“ของขวัญรึ? เจ้านี่ลึกลับจริงนะ. ข้าชักสนใจซะแล้วสิ…”
ความอยากรู้อยากเห็นของเย่เทียนได้ถูกกระตุ้นจากความลับลมคมในของฟิลิปจริงๆ. เขาสนใจมากว่าฟิลิปจะให้ของขวัญอะไรกับเขา.
“นายท่าน, โปรดตามข้ามา!”
ฟิลิปเชิญเย่เทียนเข้าไปในบ้านอย่างสุภาพที่สุด.
เย่เทียนเป็นชนชั้นสูงคนใหม่. ถ้าฟิลิปสามารถเอาใจเขาตั้งแต่ตอนนี้ได้, เย่เทียนก็น่าจะมีผลประโยชน์กับเขาในอนาคตอย่างไม่คาดคิดเลย.
“ไดอาน่า, แองเจล่า, เจ้าสองคนกลับไปก่อน!”
เย่เทียนพูดเบาๆกับพวกนาง. เขารู้ว่าพอฟิลิปชวนเข้าไปในบ้านแล้ว, ฟิลิปคงจัดของไว้เอนเตอร์เทนเขาแน่ๆ ดังนั้นไม่จำเป็นต้องให้สาวๆทั้งสองคนตามเขาไป.
“ค่ะเจ้านาย….”
สาวๆทั้งสองคนตอบด้วยความสุภาพแล้วก็กลับไป.
“นายท่าน, โปรดรอสักครู่นะครับ. ข้าขอเตรียมอาหารให้ท่านก่อน…”
พอเข้ามาในสวน, ฟิลิปพูดกับเย่เทียนด้วยความเคารพแล้วบอกให้ทาสเตรียมอาหารไว้. หลังจากนั้นเขาก็พาเย่เทียนไปห้องรับแขก.
ฟิลิปทำธุรกิจทาสมานาน เขาเลยเป็นคนมีฐานะอยู่บ้าง.
มีทาสอยู่หลายคนในบ้านของเขาและล้วนแต่เป็นทาสคุณภาพสูงทั้งนั้น. ที่สวนทางเข้าก็มีทาสนักรบแข็งแกร่งยืนเฝ้าอยู่.
ห้องรับแขกตกแต่งดูหรูหรา เกือบจะเหมือนพวกชนชั้นสูงเลยก็ว่าได้.
ใจกลางห้องรับแขกนั้น, มีสระน้ำใสตื้นๆอยู่. เวลาจะเอนเตอเทนแขก พวกทาสหญิงสาวๆจะมาเต้นระบำตรงนั้นเพื่อเอาใจชนชั้นสูงเวลาดื่มกัน.
พอเมาได้ที่แล้ว, พวกชนชั้นสูงก็จะไปเต้นตามทาสสาวๆ ทำเสียงเฮฮาดังลั่น.
ในห้องรับแขกนั้น, มีเก้าอี้และโต๊ะหินทรงสี่เหลี่ยมอยู่.
ไม่นานนัก พวกทาสหญิงสาวๆก็ออกมาทีละคนๆ ถือจานผลไม้กับโถไวน์.
ชุดของพวกนางนั้นเซ็กซี่มากๆ บางคนก็ถึงกับเปลือยให้เห็นรูปร่างสวยๆไปเลย.
“ฟิลิป, ชีวิตเจ้านี่หรูหราดีนะ. พอเทียบกับเจ้าแล้ว, แม้ข้าจะเป็นชนชั้นสูง แต่ข้าก็ละอายตัวเองนัก…”
พอเห็นชีวิตที่หรูหราของฟิลิป, เย่เทียนก็ถอนหายใจออกมา. แต่ทว่าเขามองออกว่าชายคนนี้มีความอยากได้อยากดีมากๆ.
“นายท่าน, ท่านล้อข้าเล่นแล้ว. การตกแต่งแบบนี้มีไว้เพื่อชนชั้นสูงเช่นท่าน. ปกติแล้ว ข้าคงไม่เปลืองความหรูหรากับตัวเองแน่…”
ฟิลิปอธิบายด้วยรอยยิ้มเขินอาย.
“ดี, เจ้าฉลาดมาก!”
เย่เทียนพูดอย่างถูกใจ.
“เหะ เหะ…”
ฟิลิปยิ้มแล้วถามด้วยความสงสัย. “ลอร์ดของข้า, ข้าจะให้พวกนางรินไวน์ให้ท่านดีรึไม่?”
ความหมายของฟิลิปนั้นดูออกง่ายมาก, เขาหมายความว่าเย่เทียนอยากได้ทาสสาวพวกนี้รึป่าว.
“โทดที, ข้าไม่ได้มีนิสัยชอบรับทาสหญิงของคนอื่นมาเป็นของขวัญหรอกนะ…”
เย่เทียนส่ายหัว. หน้าตาและหุ่นของทาสหญิงพวกนี้ก็ดูดี แต่พวกนางก็ยังมีความห่างมาก ถ้าเทียบกับแองเจล่า. อีกอย่างพวกนางก็เป็นแค่เครื่องมือไว้เอนเตอเทนแขก เย่เทียนไม่สนใจพวกนางหรอก.
ถ้าจะพูดแรงๆล่ะก็, พวกนางคือโสเภณีส่วนตัวของฟิลิปนั่นเอง.
“เข้าใจแล้วครับ..”
ฟิลิปพยักหน้าแล้วค่อยๆตบมือ 3 ครั้ง. ไม่นานหลังจากนั้นสตรีวัยกลางคน หน้าตาดีคนหนึ่งก็เดินเข้ามาพร้อมกับเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักข้างๆเธอ. เด็กผู้หญิงคนนั้นยังเด็กมากๆจนเรียกได้ว่ายังเป็นผู้เยาว์อยู่เลย. เธอน่าจะอายุประมาณ11 ไม่ก็ 12 ปีอย่างมาก, เพิ่งจะแตกเนื้อสาวเอง.
รูปร่างของเธอผอมมากแต่หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม. โดยเฉพาะดวงตาที่มีน้ำตาเอ่อล้นนั้นดูสดใสมากๆ.
“ มาใหม่น่ะครับ, แม่ของนางตายด้วยโรคไม่กี่ปีก่อนและพ่อของนางก็เข้าร่วมกองทัพพันธมิตร. ตอนแรกนางถูกตัดสินให้ประหารชีวิตแต่ข้าช่วยนางมาด้วยราคาที่แพงอยู่…”
ฟิลิปพูดด้วยความภูมิใจ.
“เหะเหะ… เจ้านี่ใจดีจังนะ..”
เย่เทียนพูดด้วยรอยยิ้มเสแสร้ง.
“ฮ่าฮ่าฮ่า…อย่างน้อยถ้าไม่มีข้า, นางก็คงตายไปแล้ว ใช่ไหมล่ะครับ?”
ฟิลิปหัวเราะ.
“ยินดีที่ได้พบท่านค่ะ, ลอร์ดซาตาน…”
หญิงวัยกลางคนที่ดูมีเสน่ห์ผู้นั้นเข้ามาหาเย่เทียนแล้วทักทายอย่างอ่อนน้อม.
“นี่คือภรรยาของข้า, คาเนียครับ”
ฟิลิปแนะนำตัวนางด้วยรอยยิ้ม.
“มีเมียสวยดีนี่. ฟิลิป, เจ้านี่เป็นผู้ชายที่โชคดีจริงนะ. โปรดนั่งเถอะ คุณผู้หญิง”
เย่เทียนพูดด้วยรอยยิ้ม. แม้ว่าคาเนียเกือบจะอายุ40ปีแล้ว, เธอก็ยังมีรูปร่างที่ดูดี พร้อมกับความรู้สึกเย้ายวนหน่อยๆ. ตอนเธอยังสาวคงจะสวยมากๆแน่ๆ.
“ขอบพระคุณค่ะ, ลอร์ดซาตาน!”
คาเนียคำนับเย่เทียน ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม. จากนั้นเธอค่อยๆแตะเด็กผู้หญิงคนนั้นแล้วพูดว่า “ไปรินไวน์ให้ลอร์ดซาตานสิ…”
“ซูซาน เจ้าติดตามลอร์ดซาตานไปเถอะ, คงเป็นเพราะแม่ของเจ้ากำลังคุ้มครองเจ้าจากบนสวรรค์อยู่แน่ๆ. ช่วยดูแลเจ้านายใหม่ของเจ้าให้ดีๆ….”
ฟิลิปพูดกับเธอเบาๆ, จริงๆแล้วเขาอยากจะพูดกับเย่เทียนมากกว่า. เห็นชัดๆว่าเขาอยากจะให้นางกับเย่เทียน.
เย่เทียนไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากผิดหวัง. ฟิลิปอย่างทำตัวน่าลึกลับอยู่เลยตะกี้, ซึ่งมันทำให้เย่เทียนคิดว่าของขวัญมันน่าจะพิเศษกว่านี้.
บางทีของขวัญแบบนี้น่าจะดูพิเศษในสายตาชนชั้นสูงคนอื่นๆ, เพราะพวกนั้นส่วนใหญ่ไม่มีศีลธรรม. พวกมันไม่สนใจเรื่องคนอื่นจะอยู่หรือตายหรอก ขอแค่ได้ทำตามใจ สนองตัณหาตัวเองก็พอแล้ว.
แต่อย่างน้อย เย่เทียนก็ยังมีศีลธรรมอยู่. กับเด็กตัวเล็กๆแค่นี้ เขาทำไม่ได้จริงๆ.
ท้ายสุดเขาก็ตัดสินใจจะพาเธอไป. ไม่งั้นชะตาของเธอคงหม่นหมองเป็นแน่.
“มานั่งข้างข้าสิ…”
พอรู้สึกถึงความอึดอัดในตัวซูซาน, เย่เทียนเลยพูดกับเธอเพราะๆ.
“ขอบพระคุณค่ะ เจ้านาย…”
เสียงเธอดูอายแต่ก็เพราะพริ้งและชัดเจน.
“นายท่าน, ให้ข้ารินไวน์ให้นะคะ…”
คาเนียยิ้ม, แล้วนั่งลงข้างๆเย่เทียนแล้วหยิบโถขึ้นมา.
“ไม่เป็นไร. ข้าทำเองได้!”
เย่เทียนส่ายหัวและปฏิเสธไปตรงๆ. มันทำให้ฟิลิปคิ้วขมวดเล็กน้อย. เขารู้สึกว่าเย่เทียนนั้นสุภาพกับพวกเขาเกินไป ราวกับว่าเย่เทียนไม่อยากสนิทกับพวกเขา.
แล้วมันก็ทำให้เขาผิดหวังหน่อยๆ. เย่เทียนเพิ่งเป็นชนชั้นสูงใหม่ๆ เขาก็อยากจะอยู่ในสายตาของเย่เทียนก่อนที่เขาจะเป็นใหญ่เป็นโต แล้วเขาก็จะได้อยู่ใต้ร่มเงาของเย่เทียนได้.
“ฟิลิป ข้ารับรู้ถึงความจริงใจของเข้านะ. อย่าห่วงเลย, เราจะได้ร่วมมือกันดีๆแน่ในอนาคต…”
เย่เทียนเข้าใจสีหน้าของฟิลิป, แล้วก็พูดด้วยรอยยิ้ม.
ฟิลิปเป็นคนมีไหวพริบและเฉลียวฉลาด. คนแบบนี้เย่เทียนย่อมอยากร่วมมือด้วยแน่นอน.
“ขอบพระคุณมากๆครับ, ลอร์ดซาตาน…”
พอได้ยินคำพูดของเย่เทียน, ฟิลิปก็ดีใจยกใหญ่.
จากนั้นทั้งสองก็ดื่มกันหนักมาก คาเนียก็รินไวน์ให้พวกเขาตลอด จอกแล้วจอกเล่า.
“ฟิลิป, ข้าดื่มไม่ไหวแล้ว. ขอบใจสำหรับของขวัญเจ้านะ. ข้าขอตัวก่อนล่ะ. แล้วก็ซูซานน่ะ ข้าจะพานางกลับไปกับข้านะ จะได้ไม่เสียของเพราะคนอื่น.”
หลังจากดื่มมาเกือบชั่วโมง, เย่เทียนก็ลุกขึ้นแล้วพูด.
“ฮ่าฮ่าฮ่า..ลอร์ดซาตานครับ, ซูซานนั้นข้าได้เตรียมไว้ให้ท่านจริงๆแต่นางไม่ใช่ของขวัญที่ข้ากล่าวถึงหรอกนะครับ!”
ฟิลิปลุกขึ้นแล้วยิ้มกว้างมาก.
“ลอร์ดซาตาน, โปรดตามข้ามา. ข้ากล้าพูดเลยว่า ของขวัญนี้พิเศษมากๆแน่!”
หลังจากคุยเสร็จ เขาก็พาเย่เทียนเดินไปที่ห้องลับ.
“อะไรล่ะเนี่ย?”
ความอยากรู้อยากเห็นของเย่เทียนตื่นขึ้นมาเต็มๆ.
