เหรินหวงมองดูนางอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่เข้าใจว่าเวลาแค่ไม่กี่พันปีทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ได้อย่างไร
จู่ๆลั่วชิงเฉิงก็หัวเราะออกมา นางเชิดหน้าขึ้นขณะที่นั่งอยู่บนหลังม้าและมองไปที่จวินอู๋เหยา “เย่เจว๋ จำไว้ให้ดี ทั้งหมดนี้เจ้าแส่หาเรื่องเอง”
จวินอู๋เหยายิ้มเยาะและเมินนาง
ลั่วชิงเฉิงยกมือขึ้นทันที แววตาเปลี่ยนเป็นดุร้ายบ้าคลั่ง นางพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ยกเว้นเย่เจว๋ ฆ่าคนที่เหลือให้หมด!”
พวกคนชุดดำด้านหลังเริ่มลงมือและพากันพุ่งเข้ามาทันทีตามคำสั่งของนาง!
กองกำลังนี้ใหญ่กว่าที่สำนักธาราเมฆและยังเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองทั้งหมด!
หายนะนี้ราวกับฟ้าถล่มลงมา
สำหรับฝั่งของจวินอู๋เสียในตอนนี้ นี่คือหายนะอย่างแน่นอน การต่อสู้บนภูเขาฝูเหยาทำให้พวกเขาได้รับความสูญเสียอย่างหนัก ศิษย์วิหารหยกวิญญาณล้วนได้รับบาดเจ็บ การพักผ่อนแค่ไม่กี่วันไม่เพียงพอที่จะทำให้พวกนางฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์ ท่านแบะแบะได้รับบาดเจ็บสาหัส จวินอู๋เสียยังมีอาการบาดเจ็บอยู่ ซูหย่ายังไม่มีกำลังที่จะยืนเองด้วยซ้ำ แม้แต่เหรินหวงก็ได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ครั้งก่อน มีเพียงเยี่ยนปู้กุยที่มาช้าและจวินอู๋เหยากับเย่เม่ยที่ไม่ได้ร่วมต่อสู้ที่รักษากำลังของตัวเองเอาไว้ได้
เย่เม่ยยังพอจะต่อสู้กับผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองได้ แต่เยี่ยนปู้กุยไม่แข็งแกร่งพอที่จะต้านทานศัตรูตรงหน้าได้ด้วยซ้ำ
ศึกครั้งนี้เรียกได้ว่าเป็นหายนะชัดๆ!
แม้แต่จวินอู๋เสียที่สงบนิ่งอยู่ตลอดก็ยังหน้าซีด
พวกชายชุดดำพุ่งเป้าไปที่จวินอู๋เหยาก่อน เขาถูกห้อมล้อมเอาไว้อย่างหนาแน่นจนแม้แต่น้ำหยดเดียวก็ผ่านเข้าไปไม่ได้ พวกเขาต้องการจับจวินอู๋เหยาทั้งเป็น แต่สำหรับคนอื่นๆ มีเพียงแค่ความตายเท่านั้น
“เสี่ยวอู๋เสีย เจ้าต้องระวัง อาจารย์ปู่จะเอากระดูกแก่ๆนี่เป็นเดิมพันปกป้องเจ้าให้ได้” เหรินหวงไม่เคยแสดงสีหน้าเคร่งเครียดเท่านี้มาก่อน ตอนที่อยู่ที่สำนักธาราเมฆ เขาก็ไม่ได้แสดงสีหน้าเช่นนี้
ในสายตารักใคร่และเคร่งเครียดคู่นั้น จวินอู๋เสียรู้สึกได้ถึงการตัดสินใจอันแน่วแน่……
“อาจารย์ปู่ ข้าสู้ได้” จวินอู๋เสียพูด เป้าหมายของอีกฝ่ายชัดเจนมาก พวกเขาอยากจับจวินอู๋เหยาและฆ่าคนอื่นๆทั้งหมด จวินอู๋เสียคาดไว้แล้วว่าจะมีช่วงเวลานี้ ตั้งแต่ตอนที่นางรู้ตัวจริงของจวินอู๋เหยา นางก็เดาไว้แล้วว่าไม่ช้าก็เร็วนางจะต้องเผชิญกับอันตรายเช่นนี้
เพียงแต่…… ไอรีนโนเวล
นี่มันเร็วเกินไป กะทันหันเกินไป เร็วจนนางไม่มีเวลาได้ตั้งตัวเลย
“เด็กโง่ ศึกที่นี่ไม่มีที่ให้เจ้าลงมือได้หรอก จวินอู๋เหยาฝากเจ้าไว้กับข้า เพราะอยากให้เจ้าปลอดภัย เจ้าจะหุนหันพลันแล่นไม่ได้” เหรินหวงมองจวินอู๋เสียเป็นครั้งสุดท้าย พวกคนชุดดำกำลังพุ่งเข้ามา ไม่มีเวลาให้เขาแล้ว!
แหวนวิญญาณสีฟ้าปรากฏขึ้นบนมือของเหรินหวง เขารวมพลังทั้งหมดไว้ในแหวนวิญญาณ สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว เขาเหวี่ยงแขน แหวนวิญญาณในมือคลี่ออก ผลักพวกคนชุดดำถอยไปทันที!
เลือดสดๆสาดกระเซ็นไปทั่วทุกหนแห่ง เส้นทางภูเขาที่เคยเงียบสงบต้องเผชิญกับพายุฝนเลือด คนชุดดำนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ความเร็วนั้นทำให้รู้สึกราวกับฟ้ากำลังถล่มลงมา
ในชั่วพริบตา เลือดสดๆสาดกระเซ็นไปทั่วเส้นทางภูเขา ศิษย์วิหารหยกวิญญาณที่เหน็ดเหนื่อยหมดแรงอยู่แล้วไม่สามารถหยุดยั้งการฆ่าฟันตามใจชอบครั้งนี้ได้เลย!
จู่ๆลั่วชิงเฉิงก็หัวเราะออกมา นางเชิดหน้าขึ้นขณะที่นั่งอยู่บนหลังม้าและมองไปที่จวินอู๋เหยา “เย่เจว๋ จำไว้ให้ดี ทั้งหมดนี้เจ้าแส่หาเรื่องเอง”
จวินอู๋เหยายิ้มเยาะและเมินนาง
ลั่วชิงเฉิงยกมือขึ้นทันที แววตาเปลี่ยนเป็นดุร้ายบ้าคลั่ง นางพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ยกเว้นเย่เจว๋ ฆ่าคนที่เหลือให้หมด!”
พวกคนชุดดำด้านหลังเริ่มลงมือและพากันพุ่งเข้ามาทันทีตามคำสั่งของนาง!
กองกำลังนี้ใหญ่กว่าที่สำนักธาราเมฆและยังเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองทั้งหมด!
หายนะนี้ราวกับฟ้าถล่มลงมา
สำหรับฝั่งของจวินอู๋เสียในตอนนี้ นี่คือหายนะอย่างแน่นอน การต่อสู้บนภูเขาฝูเหยาทำให้พวกเขาได้รับความสูญเสียอย่างหนัก ศิษย์วิหารหยกวิญญาณล้วนได้รับบาดเจ็บ การพักผ่อนแค่ไม่กี่วันไม่เพียงพอที่จะทำให้พวกนางฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์ ท่านแบะแบะได้รับบาดเจ็บสาหัส จวินอู๋เสียยังมีอาการบาดเจ็บอยู่ ซูหย่ายังไม่มีกำลังที่จะยืนเองด้วยซ้ำ แม้แต่เหรินหวงก็ได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ครั้งก่อน มีเพียงเยี่ยนปู้กุยที่มาช้าและจวินอู๋เหยากับเย่เม่ยที่ไม่ได้ร่วมต่อสู้ที่รักษากำลังของตัวเองเอาไว้ได้
เย่เม่ยยังพอจะต่อสู้กับผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองได้ แต่เยี่ยนปู้กุยไม่แข็งแกร่งพอที่จะต้านทานศัตรูตรงหน้าได้ด้วยซ้ำ
ศึกครั้งนี้เรียกได้ว่าเป็นหายนะชัดๆ!
แม้แต่จวินอู๋เสียที่สงบนิ่งอยู่ตลอดก็ยังหน้าซีด
พวกชายชุดดำพุ่งเป้าไปที่จวินอู๋เหยาก่อน เขาถูกห้อมล้อมเอาไว้อย่างหนาแน่นจนแม้แต่น้ำหยดเดียวก็ผ่านเข้าไปไม่ได้ พวกเขาต้องการจับจวินอู๋เหยาทั้งเป็น แต่สำหรับคนอื่นๆ มีเพียงแค่ความตายเท่านั้น
“เสี่ยวอู๋เสีย เจ้าต้องระวัง อาจารย์ปู่จะเอากระดูกแก่ๆนี่เป็นเดิมพันปกป้องเจ้าให้ได้” เหรินหวงไม่เคยแสดงสีหน้าเคร่งเครียดเท่านี้มาก่อน ตอนที่อยู่ที่สำนักธาราเมฆ เขาก็ไม่ได้แสดงสีหน้าเช่นนี้
ในสายตารักใคร่และเคร่งเครียดคู่นั้น จวินอู๋เสียรู้สึกได้ถึงการตัดสินใจอันแน่วแน่……
“อาจารย์ปู่ ข้าสู้ได้” จวินอู๋เสียพูด เป้าหมายของอีกฝ่ายชัดเจนมาก พวกเขาอยากจับจวินอู๋เหยาและฆ่าคนอื่นๆทั้งหมด จวินอู๋เสียคาดไว้แล้วว่าจะมีช่วงเวลานี้ ตั้งแต่ตอนที่นางรู้ตัวจริงของจวินอู๋เหยา นางก็เดาไว้แล้วว่าไม่ช้าก็เร็วนางจะต้องเผชิญกับอันตรายเช่นนี้
เพียงแต่…… ไอรีนโนเวล
นี่มันเร็วเกินไป กะทันหันเกินไป เร็วจนนางไม่มีเวลาได้ตั้งตัวเลย
“เด็กโง่ ศึกที่นี่ไม่มีที่ให้เจ้าลงมือได้หรอก จวินอู๋เหยาฝากเจ้าไว้กับข้า เพราะอยากให้เจ้าปลอดภัย เจ้าจะหุนหันพลันแล่นไม่ได้” เหรินหวงมองจวินอู๋เสียเป็นครั้งสุดท้าย พวกคนชุดดำกำลังพุ่งเข้ามา ไม่มีเวลาให้เขาแล้ว!
แหวนวิญญาณสีฟ้าปรากฏขึ้นบนมือของเหรินหวง เขารวมพลังทั้งหมดไว้ในแหวนวิญญาณ สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว เขาเหวี่ยงแขน แหวนวิญญาณในมือคลี่ออก ผลักพวกคนชุดดำถอยไปทันที!
เลือดสดๆสาดกระเซ็นไปทั่วทุกหนแห่ง เส้นทางภูเขาที่เคยเงียบสงบต้องเผชิญกับพายุฝนเลือด คนชุดดำนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ความเร็วนั้นทำให้รู้สึกราวกับฟ้ากำลังถล่มลงมา
ในชั่วพริบตา เลือดสดๆสาดกระเซ็นไปทั่วเส้นทางภูเขา ศิษย์วิหารหยกวิญญาณที่เหน็ดเหนื่อยหมดแรงอยู่แล้วไม่สามารถหยุดยั้งการฆ่าฟันตามใจชอบครั้งนี้ได้เลย!
