บทที่ 470 ตัดสินใจด้วยตัวเอง
ที่สนามบินที่มีผู้คนเยอะมาก โจวเซินใส่กางเกงขายาวสีดำ ถึงไม่ได้หรูหราแต่ก็เด่นมาก
เดินออกจากสนามบิน รถของมู่เหิงก็จอดอยู่ข้างนอก เขารีบลงมา”คุณโจวครับ”
โจวเซินใส่แว่นกันแดดอยู่ ทั้งๆที่มู่เหิงมองไม่เห็นสายตาของเขาไม่ได้อย่างชัดเจน แต่มู่เหิงก็รู้สึกถึงความเย็นชาของเขา ตัวสั่นเบาๆ
“ไปคลับปิงไห่” เขาสั่งด้วยเสียงเย็นชา
เขาไม่ได้ขึ้นรถของมู่เหิง แต่ขึ้นRolls Royceที่อยู่ด้านหลัง
มู่เหิงไม่กล้าหน่วงเหนี่ยว เขาจึงรีบขึ้นรถและไปที่นั่น
คลับยังไม่ได้เปิดในกลางวัน แต่ฐานะของโจวเซิน เขาสามารถมาได้ตลอดเวลา
ที่นั่งที่ติดกับหน้าต่าง โจวเซินหันหลังให้กับหน้าต่างฝรั่งเศสขนาดใหญ่ และทั้งตัวของเขาก็เปล่งรัศมีออร่าที่มืดมิดอย่างพูดไม่ถูก
มู่เหิงปรับอารมณ์ของเขา และพยายามพูดอย่างสงบ”คุณโจวครับ เรื่องของบริษัทเหิงอวี่กรุ๊ป คุณคงรู้แล้วใช่ไหมครับ”
“ใช่”โจวเซินถอดแว่นกันแดดออก หยิบไวน์แดงที่บริกรส่งมาและถือกุณโฑด้วยมือของเขาพร้อมกับท่าอย่างสบาย
“คุณคิดว่า ฉันควรทำอย่างไรดีครับ… “มู่เหิงมองโจวเซินอย่างระมัดระวัง กลัวว่าเขาจะพูดอะไรผิดและทำให้เขาโกรธ
“บริษัทของคุณ คุณมาถามฉันว่าจะทำอย่างไรดี”โจวเซินเยาะเย้ย
“คุณโจว คุณเป็นผู้ลงทุนรายใหญ่ที่สุดของเหินอวี่กรุ๊ป ฉันไม่กล้าจะตัดสินใจด้วยตัวเองครับ”มู่เหิงพูดอย่างเคารพนับถือ
“ใครเป็นคนที่รีพอร์ตเรื่องนี้เหรอ”โจวเซินใถามอย่างเย็นเฉย
“ฉันคิดว่า คงเป็นน้องชายของฉันเองครับ”
นอกจากคนของตระกูลมู่ ไม่มีใครคัดค้านเขาอีก
“คนอื่นโจมตีคุณ คุณไม่รู้ต่อต้านกลับไปเหรอ”โจวเซินลืมตาไว้
“แต่บริษัทมู่ซือกรุ๊ป … แข็งแกร่งมาก ฉันเคยทำงานให้นั้น ฉันก็จับผิดอะไรไม่ได้เลย”
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากมู่วี่สิงรับมือบริษัทมู่ซือกรุ๊ป ความแข็งแกร่งของบริษัทมู่ซือกรุ๊ปนั้นเพิ่มขึ้นมาก
แม้ว่าเขาเคยรีพอร์ตบริษัทมู่ซือกรุ๊ปมาก่อน แต่มันจะเป็นแค่หลักฐานที่ไร้สาระ บริษัทมู่ซือกรุ๊ปไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมายเลย
ถ้าจะให้เขาไปสืบ มันก็ยิ่งไม่ได้อะไรอยู่แล้ว
“คุณคือทายาทสืบทอดของบริษัทมู่ซือกรุ๊ป คุณไม่เคยใช้ประโยชน์ของฐานะนี้เลย”โจวเซินเตือนเขา
มู่เหิงงงมาก อึ้งไปเลย
เขาเป็นทายาทสืบทอดตามกฎหมายก็จริง แต่คุณปู่ยังเป็นประธานของบริษัทอยู่ ถ้าเขายังนั่งในตำแหน่งนี้เขาก็เป็นผู้ตัดสินใจอยู่
“คุณโจว ฉันควรทำอย่างไรดีครับ”มู่เหิงถามอย่างไม่มีความมั่นใจ
“ใช้ฐานะนี้ของคุณไปข่มขู่มู่เฉิง เอาฐานะทายาทสืบทอดของบริษัทมู่ซือกรุ๊ปไปแลกกับให้ช่วยเหลือเหิงอวี่กรุ๊ป ถ้ามู่เฉิงปฏิเสธ จะไม่ได้เห็นศพ”
ไม่เห็นศพ
มู่เหิงกลัวจนหน้าซีดไปหมด ใช้เวลาสักพักถึงเข้าใจความหมายของโจวเซิน
ถ้าการเจรจาไม่สำเร็จจะฆ่าคุณปู่เหรอ
ไม่–
มู่เหิงส่ายหัวตลอด”คุณโจว ครับ ฉันทำแบบนั้นไม่ได้”
“ทำไม คุณยังเห็นว่าเขาเป็นปู่ของคุณเหรอ แต่เขาไม่เคยเห็นคุณเป็นหลานชายเลย”โจวเซินพูดอย่างเยือกเย็น
ใครก็รู้ว่ามู่เฉิงรักมู่วี่สิงมาก อยากจะยกบริษัทมู่ซือกรุ๊ปให้มู่วี่สิงด้วยซ้ำ มีที่ของมู่เหิงที่ไหนล่ะ
“แต่ยังไงเขาก็เป็นปู่ของฉันอยู่เสมอ”มู่เหิงกระซิบ
เขาเคยทำผิดไปครั้งหนึ่งแล้ว เขาทำเรื่องที่ฆ่าญาติของเขาอีกลงไม่ได้อีก
“อื่ม ถ้าคุณยังไม่แก้ตัวแบบนี้ต่อ บริษัทเหิงอวี่กรุ๊ปยังเป็นสถานการณ์แบบนี้อีก ฉันจะถอนทุน”ความอดทนของโจวเซินถึงที่สุดแล้ว
พูดเสร็จ วางแก้วไวน์ลงก็ออกไปอย่างเย็นชาเลย
มู่เหิงนั่งเป็นอัมพาตบนโซฟา ไม่เข้าใจโจวเซินทำแบบนี้เพื่ออะไรกันแน่
พูดว่าจะช่วยเขาและเหิงอวี่ง แต่มันจะทำให้ความสัมพันธ์ของตระกูลมู่ต้องแตกแยกกัน
แต่นึกถึงการกระทำของคุณปู่ เขาจะยกบริษัทมู่ซือกรุ๊ปให้กับมู่วี่สิง ไหนๆก็มาถึงจุดนี้แล้ว กลับตัวไม่ได้ตั้งนานแล้ว
บ้านหลังเก่าของตระกูลมู่
มู่เฉิงและส้งวี่กำลังเล่นหมากรุกอยู่ในสวน และพ่อบ้านมารายงานด้วยความกังวล
“คุณปู่มู่ มู่เหิงมาแล้วครับ”
“ไล่เขาออกไป”ส้งวี่พูดไปก่อน
มู่เหิงมีหน้ากลับมาที่บ้านตระกูลมู่อีกเหรอ
พ่อบ้านพูดอย่างความกล้าหาญต่อว่า”คุณชายน้อย… มู่เหิงสั่งว่า มีเรื่องที่เกี่ยวกับบริษัทมู่ซือกรุ๊ปจะคุยกับท่านครับ”
อารมณ์ของมู่เฉิงถูกรบกวนของการมาของม่เหิงแต่แรกแล้ว โยนชิ้นหมากรุกออกไปอย่างหงุดหงิดและพูดกับส้งวี่ว่า “คุณไปอยู่กับซือซือเถอะ ฉันจะดูว่าหมอชั่วนั้นจะพูดอะไรกับฉัน”
“แต่ … คุณปู่ ฉันกลัวว่าเขาจะทำร้ายท่านครับ … “ส้งวี่กังวล
“ฉันไม่กลัวเขา”
พูดเสร็จ ก็สั่งให้พ่อบ้านพามู่เหิงขึ้นไปที่ห้องหนังสือ
“คุณปู่ครับ”มู่เหิงนั่งบนโซฟาอย่างเคารพและชงชาให้คุณปู่ด้วยตัวเอง
มู่เฉิงไม่ได้รับ และมองเขาอย่างเย็นชา”มีอะไรก็พูดมา”
“คุณปู่ คุณอย่าโกรธสิครับ ฉันมาเยี่ยมร่างกายของคุณ”
“ฉันยังไม่ตาย”มู่เฉิงจับฝายันไม้ค้ำอย่างแน่น
“คุณคือคุณปู่ของฉันเอง ฉันคิดว่าให้คุณตายได้ยังไงล่ะ”มู่เหิงแกล้งทำเป็นกัลวล
แต่มู่เฉิงมองออกตัวจริงของเขาตั้งนานแล้ว มู่เหิงเติบโตอยู่ในสายตาของเขา เขารู้อย่างชัดเจนว่ามู่เหิงคิดยังไง
“บอกมา มีอะไร”
มู่เหิงก็ไม่ลีลาต่อแล้ว “คุณปู่ ตามกฎที่ท่านปู่กำหนดไว้ ฉันเป็นทายาทเพียงคนเดียวของบริษัทมู่ซือกรุ๊ปที่ถูกต้อง ถึงแม้ว่าคุณจะยกให้น้องชายของฉันสืบทอด มันก็ไม่ได้การยอมรับในกฎหมาย”
มู่เฉิงกัดริมปาก สีหน้าของเขามืดมนมาก
เขารู้เรื่องนี้
“ยกเว้นฉันจะไม่สละสิทธิ์ในการสืบทอดด้วยฉันเอง คุณปู่ครับ เราจะเจรจาเงื่อนไขดีไหม ถ้าคุณจะสนับสนุนบริษัทมู่ซือกรุ๊ปของฉัน ฉันจะไม่สละสิทธิ์การสืบทอดของบริษัทมู่ซือกรุ๊ปเลยครับ”
เมื่อได้ยินที่เขาพูด มู่เฉิงก็ปฏิเสธทันทีว่า”ฝันไปเถอะ”
สนับสนุนเหิงอวี่กรุ๊ป ด้วยความใฝ่ฝันของมู่เหิง สักวันหนึ่งเขาจะกลืนบริษัทมู่ซือกรุ๊ปไปด้วย
บริษัทมู่ซือกรุ๊ปเป็นสมบัติของตระกูลมู่ จะต้องไม่ถูกทำลายในมือของมู่เหิงเด็ดขาด
“คุณปู่ คุณอยากให้น้องชายสืบทอดบริษัทมู่ซือกรุ๊ป ตราบใดที่ฉันไม่สละสิทธิ์ในการสืบทอดบริษัทมู่ซือกรุ๊ป มู่วี่สิงก็จะไม่มีสิทธิ์นี้ ตอนนี้ฉันแค่เคารพความคิดของคุณปู่ และช่วยน้องชายด้วย”
มู่เฉิงมองเขาอย่างเย็นชาโดยไม่ได้พูดอะไร
จริงๆแล้ว อันนี้เป็นวิธีที่ดี มู่เฉิงรู้จักมู่เหิงดี ถ้าไม่ให้ผลประโยชน์กับเขาบ้าง เขาจะไม่ยอมสละสิทธิ์ในการสืบทอดแน่นอน
“คุณปู่ เป็นยังไงครับ”
“ฉันต้องคิดก่อน”มู่เฉิงไม่ได้รับปากทันที
เขาคิดอยู่เสมอว่า เขามีความสามารถที่จะให้มู่วี่สิงสืบทอดบริษัทมู่ซือกรุ๊ป
โดยไม่ต้องถูกคุกคามจากมู่เหิง
“คุณปู่ ฉันจะให้เวลาหนึ่งวันคุณคิดนะครับ ช่วงนี้การพัฒนาการของเหิงอวี่กรุ๊ปไม่ได้ดีมาก หากต้องประกาศล้มละลายจริงๆ ฉันจะกลับมาเอาสิ่งที่เป็นของฉันคืนนะ”
พูดเสร็จ เขาก็ไม่ได้อยู่ต่อแล้ว
หลังจากคำพูดล้มลงเขาไม่ได้อยู่
มู่เฉิงยืนพิงไม้ ใบหน้าของเขาค่อยๆซีดไป จับหัวใจของเขา อารมณ์ค่อยๆดีขึ้นหลังจากทานยา
นอนอยู่บนโซฟา พ่อบ้านที่อยู่ข้างๆมองเขาอย่างเป็นกังวล
“ท่านครับ ต้องไปโรงพยาบาลไหมครับ”
มู่เฉิงเขย่ามือ”ไม่ต้อง สรุปสถานการณ์ล่าสุดของเหิงอวี่กรุ๊ปมาให้ฉันดู”
“ครับ”
ห้องนอน
เมื่อรู้ว่ามู่เหิงมาที่นี่ มู่ซือซือจะออกไปข้างนอก แต่ถูกส้งวี่ห้ามไว้
“อย่ายุ่งกับเขา”ส้งวี่พูดอย่างเครียด
“คุณจะปล่อยให้เขากับคุณปู่โดยลำพังได้ยังไง ถ้าคุณปู่ถูกกระตุ้นจากเขาอีกครั้ง … “มู่ซือซือไม่กล้าคิดเลย
“คุณปู่ไม่ยอมให้ฉันเข้าไป”ส้งวี่ดูเครียด
เขาจะไม่เป็นห่วงได้ยังไงล่ะ
“เราไปดูกันเถอะ” .
