บทที่ 464 การชดเชยนี้ มันหนักเหลือเกิน
“คุณเวินครับ ความเกียจที่คุณมีต่อฉัน มันมาจากไหนเหรอ”โจวเซินมองเธอ
ทุกครั้งที่เวินจิ้งมองหน้าเขา ไม่เคยมีสีหน้าที่ดีเลย
“คุณโจว ฉันไม่ได้เกียรคุณ”เวินจิ้งขมวดคิ้ว
“ถ้าไม่ได้เกียร งั้นเราไปทานข้าวด้วยกันดีไหมครับ”โจวเซินเชิญชวน
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ไปทานข้าวกับคนที่ฉันไม่ค่อยรู้จัก”ประตูลิฟต์เปิดพอดี เวินจิ้งออกไปก่อน
ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับโจวเซิน ก็เหมือนคนแปลกหน้าสำหรับเธอ
เธอไม่มีอารมณ์และเวลาที่จะกินข้าวบยกับเขา
โจวเซินที่ถูกปฏิเสธใบหน้าเคร่งขรึม มีบุหรี่ระหว่างปลายนิ้ว ดวงตาสีดำของเขาค่อยๆมืดลง
หลังจากกลับมาโรงเรียนนอนหลับซักพัก เวินจิ้งก็ได้รับโทรศัพท์จากมู่วี่สิง
“วันเสาร์นี้เป็นวันเกิดของคุณปู่ งานเลี้ยงจะจัดที่โรงแรมของมู่ซือกรุ๊ป คุณไปกับฉันได้มั้ย”มู่วี่สิงถาม
“วันเกิดของคุณปู่เหรอ มันเหลือแค่สองวันแล้ว ฉันยังไม่ได้เตรียมของขวัญเลย” เวินจิ้งเป็นกังวลเล็กน้อยและลุกขึ้นนั่งทันที
“ฉันได้เตรียมของขวัญไว้แล้ว คุณแค่ฝากตัวเองให้ฉันก็พอ”
แก้มของเวินจิ้งแดงไปเบาๆ”ของขวัญอะไรเหรอ”
“รูปภาพที่พร้อมตัวอักษรรูปหนึ่ง”
“ได้ค่ะ งั้นฉันจะรอคุณที่ตระกูลหลินนะ”
หลิงเหยาเพิ่งกลับมา ก็ได้ยินเสียงของเวินจิ้ง เลยเงยหน้าขึ้นและถามว่า”วันเสาร์งานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ของมู่วี่สิง ควรจะเปิดเผยความสัมพันธ์กับมู่วี่สิงแล้วมั้ง”
“ไปตามธรรมชาติดีกว่า… ” เวินจิ้งพูดเบาๆ
“ฉันได้ยินจากซือซือว่า สุขภาพของคุณปู่นั้นไม่ค่อยดี คงอยากให้มู่วี่สิงแต่งงานมีครอบครัวเร็วๆแน่เลย”
“ฉันเรียนยังไม่จบเลย ไม่ได้เร็วขนาดนี้แน่สิ”
“รุ่นพี่ที่เรียนการฝังเข็มแต่งงานและท้องเมื่อเธออยู่ในปีสอง พอเรียบจบการศึกษาบัณฑิตร่างกายก็ฟื้นฟูพอดีแล้วออกไปทำงานได้เลย ทุกอย่างพอดีไปหมด”
เวินจิ้ง..
“ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวฉัน มันต้องขยายเวลาในการสำเร็จการศึกษาแน่นอน ตอนนี้แค่ปีหนึ่งก็มีการฝึกงานเต็มไปหมด จะเอาเวลาไปตั้งครรภ์และแต่งงานที่ไหนล่ะ”
“ก็จริง แถมคุณยังเป็นนักเรียนคนเดียวของไป๋สือด้วย ซึ่งเป็นทรัพยากรที่สำคัญนะ”
…
สองวันต่อมา เวินจิ้งกลับไปที่บ้านตระกูลหลินแต่เช้า ก่อนหน้านี้เมื่อหลินเวยจัดห้องให้เธอ จัดห้องรับฝากเสื้อผ้าขนาดใหญ่ไว้ ในนั้นมีแต่เสื้อผ้ารุ่นล่าสุดจากแบรนด์หรูหราของแต่ละฤดูกาล
และในตู้อีกอันหนึ่ง เป็นชุดราตรีที่หลากหลาย
เวินจิ้งเลือกแขวนชุดราตรีสีขาวและยืนอยู่หน้ากระจกแต่งหน้าเบาๆ
หลินเวยอยู่ที่บ้านตลอด รู้ว่าเวินจิ้งกลับมาแล้วเลยเคาะประตูเข้ามา
วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของมู่เฉิง เพราะความสัมพันธ์ระหว่างมู่วี่สิงและเวินจิ้ง การ์ดเชิญก็ถูกส่งไปให้หลินเวยด้วย แต่เธอไม่คิดจะไป
“ลูกสาวของแม่ สวยที่สุดเลย “หลินเวยมองเวินจิ้งที่แต่งตัวเสร็จ ดวงตาเต็มไปด้วยความรัก
หน้าตาของเวินจิ้งมีสวยงามมาก ผิวของเธอมาก ใบหน้าของเธอมีความน่ารักอย่างลูกอ้วน และมัดผูกผมขึ้นไป สวยและมีเสน่ห์เหลือเกิน
เมื่อก่อนเธอไม่ชอบแต่งหน้า แต่ได้รับอิทธิพลของหลิงเหยาในช่วงเวลานี้ เธอก็เลยค่อยๆเรียนรู้การแต่งหน้าเบาๆ
“คุณแม่ไม่ไปด้วยเหรอ”เมื่อเห็นว่าหลินเวยยังใส่เสื้อผ้าธรรมดา และไม่ได้แต่งตัวด้วย เวินจิ้งเลนถามอย่างสงสัย
“แม่ยังมีงานที่ต้องจัดการ แม่เตรียมของขวัญไว้ให้แล้ว ฝากลูกเอาไปให้ก็พอนะ”
เวินจิ้งไม่ได้ถามอะไรมาก ยังไงหลินเวยก็เป็นสมาชิกของตระกูลฉี และตระกูลมู่และตระกูลฉีก็ไม่ถูกกันมาตลอด แม้ว่าตอนนี้ฉีเซินจะอยู่ในคุกก็ตาม แต่ในหัวใจของหลินเวยยังรู้สึกไม่สบายใจหรอก
ในเวลาหนึ่งทุ่ม โรงแรมบริษัทมู่ซือกรุ๊ป
เวินจิ้งคุ้นเคยกับเหตุการณ์เหล่านี้อยู่แล้ว เธอจับแขนของมู่วี่สิงเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง แม้ว่าธุรกิจหลักของ บริษัทมู่ซือกรุ๊ปจะอยู่ในอุตสาหกรรมยา แต่จริงๆแล้วธุรกิจก็ค่อยๆแทรกซึมเข้าไปในทุกวงกันของชีวิต แขกที่ทุกคนที่เข้ามาร่วมงานก็เป็นผู้นำของทุกบริษัทใหญ่ทั้งนั้น
มู่วี่สิงเป็นหลานชายได้รับการยอมรับมากที่สุดของมู่เฉิง เป็นทายาทที่ที่จะรับมือบริษัทมู่ซือกรุ๊ปคนต่อไป
จึงดูดความสนใจของทุกคนเมื่อเขาเข้ามา เขาเดินไปทางมู่เฉิงโดยตรง
เวินจิ้งนำของขวัญสองชิ้นมาอวยพรวันเกิดคุณปู่มู่”คุณปู่คะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้คุณปู่มีความสุขมากๆและมีอายุที่ยืนยาวค่ะ”
เมื่อเห็นเวินจิ้ง ทัศนคติของมู่เฉิงก็มีความดูไม่ออก
สั่งให้คนรับใช้เอาของขวัญลงไป และพามู่วี่สิงไปทักทายผู้เชี่ยวชาญของโลกธุรกิจ
เวินจิ้งถูกทิ้งไว้อยู่คนเดียว เธอไม่ได้รู้สึกอะไร เธอชอบอยู่เงียบๆ
แต่ทัศนคติของคุณปู่ที่เมื่อกี้ ทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ
ก่อนหน้านี้เมื่อคุณปู่เจอเธอต้องดีใจแน่ๆ แต่เมื่อกี้เขาแค่ขอบคุณอย่างเย็นเยือก
เธอคิดมากไปหรือเปล่า
ไม่สักพัก ก็มีการเคลื่อนไหวที่ประตู เป็นส้งวี่และมู่ซือซือมาแล้ว
ช่วงนี้ทั้งสองกำลังเตรียมงานแต่งงานอยู่ ซึ่งนี้เป็นเรื่องๆดีสำหรับตระกูลมู่
มู่ซือซือมีความหิวเล็กน้อย ส้งวี่จึงพาเธอไปที่โต๊ะอาหาร
ไม่เหมือนมู่วี่สิงที่มีแขกอยู่รอบๆตลอด มู่ซือซือไม่เคยเข้ายุ่งกับกิจกรรมของบริษัทมู่ซือกรุ๊ป ก็เลยสงบเยอะ
“เวินจิ้ง ทำไมพี่ชายของฉันทิ้งคุณอยู่ในนี้ล่ะ”มู่ซือซือเป็นคนที่เจ้ากล้าพูด เมื่อเธอเห็นเวินจิ้งอยู่ที่นี่คนเดียวเธอก็ขมวดคิ้วขึ้นมา
“เรื่องของธุรกิจ ฉันไม่เข้าใจอยู่แล้ว”เวินจิ้งยิ้ม ก็ไม่ได้โกรธ
“ก็จริงนะ แต่พี่ชายคิดจะรับมือบริษัทมู่ซือกรุ๊ปตลอดเจริงๆเหรอ”มู่ซือซือถาม
“ฉันคิดว่าคงไม่ใช่มั้ง “เวินจิ้งกับมู่ซือซือนั่งลงพร้อมกัน ส้งวี่เอาเครื่องดื่มมาให้พวกเธอ
“ก็ไม่รู้ว่าพี่ชายคิดยังไง ตอนแรกเป็นหมออย่างดีๆ จู่ๆก็รับมือบริษัทมู่ซือกรุ๊ปไปแล้ว ตอนนี้อยากจะกลับไปเหมือนเดิม มันยากเหลือเกิน”มู่ซือซือถอนหายใจ
เธอรู้สึกว่าสถานการณ์ของมู่วี่สิงในตอนนี้ เป็นเรื่องยากที่จัดการได้ดี
เวินจิ้งเงียบลง เธอก็ไม่รู้เหตุผลเหมือนกัน
มู่ซือซือมองส้งวี่ หวังว่าเขาจะตอบได้
ส้งวี่มองพวกเธอสองคน ไม่รู้จะทำยังไงดี เขากับมู่วี่สิงเป็นเพื่อนมาตั้งแต่เด็ก แต่สำหรับเรื่องนี้ เขาคิดว่าให้มู่วี่สิงบอกเองดีกว่า
ทัศนคติที่ส้งวี่ที่อยากพูดแต่ไม่พูด ทำให้มู่ซือซือสงสัยขึ้นมา
“คุณมีอะไรเปิดปังฉันหรือเปล่า”มู่ซือซืออารมณ์ขึ้น
สิ่งที่เธอทนไม่ได้ที่สุดก็คือคนอื่นหลอกเธอ
“โอเค โอเค ฉันพูด ฉันพูด”มองหน้ามู่ซือซือ ส้งวี่พูดอย่างจริงจังว่า”ปีนั้นพี่ชายของคุณรับมือบริษัทมู่ซือกรุ๊ป ฉันเดาว่าเป็นเพราะว่าจะซื้อบริษัทการผลิตยาเทียอี เพราะว่าสองเรื่องเกิดขึ้นในช่วงเวลาเดียวกัน”
” บริษัทการผลิตยาเทียอี มันเป็นบริษัทของเวินจิ้งก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ”
เวินจิ้อึ้งไป เธอดูเหมือนจะเข้าใจความหมายของคำพูดส้งวี่ มู่วี่สิงเพื่อซื้อบริษัทการผลิตยาเทียอีถึงรับมือบริษัทมู่ซือกรุ๊ป แต่ทำไมเขาต้องซื้อบริษัทการผลิตยาเทียอีล่ะ
เป็นเพราะเธออยู่ในบริษัทการผลิตยาเทียอีหรือเปล่า
มู่ซือซือก็เดาออกได้ พูดอย่างตกใจว่า”พี่ชาย … ทำไมไม่มีผู้ชายคนไหนทำกับฉันแบบนี้ล่ะ ไม่งั้นฉันแต่งงานตั้งนานแล้ว”
ใบหน้าของส้งวี่เปลี่ยนไป พูดอย่างจริงจังว่า”ซือซือ ฉันยินดีจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ”
เวินจิ้งยังคิดคำพูดของส้งวี่อยู่ ตอนนั้นมู่วี่สิงเพื่อเธอถึงทำแบบนั้นจริงๆเหรอ
เพื่อปกป้องงานของเธอ
ไม่ เขาไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น…
การชดเชยนี้ มันหนักเหลือเกิน
ทั้งๆที่เขาสามารถทำตามความฝันของเขา แต่เขาเปลี่ยนทิศทางไปทำธุรกิจ
ส้งวี่มองเวินจิ้งอึ้งอยู่ ก็รู้เลยว่าเธอไม่รู้เรื่องนี้แน่นอน
เขาถอนหายใจ”มู่วี่สิงใส่ใจกับคุณมาก นี่แค่เป็นเรื่องเล็กๆเอง”
เพราะฉะนั้น เขาเคยทำเรื่องใหญ่อะไรให้กับเธออีก …
