ในช่วงห้าปีนี้ แม้ทุกคนจะเชื่อว่าจวินอู๋เสียยังมีชีวิตอยู่ แต่ลึกลงไปในหัวใจพวกเขายังมีความไม่แน่ใจอยู่ ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ข่าวของนาง ความไม่แน่ใจนี้ก็ไม่สามารถคลายลงได้ พวกเขาทั้งกลัวและกังวล ข่าวที่ได้รับในวันนี้จึงเป็นข่าวที่ดีที่สุดในช่วงห้าปีที่ผ่านมา
จวินเสี่ยนพยักหน้า แม้ว่าเขาจะพยายามปกปิด แต่ก็เห็นได้ไม่ยากว่าตอนนี้เขารู้สึกประหม่าและตื่นเต้น
ไป! กระจายข่าวไปให้จวินชิงกับคนอื่นๆทันที……อาณาจักรกลาง พวกเขาต้องไปอาณาจักรกลาง จวินอู๋เสียยังมีชีวิตอยู่ ตั้งหลายปี…….เด็กนั่นทนได้ยังไง……เร็วเข้า! พาพวกเฉียวฉู่ไปพบนาง! ไม่ว่ายังไง พวกเขาต้องหานางให้เจอ! จวินเสี่ยนยกมือขึ้นอย่างตื่นเต้น ปลายนิ้วของเขาสั่นเล็กน้อย
อู๋เสียของพวกเขา หลานสาวตัวน้อยที่รักของเขา เหตุร้ายที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อน ขนาดคนที่ไม่ได้ร่วมในเหตุการณ์นั้นก็ยังเย็นวาบไปทั้งสันหลังเมื่อได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วจวินอู๋เสียที่เจอกับเหตุการณ์นั้นด้วยตัวเองล่ะจะเป็นยังไง? จวินเสี่ยนรู้ว่าถึงแม้หลานสาวของเขาภายนอกจะดูเย็นชา แต่ความห่วงใยที่นางมีต่อผู้อื่นนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นสามารถเข้าใจได้
ต้องเห็นอาจารย์ปู่เสียสละตัวเองเพื่อช่วยชีวิตนาง ต้องมองดูจวินอู๋เหยาที่อยู่เคียงข้างนางมาตลอดถูกจับไปโดยไม่สามารถช่วยอะไรได้ ความสิ้นหวังนี้……จวินเสี่ยนไม่กล้าคิดเลยว่าจวินอู๋เสียผ่านห้าปีนี้มาได้อย่างไร
ข้าจะรีบออกไปแจ้งพวกเฉียวฉู่เดี๋ยวนี้ ฉูหลิงเย่ยืนขึ้นและพยักหน้าให้จวินเสี่ยน แม้ว่านางจะเดินออกไปด้วยท่าทางสงบนิ่ง แต่มือที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อของนางกำลังสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
บนดินแดนของแคว้นฉีเดิม มีสถานที่ลวงตาซึ่งปรากฏขึ้นระหว่างภูเขาอย่างเงียบๆเมื่อห้าปีก่อน ฉูหลิงเย่พาคนมาที่นี่ นางมองไปที่บ้านไม้ไผ่ที่อยู่นอกแสงสีเทา และเดินเข้าไปอย่างช้าๆ
เมื่อห้าปีก่อน เก้าอารามเรืองอำนาจขึ้นมา พวกเขาควบคุมทั้งอาณาจักรกลาง โลกวิญญาณเกิดความผันผวนที่ไม่สามารถอธิบายได้ เพื่อปกป้องเหล่าวิญญาณ จ้าววิญญาณใช้พลังส่วนใหญ่ของเขาย้ายโลกวิญญาณทั้งหมดมาที่อาณาจักรล่างอย่างไม่ลังเล เก้าอารามค้นหาไปทั่วอาณาจักรกลางแต่ก็หาพวกเขาไม่เจอ เพราะพวกเขาย้ายมาที่อาณาจักรล่างนานแล้ว
ในบ้านไม้ไผ่ ทหารหลายคนของกองทัพรุ่ยหลินเห็นฉูหลิงเย่มาถึง ขณะที่พวกเขากำลังจะคุกเข่าลงทำความเคารพ นางก็ยกมือขึ้นห้ามพวกเขา ดวงตาของนางมองไปที่เตียงที่อยู่ในบ้าน
ในบริเวณนี้มีบ้านไม้ไผ่หลายหลัง จำนวนของมันเทียบได้กับจำนวนบ้านในเมืองเล็กๆในบ้านไม้ไผ่แต่ละหลัง นอกจากเตียงก็ไม่มีอย่างอื่นอีก บ้านไม้ไผ่ที่ฉูหลิงเย่ก้าวเข้ามามีเตียงอยู่ 20 เตียง
แต่ละเตียงมีคนนอนหลับอยู่บนนั้น
สายตาของฉูหลิงเย่กวาดมองเตียงที่อยู่ตรงหน้านาง
เฉียวฉู่, ฮัวเหยา, ฟ่านจั๋ว, เฟยเหยียน, หรงรั่ว, จวินชิง, หลงฉี, มู่เชียนฟาน, เสี่ยวเจว๋, เวินซินหาน, เหลยเซิน, ไป๋อวิ๋นเซียน, หยิ่นเหยียน……
ใบหน้าของคนบนเตียงช่างคุ้นเคย หลังจากความวุ่นวายในอาณาจักรกลางและตั้งแต่จวินอู๋เสียหายตัวไป พวกเฉียวฉู่ก็บ้าคลั่งไปเลย ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งเด็ดขาดของจวินเสี่ยนที่ห้ามพวกเขาเหยียบเข้าไปในอาณาจักรกลางแม้แต่ก้าวเดียว พวกเฉียวฉู่ก็คงตายไปแล้วจากการต่อสู้กับเก้าอาราม การเข้ามาของโลกวิญญาณทำให้พวกเฉียวฉู่ที่เคยผ่านประสบการณ์ความเร็วในการฝึกฝนในโลกวิญญาณติดต่อกับโลกวิญญาณทันที โดยใช้ความสัมพันธ์ของตัวเองกับโลกวิญญาณผ่านพวกหมีหยินหยาง เมื่อทำข้อตกลงกับจ้าววิญญาณได้แล้ว พวกเขาก็พากันเข้าไปฝึกฝนในโลกวิญญาณ!
