Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 1199

ตอนที่ 1199

บทที่ 1199 ความสงสัยที่มากยิ่งขึ้น

รอจนลู่เซิ่นจัดการเอกสารกองนี้หมดแล้ว หลินหยังผลักประตูเดินเข้ามาเหมือนรู้เวลา

“ประธานลู่” สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความจริงจัง “ฝ่ายเทคโนโลยีเชิญให้คุณไปสักรอบครับ มีบางเรื่องจำเป็นต้องพูดกับคุณด้วยตัวเอง”

ลู่เซิ่นเห็นสีหน้าของเขาแล้ว ก็รู้ว่าฝ่ายเทคโนโลยีพบบางสิ่งเข้าแล้ว จึงไม่รีรออีก ลุกขึ้นยืน “ไปเถอะ”

ก่อนหน้านี้ลู่เซิ่นมาเยือนที่ฝ่ายเทคโนโลยีด้วยตัวเองน้อยมาก ส่วนใหญ่ได้รับรายงานแล้วก็จบเรื่อง ครั้งนี้คาดว่าเรื่องราวซับซ้อนอยู่บ้าง ทั้งยังพัวพันกับฉินซี ดังนั้นผู้รับผิดชอบฝ่ายจึงได้เชิญให้เขาไปหา

ตอนที่เขาเดินไปถึง ผู้รับผิดชอบก็รออยู่ที่หน้าประตูแล้ว

“ประธานลู่” เขาไม่ได้มีพิธีรีตองมากมาย นำคนเข้าไปในห้องทำงานตัวเองทันที เชิญให้เขานั่งบนโซฟา และวางคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งไว้ด้านหน้าเขา “กล้องวงจรปิดมีปัญหาอยู่สองสามจุดครับ ผมกลัวว่าคุณจะรอรายงานไม่ไหว จึงเอ่ยพูดแบบนี้เลย”

ลู่เซิ่นไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้า

“ก่อนอื่น ผมต้องบอกคุณว่า รายละเอียดภายในวิดีโอ ทั้งหมดล้วนถูกสับเปลี่ยนแทนที่มาแล้ว” ประโยคแรกของผู้รับผิดชอบก็ทำให้คิ้วของลู่เซิ่นขมวดแล้ว

“ทั้งหมดหรือ” เขาเอ่ยทวนอีกรอบ

ผู้รับผิดชอบชะงักไป เอ่ยเสริมว่า “นอกจากกล้องวงจรปิดตัวนี้ที่อยู่ในมุมด้านนอกสุดครับ”

ผู้รับผิดชอบเอ่ย ก็คือกล้องวงจรปิดตัวที่ลู่เซิ่นและหลินหยังพบตอนที่อยู่ด้านนอกบริษัทของถังย่า

สาเหตุที่กล้องวงจรปิดตัวนี้ไม่ได้ถูกสับเปลี่ยนรายละเอียด…..ลู่เซิ่นก็พอจะเข้าใจได้ เพราะตำแหน่งที่ติดตั้งกล้องวงจรปิดยอดเยี่ยมจริงๆ

ภายนอกอาคารสวนเหวินช่วงล้วนดูเก่าแก่เล็กน้อย กำแพงด้านนอกของหลายอาคารล้วนเต็มไปด้วยต้นบอสตันไอวี่ ต้นบอสตันไอวี่เหล่านี้เจริญงอกงามดีมาก ซ้อนทับกันเป็นชั้นๆ ทำให้คนมองไม่ออกถึงสภาพเดิมของกำแพง

ส่วนกล้องวงจรปิดตัวนี้ ก็ถูกซ่อนอยู่ท่ามกลางแมกไม้เหล่านี้พอดี

เขาไม่รู้ว่าทำไมบริษัทที่อยู่ด้านข้างถึงได้ติดตั้งกล้องวงจรปิดตัวนี้เอาไว้ที่นี่แบบนี้ เพราะภาพภายในกล้องวงจรปิดสามารถจินตนาการออกมาได้ว่า ช่วงเวลาส่วนใหญ่น่าจะถูกใบไม้บดบังเอาไว้อย่างมิดชิด

ผู้รับผิดชอบเห็นสีหน้าเข้าใจชัดเจนที่เขาเผยออกมาแล้ว ก็ไม่ได้อธิบายต่อไป แต่เปลี่ยนไปเอ่ยว่า “ก่อนอื่นเมื่อวานหรือเมื่อวานซืน กล้องวงจรปิดในบริษัทแห่งนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่จุดที่แปลกมากก็คือ ช่วงเวลาที่คุณผู้หญิงเข้าไปในบริษัท กล้องวงจรปิดทั้งหมดล้วนถูกปิดลง”

