน
ไม่น่าแปลกใจเลยที่งานแต่งงานที่ตระกูลอุเอสึงิให้ความสนใจอย่างมากในช่วงแรกนั้นจู่ๆในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านก็กลายเป็นพอเป็นพิธีไป ดูเหมือนว่าเหตุผลก็น่าจะอยู่ที่นี่
แต่รพีพงษ์สามารถสัมผัสได้ถึงลมปราณบนตัวอุเอสุงิ ทาคิโนะไม่มั่นคง แม้ว่าบางเวลาลมปราณของเขากับยอดฝีมือแดนดั่งเทพจะไม่แตกต่างกัน แต่บางครั้งลมปราณก็ไม่ได้แย่กว่าแดนปรมาจารย์ชั้นสูงสุด
นี่น่าจะเป็นข้อบกพร่องที่นำพามาจากการที่อุเอสุงิ ทาคิโนะฝึกฝนวิธีทางไสยศาสตร์ สุดท้ายแล้ววิธีการที่ไม่ถูกตามจารีตประเพณีแบบนี้ ไม่สามารถที่จะเทียบกับวิธีการที่ประพฤติตามธรรมได้ แต่เป็นเพราะลมปราณไม่คงที่ พลังที่สามารถแสดงออกมาได้ ก็น่าจะเทียบเท่ากับแดนครึ่งดั่งเทพ
แต่รายละเอียดความแข็งแกร่งของเขา ยังคงต้องรอให้เขาลงมือแล้วถึงจะสามารถรู้ได้
โชคดีที่วันนี้มีคนที่เรียกอาจารย์นินโดทั้งสี่ท่านทดสอบความแข็งแกร่งของอุเอสุงิ ทาคิโนะแทนรพีพงษ์ เดี๋ยวพวกเขาปะทะกัน รพีพงษ์ก็ต้องทำความเข้าใจกับสถานการณ์ของอุเอสุงิ ทาคิโนะอย่างละเอียด
เขาตั้งใจที่จะไม่บอกความแข็งแกร่งของอุเอสุงิ ทาคิโนะให้กับอาจารย์ทั้งสี่ท่าน ประการหนึ่งเป็นเพราะเขาไม่มีความประทับใจอะไรให้กับอาจารย์ทั้งสี่คนนี้ อีกประการหนึ่งคือต่อให้เขาพูดไป อาจารย์ทั้งสี่คนนั้นคงจะคิดว่าเขากำลังก่อความวุ่นวายอย่างแน่นอน
ดังนั้นสู้ให้อุเอสุงิ ทาคิโนะช่วยสั่งสอนอาจารย์สี่คนนี้แทนเขาไม่ดีกว่าเหรอ รพีพงษ์ก็จะได้ไม่ต้องเสียเวลาลงมือ
อุเอสุงิ ทาคิโนะกับฝนสุดาทำพิธีกรรมที่จำเป็นในงานแต่งงานของประเทศญี่ปุ่น จากนั้นอุเอสุงิ ทาคิโนะให้ฝนสุดาไปนั่งด้านข้าง แล้วตัวเองก็กระโดดขึ้น ไปถึงบนเวที
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่บนตัวของอุเอสุงิ ทาคิโนะ พวกเขารู้ดี สิ่งที่สำคัญที่สุดที่แท้จริงในคืนนี้ กำลังจะมา
สายตาของรพีพงษ์ก็จับจ้องไปที่บนตัวอุเอสุงิ ทาคิโนะ ด้วยการใช้แสงจันทร์ ในมุมของรพีพงษ์ก็สังเกตเห็นบนลำคอของอุเอสุงิ ทาคิโนะสวมจี้หยกอยู่หนึ่งชิ้น
ลักษณะและสีของจี้หยกนั้น เหมือนกับหยกโยงจิตในมือของรพีพงษ์
เดิมทีรพีพงษ์คิดว่าต่อให้ตัวเองจัดการกับอุเอสุงิ ทาคิโนะแล้ว อยากจะตามหาหยกโยงจิตให้พบก็จะต้องเสียเวลา คาดไม่ถึงว่าอุเอสุงิ ทาคิโนะกลับเอาหยกโยงจิตไว้บนตัว สิ่งนี้กลับทำให้รพีพงษ์ไม่ต้องเสียเวลาไปตามหา
“หรือที่เขาสามารถเพียงพอที่จะเลื่อนขั้นได้ ก็เป็นเพราะหยกโยงจิตเหรอ?”ความคิดอย่างหนึ่งปรากฏขึ้นในหัวของรพีพงษ์ เพียงแต่ตอนนี้คิดสิ่งพวกนี้ไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว
รพีพงษ์เพียงแค่เดี๋ยวต้องฆ่าอุเอสุงิ ทาคิโนะบนเวทีประลอง เอาหยกโยงจิตมาให้ได้ เป้าหมายที่มาในประเทศญี่ปุ่นก็ถือว่าบรรลุผลสำเร็จแล้ว
“ทั้งสี่ท่าน ขึ้นเวทีประลองเถอะ การประลองแลกเปลี่ยนฝีมือในวันนี้ ฉันจะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า คนที่พวกคุณเรียกว่าอาจารย์นินโด ไม่ควรค่าแก่การพูดถึง และตระกูลอุเอสึงิของฉัน ถึงจะเป็นอันดับที่สูงสุดของประเทศญี่ปุ่น!”
อุเอสุงิ ทาคิโนะยิ้มแล้วมองไปที่อาจารย์ทั้งสี่คนแวบหนึ่ง ในตาเต็มไปด้วยความดูถูก
หลังจากที่ท่านพระจิรัฎฐ์ได้ยินคำพูดของอุเอสุงิ ทาคิโนะ บนใบหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธในทันที ไม่พูดพร่ำทำเพลงถือดาบขึ้นไปบนเวทีประลอง
“คาดไม่ถึงตระกูลอุเอสึงิของพวกแกจะจองหองถึงขนาดนี้ วันนี้ฉันจะมาสั่งแกเอง ตระกูลอุเอสึงิของแก ก็เป็นเพียงตระกูลทางโลกก็เท่านั้นเอง แล้วจะมาเทียบกับนินโดที่สืบทอดกันมาของพวกเราได้อย่างไรกัน!”
ท่านพระจิรัฎฐ์ดึงดาบในมือออกมาทันที และทำท่าทางจะโจมตีอุเอสุงิ ทาคิโนะ
อุเอสุงิ ทาคิโนะจ้องมองไปที่เขา เอ่ยปากว่า: “เข้ามาทีละคนมันลำบากมากเกินไป พวกแกสี่คนลุยขึ้นมาพร้อมกันได้เลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลา”
เมื่อท่านพระจิรัฎฐ์ได้ยินคำพูดของอุเอสุงิ ทาคิโนะ บนใบหน้าก็โกรธมากขึ้น เขารู้สึกว่าอุเอสุงิ ทาคิโนะดูแคลนเขา
รพีพงษ์หัวเราะขึ้นมาเมื่อได้ยินคำพูดของอุเอสุงิ ทาคิโนะ สิ่งนี้กับตอนนั้นที่เขาท้าทายตระกูลศิลปะการต่อสู้โบราณทั้งสี่ตระกูล มีความเหมือนกันอยู่บ้าง
แน่นอนว่า เมื่อหลังจากที่คนคนหนึ่งเชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของตัวเองอย่างเต็มที่ มักจะชอบเลือกทำบางอย่างที่เหนือจินตนาการของผู้คน แบบนี้ถึงจะแสดงระดับความแข็งแกร่งของตัวเองออกมาได้ชัดเจน
“ฉันคนเดียวแกก็จะเอาชนะไม่ได้ กลับยังอยากจะให้พวกเราสี่คนขึ้นเวทีไปพร้อมกัน กำเริบเสิบสานจริงๆ! ตอนนี้ฉันก็จะลงมือ แกแน่ใจว่าจะไม่ใช้อาวุธเหรอ?”ท่านพระจิรัฎฐ์เขม็งตาไปที่อุเอสุงิ ทาคิโนะแล้วตะโกน
“รับมือกับคนอย่างแก ไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธ”อุเอสุงิ ทาคิโนะพูดอย่างเย็นชา
ท่านพระจิรัฎฐ์ก็ไม่ลังเล หลังจากที่ส่งเสียงเย็นชาใส่อุเอสุงิ ทาคิโนะ พุ่งไปที่เขาอย่างรวดเร็ว
“กินดาบฉันไปเถอะ!”
ท่านพระจิรัฎฐ์ตะโกน ยกดาบขึ้นมาทันที และฟันตรงไปที่หัวของอุเอสุงิ ทาคิโนะ
ใบหน้าของอุเอสุงิ ทาคิโนะนิ่งสงบ ในขณะที่ดาบของท่านพระจิรัฎฐ์กำลังจะฟันลงบนหัวของเขา เขาก็ยกมือขึ้นทันที คว้าดาบเล่มนั้นของท่านพระจิรัฎฐ์ไว้
ทุกคนต่างก็ตกตะลึง คาดไม่ถึงอุเอสุงิ ทาคิโนะจะคว้าดาบของท่านพระจิรัฎฐ์ไว้ด้วยมือเปล่า ในการต่อสู้นี้ เป็นข้อห้ามที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่ในวินาทีต่อมา ดวงตาของทุกคนก็เบิกกว้าง พวกเขาต่างมองเห็นแสงสีดำที่พุ่งออกมาจากฝ่ามือของอุเอสุงิ ทาคิโนะ ดาบเล่มที่ท่านพระจิรัฎฐ์ถืออยู่ กลับถูกเขารับดาบนี้ไว้ได้อย่างกะทันหัน
ท่านพระจิรัฎฐ์มองไปที่อุเอสุงิ ทาคิโนะอย่างไม่เชื่อ เอ่ยปากว่า: “นี่เป็นไปไม่ได้ ทำไมฝ่ามือของแก ถึงได้แปลกขนาดนี้ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองฟันเข้าไปในผ้าฝ้าย”
อุเอสุงิ ทาคิโนะยิ้มให้เขาเล็กน้อย เอ่ยปากพูดว่า: “ขยะอย่างแก จะเข้าใจความลึกลับของแดนอย่างฉันได้อย่างไร ต่อไป ฉันก็จะให้แกลิ้มลองหนึ่งดาบว่าไงล่ะ?”
ทันทีที่เสียงลดลง ทุกคนมองเห็นดาบเล่มนั้นของท่านพระจิรัฎฐ์ถูกอุเอสุงิ ทาคิโนะหัก และบนมืออีกข้างหนึ่งของเขา มีแสงคล้ายดาบปรากฏขึ้น ในพริบตาเดียวแทงทะลุเข้าไปในท้องของท่านพระจิรัฎฐ์
