Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 1072

ตอนที่ 1072

บทที่ 1072 ยอดฮิตต

จ้าวจิ้งที่ได้รับบทเรียน เธอพยักหน้ารัวใส่ฉินซี : “ฉันคิดไม่ถึงเลย…..พี่ฉินซี พี่นี่- -“

ไม่ทันจบประโยค

เมื่อทั้งคู่ผลักประตูออก ถูกบุคคลปริศนากลุ่มหนึ่งห้อมล้อมพร้อมอาวุธสั้นยาวที่จ่อไปยังพวกเธอ

“คุณฉิน คุณมีความเห็นอย่างไรกับวิกฤตของบริษัทฉินในตอนนี้?”

“จากการคาดเดาบนโลกออกไลน์ ผู้ที่ฟ้องร้องการคอรัปชั่นของบริษัทฉินคือคุณ จริงหรือไม่?”

“คุณพ่อของคุณต้องการจับตัวคุณกลับไปใช่หรือไม่?”

“วันนั้นบุคคลที่อยู่บนรถกับคุณ มีความสัมพันธ์อะไรกับคุณ?”

“….”

ฉินซีกวาดสายตาไปรอบด้าน เธอไม่รู้เลยว่ามีบริษัทบันเทิงทั้งหมดกี่ที่กันแน่

เหล่านักข่าวต่างแข่งกันตะโกนเสียงดังลั่น เสมือนเกรงว่าหากเสียงเบาไปจะไม่ได้รับคำตอบจากฉินซี คึกคักราวตลาดสด

บอดี้การ์ดที่มากับเธอด้วยวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เพื่อกีดกันนักข่าวเอาไว้ด้านนอก หากแต่บอดี้การ์ดมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น บรรดานักข่าวกลับเยอะจนนับไม่ถ้วน แม้ฉินซีและจ้าวจิ้งถูกป้องกันไว้ในวงล้อม แต่พวกเธอไม่วายถูกเบียดเสียดจนเซ

ฉินซีหรี่ตาลง

ที่จอดรถมีระยะห่างอยู่บ้าง หากคิดหลบหนีนั้นคงไม่รอด

ในเมื่อนักข่าวอยู่ตรงไหน ถ้างั้น…..ทำไมไม่ใช้โอกาสนี้ให้เกิดประโยชน์

ฉินซีเริ่มแผนการใหม่ในหัวอย่างรวดเร็ว ก่อนเคลียร์เสียง มุ่งไปทางนักข่าวที่อยู่ใกล้ตัวมากที่สุด : “หากพวกคุณเลิกเบียดเสียด ฉันจะตอบทุกคำถาม”

ได้ยินคำประกาศเกล้า นักข่าวที่ตะเกียกตะกายเมื่อครู่นิ่งลงทันที

“เมื่อครู่คุณถามว่าอะไร?” ฉินซีเข้าใจดีในเวลานี้เธอไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก เพียงแค่เลือกตอบคำถามนักข่าวที่สงบที่สุด แค่นั้นก็สามารถบรรลุเป้าหมายของเธอ

นักข่าวคนนี้ไม่รู้ว่าเป็นมือใหม่ หรือไร้ประสบการณ์ ขณะที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนที่กำลังฝ่าฟัน เขาคนนี้เพียงยืนอยู่นิ่งๆ

ไม่คาดคิดตนจะถูกฉินซีชี้เรียก นักข่าวคนนั้นนิ่งอยู่หลายวินาที ก่อนเอ่ยขึ้นอย่างร้อนรน : “ขอสอบถามคุณฉิน คุณมาที่นี่ เพื่อเข้าร่วมคดีอะไร?”

สิ้นสุดคำถาม เธอได้ยินเสียงถอนหายใจของนักข่าวที่อยู่ห่างออกไป

นักข่าวคนนี้เป็นมือใหม่อย่างเห็นได้ชัด คำถามปลายเปิด ที่มีคำตอบมากมาย ไม่สามารถได้อะไรจากคำถามนี้แม้แต่น้อย

นักข่าวมากมายตรงหน้าไม่ได้มาเพื่อคำตอบนี้ พวกเขาดักทางฉินซี เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสองวันก่อน พวกเขาไม่สนใจคดีในวันนี้แม้แต่น้อย

พวกเขาจึงถอนหายใจ อุตส่าห์ได้โอกาสถามคำถามแล้วแท้ๆ กลับเสียโอกาสนั้นไป น่าเสียดายเสียจริง

แต่คำถามของเขากลับตรงเป้าหมายของฉินซี

สิ่งที่เธอต้องการ คือการที่ทุกคนเบี่ยงความสนใจมาที่คดีนี้

เธอเคลียร์กล่องเสียง จับจ้องไปที่นักข่าว ก่อนตอบคำถามอย่างตั้งใจ : “ที่ฉันมาวันนี้ เพื่อเข้าร่วมคดีคอรัปชั่น”

นักข่าวคนนั้นก้มหน้าจดลงสมุดอย่างตั้งใจ

แต่คนอื่นกลับไม่สนใจ

“ปีที่แล้ว มีบุคคลหนึ่งถูกกล่าวหาว่าคอรัปชั่น แต่หลังการตรวจสอบ เขาไม่รับรู้ใดๆทั้งสิ้น ส่วนคนที่ต้องการคอรัปชั่น หรือผู้ที่วางแผนการทั้งหมด เป็นผู้อยู่เบื้องหลัง” ฉินซีเอ่ยต่อ โดยไม่สนใจปฏิกิริยาของคนอื่น

นักข่าวที่ได้กลิ่นความผิดปกติ เมื่อได้ยินประโยค หลายคนแหงนหน้าขึ้นอย่างสนใจ

เพียงแค่มองตาฉินซีก็รับรู้ถึงคำถามของพวกเขา

“ใช่แล้ว ผู้ที่อยู่เบื้องหลังที่แท้จริง คือประธานใหญ่ของบริษัทฉิน ฉินซึ่งเทียน”

ประโยคของฉินซี ราวโยนอาหารปลาลงบ่อ บรรดานักข่าวที่หมดอาลัยตายอยากเมื่อครู่ต่างส่งสายตาวับวาว สถานการ์เริ่มชุลมุนขึ้นมาอีกครั้ง

ฉินซียกมือขึ้น ส่งสัญญาณให้ทุกคนอยู่ในความสงบ : “สำหรับผลสรุปของคดี ต้องรอทางศาลอีกที รอศาลเรียกตัวฉินซึ่งเทียน ส่วนสาเหตุที่ฉินซึ่งเทียนทำเช่นนี้ รายละเอียดยาวนิดนึง ขอให้ทุกคนช่วยรอต่อไป ฉันจะประกาศให้ทุกคนได้ทราบในเร็วๆนี้”

จบประโยค สถานการณ์เริ่มวุ่นวายอีกครั้ง

ฉินซีที่ทิ้งปริศนาเอาไว้ เอ่ยอย่างครึ่งๆกลางๆ บีบรัดลำไส้ฝูงชนอย่างปวดร้าว กระตุกต่อมทำให้ฝูงชนค้นคว้าหาคำตอบมากขึ้นไปอีก ตกลงเธอจะทำอะไรกันแน่

แต่ฉินซีกลับไม่ให้โอกาสพวกเขาได้ขวางทางเธออีก

เมื่อครู่ที่เธอตอบคำถาม เธอให้คำตอบ พลางขับเคลื่อนไปยังที่ที่รถเธอจอดอยู่ ทุกคนต่างตั้งใจฟังคำตอบของเธอ ไม่ทันได้รู้ตัวถึงแผนการของเธอ

ตอนนี้ฉินซีและจ้าวจิ้งอยู่ไม่ไกลจากรถที่จอดอยู่

หลังทิ้งคำตอบที่เป็นปริศนาเอาไว้ ฉินซีลากจ้าวจิ้ง ภายใต้บอดี้การ์ดที่กันผู้คนห้อมล้อม มุดเข้าไปในรถด้วยความเร็วสูง

สเปคเครื่องยนต์อยู่ในระดับสูง เพียงเหยียบคันเร่งรถแล่นออกจากที่อย่างเร็ว ทิ้งเหล่านักข่าวที่ต่างจ้องหน้ากันด้วยความงุนงง

ในขณะนี้ใครบางคนที่บังเอิญเห็นคลิปวีดีโอ ตะโกนเสียงดังลั่น

“เห้ย! พวกแกไปดูเร็ว เห็นว่าคดีนี้มีความเกี่ยวข้องกับเหยาหมิ่นด้วย!”

…..

ฉินซีและจ้าวจิ้งที่ขึ้นมาบนรถได้แล้ว ต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก

“นักข่าวรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่” ฉินซีขมวดคิ้วอย่างสงสัย

บอดี้การ์ดที่นั่งอยู่ข้างหน้าลังเล ก่อนเอ่ยขึ้น : “คงมีคนถ่ายลงโลกออนไลน์ มีคนบังเอิญเจอภาพคุณในศาล นักข่าวเห็นเข้า จึงรีบตามมาที่นี่”

“โลกออนไลน์?” ฉินซีหยิบโทรศัพท์ขึ้นด้วยความลังเล เพียงรีเซต คลิปวีดีโอใหม่เด้งขึ้นทันที

“บังเอิญเจอฉินซีในศาล [โลเคชั่น]”

ภาพค่อนข้างมัว สันนิษฐานจากมุมภาพคาดว่าคงเป็นฝีมือของกลุ่มคนที่ส่งเสียงโหวกเหวกด้านหลังเธอ

หลังภาพถูกแชร์ว่อนเน็ต เจ้าของภาพกลับหวาดหวั่น โพสต์ข้อความลงโลกออนไลน์ : “ควรลบภาพทิ้งไปไหมนะ? ฉันพบเธอเข้าด้วยความบังเอิญจริงๆ!”

ไม่ใช่ถูกสะกดรอยก็พอ

ฉินซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่เมื่อรีเซต กลับพบประเด็นมาแรงหัวข้อใหม่

ครั้งนี้ผู้ที่เผยแพร่เป็นบุคคลอื่น มีเพียงตัวอักษร พร้อมคลิปเสียง

“ฉินซีเข้าร่วมการพิพากษา เพราะเกี่ยวข้องกับเหยาหมิ่น”

เมื่อเห็นชื่อเหยาหมิ่น ฉินซีเสมือนได้รับการกระทบอย่างแรง หัวใจเธอเต้นโครม นิ้วมือกดเปิดคลิปเสียงทันที

ศาลไม่มีคำสั่งห้ามผู้เข้าฟังคำตัดสินห้ามพกโทรศัพท์ แต่น้อยนักที่จะมีคนอัดคลิปเสียง

คลิปเสียงนี้เห็นได้ว่าเพราะผู้อัดเสียงรู้สึกถึงความผิดปกติ จึงอัดเสียงเอาไว้อย่างลนลาน คลิปเสียงไม่ชัดเจนนัก แถมยังติดขัด แต่เปิดคลิป ได้ยินชื่อเหยาหมิ่นอย่างชัดเจน

ฉินซีตั้งสติฟังคลิปเสียงกว่านาทีจนจบ ก่อนนิ่งไม่ไหวติง

จ้าวจิ้งที่นั่งอยู่ข้างเธอ ได้ยินเนื้อหาในคลิปเช่นเดียวกัน เมื่อเห็นฉินซีที่ไร้การเคลื่อนไหว เสมือนทีท่าอารมณ์ขุ่นมัว จึงเอ่ยถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ : “เธอต้องการ…..ปิดแอคเคาท์นี้ไหม?”

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท