จากตอนแรกความคิดของคังหมินฟูคือการใช้คนพวกนั้นเป็นตัวล่อ ไม่สำคัญว่าพวกนั้นจะตายหรือไม่
ยิ่งไปกว่านั้นเป็นไปไม่ได้ที่คังหมินฟูจะมอบของมูลค่า 5.5 พันล้านให้กับคนอื่น
เพชรของเขาต้องไปอยู่ในมือของตู้ยู่ชิวอย่างปลอดภัย
ตอนนี้ซูฟ่านได้ค้นพบจุดประสงค์ของเขาแล้ว คังหมินฟูต้องการรักษาภาพลักษณ์ของเขาอยู่แล้ว
เพราะซูฟ่านมีพรสวรรค์มากจนสามารถต่อสู้กับองค์กรลึกลับและหลบหนีมาได้ เขาไม่ต้องการทำให้ซูฟ่านขุ่นเคือง
เขายิ้ม
“ซูฟ่าน อย่าโกรธเลยฉันไม่ได้พูดความจริงกับเธอ แต่จริง ๆ แล้วเพราะฉันกลัวเธอคิดมากกับเรื่องนี้”
“ฉันส่งเพชรนี้ไปด้วยตัวของฉันเอง เธอก็รู้คุณค่าของของสิ่งนี้ใช่ไหมล่ะ”
“ฉันทำการกุศลมาทั้งชีวิตและตอนนี้ฉันต้องการเงินทุน เงินจำนวน 5.5 พันล้านนี้สำคัญกับฉันอย่างมาก”
อันที่จริงซูฟ่านไม่สามารถเข้าใจพฤติกรรมของคังหมินฟู
เพียงแต่ว่าเขารู้สึกว่าเขาถูกคังหมินฟูหลอก ซึ่งนั่นทำให้เขาอารมณ์เสียมาก
คังหมินฟูพาเขาไปที่ธนาคารเพื่อเอาเพชรมาให้ด้วยตัวเอง นี่ไม่ใช่เพื่อดึงดูดความสนใจขององค์กรลึกลับนี้หรอกหรือ?
ด้วยวิธีนี้องค์กรลึกลับจะให้ความสนใจกับซูฟ่านก่อนอย่างแน่นอน
หมายความว่าซูฟ่านกำลังเสี่ยงมากที่สุด
สิ่งที่เขาสาบานว่าจะปกป้องกลับเป็นของปลอม!
โชคดีที่ซูฟ่านได้รับความช่วยเหลือจากระบบจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ภาพลักษณ์ของผู้ใหญ่ใจบุญของคังหมินฟูตอนนี้ได้พังลงในหัวใจของซูฟ่าน
คำว่าหน้าซื่อใจคดถูกสลักไว้บนหน้าของคังหมินฟู
ตามที่บุคคลจากองค์กรลึกลับกล่าว ไม่มีความชั่วร้ายก็ไม่มีธุรกิจ
ซูฟ่านยังคงไร้เดียงสาเกินไป
“ก็ซูฟ่านฉันคิดผิดที่โกหกเธอ! แม้ว่าเธอจะไม่ได้ส่งเพชรแท้ไปให้ตู้ยู่ชิว แต่เธอก็ชนะองค์กรลึกลับได้”
“งั้นฉันให้รางวัลคุณสองร้อยล้านหยวนเป็นรางวัลเอาไหม?”
คังหมินฟูพยายามให้สัมปทานที่ใหญ่ที่สุด
“ตั้งแต่คุณคังพูดอย่างนั้น ฉันก็ไม่คิดปฏิเสธ ขอบคุณมาก”
คราวนี้ซูฟ่านไม่ได้ปฏิเสธ เขายอมรับมัน
คังหมินฟูสั่งให้เลขาโอนเงินให้ซูฟ่านทันที และระหว่างรอเงินที่จะมาถึงซูฟ่านก็คุยกับซูฟ่านอีกครั้ง
“เธอเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายชัดเจนไหมตอนที่เธอสู้กับบุคคลจากองค์กรลึกลับนั่น”
“ไม่”
“คนที่เธอสู้ด้วยเป็นชายหรือหญิง”
“ไม่รู้สิ อีกฝ่ายแกล้งปลอมเป็นเพื่อนผู้หญิงของผม”
“โอ้?”
คังหมินฟูรู้สึกประหลาดใจมาก
แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องการปลอมตัวขององค์กรลับ
แต่เขาไม่เคยเชื่อเลย
เมื่อซูฟ่านพูดเช่นนี้คังหมินฟูก็เชื่ออย่างนั้นจริงๆ
“คนที่ต่อสู้กับเธอมีลักษณะอย่างไร”
“ประธานคัง ดูเหมือนคุณจะสนใจองค์กรนี้เป็นพิเศษหรือเปล่า?”
ซูฟ่านเลิกคิ้วและจ้องไปที่ใบหน้าของคังหมินฟู
จู่ ๆ เขาก็มีลางสังหรณ์ขึ้นมา
คำเชิญของคังหมินฟูไม่ใช่แค่ให้เขาเป็นเป้าหมายเพื่อดึงดูดองค์กรลึกลับนี้
ดูเหมือนว่าเขาจะต้องการใช้ซูฟ่านเพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับองค์กรนี้ด้วย
สำหรับจุดประสงค์ ซูฟ่านยังไม่สามารถพูดได้ชัดเจน
เมื่อคิดอย่างนี้ซูฟ่านก็ระวังคังหมินฟูมากขึ้น
“คุณคัง เงินของฉันเข้าแล้ว”
ซูฟานลุกขึ้น
เขาเคยคิดว่าคังหมินฟูเป็นคนดีและเขาเคารพอีกฝ่ายมาก
แต่ตอนนี้ซูฟ่านรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องเคารพแล้ว
เขาคนนี้ก็ไม่ต่างจากนักธุรกิจอย่างชูเทียนฉี
เกรงว่าสิ่งที่เรียกว่าการทำการกุศลก็แค่เครื่องมืออย่างหนึ่ง
ซูฟ่านไม่ต้องการคิดมากเกินไป เขารู้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็พอ
ในอนาคตคังหมินฟูจะเป็นเพียงความสัมพันธ์ธรรมดาซึ่งนั่นเพียงพอแล้ว
คังหมินฟูยังรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติของซูฟ่าน
“ถ้ามีอะไรก็รีบไปเถอะ คราวนี้ต้องขอบคุณเธอ”
“ยังไงก็ตาม คุณคัง ชิวหมิงหยุนเป็นยังไงบ้าง?”
“เขารอดแล้ว ไม่มีอะไรร้ายแรง”
“งั้นผมไม่รบกวนคุณคังแล้ว”
ซูฟ่านจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของซูฟ่าน คังหมินฟูก็ถอนหายใจ
จากนั้นเขาก็สูบซิการ์ที่ยังไม่หมดจากที่เขี่ยบุหรี่
หน้าตาของความโลภปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ซูฟ่านรู้สึกเสียใจขณะออกจากบริษัทของคังหมินฟู
อันที่จริง เขาไม่ควรแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจนในตอนนี้
เขาไม่ได้ควบคุมมัน
แต่ซูฟ่านไม่มีอะไรต้องกังวล
ซูฟ่านรู้ดีว่าสำหรับคังหมินฟู อีกฝ่ายไม่สามารถหาคนมาแทนที่ซูฟ่านได้
คังหมินฟูแค่สวมภาพของนักธุรกิจนิสัยดี แต่เขาก็ยังคงนักธุรกิจฝังแน่นลงไปในกระดูกของเขา
ตราบใดที่เขามีค่าสำหรับคังหมินฟู ซูฟ่านก็ยัสามารถทำตามอารมณ์ของตัวเองได้
มันไม่สบายใจเลยสำหรับการโดนคนที่ไว้ใจมาใช้ประโยชน์ แต่ซูฟ่านก็ไม่ได้ให้เวลาตัวเองหดหู่
อย่างไรก็ตาม เขาได้เงินมาสองร้อยล้าน!
ในอีกสองวันข้างหน้า ซูฟ่านจะไปโรงพยาบาลเพื่อช่วยดูแลพ่อของหลินอี้ตง หลังจากเรียนเสร็จ
พ่อของหลินอี้ตงย้ายจาก ICU ไปที่หอผู้ป่วยทั่วไปแล้ว
แม้ว่าบุคคลนั้นจะได้รับการช่วยเหลือแล้ว แต่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากแผลไฟไหม้ทั่วร่างกายและการรักษาต่อไปก็ยังใช้เวลานานและมีค่าใช้จ่ายสูง
ซูฟ่านได้วางแผนสำหรับพวกเขาไว้ในใจแล้ว
เขาต้องการครอบครองถนนบาร์บีคิวที่ขายโดยเมืองหลวงและปล่อยให้ครอบครัวของหลินอี้ตงจัดการ
ด้วยวิธีนี้ เขาก็สามารถจ่ายเงินให้ครอบครัวของหลินอี้ตงได้และทั้งสองฝ่ายก็จะได้รับประโยชน์และทุกคนก็จะมีความสุข
เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน ซูฟ่านได้เปลี่ยนเป็นชุดสูทและไปที่ถนนบาร์บีคิว
หน้าประตูของถนนบาร์บีคิวนั้นงดงามมาก หน้าประตูปเ็นแบบโบราณมีแผ่นโลหะตกแต่ง มันดูสวยงามเป็นพิเศษเมื่อเปิดไฟในเวลากลางคืน
แต่ที่นี่จะไม่พลุกพล่านแบบเดิม ๆ อีกต่อไป
พูดให้ถูกคือตั้งแต่เมื่อสองเดือนที่แล้ว ถนนบาร์บีคิวที่เจริญรุ่งเรืองและมั่งคั่งอย่างยิ่งนี้ก็ได้ค่อย ๆ สูญเสียความนิยมไป
ร้านที่เต็มไปด้วยลูกค้าในอดีตได้ทรุดโทรมในเวลาเพียงสองเดือน
เมื่อดูฉากนี้ซูฟ่านก็รู้สึกสงสาร
นอกจากร้านบาร์บีคิวบ้านทองแล้ว ซูฟานชอบกินที่นี่มากที่สุด
ซูฟ่านเดินไปที่ถนนบาร์บีคิวที่อยู่ด้านในสุดตามป้ายบอกทาง
นั่นคืออาคารสำนักงานบนถนนบาร์บีคิว
ประตูถัดไปเป็นร้านบาร์บีคิวเจียงตู่ที่ใหญ่ที่สุดบนถนนบาร์บีคิว ซึ่งเว่ยเจียงตู่เจ้าของถนนทั้งสายนี้เปิดเอาไว้
ซูฟ่านเปิดประตูชั้นล่างและเดินเข้าไปในสำนักงาน
สำนักงานแบ่งออกเป็น 2 ชั้น ชั้นแรกเป็นแผนกต้อนรับ
ชั้นสองเป็นพื้นที่สำนักงานของแท้
อย่างไรก็ตามวันนี้ไม่มีใครอยู่ที่แผนกต้อนรับ
ซูฟ่านเดินไปที่ชั้นสองเพียงลำพัง
ทันทีที่เขาขึ้นไปชั้นบน ซูฟ่านก็เห็นประตูสำนักงานเปิดอยู่ที่ปลายทางเดิน
ซูฟ่านเดินไปเคาะประตู
ข้างในเป็นชายผมหงอก
เขานั่งอยู่บนเก้าอี้บอสโดยหันหลังให้ประตูและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ห้องเต็มไปด้วยกลิ่นควันและแอลกอฮอล์
ซูฟ่านขมวดคิ้วและหลังจากยืนยันว่าเขามาถูกที่แล้วเขาก็เคาะประตูอีกครั้ง
“สวัสดี?”
ซูฟ่านพูดทักและอีกฝ่ายก็ตอบสนอง
เขาหันกลับมาอย่างช้า ๆ
ซูฟ่านตกใจเมื่อเห็นใบหน้านั้น
เขาได้เห็นรูปภาพของเว่ยเจียงตู่ผ่านข้อมูลวงในมาก่อน
ไม่ผิดแน่ คนคนนี้คือเว่ยเจียงตู่
แต่เว่ยเจียงตู่อายุเพียง 38 ปี แต่ผมของเขากลับกลายเป็นสีขาว
“คุณกำลังมองหาใครอยู่?”
เว่ยเจียงตู่ถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
“ผมต้องการซื้อถนนบาร์บีคิว”
หลังจากได้ยินคำพูดของซูฟ่านแล้ว เว่ยเจียงตู่ก็มองขึ้นไปที่ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเขา
เว่ยเจียงตู่ยังคงรู้จักสินค้าแบรนด์เนม เมื่อเห็นเสื้อผ้าของซูฟ่านเขาก็รู้ว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเขานั้นรวยมาก
นอกจากนี้ยังมีแนวโน้มที่จะเป็นคนรวยรุ่นที่สอง
“คุณชื่ออะไร?”
“ซูฟ่าน”
เว่ยเจียงตู่นึกอย่างระมัดระวัง
ไม่มีคนใหญ่คนโตที่มีนามสกุลซูในประเทศ
แต่เขาไม่ได้ดูหมิ่นซูฟ่านเพราะเรื่องนี้ เขาโยนบุหรี่ในมือของเขาลงในที่เขี่ยบุหรี่
“ลืมมันไปเถอะ ร้านนี้ไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่คุณคิด ฉันจะไม่รบกวนคุณหรอก”
เว่ยเจียงตู่ยิ้มในขณะที่เขาพูดจบ แล้วหยิบบุหรี่ตัวใหม่ขึ้นมาแล้วจุดไฟอีกครั้ง
