“ไอ้หมอนี้มีความแข็งแกร่งมาก ทุกคนระวังตัวด้วย” ชายผิวดำกล่าวอย่างเคร่งขรึม
การโจมตีเมื่อสักครู่ แม้ว่าตนเองจะใช้พละกำลังไปเพียงแค่ครึ่ง แต่อีกฝ่ายดูเหมือนจะสบาย ๆ มากกว่าตนเอง
ถึงกระนั้น ถึงตอนนี้ง่ามมือระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้มือของตนเองก็ยังรู้สึกชาเล็กน้อย
“พวกเราบุกเข้าไปพร้อมกัน ให้การต่อสู้จบโดยเร็วที่สุด”
คนคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังกล่าว
วันนี้พ่อบ้านเตชิตพานักสู้จากตระกูลภูสรีดาวมาสิบห้าคน
จากนั้นคนเหล่านั้นก็พุ่งมาหารพีพงษ์
“คุณรพี ระวัง!”
ผลินตะโกนอย่างประหม่า
“ไม่ต้องห่วง เขาไม่เป็นไรหรอก”
ไม่รู้ว่าปัณฑาปรากฏตัวขึ้นข้างผลินตั้งแต่เมื่อใด เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับท่าทางที่ไม่ยี่หระ
“คุณ……คุณไม่กังวลเลยเหรอ?” ผลินกล่าวถาม
“แน่นอน ฉันรู้ความสามารถของรพีพงษ์ดี” ปัณฑากล่าว
รพีพงษ์ได้รวบรวมพลังจิตวิญญาณทั้งหมดไว้ที่หมัด
รพีพงษ์เห็นอาการการบาดเจ็บของจินตรา ทำให้เขารู้สึกโกรธสุดขีด!
ปล่อยหมัดออกไปด้วยความเร็ว
ภายใต้หมัดของรพีพงษ์ ยอดฝีมือระดับแดนดั่งเทพพวกนั้นล้มลงกับพื้นทีละคน และไม่สามารถลุกขึ้นได้อีก
รพีพงษ์ขมวดคิ้ว และจงใจลดพลังในร่างกายของตนเอง ถ้าเขาแสดงสถานะพลังทั้งหมด เพียงแค่แวบเดียว คนเหล่านั้นทั้งหมดจะถูกฆ่าตายอยู่ที่นี่ทันที
“จิตวิญญาณเทพรวมเป็นหนึ่งเดียว!”
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี ชายผิวดำก็ตะโกนเสียงดัง
ชั่วพริบตา ตอนนี้เหลือเพียงเจ็ดแปดคนที่ยังยืนหยัดอยู่ พวกเขาได้ปล่อยพลังจิตวิญญาณในร่างกายออกมาทันที แล้วพลังจิตวิญญาณทั้งหมดก็ไปรวมอยู่ที่ชายผิวดำคนนั้นทันที
รพีพงษ์มองทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า การที่สามารถรวมพลังจิตวิญญาณของทุกคนไว้ที่คนคนเดียว คิดว่านี่เป็นวิชาลับอีกวิธีหนึ่ง
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ตอนที่อยู่ในทวีปโอชวิน ฐปนีย์เคยรวบรวมพลังวิญญาณของชาคริตและเมฆ
แดนเทพขั้นพีค!
ชายผิวดําทะลวงไปถึงระดับนี้โดยตรงทันที
“ไอ้หนู ผมจะฆ่าคุณเดี๋ยวนี้!”
ชายผิวดำกล่าวอย่างเย็นชา
“คุณคิดว่า คุณแข็งแกร่งมากนักหรือ?”
รพีพงษ์ไม่ยี่หระ
ตอนนี้ตนเองอยู่ในแดนบุณระดับต้น เขานั้นก็แค่แดนเทพขั้นพีคเท่านั้น ยังห่างจากตนเองมาก
“ตายเสียเถอะ!”
เมื่ออีกฝ่ายขยับมือทั้งสองข้าง พลังจิตวิญญาณก็พุ่งเข้าใส่รพีพงษ์ทันที
พลังมหาศาลนี้ทำให้ผลินรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก
รพีพงษ์ยังยืนอยู่ที่เดิม โดยไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ
เขาแสดงรอยยิ้มแปลก ๆ หลังจากนั้น ก็ปล่อยพลังจิตอย่างลับ ๆ และมนุษย์เล็กทองคำที่ประกายแวววับก็ปรากฏอยู่ข้างรพีพงษ์
“นี่มัน……”
ชายผิวดำตกตะลึงจนตาค้าง
นับตั้งแต่ทะลวงสู่ระดับแดนบุณ รพีพงษ์ก็รู้สึกว่ามนุษย์เล็กทองคำในใจของตนเองบริสุทธิ์มากขึ้น
วันนี้ปล่อยออกมา ดูเหมือนว่ามนุษย์เล็กทองคำคนนี้จะสูงพอ ๆ กับตนเองแล้ว
มนุษย์เล็กทองคำไปอยู่ข้างรพีพงษ์ทันที
บูม!
แสงสีทองส่องประกาย แล้วพลังจิตวิญญาณของอีกฝ่ายก็โจมตีไปที่ร่างของมนุษย์เล็กทองคำทันที
แต่มนุษย์เล็กทองคำไม่สะทกสะท้าน ตรงกันข้าม หลังจากถูกพลังจิตวิญญาณของอีกฝ่ายโจมตี แสงสว่างบนตัวของมนุษย์เล็กทองคำก็ยิ่งสว่างขึ้นไปอีก!
รพีพงษ์มีเหตุผลที่จะตัดสินว่า ตอนนี้ความแข็งแกร่งของมนุษย์เล็กทองคำนั้นไม่น้อยไปกว่ายอดฝีมือระดับแดนเทพขั้นพีค!
“บุก!”
รพีพงษ์กล่าวเบา ๆ มนุษย์เล็กทองคำก็พุ่งเข้าไปพร้อมกับกระบี่สยบเซียน
“นี่มัน!”
อีกฝ่ายมองด้วยความประหลาดใจที่มนุษย์เล็กทองคำซึ่งคล้ายกับร่างแยกของรพีพงษ์พุ่งเข้ามาหาตนเอง พลังจิตวิญญาณที่ทรงพลังทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวราวกับเรือลำเดียวในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่
บูม!
เกราะป้องกันก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่กระบี่สยบเซียนที่อยู่ในมือของมนุษย์เล็กทองคำได้แทงทะลุเกราะป้องกันของอีกฝ่ายทันที!
เก้าทวารเชื่อมต่อกับหน้าผากแล้ว!
พลังทิพย์ได้เคลื่อนอยู่ในร่างของรพีพงษ์ และหลังจากนั้นดวงตาของรพีพงษ์ก็คมชัดมากยิ่งขึ้น
พริบตาเดียวรพีพงษ์ไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าอีกฝ่าย
ขณะนี้ ภายใต้การโจมตีที่รุนแรงของมนุษย์เล็กทองคำ ทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป
เมื่อเผชิญหน้ากับรพีพงษ์ที่มาอย่างกะทันหัน ทำให้ชายผิวดำไม่รู้จะทำอย่างไรดี
“ตายเสียเถอะ”
รพีพงษ์กล่าวเบา ๆ พลังทิพย์ที่หนาแน่นได้ไปรวมอยู่ที่นิ้วชี้
“ท่าเซียน!”
รพีพงษ์ตะโกนเสียงดัง
เดิมทีนี้เป็นวิชาที่ได้รับการถ่ายทอดจากจอมมารชูร่า แต่รพีพงษ์ปรับโดยอยู่บนพื้นฐานของจอมมารชูร่า
ตอนนี้ในร่างกายของรพีพงษ์ประกอบด้วย พลังจิตวิญญาณ พลังวิเศษเสน และพลังทิพย์ พลังทั้งสามชนิดนี้ เป็นที่อิจฉาของคนในโลก และยังสามารถรวมเข้าด้วยกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ
รพีพงษ์ปล่อยพลังทั้งสามนี้ออกมาทันที กระแทกไปที่หน้าอกของอีกฝ่ายโดยตรง
“โอ๊ย!”
ชายผิวดำกรีดร้อง และในขณะเดียวกัน กระบี่สยบเซียนก็พุ่งเข้าใส่ใบหน้าของอีกฝ่าย
พริบตา รอยยาวสีแดงก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายผิวดำ
ชายผิวดำตกลงมาจากกลางอากาศพร้อมกับเงาดำ และล้มลงกับพื้นทันที
เงียบ เงียบเป็นพิเศษ
รพีพงษ์ลงมือครั้งแรกในเมืองแฟรี่ ฆ่าคนที่อยู่ในระดับแดนเทพขั้นพีคไปหนึ่งคน
และรพีพงษ์ก็รู้ดีว่า ในการโจมตีครั้งนี้ตนเองนั้นไม่ได้ใช้พละกำลังทั้งหมด
ผลินและจินตราตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
“ลูก เขา……เขาเป็นเพื่อนของลูกจริง ๆ เหรอ?” จินตรากล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ขณะมองที่แผ่นหลังของรพีพงษ์
ผลินรู้สึกประหม่าจนพูดไม่ออก
รพีพงษ์ซึ่งปกติเป็นคนสง่า ไม่คาดคิดว่าเมื่อเขาลงมือ จะมีรังสีสังหารมากมายเช่นนี้!
เมื่อรู้สึกถึงรังสีสังหารที่อยู่บนตัวของรพีพงษ์ พวกเขารีบลุกขึ้นและเตรียมตัวจะหนี
“คิดจะหนี?”
รพีพงษ์ได้ตัดสินใจแล้วว่าวันนี้จะไม่ยอมปล่อยใครไปเด็ดขาด
ดังนั้นในขณะที่พวกเขากำลังลุกขึ้น รพีพงษ์ก็ได้สร้างแนวป้องกันไว้แล้ว
หกเจ็ดคนที่เหลือนั้นวิ่งไปชนกำแพง ทำให้ไม่สามารถวิ่งออกไปได้เลย
ในเมื่อทำแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุด!
รพีพงษ์ตัดสินใจแล้ว เนื่องจากสถานการณ์นี้ ทำให้เขาไม่สามารถถ่อมตนได้อีก งั้นตนเองก็ไม่ถ่อมตนแล้ว!
และคอยดูว่าในเมืองแฟรี่นี้จะมีเรื่องมหัศจรรย์อะไรอีกบ้าง!
เมื่อเห็นรพีพงษ์เดินเข้ามาทีละก้าว พ่อบ้านเตชิตที่ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้อีก ทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้านโดยไม่ตั้งใจ
“คุณ……คุณอย่าเข้ามาน่ะ ผมเตือนคุณแล้ว ผมเป็นคนของตระกูลภูสรีดาว ถ้าคุณฆ่าผม เจ้านายของผมไม่ปล่อยคุณไปแน่นอน!” พ่อบ้านเตชิตกล่าว
“เจ้านายของคุณ?” รพีพงษ์หัวเราะเยาะที่มุมปาก “ดูเหมือนว่าผมพูดถูก คุณมันเป็นแค่สุนัขตัวหนึ่งจริง ๆ”
“คุณ!”
พ่อบ้านเตชิตด่าไปสองสามประโยค แต่ไม่รู้จะทำยังไง ความสามารถของตนเองนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
เขาปล่อยพลังจิต แค่ชั่วพริบตาเดียว ผู้คนที่เหลือหกเจ็ดคนที่อยู่ในระดับแดนดั่งเทพก็นอนจมกองเลือดทันที
“ตอนนี้เหลือแค่คุณคนเดียว คุณคิดว่าผมจะปล่อยคุณไปหรือ?”
