Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 983

ตอนที่ 983

บทที่ 983 หมดปัญญากับเธอ

ก่อนการประชุมคณะกรรมการในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ฉินซีมีความมั่นใจอย่างมาก

เธอออกไปถ่ายภาพตามปกติและกลับมาแก้ไขรูปถ่าย ราวกับว่าเธอไม่สนใจเรื่องที่ฉินซึ่งเทียนจะถอนตำแหน่งของเธอเลย

ลู่เซิ่นเห็นท่าทางมั่นใจของเธอก็ไม่คิดเข้าไปยุ่งวุ่นวาย เพียงแต่รอดูว่าสุดท้ายแล้วเธอจะมาไม้ไหน

ในที่สุดสามวันต่อมา การประชุมคณะกรรมการบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปก็มาถึง

……

เมื่อฉินซีเดินเข้าไปในบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปรู้สึกได้ถึงความอึดอัด ดูเหมือนว่าจำนวนการประชุมของคณะกรรมการบริหารของฉินซื่อกรุ๊ปจะเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญนับตั้งแต่ที่ตนเองได้ถือหุ้นและมีส่วนร่วมในบริษัท

…ไม่รู้ว่าพวกคณะกรรมการที่ไม่ชอบการประชุมทั้งหลาย เมื่อเห็นหน้าตัวเธอแล้วจะรู้สึกเอียนบ้างไหม

ฉินซียิ้มออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องนี้

แต่จู่ๆก็เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านข้าง

“ถ้าฉันเป็นเธอ ตอนนี้ฉันคงจะยิ้มไม่ออก”

ฉินซีหันไปก็เห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของฉินหว่าน

อาจเป็นเพราะเธอสวมชุดทำงาน ฉินหว่านจึงดูแตกต่างจากก่อนหน้านี้เล็กน้อย เธอมัดมวยผมต่ำ สวมกางเกงเก้าส่วนทรงตรง ทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าเธอพยายามปรับตัวให้เหมาะกับตำแหน่งของเธอ

เพียงรู้สึกว่ามันดูไม่เข้ากับเธอ แม้ว่าเสื้อผ้าพวกนั้นจะดูดี แต่เธอกลับไม่คู่ควรกับมันเลย

ฉินซีไม่คิดมัวคุยเรื่องไร้สาระกับเธอ เพียงหัวเราะออกมาเบาๆ “แต่เธอไม่ใช่ฉัน”

ฉินหว่านสำลักพลางจ้องมองด้วยความโกรธ

เธอได้ยินสิ่งที่ฉินซึ่งเทียนพูดว่า ตอนนี้ที่ฉินซื่อกรุ๊ปต้องตกอยู่ในภาวะตกต่ำ ธุรกิจย่ำแย่อย่างต่อเนื่องก็เพราะฉินซีเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง

เธอเป็นพวกเนรคุณ เป็นผู้ถือหุ้นในบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปแท้ๆ ยังจะคิดถึงผลประโยชน์ของคนอื่นอีก

ดูท่าทางของเธอสิ!

เธอได้แต่งงานกับลู่เซิ่นงั้นหรอ หยิ่งยโสขนาดนี้เชียวเหรอ

ยัยสูหวั่นก็ด้วย !เห็นได้ชัดว่าถ้าเธออยู่ด้วย แน่นอนว่าลู่เซิ่นกับฉินซีได้เลิกกันแน่ ทำไมยังไม่มีข่าวอะไรเกี่ยวกับสองคนนั้นเลยล่ะ

แต่ไม่ว่าในใจฉินหว่านจะขุ่นเคืองมากแค่ไหน เธอกัดฟันแน่นราวกับกำลังจะแตกสลาย ฉินซีไม่ได้หันไปมองเธอไม่ได้แสดงอะไรออกมา เพียงแค่กัดฟันแน่น “ฉินซีตอนนี้เธอดูจองหองดีจริงๆ ถ้าอีกหน่อยเธอหย่ากับลู่เซิ่น ก็ไม่มีใครคอยถือหางแล้วจะทำยังไงล่ะ”

ฉินซีรู้สึกแปลกใจ

เธอคิดว่าฉินหว่านและหลี่เหวยสมรู้ร่วมคิดกันกับสูหวั่น ซึ่งข่าวค่อนข้างไปไวมาก แน่นอนว่าต้องรู้ข่าวเรื่องที่ตัวเองหย่ากับลู่เซิ่นแล้วอย่างแน่นอน

แต่สิ่งที่เธอพูดออกมาในตอนนี้ ราวกับว่าเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น

เพียงแต่ฉินซีไม่ใช่คนใจดีถึงขนาดจะบอกเธอถึงเรื่องหย่า ดังนั้นจึงเพียงแค่ยักไหล่ “ฉันจะอยู่กับใคร ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่าฉันมีหุ้นของฉินซื่อกรุ๊ปอยู่ในมือ เธอว่าไหม ”

“นังนี่!” ฉินหว่านหงุดหงิด

การไม่มีหุ้นบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปอยู่ในมือ เป็นปมในใจของเธอและหลี่เหวยมาตลอด

แม้ปากของหลี่เหวยจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่เมื่อใดที่ได้อยู่กับฉินหว่านตามลำพัง มักจะพูดถึงตอนที่เหยาหมิ่นแต่งงาน เธอได้หุ้นของฉินซื่อกรุ๊ปไปถึง 20% เพื่อเป็นสินสอด แต่เธอกลับไม่ได้อะไรเลยแม้แต่น้อย

ทุกครั้งที่เอ่ยถึงเรื่องนี้ น้ำเสียงของเธอจะเต็มไปด้วยความโกรธเคือง

แต่พวกเธอไม่ได้โง่ถึงขนาดจะเดินเข้าไปขอหุ้นจากฉินซึ่งเทียนตรงๆ

อย่างไรก็ตามตอนนี้ฉินซีถือหุ้นอยู่ 20% คือผู้ถือหุ้นรายใหญ่เป็นอันดับสองของบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป หากหุ้นของฉินซึ่งเทียนถูกปรับลดลง หากฉินซีร่วมมือกับคนอื่นๆ เธอมีแนวโน้มที่จะเข้ามาแทนที่ ฉินซึ่งเทียนและกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป

พวกเขาไม่กล้าเสี่ยง

ดังนั้นหลี่เหวยจึงยอมขายหน้าต่อหน้า ฉินซึ่งเทียนจนยับเยินมาเป็นเวลานานที่ปล่อยให้ฉินหว่านเข้ามาทำงานในบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป

แม้จะไม่ได้หุ้น แต่ได้อำนาจก็ยังดี

เมื่อหลี่เหวยพูดเช่นนี้ ทำให้ฉินหว่านหมดช่องทางในการคัดค้าน

เป็นการบีบให้ฉินหว่านทำในสิ่งที่ความสามารถไม่ถึง และกัดฟันมาทำงานที่บริษัทฉินซื่อกรุ๊ป

หลี่เหวยคาดหวังกับเธอมาก คอยเฝ้าดูเวลาเธอไปทำงานหรือกลับจากงาน การมาสายหรือลาไม่เคยได้รับการอนุญาตเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ฉินหว่านรู้จุดประสงค์ของเธอ ตอนนี้หซู่หนานได้เป็นผู้จัดการใหญ่แล้ว ส่วนหลี่เหวยเองก็มีตำแหน่งที่สูงในบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป หากตัวเองสามารถไต่ระดับในบริษัทให้สูงขึ้นได้ หลี่เหวยจะสามารถควบคุมการตัดสินใจของฉินซื่อกรุ๊ป แม้จะไม่มีหุ้นก็ตาม แต่ก็สามารถเชิดหน้าชูตาได้

แต่สำหรับฉินหว่านแล้ว ชีวิตแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

การเป็นคนของตระกูลฉิน ทำให้เธอได้พบกับเพื่อนในแวดวงไฮโซและหญิงสาวที่มาจากครอบครัวตระกูลใหญ่มากมาย แต่เพื่อนๆของเธอล้วนเอาส่วนแบ่งจากเงินปันผลของครอบครัวไปเที่ยวพักผ่อนและช็อปปิ้งทั้งวัน รูดบัตรเพื่อซื้อเสื้อผ้าและดื่มน้ำชาในยามบ่าย ไม่เหมือนเธอที่ต้องใช้ชีวิตเหมือนกับเป็นมนุษย์เงินเดือนที่หาเช้ากินค่ำ

ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ ความเกลียดที่มีต่อฉินซีก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

เธอรู้ว่า การที่ฉินซีถือหุ้นนั้น ไม่จำเป็นต้องลำบาก ไม่เพียงแต่มีเงินปันผล อีกทั้งยังสามารถทำในสิ่งที่เธอชอบหรือไปถ่ายรูปในที่ต่างๆได้

ฉินซีรู้สึกอิจฉา แต่เธอทำอะไรไม่ได้

จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ฉินซึ่งเทียนบอกว่าเขาจับพิรุธของฉินซีได้แล้วและการประชุมคณะกรรมการในวันนี้เธอต้องถูกขับไล่อย่างแน่นอน เรื่องนี้ทำให้ฉินหว่านรู้สึกมีความหวังขึ้นมา

แต่ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอฉินซีในท่าทีที่ยังคงจองหองเช่นนี้

“รอก่อนเถอะ!เดี๋ยวเมื่อการประชุมจบลง มาดูกันว่าเธอยังจะจองหองแบบนี้อยู่อีกไหม!” ฉินหว่านพูดทิ้งท้ายและเดินออกจากลิฟต์ไป

การแสดงออกของฉินซียังคงดูผ่อนคลาย เธอเอียงศีรษะ “โอเค ฉันจะรอนะ”

ฉินหว่านได้ยินอย่างชัดเจน แต่เพราะผู้คนรอบข้าง เธอเกรงว่าตัวเองจะพูดได้ไม่เท่าฉินซีจึงทำได้แค่เพียงเดินจากไปด้วยความโกรธ

ทันทีที่ฉินซีก้าวออกจากลิฟต์ก็ถูกล้อมรอบไปด้วยสายตาของทุกคน

เธอไม่รู้สึกแปลกใจ อีเมลที่ทุกคนได้รับเป็นแบบเดียวกับที่เธอได้รับและทุกคนรู้ว่าการประชุมในวันนี้คือการถอนเธอออกจากตำแหน่ง

ดังนั้นการที่ได้รับความสนใจเช่นนี้จึงเป็นสิ่งที่เธอคาดการณ์เอาไว้แล้ว

แต่เธอไม่ได้แสดงอะไรที่น่าอายออกไป เพียงพยักหน้าเบาๆให้กับทุกคน

ทุกคนต่างส่งสายตาให้กันและกัน

——ทำไมท่าทางของฉินซียังดูมั่นอกมั่นใจอยู่อีกล่ะ

——ขอร้องเถอะ ฉันอยากแต่งงานกับลู่เซิ่นบ้างจัง จะได้มีความมั่นคง ต่อให้โดนฉินซื่อกรุ๊ปไล่ออกจากก็แล้วยังไงอะ

ฉินซีไม่สนใจสายตาของคนอื่นและเดินตรงเข้าไปในห้องประชุม

ฉินซึ่งเทียนยังคงยึดถือปฏิบัติตามธรรมเนียมคร่ำครึนั้นอยู่ คือต้องปรากฏตัวเป็นคนสุดท้ายเพื่อแสดงถึงตำแหน่งของเขา เพราะอย่างนั้นเขาจึงยังไม่อยู่ในห้องประชุม

แต่ที่ด้านซ้ายของที่นั่งหลักมีคนนั่งแล้ว

หซู่หนาน

ฉินซีกวาดสายตาผ่านเขาไป พยักหน้าทักทายเขาโดยไม่แตกต่างจากที่ทำกับคนอื่นๆ พลางจะเดินไปยังที่นั่งตำแหน่งของตัวเอง

ทันใดนั้น หซู่หนานก็ลุกขึ้นขวางทางเธอไว้

“ฉินซี” เขายื่นมือมาจับแขนของเธอ “เธอมากับฉันหน่อย”

สายตาของผู้คนรอบข้างต่างจับจ้องมาที่พวกเขาทันที

จากการประชุมครั้งล่าสุด จู่ๆหซู่หนานก็ยกเรื่องปัญหาทางการเงินของฉินซื่อกรุ๊ปขึ้นมาพูด ตอนนั้นความสนใจของทุกคนจดจ่ออยู่กับคำถามที่เขาถาม หลังจากนั้นทุกคนก็ค่อยๆนึกขึ้นได้

ทำไมจู่ๆหซู่หนานถึงออกความเห็น

คงเพราะว่า… ตอนนั้นฉินซึ่งเทียนต้องการหักหน้าฉินซี

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท