Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 462

ตอนที่ 462

บทที่ 462 การส่งอ้อมกอด

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ลี่หนานเฉิงส่งมู่วี่สิงกลับถึงการ์เด้นมูเฉียวานเรียบร้อย

เวินจิ้งรีบมาที่นี่ เมื่อเห็นผู้ชายเมาจนหมดสติที่อยู่ในรถ ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป

“เวินจิ้ง ฉันฝากเพื่อนฉันด้วยนะ” หลี่หนานเฉิงไม่ได้พูดมาก หลังจากช่วยพามู่วี่สิงเข้าไปในบ้าน เขาก็จะไปเลย

เวินจิ้งย้ายมู่วี่สิงไปที่โซฟาแล้วตบหน้าของเขาเบาๆ “มู่วี่สิง ตื่นๆ”

ไม่มีการตอบรับ

เวินจิ้งมองด้วยความปวดหัว เธอวางกระเป๋าของเธอลงและไปทำชาแก้เมา

เมื่อเธอเดินกลับมา ก็เห็นว่ามู่วี่สิงลืมตา เขาตื่นแล้ว

เธอทำโกรธ มองดวงตาของมู่วี่สิงด้วยสายตาที่โกรธ

“จิ้งๆ “เขาเรียกเธอ ยื่นมือออกมาอยากจะกอดเธอ แต่ถูกเวินจิ้งผลักออกไปอย่างรังเกียจ

“ห้ามกอดฉัน”

กดหน้าอกของเขา เวินจิ้งหยิบชาแก้เมาที่อยู่ข้างๆ”ดื่มไปก่อน ฉันจะไปเปิดน้ำให้คุณอาบ”

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว แต่ดื่มอย่างเชื่อฟัง

เดินเข้าไปในห้องน้ำ เวินจิ้งนั่งยองลงข้างๆ อ่างอาบน้ำ เธอใส่กระโปรงสีขาว กระโปรงยาวถึงเข่า หลังจากนั่งยองลง เธอขยับมันขึ้นเบาๆ ก็ได้เห็นผิวหนังส่วนล่างของร่างกายส่วนหนึ่ง

ผิวขาวนวลเนียน

ภาพแบบนี้ก็ตกอยู่ในสายตาของมู่วี่สิงพอดี แม้ความเมาหายไปเยอะแล้ว แต่ความโกรธก็มากขึ้น

ขายาวเดินเข้าเรื่อยๆ เวินจิ้งยังไม่ทันรู้ตัวก็ถูกกอดจากด้านหลังแล้ว มู่วี่สิงผลักเธอลงไปในอ่างอาบน้ำ …

“มู่วี่สิง”เวินจิ้งโกรธขึ้นมา เธอเปียกไปหมดแล้ว แต่หน้าอกของมู่วี่สิงก็ร้อนแรงเหมือนไฟไหม้

ได้รู้สึกถึงการกระทำของเขา เวินจิ้งจึงรีบผลักเขาออกไปทันที

“ออกไป คนขี้เมา”

มู่วี่สิงเงยหน้า จับหน้าเล็กๆของเวินจิ้งขึ้น และน้ำเสียงของเขามีความสั่งเบาว่า “คุณอาบน้ำให้ฉัน”

“ฝันไปเถอะ” เวินจิ้งหนีออกจากอ่างอาบน้ำทันที แต่ไม่ได้ระวังเท้าของเธอลื่น เมื่อเห็นว่ากำลังจะชนอ่างอาบน้ำแล้ว และถูกกอดอย่างแน่นอยู่ในอ้อมแขนของมู่วี่สิง

“จะให้กอดเหรอ”

เวินจิ้ง..

“ขอโทษนะ คืนนี้ฉันดื่มเยอะไปหน่อย” เสียงของมู่วี่สิงนั้นอ่อนโยนมาก

“คุณอาบน้ำไปก่อน อย่าเพิ่งพูดกับฉัน กลิ่นไวน์หนักมาก” เมื่อพูดเสร็จ เธอก็ผลักมู่วี่สิงออกและวิ่งออกไปเองเลย

เมื่อมู่วี่สิงออกมา เวินจิ้งนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนอน นอนหลับไปนิดนึงแล้ว

มู่วี่สิงเดินเข้าไป พร้อมกับจูบเย็นๆ และเวินจิ้งก็ลืมตาทันที

“กลิ่นของไวน์… ”

เธอเกลียดมันมาก

แม้ว่ามู่วี่สิงแปรงฟันแล้ว แต่ยังมีกลิ่นไวน์แรงมากอยู่ดี

“ทำไมคืนนี้คุณดื่มเยอะมาก ไปคุยธุรกิจแล้วเหรอ” เวินจิ้งเอนกายในอ้อมแขนของเขา

มู่วี่สิงยื่นริมปากบางๆของเขา ดวงตาของเขาเย็นมาก

“ไม่ได้ไปคุยธุรกิจ”

เวินจิ้งขมวดคิ้ว นึกถึงเมื่อกี้ได้เจอลี่หนานเฉิง เป็นเพราะเขากลับมาเหรอ

“พวกคุณนัดกันเหรอ”

“ครับ”

“เป็นเพื่อนอะไรกันนี่ พวกเขาเทไวน์ให้คุณมากขนาดนี้” เวินจิ้งพูดเบาๆ

ในความคิดของเธอ ยังไงมู่วี่สิงก็จะไม่ดื่มมากขนาดนี้เองเป็นอันขาด

มู่วี่สิงยิ้มว่า “วันนี้ฉันไปเจอเย่เฉียวมา ก็เลยควบคุมอารมณ์ไม่ได้เบาๆ”

เวินจิ้งอึ้งไปหลังจากได้ยินสิ่งนี้

เธอรู้ว่าเย่เฉียวถูกตัดสินลงโทษในขณะนี้ และเรื่องนี้เกิดขึ้นได้เร็วขนาดนี้ มันคงเป็นฝีมือของมู่วี่สิงแน่

“งั้นตอนนี้อารมณ์ของคุณดีขึ้นหรือยัง อารมณ์ไม่ดี ก็เลยดื่มไวน์ไปเยอะมากเหรอ” น้ำเสียงของเวินจิ้งรู้สึกไม่พอใจมาก

เมื่อก่อนทำไมเธอไม่รู้เลยว่ามู่วี่สิงมีด้านนี้อยู่

เมื่อกี้เมื่อเห็นสภาพที่เขาเมา เธอก็ตกใจมาก

“วันหลังไม่กล้าอีกแล้ว ถ้าอารมณ์ไม่ดี แฟนจะปลอบฉันใช่มั้ย” มู่วี่สิงเข้าใกล้ และจับคางของเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยยิ้ม สดใสมาก

เวินจิ้งเหมือนเกือบจะจมน้ำตาย

ความโกรธก็หายไปอย่างไม่รู้ตัว

“ดูการกระทำของคุณ”

อีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา เย่เฉียวถูกตัดสินว่าติดสินบนและถูกตัดสินจำคุกสิบปี

ตำแหน่งของรองอธิการบดีว่างอยู่ หลายคนแนะนำให้ไป๋สือขึ้นไปที่ตำแหน่งนี้ แต่ไป๋สืออยากเกษียณแล้ว แม้คนที่แนะนำจะมากแค่ไหนก็ตาม เขาก็ปฏิเสธตลอด

เวินจิ้งช่วยไป๋สือทำการผ่าตัดเสร็จเรียบร้อย แต่เห็นคนที่คุ้นเคยอยู่ข้างนอกรอเธอตลอด

เวินจิ้งจำไม่ค่อยได้ว่าเธอคือใคร

ผู้หญิงเดินเข้าหน้าไปเอง “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นภรรยาของซูฉางคุณผ่าตัดให้เขาเมื่อสัปดาห์ที่แล้วค่ะ”

เวินจิ้งคิดอยู่สักพักค่อยจำได้

เป็นผู้ป่วยที่มู่วี่สิงผ่าตัดให้เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

“หมอมู่เป็นคนที่ผ่าตัดให้ ตอนนี้ผู้ป่วยเป็นยังไงบ้างคะ” เวินจิ้งถามอย่างเป็นห่วง

“เกือบจะหายแล้วค่ะ บ่ายนี้ก็จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว ธงนี้จะให้คุณและคุณหมอมู่ค่ะ”

มันเป็นครั้งแรกที่เวินจิ้งได้รับธง เธอรู้สึกปลื้มนิดหน่อย

จริงๆแล้ว บุญญาภินิหารส่วนใหญ่เป็นของมู่วี่สิง

“ความเมตตาของคุณหมอ” สี่คำนี้ มู่วี่สิงควรได้รับมากกว่า

“ขอบคุณค่ะ”

“ฉันควรจะขอบคุณมากกว่าค่ะ นี่มีผลไม้เล็กน้อย คุณรับไว้นะคะ” ผู้หญิงคนนี้ใจดีมาก

เวินจิ้งปฏิเสธอย่างสุภาพ แต่ผู้หญิงคนนั้นเดินตามไปที่ห้องทำงานและวางลงก็เดินออกไปแล้ว เวินจิ้งมองกล่องผลไม้ขนาดใหญ่ มีแต่แบ่งให้หมอและพยาบาลคนอื่นๆเท่านั้น สำหรับธงนี้ เธอแขวนอยู่ในห้องทำงานของมู่วี่สิง ถ่ายรูปและส่งให้เขา

มู่วี่สิงชินกับเรื่องนี้มาก เมื่อก่อนเขาได้รับธงเหล่านี้เกือบทุกวัน ห้องทำงานของตอนนี้เป็นแห่งนี้ใหม่ แต่ก็มีอยู่มากมาย

“จิ้งๆคุณเก็บมันไว้นะ นี่คือคนไข้มอบให้คุณ”มู่วี่สิงกล่าว

“ได้ยังไงล่ะ คุณเป็นหมอที่ผ่าตัดนะ” เวินจิ้งไม่พอใจ

เธอรู้สึกว่าเธอแค่ช่วยเล็กน้อยเท่านั้นเอง

บุญญาภินิหารส่วนใหญ่ต้องเป็นของมู่วี่สิงสิ

“ฉันได้เห็นความก้าวหน้าและความพยายามของคุณ คุณหมอเวิน คุณควรได้รับ”

คุณหมอเวิน

เวินจิ้งชอบมู่วี่สิงเรียกเธอแบบนี้มาก

มันไม่ง่ายเลยที่จะได้รับการยอมรับจากมู่วี่สิงนะ

แม้ว่ามู่วี่สิงจะพูดอย่างนั้น แต่เวินจิ้งก็แขวนธงไว้ในห้องทำงานของมู่วี่สิง

ในเวลานี้ มีเสียงเดินอย่างเร่งรีบอยู่ด้านนอก มีผู้ป่วยถูกส่งตัวเข้ามาโดยด่วน

เวินจิ้งรีบไปที่ห้องฉุกเฉินทันทีและศาสตราจารย์ไป๋ก็ตามหลังมา

ไม่คิดว่าผู้ป่วยจะเป็นโจวหย่าน

ตอนนี้แขนและต้นขาของของโจวหย่านไม่มีแรง และมาพร้อมกับอาการปวดหัวและไข้ขึ้น ไป๋สือตัดสินว่าเธอเป็นโรคหลอดเลือดสมอง หลังจากได้ทำการรักษาเบื้องต้นแล้ว ผู้ป่วยจะถูกย้ายไปที่ห้องผู้ป่วยทั่วไป

“อึดอัดมาก…”โจวหย่านไม่ได้อยู่ในอาการหมดสติ หลังจากกลับมาห้องผู้ป่วย เธออยากขยับ แต่ไม่มีแรงสักนิดเลย

“อาการของการหมดแรงและเป็นไข้และปวดหัวจะค่อยๆดีขึ้นภายในสามวัน คุณต้องนอนรักษาอยู่ในโรงพยาบาลหลายวัน ไม่มีอะไรมากหรอก”

“ทำไมฉันถึงเป็นโรคหลอดเลือดสมองล่ะ… “โจวหย่านพูดเบาๆ

“ผ่าตัดสมองเมื่อปีที่แล้ว และระบบภูมิคุ้มกันจะลดลงบ้างซึ่งเกิดติดเชื้อไวรัส”

เวินจิ้งบันทึกสถานการณ์อย่างละเอียดอยู่ข้างๆไป๋สือพูดต่อว่า “ก่อนหน้านี้คุณจะเป็นผู้ป่วยของคุณหมอมู่ คุณควรไปให้เขาตรวจเช็คให้คุณอีกครั้ง”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ใบหน้าที่ซีดของโจวหย่านก็ดูสดใสขึ้น

“ฉันจะรีบแจ้งคุณหมอมู่ค่ะ”

เวินจิ้งเห็นเธออารมณ์ดีขึ้นทันที และส่ายหัวอย่างไม่รู้ทำยังไงดี

คุณหมอมู่เป็นยาที่ดีจริงๆ

เวินจิ้งต้องเฝ้าโจวหย่านในคืนนี้ มู่วี่สิงรู้เรื่องนี้ เขาก็รีบเข้ามาในคืนนั้น

เวินจิ้งรีบดมว่าตัวเขามีกลิ่นไวน์หรือเปล่าโดยไม่รู้ตัว

มู่วี่สิงลูบหัวของเธอเต็มไปด้วยความรัก “เป็นยังไงบ้าง”

“เอ่อ ให้ผ่านแล้วกัน”

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท