บทที่901 สิ่งที่เจอมา
อารียาได้ยินมีผู้หญิงมาหารพีพงษ์ ก็เหลือบไปมองเขา ด้วยสายตาที่มีคำถาม
“หงส์คนนี้เป็นใคร? ทำไมฉันไม่รู้มาก่อนว่าคุณมีเพื่อนที่ชื่อหงส์ด้วย?” อารียาถาม
รพีพงษ์ยิ้มอย่างอึดอัดให้อารียา กล่าว “เธอคือ……เอ่อ เพื่อนร่วมงาน”
เขาก็ไม่รู้ว่าจะบอกตัวตนของหงส์ให้อารียาว่าไงดี เขาไม่ได้เล่าเรื่องกลุ่มสิงโตให้อารียาฟัง ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าจะอธิบายหงส์เพื่อนร่วมงานคนนี้ว่าอย่างไรดี
“เพื่อนร่วมงาน?” อารียาชะงัก จากนั้นก็วางตะเกียบที่อยู่ในมือลง ชักตาไปที่รพีพงษ์แล้วกล่าว “คุณมีเรื่องอะไรปิดบังฉันอยู่หรือเปล่า คุณจะมีเพื่อนร่วมงานได้อย่างไรกัน รพีพงษ์ คุณโกหกให้เนียนหน่อยได้ไหม”
รพีพงษ์ตบหัวตัวเอง รู้สึกว่าเรียกหงส์แบบนั้นไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้ยุ่งเรื่องบริษัท แล้วจะมีเพื่อนร่วมงานได้ไงกัน
“คืองี้ ช่วงที่ผมออกไปได้เข้าร่วมกลุ่มกลุ่มหนึ่ง หงส์คนนี้คือคนในกลุ่มนั้น ดังนั้นผมจึงพูดว่าเธอคือเพื่อนร่วมงานของผม เมียจ๋า หงส์นี่นางเป็นแม่เสือ ผมจะไปคิดอะไรกับเธอได้”
“อะไรนะ! คุณยังคิดจะคิดอะไรกับเธออีกงั้นหรอ!” อารียาส่งเสียงแปลกใจขึ้นมา
รพีพงษ์อยากตายขึ้นมาแล้ว ไม่เข้าใจสมองของผู้หญิงจริงๆว่าเป็นยังไงกันแน่
“ผมกลัวคุณคิดมาก ดังนั้นจึงอธิบาย เรียกเธอเข้ามาคุณก็จะเข้าใจแล้ว” พูดจบ รพีพงษ์ก็ให้คนเรียกหงส์เข้ามา
รพีพงษ์คิดว่าถ้าหงส์มาหาเรื่องเขา แม้เขาจะต้องทำผิดต่อรุ่นพี่ทั้งสาม ก็ต้องสั่งสอนหงส์สักครั้ง
ผ่านไปไม่นาน คนใช้ของตระกูลลัดดาวัลย์นำหงส์เข้ามาอยู่ต่าหน้าของรพีพงษ์และอารียา หน้าตาของหงส์ในขณะนี้ค่อนข้างตื่นตระหนก รพีพงษ์จำได้ว่าเมื่อก่อนเธอชอบแต่งตัว บนเรือนร่างมีเครื่องประดับมากมาย แต่ตอนนี้หงส์ไม่ใส่อะไรทั้งนั้น ผมก็ค่อนข้างยุ่งเหยิง สีหน้าดูซีดๆ ดูๆไปเหมือนจะหิวมานาน ท่าทางตอนนั้นที่อยู่ในกลุ่มสิงโตได้หายวับไปกับตา
รพีพงษ์กำลังมองไปที่หงส์อย่างสงสัย ไม่ว่าจะยังไง ก็มีพี่ชายแดนดั่งเทพทั้งสาม จะมาอยู่จุดนี้ได้อย่างไรกัน?
อารียาก็มองไปที่หงส์ตั้งแต่หัวจรดเท้า พบว่าลักษณะของหงส์ไม่เลว แต่ดูๆไปเหมือนจะมอมแมมไปหน่อย ไม่รู้ว่าไปเจอกับอะไรมา
หงสืก็สังเกตไปที่อารียาเช่นกัน เห็นลักษณะของอารียา เธอก็ชื่นชม คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะหาภรรยาที่สาวแบบนี้ได้ เทพเจ้าตาบอดจริงๆ
แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองได้เจอมา หงส์ก็อับอายขึ้นมา ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีทางออกจริงๆ เธอจะมาหารพีพงษ์ที่ต่างคนต่างไม่ชอบขี้หน้าได้ไงกัน
“คุณเป็นอะไร?” รพีพงษ์จ้องไปที่หงส์แล้วถาม
หงส์ไม่ได้ตอบรพีพงษ์ แต่จ้องไปที่อาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ อารียาเห็นดังนี้ จึงรีบยืนขึ้น ยิ้มแล้วกล่าว “พี่สาวนาจะยังไม่ได้ทานข้าว นั่งลงแล้วกินด้วยกันนะ”
พูดไป เธอก็พยุงหงส์มาที่โต๊ะ แล้วให้เธอนั่งลง
หงส์ไม่เกรงใจใดๆ ก็รีบหยิบตะเกียบและถ้วยขึ้นมา กินเข้าไปอย่างมูมมาม ดูออก ว่าเธอหินจนไม่ไหวแล้ว
กินไปพอประมาณ หงส์ก็เริ่มมีพลังขึ้น จึงได้วางตะเกียบลง ท่าทางก็ดีขึ้นกว่ามีกี่ไม่น้อย
เธอจ้องไปที่รพีพงษ์ คิดว่าจะพูดกับรพีพงษ์เหตุผลที่ตนมาหา “ฉันมาหาคุณ……”
เธอเพิ่งพูด รพีพงษ์ก็รีบสวนขึ้นมาว่า “คุณไม่ต้องรีบ อธิบายให้ภรรยาผมฟังก่อนว่าคุณเป็นใคร ไม่อยากให้เธอเข้าใจผิด”
หงส์คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะให้เธออธิบายตัวตนให้ภรรยาของเขาฟัง ทำอย่างกับเธอกับรพีพงษ์ใช้ขาด้วยกันอย่างไรอย่างนั้น ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา
แต่เมื่อนึกถึงตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ตระกูลลัดดาวัลย์ เพิ่งจะกินอาหารของเค้าไป ไม่แน่อนาคตอาจต้องการความช่วยเหลือจากตระกูลลัดดาวัลย์ก็เป็นได้ ดังนั้นจึงได้อดกลั้นไว้
เธอหันไปหาอารียา ยิ้มพลางกล่าว “น้องสาว ไม่ต้องกังวลนะ ฉันกับรพีพงษ์เราอยู่กลุ่มเดียวกันเท่านั้น ฉันเพิ่งจะรู้จักเขาไม่นาน ครั้งนี้ก็เป็นเพราะโดนบีบจนไม่มีทางเลือกจึงต้องมาหาเขา”
อารียามองท่าทางของหงส์ ก็รู้แล้วว่าเธอต้องเจอเข้ากับปัญหาจึงได้มาหารพีพงษ์ ตอนนั้นที่ถามรพีพงษ์ก็แค่ล้อเล่นเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าเขาจะให้เค้าอธิบายจริงๆ ก็รู้สึกอับอายขึ้นมา
เธอหันไปชักตาใส่รพีพงษ์ แล้วกล่าวต่อหงส์ว่า “ไอ้หยา รพีพงษ์นี่ก็บ้า ไม่คิดว่าเขาจะให้คุณอธิบายจริงๆ ฉันไม่มีทางสงสัยอะไรอยู่แล้ว เขาเป็นคนดึงดัน คุณอย่าถือสา”
หงส์ยิ้มแล้วกล่าว “อันนี้ฉันรู้ เขาเป็นคนดึงดันจริงๆ ฉันไม่ถือสาแน่นอน”
รพีพงษ์เซ็งๆ ทำไมสุดท้าย กลายเป็นพวกเธอทั้งสองมาว่าตนเองได้?
“แป๊ปๆ รีบพูดมาดีกว่าว่าคุณเจออะไรมา ทำไมคุณถึงมาเกียวโต?” รพีพงษ์ถาม
หงส์ไม่พูดพร่ำทำเพลง ได้เล่าเรื่องที่ตัวเองเจอมาให้รพีพงษ์และอารียาฟัง
ที่แท้หลังจากที่หงส์ได้รับภารกิจจากกลุ่มสิงโต หลังจากที่รพีพงษ์กลับมาเกียวโตไม่นาน ก็มีคนตรวจสอบว่ามีการก่ออาชญากรรมผ่านจิต
กลุ่มสิงโตได้เจอเบาะแสบางส่วน ที่หวงส์มาที่นี่ เพื่อจับผู้กระทำผิดไปลงโทษตามกฎหมาย
เป้าหมายของหงส์เป็นผุ้ชายชื่อทัดธน คนนี้เป็นนายใหญ่ของตระกูลปิยะศักดิ์ตระกูลระดับสองของเกียวโต จากการตรวจสอบของกลุ่มสิงโต คนนี้มีพลังควบคุมผู้อื่น ผ่านทางพลังจิต หลอกลวงหญิงสาวผู้ไร้เดียงสา ชักนำให้ผู้อื่นฆ่าตัวตาย ชักนำผู้อื่นเปิดเผยความลับทางการค้า
เดิมทีหงส์คิดว่าตัวเองแค่ต้องไปจับทัดธนนั้นก็ได้แล้ว แต่เรื่องไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิดไว้ ฝีมือของทัดธนนี้ เก่งกาจมากกว่าที่เธอคิดไว้มาก
คนนี้ไม่ใช่แค่มีพลังจิตที่คนปกติไม่มีเท่านั้น ยังสามารถควบคุมจิตใจของคนอื่นได้อีกด้วย และยังมีฝีมือระดับแดนปรมาจารย์อีกด้วย เป็นยอดฝีมือที่แอบซ่อนอยู่บนโลก
หงส์ไปต่อสู้กับทัดธนถึงที่ ทัดธนไม่หวาดกลัว ที่จะต่อสู้กับหงส์แม้แต่น้อย แม้หงส์จะเป็นแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุด จากระดับแล้วสามารถชนะทัดธนได้ แต่พลังจิตของทัดธนนั้นยากที่จะป้องกันไว้ ในระหว่างการต่อสู้ทุกครั้ง ทัดธนสามารถใช้พลังจิตทำให้จิตใจของหงส์วุ่นวาย ทำให้ตนลืมว่าต่อไปจะทำอะไร
ในการต่อสู้ถ้าลืมว่าตัวเองจะทำอะไร เป็นสิ่งที่ห้ามทำ แม้จะแค่ชั่วขณะ อีกฝั่งก็สามารถจับจุดอ่อนของตนได้ นำไปสู่การพ่ายแพ้
สิ่งที่น่ากลัวกว่าก็คือ ทัดธนสามารถใช้พลังจิตสะกดจิตใจคนอื่นได้ แม้หงส์จะควบคุมจิตใจตัวเองเก่งมากกว่าคนทั่วไป แต่จากการต่อสู้หลายๆครั้งที่ผ่านมา สุดท้ายเธอก็ต้องตกหลุมของทัดธนอยู่ดี
