Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 586

ตอนที่ 586

บทที่ 586 ใครทำให้ฉันชอบคุณหล่ะ

เวินจิ้งไม่คิดว่า ข่าวของเธอและเจียงฉี จะแพร่กระจายไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย

เมื่อกลับไปที่มหาวิทยาลัยในวันจันทร์ เพื่อนร่วมสาขาก็มารวมตัวกัน และเวินจิ้งก็ได้กลายเป็นหัวข้อสนทนาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ถึงแม้ว่าเวินจิ้งและมู่วี่สิง จะเดินอยู่ใกล้กันมากแค่ไหน แต่ในที่สาธารณะ เวินจิ้งพยายามที่จะรักษาระยะห่างจากเขา จึงทำให้คนไม่เคยสงสัยในความสัมพันธ์ของพวกเขา

แต่ว่าตอนนี้ ข่าวลือได้แพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ตแล้วว่า เธอและเจียงฉีเกิดมาเพื่อเป็นคู่กัน ทำให้เวินจิ้งรู้สึกอึดอัดมาก

เมื่อเจียงฉีมาที่ห้องเรียน ก็ทำให้เกิดประเด็นร้อนเป็นธรรมดา

“พวกเธออย่างพูดเรื่องไร้สาระ ฉันกับเจียงฉีเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นกัน”เวินจิ้งนั่งอยู่ตรงมุมห้อง ต้องพูดอธิบายขึ้นมา อย่างช่วยไม่ได้

เพื่อนร่วมชั้นไม่กี่คนที่สนิทกัน ก็มาล้อมรอบ แล้วกระพริบตาปริบๆ ให้กับเวินจิ้งอย่างสงสัย“เป็นไปได้ไหม ที่เจียงฉียังไล่ตามเธออยู่?”

เวินจิ้งเม้มริมฝีปาก กำลังจะพูดปฏิเสธ เสียงน่าฟังของเจียงฉีก็ดังขึ้นมา“ทุกคนคิดถูกแล้ว ผมกำลังตามเวินจิ้งอยู่ แต่เวินจิ้งยังไม่ได้ตอบผม ดังนั้นหวังว่าทุกคนจะเลิกสนใจเรื่องนี้ได้แล้ว ให้พื้นที่เธอหน่อย”

เมื่อเสียงของเจียงฉีเงียบลง ภายในห้องเรียน ก็ระเบิดเสียงดังขึ้นกว่าเดิม

หลังจากที่โครงการงานวิจัยประสบผลสำเร็จ ตอนนี้เจียงฉีก็ถือได้ว่าเป็น เทพบุตรหัวกะทิของมหาวิทยาลัยFแล้ว ทั้งหล่อ และประสบความสำเร็จทางด้านวิชาการ ภายในมหาวิทยาลัย ไม่ว่าจะเป็นสาวใหญ่ สาวน้อยต่างก็หลงใหลเขา

เพียงแต่ตอนนี้เจียงฉีได้บอกว่า เขากำลังตามเวินจิ้งอยู่ ก็ทำให้หลายๆ คนเศร้า แต่คำพูดของเจียงฉี ทำให้รู้สึกถึงความหมายที่ลึกซึ้ง ทำให้ไม่มีใครรู้สึกเกลียด แต่กลับทำให้เกิดความชื่นชมมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม เวินจิ้งกลับรู้สึกตกใจมากกว่า

เธอรู้ว่าเจียงฉีชอบเธอ แต่ตอนที่เขาพูดต่อหน้าอาจารย์และเพื่อนๆ ทำให้เวินจิ้งรู้สึกอึดอัด

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่มีความคิดที่จะยอมรับเจียงฉีเลยด้วยซ้ำ

เธอไม่ได้มองเจียงฉี เวินจิ้งไม่มีสมาธิที่จะอ่านหนังสือ แต่เพียงไม่นาน เจียงฉีก็นั่งลงตรงที่นั่งข้างๆ เธอ

เพื่อนๆ ร่วมชั้นค่อยๆ แยกออกห่าง เพื่อให้พื้นที่ระหว่างทั้งสองคน

“เจียงฉี คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร”เวินจิ้งขมวดคิ้ว น้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ

“ขอโทษที่ทำให้คุณยุ่งยาก ผมคิดว่านี่อาจจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด ในการจัดการกับมัน”เจียงฉีพูดอย่างเคร่งขรึม

เวินจิ้งเงียบ ในเวลานี้ ไม่รู้ว่าจะตอบบทสนทนานี้อย่างไรดี

เรื่องนี้มันค่อนข้างจะชัดเจนแล้ว แต่……มู่วี่สิงจะคิดยังไง?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอก็ดึงโทรศัพท์ออกมา แต่ไม่มีสายหรือข้อความจากมู่วี่สิง

หลังจากหมดคาบเรียน อย่างไม่มีกระจิตกระใจที่จะเรียน แต่เดิมเธอจะไปทำหัวข้อวิจัยต่อ แต่เวินจิ้งก็ขอตัวลา แล้วไปที่ห้องทำงานของมู่วี่สิง

แต่หลิงเหยาขวางเธอไว้ที่หน้าประตู“ศาสตราจารย์มู่กำลังประชุมอยู่ คุณต้องรอสักครู่”

“ต้องรออีกนานแค่ไหน”

“น่าจะประมาณหนึ่งชั่วโมง”

“อ่อ งั้นฉันรอ”

สีหน้าของเวินจิ้งตอบอย่างไม่แยแส หลิงเหยามองที่เธออยู่พักหนึ่ง แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ดูเหมือนคุณกำลัง เหยียบเรือสองแคมเลยนะคะ ไม่เลวๆ”

เวินจิ้งขมวดคิ้ว รู้ว่าหลิงเหยาพูดถึงเรื่องของเธอกับเจียงฉี แต่ก็ไม่ได้จะสนใจอะไร

“ตั้งแต่เธออยู่ด้วยกันกับศาสตราจารย์มู่แล้ว ก็มุ่งมั่นที่จะรักษาเขาไว้ไม่ได้เหรอคะ?”

น้ำเสียงดุของหลิงเหยา ทำให้เวินจิ้งรู้สึกไม่พอใจ แล้วเธอก็ตอบไปว่า“ฉันไม่รักษาเขา ไม่ใช่เธอเหรอที่มีความสุขที่สุด?”

หลิงเหยานิ่งเงียบ ไม่คิดว่าเวินจิ้งจะมีไหวพริบขนาดนี้

ภาพลักษณ์ภายในของเวินจิ้ง เฉลียวฉลาด อ่อนโยน และไม่เคยเกลียดใครก่อน

“แน่นอนว่าฉันต้องมีความสุข แต่ฉันไม่อยากที่จะเห็น ศาสตราจารย์มู่ไม่มีความสุข”หลิงเหยาบ่นพึมพำ

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันเชื่อใจศาสตราจารย์มู่ ว่ามีความสามารถในการแยกแยะสิ่งที่ถูกหรือผิด”ตามข่าวบนอินเทอร์เน็ต เธอไม่คิดว่ามู่วี่สิงจะเชื่อมัน

แต่ความจริงก็เป็นเช่นนั้น มู่วี่สิงไม่ได้ใส่ใจอะไร

เวินจิ้งเดินเข้าไปในห้องทำงาน และเห็นหลิงเหยาก็เดินตามเข้ามา ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด

มู่วี่สิงสั่งให้หลิงเหยาไปส่งเอกสาร ภายในห้องทำงาน จึงเหลือเพียงแค่เธอและมู่วี่สิง

“คุณทั้งสองคน ถือได้ว่าอยู่ด้วยกันทั้งเช้าทั้งเย็น”คำพูดของเวินจิ้ง เต็มไปด้วยความหึงหวง

มู่วี่สิงเม้มริมฝีปาก“คุณคิดว่าผมมีเวลามองหลิงเหยาเหรอ?”

“ใครจะไปรู้ล่ะ”เวินจิ้งนั่งลงที่โซฟาที่อยู่ข้างๆ มองไปที่มู่วี่สิง ลังเลที่จะพูด

“อยากจะพูดอะไร”มู่วี่สิงปลดกระดุมเม็ดบนเสื้อเชิ้ต นั่นทำให้ดูเซ็กซี่มาก

“ข่าวของฉันกับเจียงฉี คุณเห็นหรือยังคะ?”

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว แล้วส่ายหน้า

โดยปกติแล้ว เขาไม่ได้สนใจเรื่องซุบซิบนินทาซักเท่าไหร่ แม้แต่ตอนนี้ข่าวด้านเศรษฐกิจ ก็ให้ความสนใจในบางครั้งเท่านั้น

“ให้คุณอ่าน”เวินจิ้งยื่นโทรศัพท์ให้เขาดู

เธอคิดว่า อารมณ์ของมู่วี่สิงหลังจากที่ได้เห็นทีหลัง ดังนั้นจึงเป็นการดี ที่จะเริ่มบอกเขาในตอนนี้

เมื่อจ้องมอง การแสดงออกทางสีหน้าของมู่วี่สิง เขาก็ยังไม่ท่าทีที่เรียบนิ่งอยู่

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมได้คิดไว้ตั้งแต่แรกเหรอ?”มู่วี่สิงพูดอย่างเรียบเฉย

เขาเคยเตือนเวินจิ้งมาก่อนแล้ว

เวินจิ้งเม้มริมฝีปาก ไม่มีเสียงใดๆ

“วันนี้เจียงฉีบอกกับทุกคนว่า กำลังไล่ตามฉันอยู่ ศาสตราจารย์มู่คะ คุณรู้สึกถึงความกดดันบ้างไหมคะ?”เวินจิ้งยิ้มขึ้นมาทันที

เธอก็มีคนตามเหมือนกันนะ!

“ไม่มี”มู่วี่สิงตอบออกมาทันที

ความรู้สึกของเวินจิ้งลดลงอีกครั้ง เธอทำหน้ามุ่ย แล้วบ่นพึมพำ“คุณจะแน่ใจได้ยังไง ว่าฉันก็จะไม่ถูกคนอื่นไล่ตามจนไปอยู่กับเขาน่ะ?”

“อืม แน่ใจ”มู่วี่สิงยังคงพยักหน้า อย่างใจเย็น

เวินจิ้ง:……

“อืม ใครบอกให้ฉันชอบคุณนะ”แก้มของเวินจิ้งแดงขึ้นเล็กน้อย

มู่วี่สิงเดินเข้ามา หลังจากที่เดินไปล็อคประตู แล้วผลักเวินจิ้งชิดเข้ากับกำแพง จับไปที่ท้ายทอยของเธอ แล้วจูบอย่างเร่าร้อน

เขามักจะทำให้เธอประหลาดใจ ซึ่งเธอรับมือไม่เคยทัน

เวินจิ้งเริ่มกอดเขา และเลียริมฝีปากของเขา ทำให้สายตาของมู่วี่สิงเกิดความปราถนามากขึ้น

“จิ้งจิ้ง อย่ายั่วยวนผม”

เขาทนไม่ไหวแล้ว

เวินจิ้งยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ วินาทีต่อมา เธอก็ผลักมู่วี่สิงออกไป และรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากเขา

มู่วี่สิงยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรในห้องทำงานแต่แรกแล้ว

แต่การล้อเล่นของเวินจิ้ง ทำให้เขาเกิดรู้สึก

ช่วงบ่าย เวินจิ้งตั้งใจว่า จะไปโรงพยาบาลหนานเฉิงกับมู่วี่สิง แต่ทันทีที่ทั้งสองคนออกมาจากห้องทำงาน แฟนคลับสาวๆ จำนวนไม่น้อยของมู่วี่สิงก็มาล้อมรอบเขาไว้

เรื่องราวอื้อฉาวระหว่างเวินจิ้งและเจียงฉี ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ มีคนรู้ว่าเวินจิ้งเป็นแฟนสาวของมู่วี่สิง ทันใดนั้น ทั่วทั้งอินเทอร์เน็ต ก็ระเบิดเสียงซุบซิบนินทาอีกครั้ง

ในความเป็นจริง ความสัมพันธ์ระหว่างเวินจิ้งและมู่วี่สิง ก็เคยถูกพูดถึงมาก่อนหน้านี้ แต่ในเวลานั้น มู่วี่สิงก็ลบข่าวได้อย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นทั้งสองคนก็หย่าร้างกัน เรื่องนี้คนตามสนับสนุนก็รู้เรื่องหมด แต่แฟนคลับใหม่ ที่เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยF จำนวนไม่น้อย ที่คิดว่ามู่วี่สิงนั้นโสดมาโดยตลอด ซึ่งสถานการณ์ของเวินจิ้งและเจียงฉี ยังคงครุมเครือ และยังอยู่ด้วยกันกับมู่วี่สิง ซึ่งมีข่าวอย่างล้นหลามบนอินเทอร์เน็ตว่า เวินจิ้งกำลังเหยียบเรือสองแคมอยา

“ศาสตราจารย์มู่คะ คุณอยู่กับเวินจิ้งจริงๆ เหรอคะ?”

“เวินจิ้ง คุณบอกฉันหน่อย ว่าคุณกับศาสตราจารย์มู่ ไม่ได้มีความสัมพันธ์กันใช่ไหมคะ?”นักศึกษาหญิงหลายคน ล้อมรอบพวกเขาไว้,โดยพวกเขาทั้งหมด หลงใหลในตัวของมู่วี่สิง

เวินจิ้งขมวดคิ้ว ดูไม่ค่อยมีความสุขสักเท่าไหร่

ตอนนี้มู่วี่สิงเป็นศาสตราจารย์ของเธอ เธอจะไม่ยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ในมหาวิทยาลัย

“เอ่อ ฉันกับศาสตราจารย์มู่เป็นความสัมพันธ์ระหว่าง อาจารย์กับลูกศิษย์เท่านั้น”เวินจิ้งตอบออกมาเบาๆ

ในวินาทีต่อมา เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจน ถึงออร่าที่น่ากลัวของมู่วี่สิง ที่แผ่กระจายไปทั่ว

เขาเป็นอะไร……

เวินจิ้งคิดว่าตัวเธอเอง ก็ไม่ได้พูดอะไรผิดไป……

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท