บทที่ 258 ฉันเป็นภรรยาของคุณมู่
“ฉีเซิน!” หลิงอี้พูดหยุดเขา ทำไมคุณต้องต่อต้านมู่วี่สิง?”
“พี่สาวของฉันแต่งงานกับเขาอย่างไม่เต็มใจ เพราะจุดนี้ ฉันเลยอยากต่อต้านเขา” ฉีเซินพูดเสียงเย็นชา
หลิงอี้เม้มริมฝีปาก แต่เมื่อครู่เขาไม่ได้รู้สึกเช่นนี้
มู่วี่สิงและเวินจิ้งรักกันมาก
“หากคุณหลิงสงสัย ไปตรวจสอบด้วยตัวเองได้ ทำไมพวกเขาถึงแต่งงานกัน”
ภายในรถ กดดันด้วยกลิ่นอายของความเยือกเย็น
เวินจิ้งถูกมู่วี่สิงกอดไว้ในอ้อมแขนแน่น ลมหายใจเย็นชาของเขาทำให้เธอไม่กล้าหายใจ
แต่ว่า เขาไม่พูดเธอยิ่งกลัว
“มู่วี่สิง” เวินจิ้งเรียกเขา
เงยตามอง กลับพบว่าสายตาที่เคร่งขรึมของมู่วี่สิงจ้องมองเธออยู่ตลอด
“อยู่บ้านหลินไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงอยู่คลับซีเซิง” น้ำเสียงของมู่วี่สิงฟังดูสงบ แต่เวินจิ้งที่ได้ยินในหูนั้น กลับทำให้รู้สึกอันตราย
เวินจิ้งเงียบ เธอไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากยังไง
“ฉันออกไปกับฉีเซิน” เธอเอ่ยปาก ไม่กล้ามองมู่วี่สิงเลยแม้แต่น้อย
“ฉันอยากรู้เรื่องของตระกูลฉีกับหลินเวย ฉีเซินรับปากว่าจะบอกฉัน ดังนั้นคืนนี้ฉันเลยไปคลับซีเซิงกับเขา แต่ว่า ฉันไม่รู้ว่าหลิงอี้ก็อยู่ อีกอย่างฉีเซินขังเราให้อยู่กันสองต่อสอง”
มู่วี่สิงฟังอย่างอดทน สีหน้ากลับยิ่งเย็นชาขึ้น
เขายกใบหน้าเล็กของเวินจิ้ง น้ำเสียงผิดหวัง “เธอเชื่อเขา แต่ไม่เชื่อฉัน?”
“ไม่ใช่” เวินจิ้งไม่ยอมรับ
“ฉีเซินประพฤติผิดอยู่เสมอ ฉันเคยบอกเธอตั้งนานแล้ว ให้อยู่ห่างจากเขา”
“คุณก็รู้ ว่าตอนนี้ฉันกับเขาก็ถือว่าเป็นญาติกัน เราไม่สามารถเลี่ยงการติดต่อกันได้”
“ดังนั้น ฉันไม่หวังให้เธอกลับไปที่ตระกูลหลิน” มู่วี่สิงพูดเสียงเย็นชา
เวินจิ้งเม้มริมฝีปาก เธอผลักมู่วี่สิงออก อย่างไม่รู้ตัว
สำหรับตระกูลหลิน ตัวเธอเองก็สับสนมากเช่นกัน
แต่ว่า เธอไม่อยากปฏิเสธการติดต่อกับครอบครัวของตัวเอง
“แต่ภรรยาคุณมู่ ก็เป็นภรรยาคุณมู่ของฉัน หืม?” มู่วี่สิงดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน น้ำเสียงหนักแน่น
เขาหวังเพียงแค่ เธอเป็นของเขา
“ฉันเป็นภรรยามู่ของคุณ แต่ว่า ไม่มีความขัดแย้งกับครอบครัวของฉัน”
“ใช่เหรอ?” มู่วี่สิงหัวเราะเย็นชา เขาโกรธ
เมื่อกลับถึงการ์เด้นมู่เจียวาน สุดท้ายมู่วี่สิงก็ไม่พูดอะไร อยู่แต่ในห้องหนังสือ
เวินจิ้งก็ไม่ได้เข้าไป เพียงแต่ในห้องนอนที่ว่างเปล่ามีแต่เธอ นอนไม่หลับ
หามือถือ เธอคุยเล่นกับอั้นเถียน ไม่นาน หัวข้อข่าวบันเทิงก็โผล่เข้ามา
