ตอนที่ 78: การสลับโหมด
เสี่ยวเฉิงพลันเคี้ยวแอปเปิลในมือพร้อมกล่าวคําถามกับหรานจิง “เธอเองก็เป็นเจ้าหน้าที่ตํารวจอาชญากรมาตั้งหลายปี เธอเคยเห็นนักฆ่ามืออาชีพมาก่อนหรือเปล่าล่ะ?”
หรานจึงพลันส่ายหัว “ก็แทบจะไม่เคยเลยนะ ปกติเราก็จับแต่พวกอาชญากรธรรมดาทั่วไป
หลังจากนั้น เสี่ยวเฉิงก็มองไปยังเซินเหยา “เธอเองก็ไม่เคยเจอพวกนักฆ่ามืออาชีพมาก่อนเหมือนกันใช่ไหม?”
เสี่ยวเฉิงพลั่นยักไหล่ “แล้วพวกเธอทั้งคู่มาที่นี่เพื่อปกป้องฉันเนี่ยนะ? แล้วพวกเธอรู้ไหมว่านักฆ่ามืออาชีพลอบสังหารผู้คนกันยังไง?”
“ฝั่งเรามีตัวแทนนอกเครื่องแบบตั้งหลายสิบคน ใครก็ตามที่เข้ามาใกล้ห้องของนายจะต้องถูกระบุตัวและดักฟังโดยทันทีผ่านเครือข่ายการสื่อสารของกรมตํารวจ”
เสี่ยวเฉิงพลันถามขึ้นอีกครั้ง “แล้วเธอรู้ไหมว่าอีกสามแก๊งที่เหลือกําลังพยายามทําทุกวิถีทางเพื่อกําจัดฉัน? พวกมันต้องการที่จะฆ่าฉันเพื่อบันทอนทั้งขวัญและกําลังใจของกองกําลังตํารวจกอย่าง เธอรู้ด้วยไหมล่ะว่าอีกฝ่ายจะจ้างใครมาทํางานนี้?”
หรานจึงพลันเงียบไปชั่วครู่ “ก็ไม่”
เสี่ยวเฉิงไม่ได้ตอบอะไรกลับ เขาพลั่นถามขึ้นอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้น คนของเธอทุกคนได้ศึกษารายละเอียดแผนผังของโรงพยาบาลรวมถึงทางเข้าทุกซอกทุกมุมหรือยังล่ะ? เธอรู้แผนผังงหมดรวมถึงจุดบอดรอบโรงพยาบาลนี้แล้วหรือยัง? อีกอย่าง พวกเธอทุกคนฝึกรับมือกับกรณีฉุกเฉินมาแล้วใช่ไหม?”
ทว่าหรานจิงก็มีความคิดเป็นของตัวเองเช่นกัน
“ฉันว่ามันไม่จําเป็นหรอกนะ ลองคิดดูสิ นายเพิ่งจะฆ่าปรมาจารย์หยานได้เลยนะ เพราะแบบนั้น ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับนายในตอนนี้ มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าอีกสามแก๊งคือพวกที่อยู่เบื้องหลังไม่ใช่ หรือยังไงกัน? อีกฝ่ายคงไม่โง่พอที่จะลงมือทําอะไรแบบนั้นในช่วงเวลาแบบนี้หรอก”
เสี่ยวเฉิงพลันเผยยิ้ม “แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ ถ้าฉันเป็นพวกแก๊งสี่จตุรเทพนั่น ฉันก็จะเลือกจัดการอีกฝ่ายตอนนี้แหละ สาเหตุแรกคือฉันในตอนนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ นี่แหละคือโอกาสที่ดีที่สุดที่จะฆ่าฉันทิ้งเสีย สําหรับสาเหตุที่สอง อีกสามแก๊งที่เหลือสามารถโยนความผิดไปให้แก๊งเต่าดําได้ เพราะว่ามันก็น่าจะเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่แล้วที่เหล่าสมาชิกของแก๊งเต่าต้องการที่ จะแก้แค้น เพราะฉันเองก็เพิ่งจะฆ่าผู้นําของพวกเขาไปอีกอย่างถ้าอีกฝ่ายไม่รีบฆ่าฉันเสียตอนนี้ ในอนาคตพวกมันจะต้องได้เจอกับฝันร้ายที่น่ากลัวเกินกว่าจะพรรณนาได้แน่ ถึงตอนนั้น เธอ คิดเหรอว่าการลอบสังหารนั้นจะเป็นเรื่องง่ายน่ะ? ไม่ใช่แค่นั้นนะ แม้ว่าอีกฝ่ายจะฆ่าฉันได้จนทํา ให้พวกตํารวจโกรธแค้น มันจะไปมีหลักฐานอะไรที่แสดงว่าอีกสามแก๊งอยู่เบื้องหลังล่ะ? ทั้งกฎหมายและศาลก็ต้องตัดสินเหตุการณ์ทั้งหมดจากหลักฐานอยู่แล้ว พวกเขาไม่ได้ตัดสินจากความรู้สึกส่วนตัวสักหน่อย”
หรานจึงพลันรู้สึกลําบากใจเล็กน้อยกับการวิเคราะห์ที่ตรงประเด็นของเสียวเฉิง
“นั่นแหละคือสาเหตุที่ทําให้ฉันสับสนว่าทําไมเธอถึงมาที่นี่เพื่อปกป้องฉัน… แล้วเป็นเหยาก็อีกคน เธอคิดว่านี่เป็นเรื่องตลกหรือยังไงกัน? เธอรีบกลับห้องไปก่อนเลยนะ ถ้าเป็นไปได้หราน จิง.. เธอเองก็ควรจะกลับไปด้วยนะ อย่าเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้เลย ไปหาคนอื่นมาปกป้องฉันแทนเถอะ”
อันที่จริง เสี่ยวเฉิงไม่ต้องการให้ทั้งสองเข้ามามีส่วนร่วมหรือได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อยและเสี่ยวเฉิงก็พลันรู้สึกเหมือนกันว่าถ้ามีเรื่องร้ายอะไรเกิดขึ้น พวกเธอทั้งสองจะต้องทําให้เขาหนักใจเป็นแน่
“นายคิดว่าฉันอยากจะปกป้องนายนักหรือยังไงกัน? ฉันมาที่นี่ก็เพราะหัวหน้ามอบหมายหน้าที่ให้อันที่จริง ฉันกับทีมอยากจะถูกส่งไปจัดการกับพวกแก๊งเต่าดํามากกว่าอีก ทุกคนในทีมต่างก็ บ่นกันไม่หยุดเพราะต้องมาดูแลนายที่นี่นั้นแหละ” หรานจึงพลันตะคอก”อีกอย่าง ฉันว่านา ยกําลังคิดมากเกินไปนะ อีกฝ่ายไม่เลือกช่วงเวลาแบบนี้ในการลอบสังหารนายหรอก”
เสียวเฉิงพลันพูดอะไรไม่ออก “ฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ว่าเธอถูกให้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าตํารวจอาชญากรได้ยังไง… ดูเหมือนเธอจะคิดไม่ได้สักนิดเลยสินะ”
“นายยังสงสัยในความเป็นมืออาชีพของฉันอีกงั้นเหรอ?” หรานจึงรู้สึกไม่พอใจ เธอพลันเอามือจับสะโพกพร้อมกล่าวคําพูดออกมา “มาพนั้นกันหน่อยไหมล่ะ?”
“พนั้นอะไร?”
“ถ้าไม่มีฆาตกรหรือนักฆ่าปรากฏตัวภายในอีกสองวันข้างหน้า นายจะต้องมารายงานตัวกับทีมของฉันหลังจากได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว…” หรานจึงกล่าว
“รายงานตัวกับทีมของเธอเนี่ยนะ?” เสี่ยวเฉิงพลันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ฉันไม่คิดว่าจะทําเรื่องอะไรแบบนั้นได้หรอกนะ…”
“แน่นอนว่าอาจจะไม่ได้ แต่หัวหน้ากองบัญชาการก็คิดไปแล้วว่าการประลองของนายถือเป็นความสําเร็จครั้งยิ่งใหญ่ ตอนนี้ฉันเริ่มสงสัยแล้วแหละว่าหัวหน้าจะย้ายนายจากสํานักงานตํารวจท้องถิ่นมาอยู่ที่กองบัญชาการแทนหรือเปล่า ยังไงก็เถอะ ถ้าแพ้พนั้น นายต้องมาอยู่ในทีมของฉัน แล้วเดี๋ยวนายก็จะได้รับรู้ถึงอิทธิพลและอํานาจของฉันเองแหละ”
การย้ายไปที่กรมตํารวจอาชญากรรมนั้นหมายความว่าเสี่ยวเฉิงจะมีอํานาจในการจับกุมอาชญากรมากขึ้น เสี่ยวเฉิงพลันรู้สึกว่ามันก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร ทันใดนั้น เขาก็พยักหน้าและตอบกลับ “ก็ได้ ตามนั้นแต่แล้วถ้าเธอแพ้ล่ะ?”
