Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 700

ตอนที่ 700

บทที่ 700 อย่าเอาแต่ใจ

มู่วี่สิงก้มมองดูใบหน้าเธอที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่มีรูขุมขนแม้แต่น้อย เบิกตาจ้องอย่างเงียบสงบ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

เขามองเธอไม่ออก เขาไม่ชอบความรู้สึกเช่นนี้เลย

มู่วี่สิงโยนไดร์เป่าผมทิ้ง นิ้วมือยังจับอยู่ที่หน้ารูปไข่ของเธอ โน้มศีรษะเพื่อจะก้มจูบเธอ

เวินจิ้งที่ขนตายาวงอนสัมผัสโดนใบหน้าของเขา เธอก็ไม่ได้ขัดขืน และก็ไม่มีอาการโกรธหรือรังเกียจแต่อย่างใด ท่าทีสงบและเชื่อฟัง

วินาทีต่อมา มู่วี่สิงจึงได้โอบเอวเธอทันทีแล้วกดเธอไว้ด้านล่าง “จิ้งจิ้ง”

เมื่อรู้สึกตัวขึ้น เวินจิ้งก็หันหน้าไปทันทีเพื่อหลีกเลี่ยงการกระทำต่อไปของเขา “มู่วี่สิง อย่าลืมในสิ่งที่คุณรับปากกับฉันนะ ถ้าคุณกล้าแตะต้องตัวฉัน พรุ่งนี้ฉันจะไปจากที่นี่ทันที!”

มู่วี่สิงนิ่วหน้า น้ำเสียงขรึมขึ้น “ไม่ยอมให้ผมแตะต้องตัวแต่ไม่ปฏิเสธรสจูบของผม จิ้งจิ้ง คุณเล่นตัวหรอ”

ผู้ชายได้กดทับอยู่บนตัวเธอ มองดูเรือนร่างหญิงสาวที่สวมใส่ชุดนอนกระโปรง สายเสื้อที่พาดไหล่นั้นถูกเขาดึงลงมาเมื่อสักครู่ ความงามจึงปรากฏขั้น

ลูกกระเดือกของเขากระดกไปมา กรามที่แน่นตึง

เวินจิ้งใช้แรงมากมายในการผลักเขาให้ออกจากตัวเธอ “ผมแห้งแล้ว ฉันนอนก่อนนะ”

แล้วมุดเข้าไปในผ้าห่มอีกครั้ง เธอหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง

มู่วี่สิงมองดูหญิงสาวที่นิ่งเงียบเกินไป ความเจ็บปวดก็ค่อยๆแผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจของเขา เหลือเวลาอีกเพียงแค่เดือนกว่าแค่นั้น…..

ถ้าหาก…..

เขาเข้าไปกอดเธอไว้อย่างแน่นและกระซิบข้างหูว่า “จิ้งจิ้ง ฟังผมนะ ช่วงนี้อย่าได้ออกไปไหน”

เวินจิ้งลุกขึ้นนั่งทันใด ดวงตาใสเบิกกว้างมองไปที่เขา “คุณจะไปไหน”

มู่วี่สิงมองดูอารมณ์ที่พลุ่งพล่านขึ้นอย่างกะทันหันของเธอ หัวใจเขาเต้นกระตุกขึ้น ใบหน้าหล่อเหลากับอารมณ์บางๆ “มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับโรงพยาบาล เมื่อก่อนคุณก็ไม่เคยถามนิ เป็นอะไรไปหรือเปล่า”

เวินจิ้งกัดริมฝีปาก “ฉันไม่สามารถถามได้หรอ มีแต่มู่ซีถามได้สินะ ดูแล้วคุณคงสนิทกับเธอมาก”

เธอยอมรับว่าคำพูดเช่นนี้ดูเป็นคำพูดที่ใจแคบ หรือแม้แต่เหตุผลก็ไม่มี แต่ว่าเธออดไม่ได้ เวลาที่เหลือให้เธอตัดสินใจมีไม่เยอะแล้ว…..

เธอต้องการความรู้สึกที่ปลอดภัย ต้องการความรู้สึกไว้วางใจเชื่อใจและพึ่งพาได้

นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกเขาแล้ว

ถ้าหากเขามีความพยายามที่จะหว่านล้อมให้เธออยู่ด้วยจริงๆ ถ้าหากต่อไปเขานั้นรักเธออย่างสุดหัวใจ…..

บางทีเธออาจจะลองให้โอกาสทุกคนอีกครั้ง เพราะถึงอย่างไรสิ่งที่เธอหวังอยู่ลึกๆในใจก็คืออยากพวกเขานั้นจะมีการลงเอยด้วยกันอย่างสวยงาม

ใบหน้าที่หล่อเหล่าของมู่วี่สิงเย็นชาลง จนเธอเองยังสงสัยว่าเป็นความเข้าผิดของตัวเอง แต่น้ำเสียงของเขายังคงปลอบประโลมเธอ “อย่าดื้อนะ ที่มู่ซีทราบเพราะเธอต้องช่วยผมจัดการบางสิ่งบางอย่าง”

เวินจิ้งก้มหน้า จากนั้นจึงพูดอย่างเงียบๆว่า “ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นนับจากนี้เป็นต้นไปคุณจะต้องกลับมาทุกวัน ห้ามค้างคืน และเมื่อโทรหาจะต้องมีการรับสาย”

เธอเห็นเขาที่ขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าคำขอเหล่านี้จะทำให้เขาลำบากใจ

เขาเหลือบมองเธอ “จิ้งจิ้ง ช่วงนี้ผมมีงานผ่าตัดไม่น้อย”

เวินจิ้งมองดวงตาของเขา “เมื่อก่อนคุณก็เป็นหมอ และดูยุ่งกว่าตอนนี้ด้วยซ้ำ แต่ว่าตอนนั้นคุณก็ไม่เคยหายไปทั้งคืนแบบไม่กลับมา ถึงแม้ว่าจะติดธุระไม่กลับมา ก็จะต้องโทรมาบอกฉัน ไม่เคยทำให้ฉันต้องรอมา”

ฝ่ายชายหน้านิ่วคิ้วขมวด แววตาเย็นเยือกเหมือนถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ำแข็ง พูดอย่างขรึมว่า “คุณคิดว่าผมเปลี่ยนไป ดังนั้นจึงใช้เหตุผลเหล่านี้เพื่อให้ผมเซ็นใบหย่าหลังจากครบสามเดือนงั้นสิ”

หรือว่าเขานั้นไม่เข้าใจความหมายของเธอที่แค่อยากให้เขากลับบ้านทุกคืน เขายังไม่เข้าในสิ่งที่เธอกำลังบอกเขาว่าถ้าไม่กลับมา เธอนั้นจะเป็นห่วงเขามากแค่ไหน และจะคอยรอเขาอยู่ตลอดเวลา

เวินจิ้งหัวเราะเยาะขึ้น “นี่เป็นความต้องการขั้นพื้นฐานในสิ่งที่ฉันมีต่อสามี ถ้าหากว่าทำไม่ได้อย่างนั้นเราก็อย่ากัน”

มู่วี่สิงจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา ไม่ปล่อยให้ทุกรายละเอียดของอารมณ์สีหน้าของเธอเล็ดลอดไปจากสายตาของเขา “จิ้งจิ้ง อย่าเอาแต่ใจ”

เธอหลับตาลงอย่างช้าๆ ถ้าหากนี่คืออาการการเอาแต่ใจ อย่างนั้นก็จะเอาแต่ใจต่อไป

เธอไม่ได้พูดอะไรอีก ฝ่ายชายยืนอยู่ข้างเตียงเป็นเวลาหลายนาทีถึงได้เดินเข้าไปที่ห้องอาบน้ำ เธอนอนอยู่บนเตียงฟังเสียงจากห้องอาบน้ำอย่างเงียบๆ พลิกฟ้าพลิกแผ่นดินล้วนแล้วแต่เป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดทรมาน

เมื่อมู่วี่สิงออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ เวินจิ้งก็ได้หลับใหลอยู่ในผ้าห่มแล้ว เขาเดินไปยืนข้างเตียงของเธอแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมให้เธอ ดวงตาที่เคร่งขรึมมองดูเวินจิ้งที่นอนสลบไสลด้วยตาไม่กะพริบ

จนกระทั่งเสียงเคาะประตูเบาๆดังขึ้น มู่วี่สิงขมวดคิ้วแล้วลุกไปเปิดประตูทันที

มู่ซีตกใจแววตาที่น่ากลัวของผู้ชาย จึงรีบถอยหลังไปสองสามเก้าด้วยความกลัว แล้วพูดด้วยเสียงเบาๆว่า “พี่วี่สิง พี่สะใภ้นอนหลับแล้วหรอ คุณปู่เรียกให้พี่ลงไป”