คิ้วลู่เซิ่นขมวดเป็นปมแน่นยิ่งกว่าเดิม “ปิดลงหรือ”

ผู้รับผิดชอบพยักหน้า “จากบันทึกในภายหลังสามารถเห็นได้ว่า ไม่ใช่หยุดจ่ายไฟหรือเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันอะไร แต่เป็นการที่พนักงานจงใจปิดการทำงาน”

มุมปากของลู่เซิ่นเหยียดตึงเป็นเส้นตรง

ตอนที่ฉินซีเข้าไป…..มีปัญหาอะไรหรือ

ทำไมต้องปิดการทำงานของกล้องวงจรปิดทั้งบริษัทกัน

เป็นปัญหาของฉินซี หรือว่า……คนที่อยู่ด้วยกันกับฉินซีมีปัญหาอะไร

ผู้รับผิดชอบเห็นสีหน้าของเขาไม่น่าดู ก็ค่อยๆหยุดพูด ลู่เซิ่นกลับเชิดคางขึ้น เป็นสัญญาณให้เขาพูดต่อ

ผู้รับผิดชอบถึงได้เอ่ยพูดใหม่

“กล้องวงจรปิดด้านนอกบริษัทในเวลานั้น ก็ถูกสับเปลี่ยนภาพเช่นกัน” เขาพูดไป พร้อมกับคลิกเมาส์ของคอมพิวเตอร์เครื่องที่อยู่ด้านหน้าลู่เซิ่นไป เพื่อฉายวิดีโอที่อยู่บนหน้าจอ

บนหน้าจอคือภาพหลายบริษัทที่อยู่ด้านข้างบริษัทถังย่า ล้วนเป็นกล้องวงจรปิดที่สามารถมองเห็นบริษัทถังย่าได้

คนในสวนเหวินช่วงมีไม่มาก ดังนั้นเมื่อดูภาพแล้วก็แทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

“ตอนนี้ยังมองไม่ออกว่ามีอะไรไม่เหมือนกัน” ผู้รับผิดชอบอ้าปากอธิบาย “แต่หลังจากกดเร่งความเร็วแล้ว…….”

เขาควบคุมการทำงานไป พร้อมกับพูดไปพลาง “คุณสังเกตสักหน่อยว่าในจุดที่ไกลตรงนั้นมีคนคนหนึ่งใช่หรือไม่ เดินบนถนนเส้นนี้สองรอบหรือ”

ลู่เซิ่นมองตามสถานที่ที่เขาชี้ไป เป็นคนที่มีท่าทางเหมือนพนักงานทำความสะอาดคนหนึ่งกำลังลากถังขยะเดินไปอีกทิศทางหนึ่ง

“ผมจะฉายภาพกล้องวงจรปิดทั้งสองช่วงเวลานี้พร้อมกัน คุณก็จะสามารถพบได้แล้ว” ผู้รับผิดชอบคว้าคอมพิวเตอร์มากดสองสามครั้ง หน้าจอก็แบ่งออกเป็นสองส่วน ปรากฏภาพขึ้นมาสองภาพ

ภาพเหมือนกัน แต่เวลากลับไม่เหมือนกันอย่างเห็นได้ชัด

ลู่เซิ่นพยักหน้า เป็นสัญญาณว่าตัวเองเข้าใจแล้ว

ผู้รับผิดชอบเอ่ยต่อว่า “ภาพอื่นๆก็มีสถานการณ์พอๆกับภาพนี้ ผมคงไม่ให้คุณดูแล้ว”

ในสมองของลู่เซิ่นมีความสงสัยยิ่งขึ้นไปอีก

ก่อนอื่น กล้องวงจรปิดมากมายขนาดนี้ การแทรกแซงและแก้ไขไม่ใช่เรื่องง่ายเรื่องหนึ่ง แม้ว่าจะเป็นเขาก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าสามารถทำได้สำเร็จ ใครกันที่มีความสามารถยอดเยี่ยมขนาดนี้ ทำจนถึงแบบนี้ได้

รองลงมา ไม่ว่าจะเป็นใคร ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย

ที่จริงแล้วการปรับเปลี่ยนข้อมูลในกล้องวงจรปิดเป็นเรื่องที่มองไม่ออกถึงวัตถุประสงค์ ถึงแม้ว่าจะเป็นถังย่า สำหรับการมาบริษัทพีอาร์ของฉินซีก็ไม่มีอะไรที่จะต้องปฏิเสธ เพราะไม่ว่าจะคนขับรถหรือพ่อบ้าน ล้วนสามารถยืนยันในจุดนี้ได้

ถ้าอย่างนั้น กล้องวงจรปิดที่ลบภาพการมาของฉินซี จะมีความหมายอะไรกัน

ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวที่ลู่เซิ่นคิดได้ก็คือ ภายในภาพนั้น นอกจากฉินซีแล้ว ยังมีคนที่ไม่สามารถให้ผู้อื่นเห็นว่าอยู่ด้วยได้

เขาแทบจะคิดถึงคนที่บุกเขาไปในรีสอร์ทชิงหยวนคนนั้นในทันที

หรือจะบอกว่า คนที่บุกเข้ามาในรีสอร์ทชิงหยวนคนนั้น จะยืนต้อนรับฉินซีอยู่ที่หน้าประตูอย่างใจกว้าง และพาเธอเข้าไปด้วยหรือ

เมื่อลู่เซิ่นคิดถึงความเป็นไปได้นี้แล้ว ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างมาก

ผู้รับผิดชอบเห็นสีหน้าของลู่เซิ่นเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ ความเร็วในการพูดก็เพิ่มขึ้นไม่น้อย “แต่ว่าพวกเราโชคดีที่ยังพบอะไรเล็กน้อย! นั่นก็คือพวกเราพบบางสิ่งภายในกล้องวงจรปิดที่ไม่ได้ถูกสับเปลี่ยนภาพครับ”

ลู่เซิ่นสงสัยเล็กน้อย

กล้องวงจรปิดที่ถูกบดบังอย่างมิดชิดจะสามารถถ่ายอะไรได้กัน

ผู้รับผิดชอบคล้ายกับว่าสามารถมองเห็นความสงสัยบนใบหน้าของเขา จึงยิ้มเรียบๆ “คาดว่าคนที่ปรับเปลี่ยนภาพในกล้องวงจรปิดเหล่านี้ ก็คิดว่ากล้องวงจรปิดตัวนี้ถ่ายอะไรไม่ได้ ถึงไม่ได้ตรวจสอบละเอียด แต่ว่า…….คุณดูตรงนี้สิครับ”

เขาเปิดวิดีโออีกคลิปหนึ่งขึ้นมา และกดปุ่มเล่น

คราวนี้ไม่ได้กดเร่ง แต่เป็นการกดให้เล่นช้าลง

ภาพทั้งหมดหนึ่งนาที ด้านหน้าสิบกว่าวินาทีนั้น ภาพทั้งหมดล้วนเป็นสีเขียวมืดสลัว เพียงแค่สว่างขึ้นเล็กน้อยในบางโอกาส และก็มืดสลัวลงในบางครั้ง มองเห็นได้ว่าน่าจะถูกใบไม้บดบังไป

จนถึงช่วงวินาทีที่ 36 ภาพก็สว่างขึ้นมาอย่างฉับพลัน เหมือนกับผ้าที่บังอยู่ด้านหน้าถูกดึงออกไป

ผู้รับผิดชอบตาไวมือเร็วกดหยุดเอาไว้

“หนึ่งวินาทีนี้อาจจะมีลมพอดี จึงพัดให้ใบไม้ทั้งหมดเปิดออก เผยให้เห็นกล้องวงจรปิดที่สามารถถ่ายภาพที่สมบูรณ์เอาไว้ได้

ร่างกายของลู่เซิ่นเอนไปด้านหน้า พิจารณาภาพเบื้องหน้าอย่างละเอียด

ที่จริงแล้วตำแหน่งของกล้องวงจรปิดตัวนี้ยอดเยี่ยมมาก ถ้าหากไม่ถูกใบไม้บดบัง ก็สามารถถ่ายภาพประตูใหญ่ของบริษัทถังย่าได้พอดี

ดังนั้นภาพที่เหลือเอาไว้ในหนึ่งวินาทีนี้ มุมยอดเยี่ยมมาก

รถที่ลู่เซิ่นคุ้นเคย คนขับรถของตระกูลลู่ยืนเอามือพาดหลังอยู่อีกด้าน ฉินซียืนอยู่ไม่ไกลจากท้ายรถ ในภาพคือใบหน้าด้านข้างของเธอ

สายตาของลู่เซิ่นเหมือนถูกติดอยู่บนใบหน้าของฉินซี

เมื่อตั้งใจนับดู เขา…..ก็ไม่ได้พบกับฉินซีนานมากแล้ว

แต่ตอนที่ได้เห็นจริงๆแล้ว ถึงได้รู้สึกว่า ที่แท้ตัวเอง…..ก็คิดถึงเธอมากขนาดนั้น

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท