Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 1163

ตอนที่ 1163

บทที่​ 1163 ไม่ได้อ่อนแอ​ขนาดนั้น

ฉินซีที่นอนอยู่บนโซฟาห้องนอน เหงื่อ​ได้ไหลไปทั่วร่างกายแล้ว

เธอเหมือนกับจมลงไปในฝันร้าย

น้ำตาไหลตามหางตาอย่างไม่ขาดสาย​ และ​ตกลงไปในเส้นผมของเธอ เพราะฉะนั้น​เส้นผมข้างหูจึงเปียก​ไปหมดแล้ว

บนใบหน้าไม่มีแม้เลือดฝาด​ ปากก็เช่นเดียวกัน​ ขาวซีดไปทั้งคนเหมือนกับ​กระดาษ​สีขาวที่กระตุก​อยู่​ในลม

หน้าตาของเธอดูย่ำแย่และขาวซีดเกินไป​ แม้แต่คุณ​หมอก็อดสงสาร​ไม่ได้​ หันหน้า​มองไปทางจ้านเซิน

แต่ว่าจ้านเซินกลับจ้องหน้า​ฉินซีอย่างนิ่งๆ​ และไม่พูดไม่จา​สักคำ

คุณ​หมอรู้ดี เธอไม่มีท่าทียอมให้หยุดการสะกดจิต​

เพราะฉะนั้น​เขาได้แต่เอ่ยปากอย่างเสียงต่ำว่า:”จ้านเซิน หากว่า​ตอนนี้ไม่หยุด………..ฉันกลัวว่าเธอจะมีอาการผลข้างเคียง”

“ผลข้างเคียง?” จ้านเซินหันไป​มองเขา

คุณ​หมอเม้มปาก​:” ก็คือ………..บางคนได้รับการกระตุ้น​ที่มากเกินไป​ อาจจะเสียสติและสติไม่ปกติ​อย่างอาการเช่นนี้……..”

ก็คือว่า จู่ๆก็ให้ฉินซีได้รับความทรงจำ​ที่ทรมาน​ขนาดนี้ เธออาจจะ​บ้าได้

จ้านเซินขมวดคิ้ว​เล็ก​น้อย สีหน้าก็เปลี่ยนไป​อย่างเข้มขรึม​

แต่ว่าผ่านไปสักพัก​ ก็ผายมือ​

“ผมเชื่อใจเธอ ไม่อ่อนแอขนาดนั้นหรอก”

คุณ​หมอเห็น​ท่าที​ ได้แต่หันหลัง​

แต่ว่าเขาก็รู้ดี หากว่า​ฉินซีเกิดเรื่อง​อะไรขึ้น​มา​จริงๆ เกรงว่า​คนแรกที่ย่ำแย่ก็คือ​ตัว​เอง

เพราะฉะนั้น​เขาฉวยโอกาส​ตอนที่จ้านเซินไม่ทันได้สังเกต​ ผ่อนคลาย​กับการสะกดจิต​ของ​ฉินซี

…………..

แต่​ว่า​ขณะนี้​ฉินซียังคงจมอยู่ในความทรงจำ​ของตัวเอง​อย่างลึกๆ

ต่างจากการประสบ​ความทรงจำของตัวเองในอายุสิบปีฉินซีในขณะนี้และฉินซีในตอนนี้เหมือนกันมาก เพราะฉะนั้น​บางที​เธอคิดไม่ออก​ว่า​ตัวเอง​ยังอยู่ในความ​ทรง​จำถึงขั้น​มีอยู่หลายวินาที​ มีความรู้สึก​ผิดบางอย่างที่​ตัวเองกลับไปในอดีต​

อย่างเช่นตอนนี้ เธอแยกแยะ​ไม่ออก ที่ขอร้องเหยาหมิ่น เป็นตัวเองในหนึ่งปีก่อน หรือว่าเป็นตัวเองในตอนนี้

เพราะว่า​ในเสียงของฉินซีมีการขอร้อง​ และยังมีเสียงร้องไห้​

แต่ว่าเหยาหมิ่นกลับหัวเราะ​แบบนิ่งๆ

“ฉินซี” น้ำเสียงของเธอไม่ใจร้อนเท่ากับฉินซี ถึงขั้น​เชื่องช้า​ด้วยซ้ำ เหมือนกับกำลังนึกย้อนเรื่องราวในอดีต​กับเพื่อนเก่า “ตั้งแต่เด็กแม่ก็ร่างกายไม่แข็งแรง​ การตรวจร่างกายเมื่อก่อน พูดว่า​แม่อาจจะมีลูกไม่ได้ เพราะฉะนั้น​แต่งงานกับฉินซึ่งเทียนหนึ่งปีกว่า ถึงตั้งครรภ์​ลูกอย่างยากลำบาก ตอนนั้นแม่เห็นลูกเป็นสุดที่รัก​ที่​สวรรค์​ประทาน​ให้กับแม่ สาบานในใจเงียบๆว่า ถ้าหาก​ลูกสามารถ​เกิดออกมา​อย่างแข็งแรง​ ไม่ว่ายังไง​ซะ แม่ก็จะต้องเลี้ยงดู​ลูกดีๆและให้ลูกได้เติบโต​”

คำพูดของ​เธอทุกคำเหมือนกับเส้นด้ายบางๆ มัดหัวใจของฉินซีไว้แน่นหนา​

เธอไม่รู้​จะพูดอะไรดี

ดีนะขณะนี้​เธอได้วิ่งลงไปใต้ตึกที่บ้านตัวเองแล้ว และยืนอยู่ตรงหน้า​ลิฟต์​เรียบร้อย​

เหยาหมิ่นทางโน้น​ยังนึกย้อนความทรงจำ​อยู่​

“ถือโอกาส​นี้​สวรรค์​เมตตา​แม่ ให้ลูกกำเนิดมาในโลกใบนี้อย่างแข็งแรง​ หลายปีมานี้ แม่พยายาม​เป็นแม่ที่ดีคนนึง แต่ว่าคิดไม่ถึงมาถึงตอนนี้ กลับกลายเป็นภาระ​ของลูกไปซะแล้ว​”

ฉินซีรู้สึก​แสบจมูก​ ทางนึงกดปุ่ม​ลิฟต์​แบบแรงๆ อีกทางก็ตอบกลับไปแบบ​กลั้น​เสียงร้อง:” แม่คะ แม่อย่าคิดแบบนี้สิคะ แม่………”

“ฉินซี” เหยาหมิ่นกลับขัดคำพูดเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน​ ต่อให้​ลูกทนเห็นเรื่องที่ฉินซึ่งเทียนทำไม่ได้ และยังตัดขาดกับบ้านตระกูล​ฉินก็ตาม แต่ทว่า​ไม่ใช่​เป็นเพราะ​แม่ ตอนนี้ลูกก็ไม่ต้องลำบากใจ ไม่ใช่หรือ? ”

ฉินซีถูกคำพูดคำเดียว​ของเธอทำให้จุกอก ชั่วขณะหนึ่ง​ถึงกับไม่รู้​ว่า​จะโต้กลับยังไง​

นี่เป็นความจริง

ต่อให้ฉินซีกับฉินซึ่งเทียนได้ทะเลาะ​กัน​ แค่เธอยังไม่ได้ตัดขาดกับบ้านตระกูล​ฉิน ก็ยังคงมีกองทุนทรัสต์​ที่​คุณ​ปู่ซื้อให้กับเธอตั้งมากมาย​ต่อไป และ​ยังมีความชอบของ​ตัวเองอีกด้วย ถ้าหาก​ไม่ได้​เป็นเพราะเหยาหมิ่น เธอก็ไม่ต้องลำบากลำบนขนาดนี้หรอก

แต่ว่ามีแต่ฉินซีเองที่รู้ดี ต่อให้ต้องลำบากลำบนแค่ไหน​ ให้เธอเลือกอีกครั้งก็ตามที​ เธอก็ยังจะยืนอยู่ข้างๆเหยาหมิ่น

เพราะว่า​บางสิ่งบางอย่าง​ เมื่อเทียบกับความเหนื่อย​ของร่างกาย สำคัญกว่าเยอะ​มาก​

เพราะฉะนั้น​เธอคิดอยู่หลายวินาที​ ถึง​จะ​ตอบกลับไปว่า:” แม่คะ สามารถ​อยู่​ข้างๆคุณ​แม่ เป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้วค่ะ เงินๆทองๆสามารถ​หาภายหลัง​ ความยากลำบากก็ผ่านไปด้วยกันได้เช่นเดียวกัน​ แต่​ว่าถ้าหากไม่มีแม่แล้ว ทุกอย่าง​ก็จะไม่มีความหมาย”

เพียงแต่ว่าเหยาหมิ่นไม่ได้​ถูกคำพูดเธอโน้มน้าว​

เธอยังไม่ได้เอ่ยปาก​” ติ๊ง”ครั้งนึง ลิฟต์​มาถึงแล้ว

แม้แต่เวลารอลิฟต์​ฉินซีก็รอไม่ไหวแล้ว ขณะที่​ลิฟต์​เปิดออกมา​เป็นช่องเล็ก​ๆนิดเดียว​เธอก็เบียดเข้า​ไปทันที หลังจากกดปุ่ม​ชั้นบนสุด และกดปุ่ม​ปิดประตู​เอาไว้แบบแรงๆ

ตึกของเธอกับเหยาหมิ่นตึกนี้ค่อนข้าง​เก่าแก่ ดาดฟ้าสามารถ​ขึ้น​ไปจากชั้นสูงสุด ฉินซีไม่รู้​ว่า​ทำไมถึงมั่นใจขนาดนี้ เหยาหมิ่นต้องอยู่บนดาดฟ้า​แน่นอน​

สัญญาณ​โทรศัพท์​ในลิฟท์​ไม่ดีนัก คำพูดของเหยาหมิ่นก็ติดๆขัดๆ ฉินซีต้องเสียแรงเยอะ​มาก​ ถึงจะได้ยินอย่างชัดเจนว่าเธอพูดว่า​อะไร

“แต่ว่าแม่​………ไม่อยากทำให้ลูกลำบาก……แม่รู้ดี……หากว่า​แม่ตายไป…….ลูกต้องเกลียด​ฉินซึ่งเทียนมากขึ้น…….แต่ว่าฟังแม่……ไปเอาของที่คุณปู่ให้กับลูก…….กลับมา……..แม่ก็ทิ้งของให้ลูกเรียบร้อย​แล้ว…… ลูกจะต้อง……อยู่​สุขสบาย……”

ฉินซียิ่งฟัง ก็ยิ่งใจร้อน อดที่จะ​เอ่ยปากขัดคำพูดของ​เธอไม่ได้:” แม่คะ แม่…….ขอร้องเถอะ​ อย่าทำโง่ๆเลยคะ ได้โปรด​เถอะ​แม่………”

ตึกที่เก่าแก่ลิฟต์​ก็เชื่องช้าเหลือเกิน ฉินซีเกลียด​นักอยากติดปีกบินขึ้น​ไปที่ชั้นบนสุด แต่ว่า​กลับได้แต่ติดอยู่ในลิฟท์​ที่ค่อยๆเลื่อนขึ้น​ไปอย่างช้าๆ

แต่ว่าชัดเจนมากเหยาหมิ่นฟังคำพูดของ​เธอไม่เข้าหูแล้ว

“แม่ได้นับเวลาอย่างแม่นยำแล้ว……” เสียงที่ขาดๆหายๆของเหยาหมิ่นเข้ามาในหูของฉินซี “ตอนนี้ลูกน่าจะถึงสนามบิน​แล้วสินะ แต่ว่ายังไม่ทันขึ้น​เครื่อง​ ใช่ไหม? พูด​กับโรงนิตยสาร​ ยกเลิกไปเถอะ​ วันหลังไม่ต้องเหนื่อย​กับ​เรื่องแบบนี้อีกแล้ว หากว่า​ลูกเกิดเรื่อง​อะไรขึ้น​มา​เพราะแม่ วิญญาณ​ของ​แม่ก็หลับไม่เป็นสุข”

เธอแทบจะพูดอย่างกระจ่างแจ้ง เธอต้องการจะทำอะไรสัก​อย่าง​ ฉินซีรู้สึก​ว่า​ตัวเองหายใจยากลำบากเหลือเกิน​ เหมือนกับถูกกดเข้าไปในน้ำ และดิ้นไม่หลุด

“แม่คะ” ฉินซีไม่รู้​ว่า​จะ​พูด​อะไรอีกแล้ว ทำได้แค่เอ่ยปากอ้อนวอน​เธออย่างซ้ำไปซ้ำมา” ขอร้องเถอะ​แม่…….ขอร้องหล่ะแม่……..”

อยู่​ระหว่าง​ความสิ้นหวัง​ ในที่สุด​ลิฟต์​ก็ค่อยๆเปิดออกมา​แล้ว

ฉินซีเหมือนกับคว้าความหวังสุดท้าย​เอาไว้ วิ่งออกไปจากลิฟต์​อย่างสุดกำลัง

จากชั้นบนสุดถึงดาดฟ้า​ยังมีบันได​ที่ยาวเหยียด​ เธอแทบจะทั้งคลานและทั้งวิ่งขึ้น​ไปอย่างสุดกำลัง ขากระแทกกับบันได​แรงๆก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น​

เธอทำได้แค่ภาวนา​ในใจอย่างเงียบๆ

แม่คะ…….ขอร้องเถอะ​ค่ะ…….ขอร้องหล่ะ……..รอหนูหน่อย​นะคะ……… รอหนูหน่อยน่ะ​……..

เธอวิ่งขึ้นไป​อย่างใจจดใจจ่อ​ ไม่รู้​ว่า​มือถือ​หายไปไหนแล้ว เพราะฉะนั้น​จึงพลาดคำพูดสุดท้าย​ที่เหยาหมิ่นทิ้งเอาไว้

“ฉินซี อย่าเกลียด​ชังและอย่าแค้นเคือง​เพราะ​แม่เลย ต้องรักโลกใบนี้ให้มากๆ”

เหยาหมิ่นพูดคำนี้จบปุ๊บ ก็วางสายไปเลย

ฉินซีใช้แรงทั้งหมดที่มีวิ่งขึ้นไป​บนดาดฟ้า​——

ประตู​ที่​ดาดฟ้า​เหมือนขึ้นสนิม​ เธอเสียแรงไปเยอะ​มาก​ถึงเปิดประตู​ออกมา​อย่างยากลำบาก

แต่ว่าสุดท้ายเธอก็ยังสายไปหนึ่งก้าว

——ฉินซีมองเห็นร่างเงาของเหยาหมิ่นแบบต่อหน้าต่อตา​ กระโดด​ลง​ไป​ ตรงหน้า​ตัวเอง​

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท