บทที่ 1083 ไม่เห็นด้วย
แต่ความคิดเห็นของฉินซีและคนในบริษัทประชาสัมพันธ์มีความแตกต่างกัน
“ฉันรู้ว่าเจตนาของพวกคุณคืออะไร” ฉินซีถือเสื้อผ้าที่ PR เตรียมไว้ และมองประเมินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะวางทิ้งไว้ “ถ้าฉันปรากฏตัวในฐานะเหยื่อที่อ่อนแอ ฉันจะได้รับความเห็นใจมากกว่า และจะได้รับคะแนนสงสารจากทุกคนในเวลาอันสั้น”
เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ที่ได้รับเชิญมาพยักหน้าทันที “ใช่กระโปรงสีดำตัวนี้สามารถลดความแรงของคุณได้มากที่สุด …”
“แต่” ฉินซีพูดขัดจังหวะ “ฉันไม่ต้องการความสงสาร และความเห็นใจแบบนี้”
นักออกแบบเครื่องแต่งกายพูดไม่ออก และมองไปที่ประชาสัมพันธ์สาว ราวกับขอความช่วยเหลือ
พนักงานประชาสัมพันธ์คนนี้ เป็นคนในสายที่มีเสียงหวานเมื่อวาน ซึ่งมีชื่อว่าถังย่าเธอดูเด็ก และมีน้ำเสียงที่นุ่มนวล แต่เธอทำสิ่งต่างๆอย่างรวดเร็ว และคล่องแคล่ว
ถังย่าจับไหล่ของผู้แต่งตัว และเดินไปตรงหน้าของฉินซี “คุณฉินซี งั้นคุณบอกมาสิคะ ว่าคุณต้องการอะไร”
ฉินซีเหลือบมองไปที่พนักงานโดยรอบ และหันไปมองถังย่า“ฉินซึ่งเทียนมาถึงจุดนี้ได้ ฉันไม่ได้บอกว่ามันเป็นเครดิตของฉันเองทั้งหมด แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแอ นอนรอผลลัพธ์ ฉันรู้ว่าความตั้งใจ และจุดประสงค์ของคุณนั้นดี และฉันรู้ว่าแผนของคุณสามารถบรรลุผลลัพธ์ที่ดีที่สุดได้ แต่ฉันขอโทษนี่ไม่ใช่ฉัน”
ถังย่าครุ่นคิดอยู่สองสามวินาที จากนั้นพยักหน้าทันที “ฉันเข้าใจแล้ว”
ฉินซีจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอ “คุณเข้าใจแล้วหรอ”
ถังย่าพยักหน้ายืนยัน “ฉันจะทำให้คุณพอใจ”
หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็พาช่างแต่งหน้า และช่างแต่งกายออกไปพูดคุยข้างๆ ฉินซียังคงเชื่อมั่นในความเป็นมืออาชีพของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ไปฟังด้วย
ไม่กี่นาทีต่อมา ทั้งสองก็พยักหน้า และเดินกลับไปที่ฉินซี
“คุณน่าจะมีชุด power suit ใช่ไหม” ช่างแต่งกายถาม
ฉินซีพยักหน้า “ใช่”
ช่างแต่งกายถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่ต้องรีบกลับไปเอามาให้คุณแล้ว คุณใส่แค่นี้ก็พอ ส่วนข้างในฉันจัดการเอง”
จากนั้นช่างแต่งหน้าก็เอารองพื้นสีขาว และหยิบลิปสติกสีแดงออกมาจากกระเป๋า
ฉินซีมองไปที่มัน และถังย่าก็รู้ว่าเธอหมายถึงอะไรทันที
ดังนั้นจึงไม่มีการซักถาม ก่อนจะก้าวเดินไปที่กระจกแต่งหน้า
…
ความคิดเห็นของสาธารณชนในตอนเช้าอยู่ภายใต้การควบคุมของฝ่ายประชาสัมพันธ์ โดยถังย่าอยู่ข้างเธอเพื่อออกอากาศตลอดเวลา อานหยันจึงไม่จำเป็นต้องส่งข่าวสารตลอดเวลา
งานแถลงข่าวจัดขึ้นในโรงแรมชื่อดังในเมือง A อานหยันรีบทำงานที่อยู่ในมือให้เสร็จ และรีบไปที่ห้องรอแถลงข่าวของโรงแรมแต่เนิ่นๆ
ฉินซีถังย่าและกลุ่มเจ้าหน้าที่มาถึงแล้ว
ถังย่าคอยโทร และส่งข้อความเพื่อยืนยันการเข้ามาของผู้สื่อข่าวด้านหน้า และสถานการณ์แสดงความคิดเห็นของสาธารณชนบนอินเทอร์เน็ต เธอมีกลุ่มทำงานที่กระจายอยู่รอบๆโรงแรม ซึ่งเป็นคนเก็บข้อมูลทั้งหมด
ฉินซีนั่งอยู่บนเก้าอี้ จิบกาแฟ และมองออกไปที่หนึ่งอย่างล่องลอย
อานหยันเดินมาหาเธอ แล้วตบบ่า
ฉินซีถึงเพิ่งได้สติกลับมา เงยหน้ามองเธอ “มาแล้วหรอ”
อานหยันพยักหน้า ดึงเก้าอี้ข้างๆเธอแล้วนั่งลง “จ้าวจิ้งไม่มาหรอ”
“เธอไปรับเห้อเสียง อีกสักพักคงถึง” ฉินซีตอบ
อานหยันลังเลอยู่พักหนึ่ง และยังบอกกับฉินซีว่า “ตระกูลฉิน ประกันตัวฉินซึ่งเทียนออกไปแล้ว”
ฉินซีกลับไม่ได้ตกใจแต่อย่างใด เธอแค่พยักหน้าเบาๆ
คนอย่างเธอหาได้ยาก จนอานหยันไม่รู้จะพูดอะไรดี โชคดีที่ไม่นานถังย่าก็พาจ้าวจิ้งกับเห้อเสียงเข้ามา หัวข้อสนทนาจึงกลับมาพูดถึงเรื่องประเด็นหลักของการแถลงข่าวอีกครั้ง
โชคดีที่ทั้งจ้าวจิ้งและเห้อเสียงเป็นคนที่ผ่านโลกมาหมดแล้ว จึงไม่มีอุปสรรคทางจิตใจ พวกเขาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่มีท่าทีลำบากใจ
ฉินซีเงยหน้าขึ้นมอง และฟังอย่างตั้งใจ แต่ตามความเข้าใจของอานหยัน เธอรู้สึกว่าสมาธิของฉินซีไม่ได้อยู่ที่ถังย่า
เธอถอนหายใจเล็กน้อย และเปิดโทรศัพท์อีกครั้ง
ข่าวบน Weibo ล้วนเกี่ยวข้องกับตระกูลฉิน ภายใต้ข่าวที่ฉินซึ่งเทียนได้รับการประกันตัวเพื่อรอการพิจารณาคดีนั้น ทุกคนต่างด่าว่าเขาสารเลว ส่วนในงานแถลงข่าวของฉินซีก็ได้รับการสนับสนุน และยังมีคำถามเกี่ยวกับเธออยู่ประปราย แน่นอนว่านักข่าวไม่ปล่อยประเด็นสำคัญไป คนที่ได้โอกาสเข้ามาในห้องแถลงการณ์ก็ไม่พลาดที่จะถ่ายทอดสด ส่วนคนที่ไม่ได้เข้าก็อยู่ข้างนอกประตูรอเช่นกัน
ทุกอย่างตกอยู่ในความวุ่นวาย แต่อานหยันเองก็อยู่ในอุตสาหกรรมสื่อเช่นกัน จึงรู้ดีว่าถ้าเธอกล้าใช้ความคิดเห็นสาธารณะเพื่อสร้างแรงผลักดัน เธอก็จะมีความสามารถในการควบคุมความคิดเห็นของสาธารณชน มิฉะนั้นเมล็ดที่หว่านไว้ อาจจะเป็นปัญหาภายหลัง