เป็นภาพของเธอกับหลิงอี้นั่นเอง
ครั้งนี้ เผิดเผยใบหน้าด้านข้างของเธอ
หลิงอี้เป็นประธานของบริษัทหลิงซื่อ ในช่วงต้นปีผ่านๆมาเขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในเมืองเป่ย ที่อยู่ของเขาได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก
ใบหน้าของเขา ดูดีจนสามารถสกัดดารารุ่นยอดนิยมได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อข่าวการแต่งงานของตระกูลหลิงรายงานออกมาเมื่อเร็วๆนี้ ทุกคนต่างก็สงสัยว่าใครจะมาเป็นเจ้าของบริษัทหลิงซื่อในอนาคต
ในรายงานไม่มีการรายงานใดๆที่เกี่ยวข้องกับเวินจิ้ง มีเพียงแค่ใบหน้าด้านข้าง คนที่ไม่รู้จักก็จะไม่รู้ว่าเป็นเธอ
เวินจิ้งถอนหายใจ แต่ไม่นานสายของอั้ยเถียนก็โทรเข้ามา
“จิ้งจิ้ง ฉันรู้ได้ว่าคนที่มีเรื่องอื้อฉาวกับหลิงอี้คือเธอ”
เวินจิ้งหงุดหงิด “วันนี้ฉันกับเขาถูกปองร้ายถํกขังให้อยู่ด้วยกัน เป็นอุบัติเหตุ”
“หลิงอี้ไม่ใช่ง่ายๆ เวินจิ้ง เธอต้องระวัง” อั้ยเถียนตักเตือน
“ฉันไม่ยอมติดต่อกับเขา”
“ฉันก็เป็นห่วงเธอ แต่ว่ามู่วี่สิงจะหึงไหม?”
“เขา…เขากำลังโกรธ”
เวินจิ้งบอกชีวิตระยะนี้ให้อั้ยเถียนฟัง
“เสี่ยวจิ้งจิ้ง เรื่องใหญ่แบบนี้ตอนนี้เธอเพิ่งมาบอกฉัน!” อั้นเถียนโกรธ “ดังนั้น คุณนายฉีคือแม่ของเธอ?”
“ใช่”
“อย่างนั้นเธอกับฉีเซินก็เป็นพี่น้องกัน?”
อั้ยเถียนอุทาน เหมือนว่าฉีเซินยังชอบเวินจิ้ง!
“น่าจะ…”
“จิ้งจิ้ง นี่…เป็นเรื่องจริงเหรอ?” อั้ยเถียนไม่กล้ามั่นใจ
แม้ว่าเธอเคยเจอเจี่ยนอี เวินจิ้งไม่เหมือนเธอ แต่ก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตของเวินจิ้งจะวุ่นวายขนาดนี้
“แม่เป็นคนบอกให้ฉันเอง ตอนนี้เธออยู่ต่างประเทศกับเวินโม่”
“โอเค ฉันยอมรับความจริงนี้ แล้วทำไมมู่วี่สิงถึงโกรธ?”
“หลินเวยเป็นคนของตระกูลฉี เหมือนว่าเขาจะไม่ชอบให้ฉันติดต่อกับตระกูลฉี”
“ดี ดูเหมือนว่าเธอกับมู่วี่สิงจะมีปม”
เวินจิ้ง: …
“หากเป็นฉัน ต้องเกาะขาหนาๆของมู่วี่สิงไว้ ยังไงตอนแรก เป็นตระกูลหลินที่ทอดทิ้งเธอ”
“ฉันก็ไม่ได้ติดต่อกับตระกูลหลิน แต่เพราะคุณปู่อายุมากแล้ว เหลือเวลาอีกครึ่งปี ฉันจะใจร้ายได้ยังไง”
“ท้ายที่สุดก็เป็นญาติของตัวเอง เธอก็อยากจะรักษาโอกาสนี้ไว้
“จิ้งจิ้ง อย่างนั้นเธอก็พูดคุยกับมู่วี่สิงดีๆ สามีภรรยา ทะเลาะกันยังไงสุดท้ายก็กลับมาดีกัน”
“พูดเหมือนจะง่าย ตอนนี้ฉันไม่รู้จะกล่อมเขายังไง”
“เธอผูกเขาไว้กับเตียง ยังกลัวเขาไม่ทำตาม?” อั้ยเถียนพํดอย่างคลุมเครือ
เวินจิ้งหน้าดำ ยังไงก็แล้วแต่ ก็เหมือนจะเป็นวิธีหนึ่ง?
หลังจากวางสาย เวินจิ้งเข้าไปห้องฝากของ หาทั่ว ชุดนอนที่เซ็กซี่ที่สุดก็มีแต่กระโปรงสายเดี๋ยว
แต่ยังไง ก็สามารถดึงสายเสื้อลงมา
เธอนอนลงบนเตียง ดูวีดีโอแนะนำที่อั้ยเถียนส่งให้ ปกติเรื่องแบบนั้นมู่วี่สิงจะเป็นคนรุก ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเธอ ระดับความยากลำบากเกินกว่าเค้าโครง
เธอปิดวีดีโอ นึกย้อนกลับไปคิดถึงภาพท่าทางเมื่อครู่ แน่นอนเธอ…ทำไม่ได้!
ขณะนี้ มีเสียงฝีเท้าจากประตูด้านนอก มู่วี่สิงกลับมาแล้ว
เวินจิ้งตากระพริบมองเขาเปิดประตู สายเสื้อของเขาหลุดตั้งนานแล้ว ทิวทัศน์ช่วงล่างทำให้คนหลง
มู่วี่สิงเพิกเฉย และไม่แม้แต่จะมองเธอ
เวินจิ้ง…ท้อใจ!
ผิดหวังมาก!
“คุณมู่” เธออดไม่ได้ที่จะเรียกเขา
มู่วี่สิงถึงจะหยุดฝีเท้า หันมา จ้องชุดนอนที่ไม่ค่อยจะปกติของเวินจิ้ง และขมวดคิ้ว
ไฟใต้ตาแพร่กระจายอย่างเงียบๆ เธอขยับไปมาต่อหน้าเขา จนทำให้เขาอยากจะทำให้เธออยู่ในจุดที่ต้องการ
ปกติเวินจิ้งจะไม่เคยใส่แบบนี้ นอกจาก…จงใจ
สายตาของเขาลึก ควบคุมอารมณ์ของตัวเองแล้วหันตัวเดินเข้าไปห้องอาบน้ำ
เวินจิ้งนอนลงบนเตียง เมื่อครู่เธอเปิดขนาดนี้ มู่วี่สิงเพิกเฉยงั้นเหรอ?
ไม่นาน เวินจิ้งอดนอนไม่ได้จึงหลับไป ตอนที่มู่วี่สิงออกมานั้น ทิวทัศน์ยังคงสวยงาม
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่หลับใหลของเวินจิ้ง เดิมไฟที่รุกโชนไม่ง่ายกว่าจะลดลงกลับต้องเพิ่มขึ้นมารุกโชนอีกครั้ง
เขาเดินเข้าไปทีละก้าว สายตาตกลงไปที่กระดูกไหปลาร้าของเวินจิ้ง ดวงตากระตุก
ปลายนิ้วสัมผัสไหล่อ่อนๆของเธอ เขาจูบลงมา จากใบหน้าของเธอ ถึงคอของเขา…
“อืม…”
จั๊กจี๋…
ใครกัน…
ลืมตาขึ้นมาทันที เป็นผู้ชายที่เธอเพิ่งยั่วไปเมื่อครู่นั่นเอง…
เขาไม่รู้สึกอะไรไม่ใช่เหรอ…
และขณะนี้ ดวงตาของเขาคุ้นเคยมาก
เธอยันอกของเขาไว้ “มู่วี่สิง คุณไม่โกรธแล้วเหรอ?”
ผู้ชายขมวดคิ้ว ความเย็นชาบนใบหน้าค่อยๆกระจายไปทั่ว
“ฉันโกรธ”
เวินจิ้งกัดริมฝีปาก “ทำยังไงคุณถึงจะหายโกรธ…”
“กินเธอ…”
เวินจิ้งเบิกตากว้าง อะไรนะ?
เสียงทั้งหมดถูกมู่วี่สิงจูบอุดไว้แล้ว…