มู่วี่สิงเหลือบมองไปที่เตียงแวบหนึ่ง แล้วปิดประตูเบาๆ

“ต่อไปห้ามมาปรากฏตัวหน้าห้องนอนของผมอีก และห้ามเคาะประตูด้วย”

ดีที่เธอนอนหลับเร็ว แต่ทว่าหลับไม่ลึก เธอไม่ชอบให้ใครรบกวนเธอ

มู่ซีบุ้ยปากอย่างน้อยใจ “ค่ะ ฉันทราบแล้วค่ะ”

มู่วี่สิงเดินผ่านตัวเธอไป และเธอก็รีบเดินตาม

ในห้องนอน เวินจิ้งค่อยๆลืมตาขึ้น คว้าโทรศัพท์มา เมื่อค้นหาเบอร์พี่ชายเจอจึงทำการโทรออก

“เสี่ยวจิ้ง”

“พี่นอนหรือยังคะ?” เวินจิ้งมองท้องฟ้าด้านนอกที่มืดมิด

หลินยี่ยิ้มอย่างแผ่วเบา “ยังเลย มีอะไรหรือเปล่า”

“ไม่มีอะไรค่ะ แค่อยากจะโทรมาราตรีสวัสดิ์ พี่อย่านอนดึกนะคะ”

ตั้งแต่รู้จักกับพี่ชายมา เธอก็พึ่งพาเขาสนิทชิดใกล้เขา

“ถ้าหากไม่สบายใจก็บอกพี่ เดี๋ยวพี่จะไปรับ”

“ค่ะพี่ อย่างนั้นน้องนอนแล้วนะ”

“ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”

เมื่อวางสายลง ก็วางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม ภายในใจที่ร้อนรุ่มก็รู้สึกสงบลง

ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ขอแค่พี่ชายปลอดภัย เธอกับลูกในท้องก็จะราบรื่นปลอดภัยเช่นกัน

สำหรับมู่วี่สิง ถ้าเป็นของเธอๆก็จะรักและหวงแหน ถ้าถูกกำหนดว่าไม่ใช่ของเธอ เธอก็ปล่อยไป

เธอวางมือลงแล้วก็หลับใหลไป

ที่ห้องรับรองแขก

เมื่อมู่วี่สิงเดินไปถึงไปถึงหน้ามู่เฉิงด้วยความเย็นชาและน่ากลัว เขาในเวลานี้เย็นเยือกดุจยมบาล

“ฉันได้ยินมู่ซีพูดหมดแล้ว วี่สิง แกจะทำยังไงต่อไป”

ดวงตามู่วี่สิงกลอกไปกลอกมา น้ำเสียงราบเรียบ “ผมจัดการได้ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง”

“ตอนนี้เธอดูแลแต่เวินจิ้ง จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงได้อย่างไร”

มู่วี่สิงพูดเบาๆว่า “นี่เป็นเรื่องของผม ผมขอแค่ท่านช่วยดูแลเธอให้ดีๆ ในช่วงที่เธออยู่บ้านใหญ่ตระกูลมู่ ผมชอบเธอมากจริงๆ”

มู่เฉิงเงียบไปชั่วขณะ แล้วจึงพูดขึ้น “ได้ เรื่องนี้ฉันจะไม่ก้าวก่าย แต่ว่าวี่สิง แกต้องจำไว้ อยู่บ้านฉัน ใครก็ห้ามแตะต้อง”

มู่วี่สิงไม่ได้พูดอะไรต่อ และรีบหันหลังจากไปมู่ซีที่มองดูด้านหลังเขา จึงได้วิ่งตามหลังไปอย่างห้ามใจไม่ได้ “พี่วี่สิง ถ้าพี่เหนื่อยพี่พักผ่อนก่อนนะ ไม่จำเป็นต้องรีบเร่งทำตอนนี้”

ฝีเท้ามู่วี่สิงได้หยุดชะงักขึ้น มู่ซีที่ในใจรู้สึกดีใจสุดๆ แต่วินาทีถัดไปกลับได้ยินเสียงเย็นชาของมู่วี่สิง “มู่ซี ผมเคยบอกว่าเวินจิ้งไม่ชอบให้ผู้หญิงคนอื่นเทียวไปเทียวมาข้างกายผม ดังนั้นหากไม่มีเรื่องสำคัญกรุณาอย่าได้คุยสนทนากับผมอีก

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท