เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future – ตอนที่ 42

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ซูฟ่านก็ได้ฟังข่าวอีกสองข่าวที่เหลืออีกครั้ง

ข่าวแรกคือภัยธรรมชาติ ซูฟ่านไม่มีความสามารถที่จะหยุดยั้งพวกมันได้

ซูฟ่านสนใจอีกข่าวหนึ่งมาก

ข่าวเกี่ยวกับน้ำมันดิบ ซูฟ่านรู้เรื่องนี้หนึ่งหรือสองเรื่องจากการได้ยินพ่อของเขาพูดถึง

หากเขาสามารถใช้ประโยชน์จากข่าวนี้ได้เขาก็อาจสามารถสร้างโชคได้

ซูฟ่านใช้เวลาครึ่งคืนเพื่อชดเชยความรู้เกี่ยวกับตลาดน้ำมันดิบ

วันรุ่งขึ้นเขาก็นั่งคอตกอยู่ในชั้นเรียน

ซูฟ่านที่กำลังง่วงนอนก็ได้รับข้อความ WeChat

“คืนนี้ว่างไหม?”

ฉินเสี่ยวหยุนส่งข้อความมา

“ผมว่าง”

ซูฟ่านตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“ไปทานข้าวด้วยกันเถอะ ฉันอยากคุยเรื่องงานกับคุณ”

“เยี่ยมเลย”

หลังจากเลิกเรียนในตอนเที่ยง ก็เป็นเวลาพักของซูฟ่าน

ในตอนเย็นเขาขับรถไปที่โรงแรมที่ฉินเสี่ยวหยุนจองไว้

มันเป็นร้านอาหารระดับไฮเอนด์ของมิชลิน

เมื่อเข้าไปในร้านอาหารทุกอย่างดูหรูหรามาก

แต่ตอนนี้ซูฟ่านมีภูมิคุ้มกันต่อสิ่งหรูหราเหล่านี้แล้ว

เขามีเงินมากกว่าสิบล้านและการกินอาหารในสถานที่แบบนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อีกต่อไป

ตอนนี้เขาต้องการเงินมากขึ้นเพื่อให้ตัวเองมีความสุขและปลอดภัย

ความโลภของมนุษย์นั้นมีไม่จำกัด

หลังจากนั่งรอเป็นเวลาห้านาที ฉินเสี่ยวหยุนที่แต่งตัวดูสมาร์ทก็ก้าวท้าวมาด้วยรองเท้าส้นสูง เดินมาข้างหน้าซูฟ่านอย่างมั่นคงและทรงเสน่ห์

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยที่จะบรรยายถึงผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยคำว่าเรือนร่างของปีศาจสาว

ดวงตาของซูฟ่านจับจ้องไปที่ร่างของฉินเสี่ยวหยุนโดยไม่รู้ตัว

“ทำไมคุณซูถึงไม่เป็นคนตรงไปตรงมากันหน่อยน๊า แบบนี้เรียกว่าคุกคามทางสายตาหรือเปล่า?”

ฉินเสี่ยวหยุนเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงก่อนพูดติดตลก

“ผมขอโทษที่ไม่ได้ตอบกลับ WeChat ของคุณ ผมไม่ได้มีเจตนาจริง ๆ ผมไม่ได้ตอบกลับใครเลยเพราะโทรศัพท์เสียในสองวันนั้น”

ซูฟ่านอธิบาย

“ไม่เป็นไร สั่งอาหารก่อนเถอะฉันมีอะไรจะบอกคุณ”

ฉินเสี่ยวหยุนไม่ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป เธอได้พูดคุยกับซูฟ่านแล้วหลังจากนั้นก็เรียกหาบริกรเพื่อสั่งอาหาร

“ก่อนอื่นขอขอบคุณที่ช่วยฉันทำงานให้เสร็จ ถ้าไม่มีคุณฉันอาจต้องกระโดดลงจากตึกจริง ๆ คุณช่วยชีวิตนี้ไว้”

หลังจากนั้นฉินเสี่ยวหยุนก็ยกแก้วไวน์ขึ้น ซูฟ่านก็รีบยกแก้วขึ้นตาม

“คุณช่วยฉันไว้ มันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะไม่ตอบแทนคุณ สมมติมาหน่อยสิว่าคุณต้องการอะไร”

