ตอนที่ 80 ทางเลือกระหว่างชีวิตและความตาย
“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกแล้ว ข้านั้นไม่ได้อยากจะเป็นศัตรูกับท่านนักพรตเต๋าแม้แต่น้อย แต่การที่จะให้ข้าส่งมอบตัวหัวหน้าคนที่ 2 ของหมู่บ้านแห่งนี้ให้นั้นก็เป็นเรื่องที่ข้าไม่อาจทำได้เช่นกัน” น้ำเสียงของชิวเยวี่ยถงหนักแน่นอย่างยิ่งในตอนนี้ ซึ่งแสดงถึงความตั้งใจของนาง
เมื่อชิวเยวี่ยถงพูดออกมาเช่นนี้ บิดาของนางซึ่งกลายเป็นวิญญาณไปแล้วก็หันมาจ้องมองที่มู่อี้ทันที พลังของเขาเพิ่มขึ้นมาและจิตวิญญาณของภูเขาเสี่ยวหานก็กำลังตรงเข้ามาหามู่อี้พร้อมๆกัน
มู่อี้หันมาเผชิญหน้ากับดวงวิญญาณที่กำลังเข้ามา เขายกตะเกียงทองแดงในมือซ้ายของตนเองขึ้นมาทันทีและในเวลาเดียวกันนั้นเขาก็เพิ่มพลังแห่งจิตใจของตัวเองเข้าไป ตะเกียงทองแดงส่องแสงเจิดจ้าอย่างรุนแรง
“ตึง!”
บริเวณปลายขอบที่แสงจากตะเกียงทองแดงส่องออกไปนั้น มีการปะทะที่มองไม่เห็นเกิดขึ้นจนเกิดเสียงดังขึ้นมาอยู่หลายครั้ง
“ตึง ตึง ตึง!”
ด้วยแรงปะทะที่พุ่งเข้ามานี้ทำให้มู่อี้ต้องก้าวถอยหลังออกไปหลายก้าว นี่คือจิตวิญญาณของภูเขาเสี่ยวหานและยังมีพลังวิญญาณของหัวหน้าคนเก่าของหมู่บ้านแห่งนี้ แม้ว่ามู่อี้จะมีตะเกียงทองแดงอยู่ในมือแต่ก็ทำได้เพียงหลบเลี่ยงและถอยกลับมาเท่านั้น
แต่มู่อี้ก็ไม่ได้ยืนอยู่นิ่งๆเพื่อให้โจมตี และในตอนนี้เขาก็เข้าใจดีในเรื่องของการต่อสู้ เมื่อเข้าสู่การต่อสู้แล้วไม่มีคำว่าเมตตาอีกต่อไป
“ยันต์สายฟ้า ย่าห์!”
มู่อี้สะบัดมือขวาของเขาออกไปทันที ยันต์สายฟ้าซึ่งมีพลังแห่งจิตใจของเขาอยู่ภายในนั้นได้สัมผัสเข้ากับพลังแห่งสวรรค์และโลกทันที มู่อี้รู้สึกได้ถึงการสั่นสะเทือนที่ระหว่างนิ้วของเขาจากนั้นสายฟ้าสีม่วงก็ปรากฏออกมาอย่างรวดเร็ว
“ตู้ม!”
ด้วยเสียงระเบิดที่เกิดขึ้นนี้สายฟ้าเส้นใหญ่พุ่งตรงลงมาจากท้องฟ้าอย่างรวดเร็วและเป้าหมายของมันอยู่ที่วิญญาณของชายผู้ที่เคยเป็นหัวหน้าหมู่บ้านบนภูเขาแห่งนี้
มู่อี้เชื่อว่าตราบใดที่เขาใช้ยันต์สายฟ้าของตนเองออกไป วิญญาณที่อยู่ต่อหน้าเขาย่อมไม่อาจรับการโจมตีครั้งนี้ได้แน่นอน สายฟ้าและแสงสว่างนั้นเป็นเหมือนศัตรูตามธรรมชาติของดวงวิญญาณอยู่แล้ว
ตราบใดที่ดวงวิญญาณหายไปแล้วแรงกดดันที่เขาได้รับก็จะลดน้อยลงไปมาก มู่อี้เชื่อว่าแม้ว่าจะไม่มียันต์สายฟ้าในมือของเขา แต่เขาก็สามารถเอาชนะชิวเยวี่ยถงได้
“ไม่!”
ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดนั้น เสียงของดาบและประกายสีเงินก็ปรากฏในสายตาของมู่อี้อีกครั้งหนึ่ง
ความเร็วและความงดงามของดาบที่กำลังตรงเข้ามานั้นทำให้มู่อี้รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที และมู่อี้ก็เห็นทุกอย่างตรงเข้ามาหาตนเองอย่างเชื่องช้าในตอนนี้
แต่แสงสว่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันเจิดจ้ามากเกินไป ภาพที่มู่อี้ได้เห็นนั้นราวกับว่าเป็นภาพลวงตา
แต่มู่อี้ก็รู้ดีว่าทุกๆอย่างที่เขาเห็นนั้นเป็นความจริง ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดนั้นชิวเยวี่ยถงกำลังแทงดาบในมือของนางเข้ามาเพื่อปะทะกับสายฟ้าที่กำลังพุ่งลงมาเหนือศีรษะของเขา
เพียงแต่ว่าความเร็วของสายฟ้าและความเร็วของชิวเยวี่ยถงนั้นรวดเร็วจนเกินไป จนทำให้มู่อี้รู้สึกราวกับว่าได้เห็นภาพลวงตา
“ท่านหัวหน้าเจ้าคะ!”
