Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร – 482 สายลับแฝงตัว !

　　หลังจากที่มู๋เจียนเฟิงและเย่คุนกลับไปแล้ว วันต่อมาเซี่ยเหล่ยก็เรียกพนักงานทั้งหมดเข้าร่วมประชุมครั้งใหญ่ที่สุดตั้งแต่เปิดโรงงานมา เขากางแผนภาพกองใหญ่ที่อเลน่าใช้เวลาคิดเป็นเวลาทั้งหมดหนึ่งเดือนบนโต๊ะด้านหน้าตัวเอง

　　อเลน่านั่งถัดจากเซี่ยเหล่ยส่วนถัดจากอเลน่าก็เป็นฉิงเสวียง พวกเธอทั้งสองมีหน้าที่สำคัญและมีบทบาทอย่างมากกับโรงงานผลิตอาวุธ พวกเธอจึงได้นั่งข้างๆเซี่ยเหล่ยผู้เป็นเจ้าของโรงงานผลิตอาวุธแห่งนี้

　　หลังจากที่ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องประชุมแล้ว เซี่ยเหล่ยก็ยืนขึ้นพร้อมกับโบกมือเพื่อให้ทุกคนเงียบและอยู่ในความสงบ

　　หลังจากนั้นทุกคนก็เงียบและอยู่ในความสงบทันที

　　 ผมเรียกทุกคนมาในวันนี้ก็เพื่อจะประกาศเรื่องสำคัญให้ทุกคนได้ทราบ ในเร็วๆนี้จะมีงานจัดแสดงอาวุธเบา เราจะเข้าร่วมในงานนิทรรศการครั้งนี้ เป้าหมายของเราในครั้งนี้คือการกำจัดคู่แข่งอย่างบริษัทยุทโธปกรณฮั่นและขโมยคำสั่งซื้อของกองทัพมาจากพวกเขาให้ได้มากที่สุดหรือไม่ก็ทั้งหมดเลย!  เซี่ยเหล่ยพูดต่อหน้าผู้เข้าร่วมประชุมทุกคน

　　หลังจากเซี่ยเหล่ยพูด ทุกคนในห้องก็หันมาพูดคุยกันทันทีนั่นก็เพราะสิ่งที่เซี่ยเหล่ยพูดนั้นมีความสำคัญอย่างมากกับอนาคตการเติบโตของโรงงานผลิตอาวุธซึ่งแปรผันตรงต่อรายได้ของพวกเขา

　　เซี่ยเหล่ยกวาดสายตาอย่างรวดเร็วไปที่ปฏิกิริยาการตอบสนองของผู้เข้าร่วมการประชุมในครั้งนี้เพราะไม่สามารถรับประกันได้ว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่จะภักดีต่อเขาได้ตลอด แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะกำจัดสายสืบของบริษัทยุทโธปกรณ์ฮั่นและกลุ่มบริษัทอุตสาหกรรมจีนไปแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถการันตีได้ว่าตอนนี้จะไม่มีสายสืบแอบแฝงตัวเข้ามาอีก　　ในความเป็นจริงสำหรับคนเพียงคนเดียวไม่มีทางที่จะสังเกตปฏิกิริยาของคนจำนวนนับร้อยคนได้ภายในช่วงเวลาอันสั้นอย่างแน่นอน แต่ไม่ใช่กับเซี่ยเหล่ยเพราะเขาคือ The One ดวงตาข้างซ้ายของเขาสามารถกวาดและมองเห็นปฏิกิริยาของทุกคนได้อย่างชัดเจนแม้ว่าพวกเขาจะเปลี่ยนแปลงปฏิกิริยาเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น เมื่อรวมกับการทำงานพร้อมสมองของเขาทำให้เขาหาผู้ต้องสงสัยได้ไม่ยากเย็น

　　เพราะแค่เพียงห้าวินาที เซี่ยเหล่ยก็พบผู้ต้องสงสัยสองคน คนหนึ่งเป็นชายที่กำลังบันทึกเสียงอยู่ ส่วนอีกคนเป็นผู้หญิงที่มีท่าทางตื่นตัวมากกว่าปกติเมื่อเซี่ยเหล่ยพูดจบ อย่างไรก็ตามเธอพยายามรีบทำตัวให้กลับเป็นปกติอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ไม่อาจรอดพ้นดวงตาของเซี่ยเหล่ยไปได้

　　เซี่ยเหล่ยเห็นการกระทำทุกอย่างของพวกเขาทั้งสองคน แต่เขายังไม่ได้จัดการอะไร เขาพูดต่ออีกว่า  เรายังมีเวลาอีกประมาณ 20 วัน ซึ่งระยะเวลาที่เหลือนี้เราจำเป็นจะต้องย้ายฐานการผลิตเดิมของเรา 60% ไปผลิตอาวุธชนิดใหม่ 

　　 อาวุธใหม่คืออะไรงั้นเหรอผู้อำนวยการเซี่ย?  วิศวกรคนหนึ่งถาม ก่อนจะพูดต่ออีกว่า  พวกเราไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย 

　　 ผมจะบอกพวกคุณในภายหลัง  เซี่ยเหล่ยพูดพร้อมแอบสังเกตไปยังผู้ต้องสงสัยทั้งสองคน

　　เป็นอย่างที่เขาคาดไว้ ทั้งสองคนมีปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจนมากเพราะขณะที่เซี่ยเหล่ยกำลังพูดอยู่นั้น ชายคนนั้นก็หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาจากกระเป๋าก่อนจะยื่นไปข้างหน้าเพื่อบันทึกเสียงของเซี่ยเหล่ย ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็จัดเสื้อของตัวเอง แม้ว่ามันจะดูเป็นท่าทางที่คนปกติก็ทำกัน แต่เซี่ยเหล่ยสังเกตเห็นกล้องรูเข็มที่แอบติดอยู่ที่เสื้อของเธอ เธอเองบันทึกภาพการประชุมของเซี่ยเหล่ยเอาไว้เหมือนกัน

　　ทั้งผู้ชายและผู้หญิงคนนั้นกำลังรอให้เซี่ยเหล่ยพูดรายละเอียดเกี่ยวกับอาวุธใหม่ต่อแต่เซี่ยเหล่ยก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก

　　เซี่ยเหล่ยหยิบแก้วน้ำที่เตรียมไว้สำหรับการประชุมขึ้นมาบังปากของตัวเองก่อนจะกระซิบเบาๆกับฉิงเสวียงว่า  ฉิงเสวียง ผู้ชายคนที่สามแถวที่ห้า ผู้หญิงคนที่สองแถวที่ห้า 

　　เซี่ยเหล่ยพูดต่ออีกว่า  พวกเขาเป็นสายลับของบริษัทยุทโธปกรณ์ฮั่นและกลุ่มบริษัทอุตสาหกรรมจีน คุณโทรหาลู่เชิงให้เขามาพาตัวทั้งสองคนนี้ออกไปเดี๋ยวนี้เลย 

　　 ห๊ะ?  ฉิงเสวียงอุทานด้วยความประหลาดใจก่อนจะถามต่อด้วยความสงสัยว่า  คุณรู้ได้ยังไง? 

　　 ไม่ต้องสนใจหรอก ทำตามที่ผมสั่ง  เซี่ยเหล่ยพูดพร้อมกับวางแก้วน้ำลง

　　ฉิงเสวียงลุกขึ้นพร้อมกับเดินออกจากห้องประชุมไป

　　ผู้คนที่เข้าร่วมประชุมต่างค่อยๆเพิ่มความสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขารอที่จะให้เซี่ยเหล่ยพูดต่อจนทั้งห้องเริ่มพูดถึงเรื่องนี้กันเสียงดังมากขึ้น อย่างไรก็ตามเซี่ยเหล่ยยังคงเงียบอยู่ นอกจากนี้แม้ว่าทั้งห้องจะค่อยๆคุยกันเสียงดังมากขึ้นแต่เซี่ยเหล่ยก็ไม่ได้มีท่าทีจะให้พวกเขาเงียบลงเลย

　　ไม่กี่นาทีต่อมา ลู่เชิงก็เดินเข้ามาในห้องประชุมพร้อมกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกสองคน ลู่เชิงหันไปมองที่เซี่ยเหล่ย เซี่ยเหล่ยเองก็หันไปมองที่ลูเชิงพร้อมกับพยักหน้าให้เขาหนึ่งที

　　ลู่เชิงเดินไปจับสายลับทั้งสองคนพร้อมกับพาพวกเขาออกจาห้องประชุมไปทันที

　　 พวกคุณจะทำอะไร?  ชายคนนั้นมีท่าทางตกใจก่อนจะพูดต่ออีกว่า  ผู้อำนวยการเซี่ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ผมทำงานให้คุณมาโดยตลอด ผมไม่เคยทำผิดกฎอะไรเลย คุณมาทำแบบนี้กับผมได้ยังไง? 

　　ผู้หญิงคนนั้นเองก็โวยวายพร้อมกับร้องไห้และพูดว่า  ผู้อำนวยการเซี่ย! คุณต้องเข้าใจอะไรผิดแล้ว คุณกำลังกล่าวหาคนผิดฉันยังไม่ได้ทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อโรงงานผลิตอาวุธของเราเลย! 

　　เซี่ยเหล่ยยิ้มก่อนจะพูดอย่างเรียบง่ายว่า  พวกคุณทั้งสองคนก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าทำอะไรลงไป 

　　 ผมขอลาออก! ปล่อยผม! ผมต้องการลาออก!  ชายคนนั้นตะโกนโวยวายทันที

　　 ใช่แล้ว! ฉันก็จะลาออกด้วยเหมือนกัน! ฉันจะไม่ทำงานที่นี่อีกแล้ว!  ผู้หญิงคนนั้นเองก็ตะโกนโวยวายเหมือนกัน

　　ทั้งห้องเริ่มคุยกันอีกครั้ง ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น นอกจากนี้ผู้เข้าร่วมประชุมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเซี่ยเหล่ยต้องทำแบบนี้ด้วย ดังนั้นจึงมีพนักงานไม่น้อยที่สนิทกับผู้หญิงและผู้ชายคนนั้นพูดคุยกันด้วยความไม่พอใจ

　　เซี่ยเหล่ยใช้ฝ่ามือตบไปที่โต๊ะของห้องประชุมก่อนจะชี้ไปที่พนักงานทั้งสองพร้อมกับพูดด้วยความโกรธออกไปว่า  ผมปฏิบัติต่อพวกคุณดีทุกอย่างแต่คุณกลับตอบแทนผมด้วยการเป็นสายสืบอย่างนั้นเหรอ? ผมจะบอกอะไรให้คุณรู้ไว้อย่างหนึ่งนะ สิ่งที่คุณทำอยู่ตอนนี้คือการขายความลับระดับประเทศ! แน่นอนว่าการทำแบบนี้คุกกำลังรอพวกคุณอยู่!  พูดจบก็นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดเสริมว่า  ลู่เชิง ยึดมือถือของผู้ชายคนนั้นไว้ นอกจากนี้ก็ยึดกล้องรูเข็มที่ผู้หญิงคนนั้นด้วย มันคือหลักฐานมัดตัวพวกเขา 

　　ลู่เชิงทำตามที่เซี่ยเหล่ยสั่งอย่างเคร่งครัด เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์จากผู้ชายคนนั้นพร้อมกับหยิบกล้องรูเข็มจากผู้หญิงไปวางไว้ด้านหน้าของเซี่ยเหล่ย

　　ทั้งห้องประชุมเงียบเสียงลงทันที ไม่มีใครพูดอะไรกับใครเลยแน่นอนว่าทุกๆคนจะไม่พอใจถ้าเซี่ยเหล่ยทำเรื่องแบบนี้โดยไร้ความหมาย แต่ในกรณีนี้แบบนี้ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เซี่ยเหล่ยสามารถจับสายสืบได้ดังนั้นเขาจึงมีสิทธิที่จะทำแบบนี้ นอกจากนี้ยังสามารถจับได้คาหนังคาเขาอีกด้วย

　　เซี่ยเหล่ยเล่นเสียงที่ถูกบันทึกในโทรศัพท์ของชายคนนั้น พร้อมกับแสดงภาพจากกล้องรูเข็มให้พนักงานคนอื่นๆที่เข้าร่วมประชุมได้ประจักษ์แก่สายตาตัวเอง!

　　ในเวลานี้ไม่มีใครสงสัยการกระทำของเซี่ยเหล่ยอีกต่อไป

　　 เอาล่ะ ผมจะจัดการกับสายลับทั้งสองคนนี้เอง เราไม่จำเป็นจะต้องพูดถึงพวกเขาอีกต่อไปแล้ว เรามาเริ่มการประชุมกันต่อกันต่อดีกว่า  เซียเหล่ยพูดเปลี่ยนหัวข้อเพื่อเริ่มการอภิปรายอีกครั้ง

　　การประชุมดำเนินต่อไปอีกเป็นชั่วโมงเพราะเซี่ยเหล่ยต้องอธิบายและกระจายภาระงานออกไปให้แต่ละแผนก

　　หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง เซี่ยเหล่ยได้ประกาศอีกครั้งเพื่อจบการประชุมว่า  นับจากนี้ไป มันจะดีที่สุดถ้าทุกคนทำงานอยู่แต่ในโรงงาน ผมต้องพวกคุณทำงานล่วงเวลาเพื่อผลิตปืนไรเฟิลจู่โจมที่มากพอสำหรับการจัดแสดงอาวุธ นอกจากนี้มันเป็นมาตรการป้องความลับหลุดออกไปภายนอกอีกด้วย  　　ทั้งห้องประชุมส่งเสียงพึมพำกันอีกครั้งทันที

　　เซี่ยเหล่ยยกมือของเขาขึ้นมาเพื่อส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบก่อนที่จะพูดว่า   มันจะเป็นช่วงเวลาที่ยากและยาวนานมากถึง 20 วันสำหรับพวกคุณ แต่การทำงานหนักของคุณจะไม่สูญเปล่าอย่างแน่นอน ผมตัดสินใจจะให้โบนัสกับพวกคุณทุกคนอย่างเต็มที่ นอกจากนี้ยังมีค่าล่วงเวลาอีกด้วย 

　　พนักงานเริ่มบ่นพึมพัมกันตอนที่เซี่ยเหล่ยยังไม่ยืนข้อเสนอเงินค่าล่วงเวลาและโบนัสให้กับพวกเขา แต่หลังจากที่เซี่ยเหล่ยพูดเรื่องนี้ออกไปพวกเขาก็ไม่ซุบซิบกันอีก ดูเหมือนพวกเขาจะพอใจและค่อนข้างจะมีกำลังใจในการทำงานเพิ่มมากขึ้น

　　การประชุมสิ้นสุดลง เซี่ยเหล่ยออกจากห้องประชุมและตรงไปที่แผนกรักษาความปลอดภัยทันที

　　ทันทีที่เซี่ยเหล่ยเดินเข้าไป สายลับทั้งสองคนก็ก้มหน้าก้มตากันอย่างเดียว พวกเขาไม่กล้าที่จะสบตากับเซี่ยเหล่ยเลย

　　 ผู้อำนวยการเซี่ย ผู้ชายคนนี้ชื่อ ‘หวู่บิง’ ส่วนผู้หญิงคนนี้ชื่อ ‘ฮู่ฮุย’ ผมได้ทำการสอบสวนเบื้องต้นแล้วแต่พวกเขาก็ไม่พูดอะไร เราจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดี?  ลู่เชิงพูด

　　 ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง  เซี่ยเหล่ยพูดพร้อมมองไปที่หวู่บิงและฮู่ฮุยก่อนจะพูดต่อว่า  อย่าคิดว่าบริษัทยุทโธปกรณ์ฮั่นและกลุ่มบริษัทอุตสาหกรรมจีนจะปกป้องพวกคุณได้ ผมจับพวกคุณได้คาหนังคาเขาพร้อมกับหลักฐานดังนั้นสิ่งที่พวกเขาจะทำกับพวกคุณคือไล่พวกคุณและไม่ต้อนรับพวกคุณ ตอนนี้ถ้าพวกเขารู้ว่าคุณโดนจับได้ พวกเขาจะไม่สนใจด้วยซ้ำว่าผมจะจัดการอย่างไรกับพวกคุณ 

　　หวู่บิงและฮู่ฮุยหันมามองหน้าซึ่งกันและกันแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

　　 แต่… ผมยินดีที่จะให้โอกาสครั้งที่สองกับพวกคุณให้พวกคุณทำงานกับผมต่อไปได้ คุณไม่เพียงแต่จะรับเงินค่าจ้างจากบริษัทยุทโธปกรณ์ฮั่นและกลุ่มบริษัทอุตสาหกรรมจีนเท่านั้น แต่คุณจะยังได้รับค่าจ้างจากผมด้วย 

　　 ผู้อำนวยการเซี่ย ผม…  หวู่บิงพูดด้วยความลังเลแต่แล้วก็ตัดสินใจพูดว่า  ขอโอกาสให้ผมได้ทำงานกับคุณต่อนะ 

　　ฮู่ฮุยก็พูดด้วยท่าทางกล้าๆกลัวว่า  ผู้อำนวยการเซี่ย ฉันเองก็จะทำงานต่อกับคุณด้วย ฉัน… ฉันถูกบังคับให้ทำเรื่องนี้ ลูกของฉันกำลังป่วยและฉันต้องการเงินสำหรับการผ่าตัด นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องทรยศคุณ 

　　เซี่ยเหล่ยถอนหายใจก่อนจะพูดว่า  ผมเข้าใจพวกคุณทั้งสองคนนะ ไม่ว่าใครก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นกัน เอาหล่ะ…ก่อนอื่นบอกผมมาว่าบริษัทยุทโธปกรณ์ฮั่นและกลุ่มบริษัทอุตสาหกรรมจีนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ใช่หรือไม่? 

　　 ผม…คนที่ติดต่อผมเป็นคนของบริษัทยุทโธปกรณ์ฮั่น  หวู่บิงพูดก่อนจะพูดเสริมว่า  เขาให้เงินกับผม 100,000 หยวนในตอนแรกและเขาบอกว่าจะให้อีก 100,000 หยวนถ้าผมสืบข้อมูลมาให้พวกเขาได้ 

　　ฮู่ฮุยเองก็พูดขึ้นว่า  คนที่ติดต่อฉันเป็นคนของกลุ่มบริษัทอุตสาหกรรมจีน เขาให้เงินกับฉัน 90,000 หยวน และพวกเขาจะให้มากกว่านี้ถ้าฉันสามารถสืบข้อมูลไปให้กับพวกเขาได้ 

　　หลังจากที่พวกเขาทั้งสองพูดจบ ลู่เชิงก็พูดด้วยความโกรธทันทีว่า  พวกคุณมันก็ไม่ต่างอะไรกับเศษขยะ! ผู้อำนวยการเซี่ยจ่ายเงินให้พวกคุณมากกว่าเงินที่พวกเขาให้พวกคุณซะด้วยซ้ำ แบบนี้แล้วคุณก็ยังกล้าทรยศอย่างนั้นเหรอ? 

　　ฮู่ฮุยและหวู่บิงไม่คิดมาก่อนเลยว่าพวกเขาจะต้องมาลงเอยแบบนี้ พวกเขาคิดว่าเพียงแค่รอเวลาและนำข้อมูลออกไปก็เพียงพอแล้วสำหรับภารกิจนี้

　　เซี่ยเหล่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า  เอาหล่ะ ผมจะเอาข้อมูลให้คุณไปบอกกับบริษัทยุทโธปกรณ์ฮั่นและกลุ่มบริษัทอุตาสาหกรรมจีน คุณรับเงินมาจากพวกเขาตามปกติ ทำทุกอย่างเหมือนปกติให้เหมือนกับว่าพวกคุณสืบความลับมาจากผมได้ ทำตามนี้แล้วผมจะไม่ไล่พวกคุณออก พวกคุณคิดว่ายังไง? 

　　ฮู่ฮุยและหวู่บิงหันมามองหน้ากันทันที พวกเขาไม่คิดว่าตัวเองจะโดนได้รับข้อเสนอแบบนี้จากเซี่ยเหล่ย

　　ลู่เชิงพูดขึ้นทันทีว่า  ผู้อำนวยการเซี่ย คุณกำลังกำลังพูดอะไรอยู่รู้ตัวหรือเปล่า! 

　　หวู่บิงรีบตอบด้วยเสียงที่สั่นกลัวว่า  ผมจะทำตามที่คุณบอก คุณต้องการให้ผมส่งข้อมูลอะไรกลับไปให้บริษัทยุทโธปกรณ์ฮั่นอย่างนั้นเหรอผู้อำนวยการเซี่ย? 

　　 เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ผมมีให้คุณแน่นอน  เซี่ยเหล่ยตอบ

　　 ฉัน…ฉันก็จะทำด้วยเหมือนกัน  ฮู่ฮุยพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเพราะกำลังกลัว

　　เซี่ยเหล่ยหันไปพูดกับลู่เชิงว่า  พี่ลู่ เข้ามานี่หน่อย  พูดจบลู่เชิงก็เดินเข้ามา จากนั้นเซี่ยเหล่ยก็กระซิบอะไรบางอย่างใส่หูของลู่เชิง

　　ลู่เชิงฟังพร้อมกับพยักหน้าก่อนจะพูดว่า  ไม่ต้องกังวล ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง 

　　เซี่ยเหล่ยหันไปพูดกับสายลับทั้งสองว่า  จำเอาไว้ว่า พวกคุณเหลือแค่เพียงโอกาสเดียวเท่านั้น ถ้าทำอะไรตุกติกขึ้นมา ผมส่งพวกคุณเข้าคุกทันที 

　　ฮู่ฮุยคุกเข่าลงกับพื้น เธอร้องไห้พร้อมกับพูดว่า  ฉันจะไม่ทำอะไรโง่ๆอีก ฉันจะทำตามที่คุณสั่งอย่างไม่มีข้อแม้  

　　หวู่บิงไม่ได้พูดอะไรแต่เขาก็คุกเข่าต่อหน้าเซี่ยเหล่ยเช่นกัน

　　เซี่ยเหล่ยคิดในใจว่า ‘มู๋เจียนเฟิง เย่คุน พวกคุณต้องการล้วงความลับจากโรงงานของเราใช่มั้ย? ได้เลย…ผมจะเป็นคนส่งมันให้กับพวกคุณเอง