บทที่965 ยอมแพ้ทันที
ชมชาญชี้นิ้วไปที่รพีพงษ์ที่นั่งอยู่ตรงนั้น เอ่ยปากพูดว่า: “คนคนนั้นก็คือหัวหน้าครูฝึกของทหารมังกร เขาเป็นเพียงเด็กผู้ชายในอายุยี่สิบกว่า ครั้งนี้ที่ทหารมังกรสามารถมีผลการแข่งขันที่ดีแบบนี้ได้ คงจะเป็นเพราะเบื้องหลังของเด็กคนนี้มีผู้ชำนาญชี้แนะอยู่”
“แต่ตัวของเด็กคนนี้คงจะไม่สามารถเทียบกับท่านชเยศได้ ดังนั้นตราบใดที่ท่านเอาชนะเขาได้ ทำให้ทุกคนรู้ว่าหัวหน้าครูฝึกของทหารมังกรเป็นตัวปลอม การแข่งความยิ่งใหญ่ครั้งนี้ของพวกเรา ก็ไม่ถือว่าขายหน้าเกินไป”
หลังจากพูดจบ ชมชาญหันหน้ามองไปที่ชเยศ กลับพบว่าในตอนนี้ใบหน้าของชเยศซีดเซียว และร่างกายของเขาสั่นเป็นครั้งคราว ราวกับว่าป่วยหนักกะทันหัน ซึ่งค่อนข้างแปลก
“ท่านชเยศ ท่านเป็นอะไร? เมื่อกี้นี้ฉันเห็นว่าท่านยังดีอยู่เลย ทำไมจู่ๆเหมือนกับไม่สบายล่ะ?”ชมชาญเอ่ยปากถามอย่างรวดเร็ว
ชเยศไม่ได้ตอบคำถามของชมชาญ ในเวลานี้ในหัวสองของเขาหวนนึกถึง ก็คือตอนนั้นที่รพีพงษ์ใช้พลังของตัวเอง ฉากที่นายใหญ่แห่งตระกูลใหญ่ทั้งห้าของพวกเขาถูกทำร้ายจนเสียชีวิตและบาดเจ็บ
ความกลัวโดยสัญชาตญาณแบบนั้นเกิดขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจ ทำให้เขาไม่สามารถรักษาสถานะก่อนหน้านี้ได้เลย
ในเวลานี้รพีพงษ์ก็มองไปที่ชเยศเช่นกัน และเมื่อตอนที่เห็นชเยศยืนอยู่ข้างๆชมชาญ เขาก็นิ่งอึ้งไป
“เขาก็คือครูฝึกกลุ่มหมาป่าของพวกคุณเหรอ?”รพีพงษ์เอ่ยปากถาม
แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชเยศ แต่ชมชาญรู้ว่ารัศมีไม่สามารถที่จะพ่ายแพ้ได้ ดังนั้นจึงเอ่ยปากพูดว่า: “ถูกต้อง ท่านนี้เป็นท่านชเยศที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในโลกศิลปะการต่อสู้ ความแข็งแกร่งของเขา บรรลุถึงแดนปรมาจารย์ชั้นสูงสุดแล้ว มีคู่ต่อสู้ไม่กี่คนในโลก ถ้านายต่อสู้กับเขา คงจะถูกเขาโจมตีคนพ่ายแพ้ยับเยิน!”
รพีพงษ์ยิ้มขึ้นมาทันที ใช้สายตาเจ้าเล่ห์มองดูชเยศ เอ่ยปากพูดว่า: “งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นฉันก็อยากจะประลองดูว่า ตอนนี้ท่านชเยศอยู่ในระดับใดแล้ว”
ชเยศถูกสายตาที่จ้องมองมาของรพีพงษ์ทำให้ขนลุกขึ้นมา หลังจากที่ได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ เขาก็รีบเดินไปตรงหน้ารพีพงษ์ โค้งคำนับให้เขาแล้วพูดว่า: “น้องรพีพงษ์ก็พูดล้อเล่นไปแล้ว ฉันเป็นเพียงหนึ่งในผู้พ่ายแพ้ของคุณเท่านั้น คุณไม่ต้องลงมือฉันก็รู้ตัวว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ ฉันยอมแพ้แล้ว การต่อสู้ในวันนี้ ก็ไม่รบกวนให้น้องรพีพงษ์ลงมือแล้ว”
หลังจากที่ทุกคนที่อยู่รอบๆได้เห็นท่าทางของชเยศ บนใบหน้าก็แสดงถึงความประหลาดใจยากที่จะปิดซ่อนไว้ได้ ยังไงก็คาดไม่ถึง เขาจะพูดคำพูดแบบนี้ออกมาให้รพีพงษ์
ชมชาญก็มองไปที่ชเยศด้วยความตกตะลึง จากนั้นก็เอ่ยปากถามอย่างรวดเร็ว: “ท่านชเยศ ท่านหมายความว่าอย่างไร? เขาแค่เด็กอายุยี่สิบปีกว่าเท่านั้นเอง ทำไมท่านต้องกลัวเขาขนาดนั้นด้วย?”
ชเยศมองไปทางชมชาญ ถอนหายใจ และเอ่ยปากพูดว่า: “หัวหน้าชาญ แม้ว่าเขาจะอายุน้อย แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่ธรรมดาอย่างที่คิด”
“ถ้ารู้ก่อนมาว่าหัวหน้าครูฝึกของทหารมังกรเป็นเขา พูดอะไรฉันก็จะไม่ตอบรับคำเชิญของคุณ ไปเป็นครูฝึกของกลุ่มหมาป่า เพราะเผชิญกับรพีพงษ์ เป็นไปไม่ได้ที่จะชนะ”
“ถ้าคุณไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงมีท่าทีแบบนี้ สามารถไปตรวจสอบคำว่ารพีพงษ์ที่เกียวโตได้ บนอินเทอร์เน็ตน่าจะมีตำนานของเขาอยู่ไม่น้อย”
“อย่าได้คิดว่านั่นเป็นเพียงข่าวลือ สิ่งเหล่าเป็นเรื่องจริงทั้งหมด!”
“หัวหน้าชาญ ฉันรู้สึกอับอายกับตำแหน่งครูฝึกของกลุ่มหมาป่า ดังนั้นตอนนี้ริเริ่มที่จะลาออกจากตำแหน่งนี้กับคุณ ในระยะช่วงเวลานี้ฉันละอายใจต่อความคาดหวังที่คุณมีต่อฉัน ถ้าในอนาคตมีโอกาส ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อชดเชยหัวหน้า”
หลังจากพูดจบ ชเยศก็ไม่สนใจสายตาการจ้องมองของทุกคน หันกลับมาและเดินออกจากอัฒจันทร์
ถ้าไม่รีบจากไปอย่างรวดเร็ว รพีพงษ์ยืนยันที่จะต่อสู้กับเขา ฉวยโอกาสตอนที่ต่อสู้ฆ่าเขาทันที ถ้าอย่างนั้นก็สายเกินไปที่เขาจะเสียใจแล้ว
ชมชาญนิ่งอึ้งอยู่ที่เดิมเหมือนท่อนไม้ รอร่างของชเยศหายไปจากบนอัฒจันทร์ ถึงดึงสติกลับคืนมาได้
ท่าทีของทุกคนที่อยู่ในสนามก็ไม่แตกต่างจากชเยศมากนัก ไม่เข้าใจว่าทำไมชเยศถึงได้กลัวรพีพงษ์ขนาดนั้น
ในขณะนี้ มีคนเอาโทรศัพท์ค้นหาวีรกรรมที่ผ่านมาที่เกี่ยวข้องกับรพีพงษ์ ตะโกนออกมาเสียงดัง
“พระเจ้า มีคำกล่าวบนอินเทอร์เน็ตว่า ครั้งหนึ่งรพีพงษ์ใช้พลังของตัวเองต่อสู้กับนายใหญ่ของห้าตระกูลใหญ่ในโลกศิลปะการต่อสู้ของประเทศจีน และฆ่าคนสามคนด้วยท่วงท่าเดียว บาดเจ็บสาหัสสองคน ในบรรดาสองคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ก็มีชเยศ!”
“ฉันก็ค้นเจอเหมือนกัน ข้างบนบอกว่ารพีพงษ์ใช้ท่วงท่าที่ทำให้โลกตกตะลึงสั่นสะเทือนในขณะต่อสู้ ในท้องฟ้าปรากฏนิมิตทิวทัศน์ บอกว่ารพีพงษ์เป็นเทพอสูรที่มีอยู่ในโลกศิลปะการต่อสู้!”
ในขณะนี้อัฒจันทร์ก็ระเบิดขึ้นมา และมีคนไม่น้อยก็ทยอยหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และเริ่มตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับรพีพงษ์
ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่ารพีพงษ์เป็นคุณชายที่ร่ำรวยจากเกียวโต มาเปร์คิง ก็มาสัมผัสชีวิต ไม่มีใครอยากจะไปตรวจสอบรายละเอียดเบื้องลึกของรพีพงษ์
จนถึงตอนนี้พวกเขาถึงได้รู้ว่า คือพวกเขาประเมินรพีพงษ์ต่ำเกินไป
ชมชาญมองไปที่รพีพงษ์ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ จากนั้นก็พุ่งไปหาคนข้างๆคนคนนั้น มองดูวีรกรรมที่ผ่านมาที่เกี่ยวข้องกับรพีพงษ์ที่เพิ่งค้นหาออกมา
เมื่อเห็นคำบรรยายด้านบน และวิดีโอประกอบมาด้วย ชมชาญถึงรู้ว่าครั้งนี้ตัวเองเจอคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวขนาดไหน
เดิมทีเบื้องหลังของรพีพงษ์ก็ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าผู้ชำนาญ ถ้าหากบอกว่ามีจริงๆ นั่นก็คือตัวรพีพงษ์เอง
รพีพงษ์พึ่งพาความสามารถของตัวเอง ในการฝึกฝนทหารมังกรให้กลายเป็นแบบนี้ด้วยมือ
สิ่งนี้ทำให้ในใจของชมชาญเกิดความรู้สึกพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์
เดิมทีผู้นำไม่มีทางที่จะแต่งตั้งบุคคลที่ไม่มีความสามารถให้เป็นหัวหน้าครูฝึกของทหารมังกรตามใจชอบได้ รพีพงษ์สามารถเป็นหัวหน้าครูฝึกของทหารมังกรได้ ทั้งหมดเป็นเพราะเขามีพลังมากเกินไป
รพีพงษ์ก็คาดไม่ถึงเรื่องราวจะพัฒนากลายเป็นแบบนี้ เดิมทีที่บอกว่าจะประลองก็จบลงเช่นนี้ ทุกคนต่างก็เริ่มค้นหาวีรกรรมที่ผ่านมาเกี่ยวกับเขา ทำเหมือนราวกับว่าเขาเป็นคนในตำนาน สายตาที่มองไปทางเขาก็เปลี่ยนไปเป็นเกรงกลัวมากขึ้น
“หัวหน้าชาญ ครูฝึกของพวกคุณยอมแพ้เอง ไม่รู้ว่ากลุ่มหมาป่าของพวกคุณ ยังมีใครที่อยากจะประลองกับฉันมั้ย?”รพีพงษ์จ้องมองชมชาญแล้วเอ่ยปากถาม
ชมชาญมองไปที่รพีพงษ์ด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน จากนั้นก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ สองมือประสานเคารพให้รพีพงษ์ เอ่ยปากพูดว่า: “ความแข็งแกร่งของประธานครูฝึกรพีพงษ์ แข็งแกร่งมาก คือกลุ่มหมาป่าของเราที่ประเมินคุณต่ำเกินไป”
“การแข่งขันความยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ พวกเราพ่ายแพ้ให้กับทหารมังกรที่ประธานครูฝึกรพีพงษ์ ฝึกฝนออกมา ยอมรับความพ่ายแพ้นี้ทั้งใจ แต่พวกเรายังคงจะพยายามต่อไป เพื่อให้เหนือกว่าทหารมังกรโดยเร็วที่สุด!”
รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย ดูเหมือนว่าคนในกองทัพ มีคนเลือดร้อนไม่มากก็น้อย ไม่มีทางที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ นี่กลับทำให้รพีพงษ์มองชมชาญสูงไป
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็กลับไปก่อนแล้ว ในอนาคตฟ้ายังลิขิตค่อยพบกัน”
หลังจากพูดจบ รพีพงษ์ก็เดินออกไปที่ด้านนอกของอัฒจันทร์ และทุกคนในทหารมังกรก็เดินตามไปทันที
จนถึงตอนนี้ ชื่อรพีพงษ์นี้ ได้กลายเป็นตำนานในเปร์คิงไปแล้ว เมื่อทุกคนพูดถึงรพีพงษ์ จะบอกว่าครูฝึกของกลุ่มหมาป่าเพียงแค่เป็นเพราะเห็นรพีพงษ์แวบเดียว ก็หวาดกลัวจนก้มลงยอมรับความพ่ายแพ้