รพีพงษ์มายืนอยู่ตรงหน้าพ่อบ้านเตชิต มองและกล่าวกับอีกฝ่าย
ขณะที่พูด แส้ยาวก็ปรากฏขึ้นในมือของรพีพงษ์
เพี๊ยะ!
แส้ฟาดไปที่ร่างกายของอีกฝ่าย
ไม่ช้าก็มีรอยแดงปรากฏบนผิวหนัง
“โอ๊ย เจ็บ!”
พ่อบ้านเตชิตตะโกนเสียงดัง
อย่างไรก็ตาม รพีพงษ์ไม่สนใจเสียงร้อนของอีกฝ่าย ยังคงใช้แส้ฟาดไปที่ร่างกายของอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง
พ่อบ้านเตชิตกลิ้งไปทั่วพื้นด้วยความเจ็บปวด
พรึบ!
รพีพงษ์สะบัดแส้ และพันคอของอีกฝ่ายทันที
“เมื่อสักครู่ คุณทำกับจินตราอย่างนี้ใช่ไหม ตอนนี้ผมจะเอาคืนเป็นสิบเท่า!”
รพีพงษ์ตะโกนเสียงดัง ออกแรง แล้วร่างของอีกฝ่ายก็ล้มลงไปบนพื้นทันที
หลังจากนั้น แส้ยาวก็ลากร่างของอีกฝ่ายที่นอนอยู่บนพื้น
สีหน้าของพ่อบ้านเตชิตแดงก่ำ คอของเขาถูกรัดแน่นจนอึดอัด แต่ก็ไม่สามารถส่งเสียงได้ มันทรมานกว่าการฆ่าเขาเสียอีก
จินตราและผลินมองรพีพงษ์จนอ้าปากค้าง
“คุณรพี นี่เป็นการแก้แค้นให้ฉันหรือ?” จินตรากล่าวด้วยอารมณ์ซาบซึ้ง
ในแนวป้องกัน พ่อบ้านเตชิตที่อยู่บนพื้นนั้นตอนนี้ทั่วร่างกายเต็มไปด้วยเลือด และไร้ซึ่งเรี่ยวแรง
เมื่อรพีพงษ์เคลื่อนไหวพลังจิต แส้นั้นก็หายไป
“เลือดต้องล้างด้วยเลือด พ่อบ้านเตชิตคุณไม่เคยคิดหรือว่าสิ่งที่คุณเคยทำ มันจะต้องถูกลงโทษ?”
รพีพงษ์นั่งลง มองพ่อบ้านเตชิตที่หายใจรวยริน แล้วกล่าวอย่างเย็นชา
พ่อบ้านเตชิตมองรพีพงษ์ แล้วเกิดความสงสัยอยู่ในใจ คนที่ตนเองได้พบคนนี้เป็นคนแบบไหน ทำไมรู้สึกว่าเขาถึงได้ไม่กลัวฟ้าดิน?
ขณะที่รพีพงษ์กำลังจะฆ่าอีกฝ่าย ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว
“มีคนมา!”
รพีพงษ์ที่เพิ่งมีปฏิกิริยาตอบสนอง ได้ยินเสียงชายหนุ่มดังมาจากข้างหลัง
“พ่อบ้านเตชิต ที่แท้คุณอยู่ที่นี่เอง ผมตามหาคุณตั้งนาน”
รพีพงษ์หันหลัง เห็นเป็นชายหนุ่มสวมชุดจีนที่มีลักษณะเหมือนคุณชายกำลังยิ้มและมองมาที่ตนเอง
เมื่อมองท่าทางที่สงบของอีกฝ่าย รพีพงษ์คิดอยู่ในใจว่า คนนี้มาร้าย!