อำนาจทางการเงินที่อยู่เบื้องหลังบริษัทประชาสัมพันธ์แห่งนี้อาจแข็งแกร่งกว่าที่เธอรู้
ไม่ทันไร เวลาที่จะต้องขึ้นเวทีก็มาถึง
มีผู้คนมากมายอยู่เบื้องหลัง แต่ฉินซีเป็นคนเดียวที่จะขึ้นไป
อานหยันละทิ้งเรื่องของตัวเอง และอยู่กับฉินซีตลอดเวลา
เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะขึ้นเวที แต่ก็ยังไม่ค่อยมีสมาธิ อานหยันจึงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปจับมือเธอ
มือของฉินซีเย็นเฉียบ และแห้งผาก ราวกับชิ้นส่วนโลหะที่ไม่มีอุณหภูมิ
อานหยันยังคงไม่พูด ทำเพียงแค่ดึงฉินซีเข้ามาและกอดเบาๆ
ถังย่ายืนอยู่อีกฝั่งตลอดเวลา เมื่อเห็นว่าเวลาหมดแล้ว เธอก็ไม่ได้เร่งเร้า แต่เฝ้าดูพวกเขาอย่างเงียบๆ ก่อนที่จะนำฉินซีไปข้างหน้าต่อไป
อานหยันยืนอยู่กับที่ มองดูแผ่นหลังของฉินซีค่อยๆห่างไปเรื่อยๆ
…
ห้องแถลงข่าวแออัดอย่างมาก
สื่อที่มีอิทธิพลเพียงเล็กน้อยพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้ตั๋วเข้าชม โชคดีที่ถังย่าก็ไม่ได้ต้องการบีบพื้นที่ ดังนั้นในห้องแถลงการณ์เก้าอี้สิบกว่าแถวจึงมีคนนั่งเต็ม และยังเต็มไปด้วยเลนส์กล้องสีดำ พร้อมช่างภาพยืนอยู่ด้านหลัง
สื่อหลายแห่งที่ได้รับการอนุมัติให้ถ่ายทอดสดได้เปิดลิงก์การถ่ายทอดสด แล้วชาวเน็ตที่แห่เข้ามาเพื่อชมด้วยตื่นเต้น ถึงกับทำให้การถ่ายทอดสดกระตุกไปชั่วขณะ ผู้ประกาศข่าวยืนอยู่นอกวงเล็กน้อย และแนะนำให้ทุกคนรู้จักด้วยไมโครโฟน
นักข่าวในนั้นนั่งด้วยกันพลางกระซิบกระซาบ พยายามหาข้อมูลจากกันและกัน
เมื่อเวลาใกล้จะเริ่มการประชุม สถานที่ที่มีเสียงดังจากตอนแรกก็ค่อยๆเงียบลง แต่ความเงียบสงบนี้เหมือนคลื่นใต้น้ำที่พลุ่งพล่าน รอให้น้ำแข็งแตก คุณจะเห็นกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวด้านล่าง
เมื่อเวลาใกล้จะมาถึง ทันใดนั้นประตูของสถานที่จัดงานก็เปิดออก
ฉินซีที่มีถังย่าเดินมาข้างๆ เดินเข้าไปอย่างใจเย็น
งานแถลงข่าวเดือดขึ้นทันที แสงแฟลชสาดเข้ามามากมาย จนคนที่ถูกถ่ายภาพไม่สามารถลืมตาได้ ช่างภาพทุกคนจ้องไปที่ฉินซี โดยถ่ายภาพตั้งแต่วินาทีที่เธอก้าวเข้าไปในสถานที่จัดงาน เพราะกลัวว่าจะพลาดช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งไป
เพียงแค่คุณถ่ายภาพฉินซีได้ก็เท่ากับว่าคุณสามารถทำกำไรได้
ฉินซีมองตรงไปข้างหน้าเพียงอย่างเดียว จนกระทั่งเดินมาถึงที่นั่งของตัวเอง เธอไม่ได้มองข้างๆเลย