ในตอนที่เกิดแสงสว่างเจิดจ้าจนต้องปิดตานั้น เสียงแรกที่มู่อี้ได้ยินก็คือเสียงที่เหมือนกับอะไรบางอย่างกำลังฉีกขาดและจากนั้นเขาก็เห็นร่างหนึ่งกำลังร่วงหล่นลงมากลางอากาศ นั่นคือร่างของชิวเยวี่ยถง ดาบในมือของนางหักไปแล้วและร่างกายของนางก็แทบจะเปลือยเปล่า
จากการรับรู้ของมู่อี้นั้น ลมหายใจของชิวเยวี่ยถงยังไม่หายไปแต่ก็แผ่วเบามากแล้วและลมหายใจของนางยังมีความผันผวนอีกด้วย เห็นได้ชัดว่านางฝืนร่างกายเข้าไปปะทะกับสายฟ้าโดยตรง
หลังจากที่ร่วงหล่นลงมานั้นเท้าของชิวเยวี่ยถงก็สัมผัสกับพื้นดินอย่างแผ่วเบา โชคดีที่ชิวจูที่อยู่ใกล้ๆเข้ามารับตัวนางได้ทันเวลา
แม้ว่าชิวเยวี่ยถงจะสามารถป้องกันพลังส่วนใหญ่ของสายฟ้าเอาไว้ได้แต่เพียงแค่ส่วนเล็กๆของสายฟ้าก็มีผลต่อวิญญาณของชายคนนั้นแล้ว เมื่อเทียบกับชิวเยวี่ยถงสถานการณ์ของเขายังดูย่ำแย่ยิ่งกว่า
ไม่ว่าเขาจะใช้จิตวิญญาณของภูเขาได้มากแค่ไหนแต่มันก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าเขาก็คือวิญญาณไปได้ ด้วยยันต์สายฟ้าที่มู่อี้วาดขึ้นมาด้วยตนเอง เขากล้าพูดได้เลยว่ามันสามารถทำให้ดวงวิญญาณต้องสลายตัวไปได้แน่นอน
แม้แต่เนี่ยนหนิวเอ้อร์เองถ้าหากไม่มีความช่วยเหลือของธงราชันย์แห่งวิญญาณ นางก็สามารถรับพลังของยันต์สายฟ้าได้เพียง 3 ใน 10 เท่านั้น นี่เป็นเพราะว่าเนี่ยนหนิวเอ้อร์มีสติปัญญามาตั้งแต่กำเนิดจึงทำให้นางต้านทานต่อสายฟ้าและแสงสว่างได้ดีกว่าดวงวิญญาณอื่นๆ
บางทีอาจเป็นเพราะว่าพลังของยันต์สายฟ้าที่รุนแรงมากเกินไป มู่อี้จึงไม่อาจควบคุมพลังของมันได้แม้แต่น้อย รวมไปถึงยันต์ที่วาดขึ้นมาก็สำเร็จได้ยากด้วยเช่นกัน
เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะใช้พลังแห่งสวรรค์และโลก
ชิวเยวี่ยถงเอนกายพิงแขนของชิวจูเอาไว้ แต่ในตอนนี้นางไม่ได้สนใจตัวเองและรีบหันไปมองที่ดวงวิญญาณของชายผู้นั้นทันที
แม้แต่ตัวนางเองก็ยังไม่รู้ว่าทำไมนางถึงทำแบบนี้ลงไปโดยไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเองเลยด้วยซ้ำ หรือมันเป็นเพราะว่าชายคนนั้นคือพ่อของนาง? นางยังคงไม่เข้าใจว่ามันเป็นเพราะอะไรและทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไปก่อนหน้านี้ล้วนเป็นไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น
แต่เมื่อนางได้เห็นดวงวิญญาณของชายคนนั้น หัวใจของนางก็รู้สึกโศกเศร้าขึ้นมาทันที
เพราะว่าในตอนนี้แม้ว่าดวงวิญญาณของเขาจะยังคงลอยอยู่กลางอากาศ แต่ร่างกายของเขาเริ่มจางหายไปราวกับว่าเป็นภาพลวงตาและใบหน้าของเขาก็เริ่มเลือนลางไปแล้ว
แม้ว่าชิวเยวี่ยถงจะไม่อาจเข้าใจได้ แต่นางก็รู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ย่อมไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน
และหลังจากที่นางรับการโจมตีของสายฟ้าเข้าไปนั้น พลังในร่างกายของนางก็เริ่มผันผวนทันทีและในตอนนี้นางยังยืนด้วยตนเองไม่ได้ด้วยซ้ำ
พูดได้เลยว่าชิวเยวี่ยถงในตอนนี้อ่อนแอจนไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของมู่อี้ได้เลย
เมื่อต้องต่อสู้แล้วย่อมไม่มีคำว่าเมตตาอีกต่อไป แม้ว่ามู่อี้จะไม่รู้สึกเกลียดชังชิวเยวี่ยถงแม้แต่น้อยแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยนางไปง่ายๆ
และชิวเยวี่ยถงเองก็เป็นหัวหน้าของกลุ่มโจรภูเขาแห่งนี้ หลีหู่ก็อยู่ภายใต้คำสั่งของนางด้วยเช่นกัน
หลีหู่คือคนที่มู่อี้ต้องสังหาร เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับความถูกผิดใดๆแต่มันเกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีเท่านั้น
เพียงแค่มองดูในตอนนี้มู่อี้ก็รับรู้ถึงสถานการณ์ของชิวเยวี่ยถงและดวงวิญญาณของชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน เขาไม่ลังเลอีกต่อไปและใช้ยันต์ปราบปีศาจทั้ง 2 แผ่นที่อยู่ในมือออกไปทันทีและตัวเขาเองก็พุ่งออกไปพร้อมๆกัน
แสงสว่างที่เกิดขึ้นทั้งสองพุ่งตรงเข้าไปหาชิวเยวี่ยถงและดวงวิญญาณของชายคนนั้น
“ท่านหัวหน้าระวังตัวด้วย” แม้ว่าชิวจูจะกังวลเกี่ยวกับการบาดเจ็บของชิวเยวี่ยถงแต่ก็ไม่ได้หมายความว่านางจะลืมว่ามู่อี้ก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน กลับกันนางกลับเพ่งสมาธิไปที่มู่อี้มากยิ่งขึ้น เพราะว่าในตอนนี้มู่อี้คือศัตรูที่แท้จริงของพวกนาง
ในตอนนี้เมื่อนางเห็นว่ามู่อี้โจมตีเข้ามาอีกครั้งหนึ่ง นางก็รีบใช้ร่างกายของตนเองบังชิวเยวี่ยถงเอาไว้ด้านหลังทันที
ชิวเยวี่ยถงอยากยื่นมือออกไปเพื่อหยุดการโจมตีที่กำลังเข้ามา แต่เมื่อไม่มีชิวจูคอยประคองอยู่ร่างกายของนางก็เริ่มสั่นและล้มลงไปที่พื้น นางไม่มีเรี่ยวแรงที่จะหยุดชิวจูได้เลย
“ตู้ม!”
ชิวจูใช้ดาบของนางป้องกันเอาไว้ได้อีกครั้ง แต่แม้ว่าจะเป็นยันต์ปราบปีศาจเหมือนกันแต่พลังกับแตกต่างกันเพราะมันขึ้นอยู่กับพลังแห่งจิตใจของมู่อี้ที่ใส่ลงไป
ดังนั้นมันจึงแตกต่างจากที่ชิวจูคิดเอาไว้ก่อนหน้านี้และแรงกระแทกที่นางรู้สึกได้นั้นก็รุนแรงยิ่งกว่าก่อนหน้านี้
“อะไรกัน!”
ดาบยาวในมือของนางรับแสงสีขาวที่พุ่งเข้ามาได้แต่ทันใดนั้นดาบของนางก็หลุดมือออกไปทันทีและจากนั้นแสงสีขาวก็ตรงเข้ามาที่หน้าอกของนางพร้อมกับกระแทกจนนางกระเด็นไปทันที ชิวจูที่กำลังกระเด็นออกไปนั้นก็กระอักเลือดออกมา
การโจมตีครั้งนี้แสดงให้เห็นว่ามู่อี้ไม่ได้มีความเมตตาอีกต่อไป และเขาก็พร้อมที่จะเด็ดดอกไม้ทำลายบุปผา
ในเวลาเดียวกันแสงสีขาวอีกเส้นหนึ่งก็พุ่งไปยังร่างวิญญาณของชายคนนั้น ร่างกายที่ดูเลือนลางของเขาก็ย่ำแย่ยิ่งขึ้นไปอีกในตอนนี้
ชิวเยวี่ยถงมีสีหน้าที่ดูกังวลอย่างยิ่งและในใจของนางก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาเล็กน้อย เพราะในตอนนี้นางยอมมอบตัวหลีหู่ให้กับอีกฝ่ายดีกว่าต้องเสียชิวจูและวิญญาณของชายคนนั้นไปแทน
แต่ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะรู้สึกเสียใจแล้ว ชิวจูเป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่งของนางและความจริงที่ว่าชายคนนั้นเป็นบิดาของนางก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงไปได้ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมนางถึงเสี่ยงชีวิตรับการโจมตีแทนเขาก่อนหน้านี้
และในตอนนั้นเองสายตาที่หนักแน่นและแววตาที่มุ่งมั่นก็ปรากฏขึ้นมาทันที
“จงหยุดมือ”