ฉินเสี่ยวหยุนมองไปที่ซูฟ่านด้วยความจริงใจและพูดออกมา

ในความเป็นจริงซูฟ่านได้คิดไว้แล้วว่าเขาต้องการอะไร

“ให้ผมเป็นที่ปรึกษาการลงทุนของบริษัทของคุณ ตราบใดที่คำแนะนำของผมสำเร็จ ผมจะได้รับ 50% ของรายได้จากการลงทุน”

“คิดง่าย ๆ เงินเดือนปีละ 200 ล้านหยวนไม่ดีเหรอ”

“ไม่ ผมไม่ต้องการขายตัวให้กับประธานฉินนอกจากนี้ผมยังเป็นนักเรียนอยู่และผมก็ไม่มีเวลาไปทำงานมากนักหากยังไม่จบการศึกษา”

ซูฟ่านพูดติดตลก

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่บังคับแล้วกัน มีอะไรอีกไหม?”

“”ก่อนหน้านี้หุ้นทำรายได้เท่าไหร่”

“1.2 พันล้าน”

เมื่อพูดถึง 1.2 พันล้านเหล่านี้ฉินเสี่ยวหยุนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น

นี่เป็นจำนวนเงินที่เธอทำได้มากที่สุดตั้งแต่ลงทุนมาและทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณซูฟ่าน

“แบ่งเงินร้อยล้านให้ผม”

“แค่หนึ่งร้อยล้าน?”

ฉินเสี่ยวหยุนมองไปที่ซูฟ่านด้วยความประหลาดใจ

ซูฟ่านยิ้ม

“หรือคุณจะให้ผมทั้งหมด 1.2 พันล้าน?”

“ก็ไม่เลวเลยถ้าคุณต้องการให้ฉันล้มละลาย”

ซูฟ่านยิ้ม

“ผมต้องการแค่ 100 ล้านเพราะผมช่วยชีวิตคุณและรักษาบริษัทของคุณ”

ในความเป็นจริงฉินเสี่ยวหยุนจะให้ซูฟ่านมากกว่านี้ แต่เนื่องจากซูฟ่านยืนยันว่าเขาต้องการหนึ่งร้อยล้าน เธอจึงไม่ทำเรื่องไร้สาระ

เธอสั่งให้เลขาส่งเงินให้ซูฟ่านทันที

ในความเป็นจริงซูฟ่านไม่ได้โง่เขารู้ว่าเธอต้องการมอบให้เขามากกว่านี้

แต่สายตาของเขาไม่ได้อยู่กับเงินไม่กี่ร้อยล้าน เงินเหล่านี้ตราบใดที่ยังมีบริษัทของฉินเสี่ยวหยุนเขาก็สามารถทำเงินได้

ซูฟ่านสามารถพึ่งพาบริษัทของฉินเสี่ยวหยุนเพื่อทำเงินได้มากขึ้น

ห้านาทีต่อมาซูฟ่านได้รับข้อความบนโทรศัพท์มือถือของเขาว่าเงินหนึ่งร้อยล้านหยวนเข้าแล้ว

เป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาจะดำเนินการได้อย่างรวดเร็วและเรียบง่ายแบบนี้

แต่สำหรับครอบครัวของฉินเสี่ยวหยุนการโอนเงินหนึ่งร้อยล้านนั้นง่ายมาก

เมื่อเห็นยอดเงินในบัตรธนาคารของเขา ซูฟ่านก็รู้สึกตื่นเต้น

เขามีเงินมากขนาดนี้เป็นครั้งแรก

ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดถึงเงินจำนวนร้อยล้าน้ลย เขากลัวด้วยซ้ำว่าจะไม่มีรายได้ไปตลอดชีวิต

แต่ในพริบตาเงินหนึ่งร้อยล้านก็อยู่ในมือของเขาแล้ว

การรับประทานอาหารกับฉินเสี่ยวหยุนเป็นที่น่าพอใจมากและทั้งคู่ก็ดื่มไวน์ไปมากมาย

หลังจากอาหารค่ำ ฉินเสี่ยวหยุนก็นั่งในรถของซูฟ่าน

บรรยากาศค่อย ๆ คลุมเครือขึ้น

ฉินเสี่ยวหยุนพิงไหล่ของซูฟ่าน

“คุณไม่สามารถขับรถได้หลังจากดื่มใช่ไหมล่ะ คืนนี้ไม่ต้องกลับหรอก”

ฉินเสี่ยวหยุนแนะนำ

สำหรับเรื่องซูฟ่าน เธอไม่ยอมแพ้จริง ๆ

ตอนที่เธอบอกว่าจะไม่รบกวนซูฟ่าน เธอแค่รู้สึกเจ็บปวดในความภาคภูมิใจของตัวเอง

แต่วันนี้ซูฟ่านได้ขอโทษเธออย่างเป็นทางการแล้ว แม้ว่าฉินเสี่ยวหยุนจะไม่เชื่อสักคำ แต่เธอก็ไม่ต้องการที่จะใส่ใจมากเกินไป

ทั้งสองไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและซูฟ่านก็ดูเหมือนจะไม่ชอบเธอเช่นกัน

ทุกอย่างเป็นไปตามความสมัครใจของเธอเองแล้วเธอจะสนใจอะไร?

กลิ่นจากร่างกายของฉินเสี่ยวหยุนและกลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งเข้าไปเต็มโพรงจมูกของซูฟ่าน

มันทำให้จิตใจของเขากระอักกระอ่วนเล็กน้อยและมีความคิดบางอย่างที่เขาไม่ควรมี

แต่เมื่อเขาเกือบจะเสียสติเขาก็จำฉากที่เขาและชูหยุนซีจูบกันในรถเมื่อคืนนี้ได้

ในทันทีซูฟ่านก็ระงับความต้องการของเขา

“พรุ่งนี้ผมยังมีเรียน ผมจะหาคนขับรถมาทีหลังคุณขับรถมาด้วยหรือเปล่า?”

“ก็ตรงนั้นแหละ”

ฉินเสี่ยวหยุนชี้ไปที่รถรุ่น Big G สีขาวขนาดใหญ่ที่จอดอยู่ตรงข้าม

แน่นอนว่าตอนนี้สาว ๆ นั้นชอบรถออฟโรดยิ่งไปกว่านั้นสำหรับผู้หญิงที่มีความสามารถและเป็นอิสระอย่างฉินเสี่ยวหยุนด้วยแล้วก็นับว่าเข้ากัน

รถ Big G นั้นก็เป็นสไตล์โปรดของซูฟ่านเช่นกัน

ซูฟ่านสามารถซื้อมันได้ในตอนนี้

แต่เขามี GTR นี้อยู่แล้วดังนั้นซูฟ่านจึงจะไม่ซื้อรถมากเกินจำเป็น

เขายังไม่มีบ้านด้วยซ้ำและไม่มีที่ให้จอดรถ

เขาแค่ต้องการใช้เงินที่มีอยู่ในมือเพื่อสร้างรายได้ให้มากขึ้น

ซูฟ่านเรียกคนขับรถและฉินเสี่ยวหยุนก็สั่งให้คนขับรถของบริษัทมารับเธอ

หลังจากกลับมาในตอนเย็น ซูฟ่านก็ได้ศึกษาผลิตภัณฑ์การบริหารความมั่งคั่งของธนาคารและตัดสินใจใช้เงินสิบล้านเพื่อแบ่งระยะเวลาการฝากเงินในธนาคารเป็นเงินช่วยชีวิตของเขาเอง

ด้วยเงินที่เหลืออีก 100 ล้านซูฟ่านวางแผนที่จะทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่!

เขากำลังวางแผนแต่โทรศัพท์ของซูฟ่านก็ดังขึ้น

เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมานั่นก็กลายเป็นชูเทียนฉี!

ซูฟ่านขมวดคิ้ว ผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรในตอนกลางดึก?

แม้ว่าเขาจะช่วยชูเทียนฉีเกลี้ยกล่อมชูหยุนซี แต่เขาก็ยังไม่มีความรู้สึกที่ดีต่ออีกฝ่าย

หลังจากเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นอีกสองสามครั้ง ซูฟ่านก็รับสาย

“ซูฟ่านฉันเองชูเทียนฉี”

เสียงที่แข็งแกร่งของชูเทียนฉีดังมาจากหูฟัง

“ฉันรู้ มีอะไรเหรอ?”

ซูฟ่านถามอย่างไม่กระตือรือร้น