“ฉันเข้าใจแล้ว… ฟังดูเป็นความคิดที่ดี” จีเยพยักหน้าเห็นด้วย
เขาเคยขอความช่วยเหลือจากหลิงเฉินในการสังหารงูดำซึ่งช่วยให้เขายืมผู้เชี่ยวชาญจากสำนักงานสมาพันธ์ นั่นหมายความว่าเขาจะต้องจ่ายค่าตอบแทนให้กับสำนักงานและจำเป็นต้องจ่ายคืนเมื่อถึงเวลา
เพื่อหลีกเลี่ยงการเข้าไปพัวพันกับเรื่องราวที่ซับซ้อนเหล่านั้น ผู้เล่นหลายคนยืนยันที่จะทำภารกิจของตนตามลำพัง ‘ระบบแต้มเกียรติยศ’ นี้สามารถแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้
สมาพันธ์ไม่สามารถควบคุมผู้เล่นโดยใช้กฏที่เข้มงวดเหมือนกับวิธีที่พวกเขาควบคุมทหาร เนื่องจากวิธีดังกล่าวจะส่งผลเสียอย่างเห็นได้ชัดเจน นี่คือจุดที่ทำให้มี ‘ระบบแต้มเกียรติยศ’ เข้ามา มันเป็นเครื่องมือที่ผู้เล่นใช้งานได้ฟรีเพื่อแลกเปลี่ยนความพยายามกับบางสิ่งที่พวกเขาต้องการ ด้วยวืธีนี้ เจ้าหน้าที่สามารถเรียกร้องให้ผู้เล่นช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ โดยไม่ต้องควบคุมผู้เล่นมากเกินไป
ตามที่ซุงฉางเฉิงกล่าว โครงการนี้ได้ถูกเสนอไปยังรัฐบาลกลางของสมาพันธ์แล้ว หากทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ทั้งโลกก็จะยอมรับมัน
อย่างไรก็ตาม นี่ก็หมายความว่า ‘ผู้เล่น’ จะกลายเป็นทรัพยากรรูปแบบใหม่ที่ทุกคนจะสู้เพื่อมัน
“ฉันเชื่อว่าคุณได้เรียนรู้เกี่ยวกับ ‘แต้มเกียรติยศที่หายาก’ แล้วใช่มั้ย?” ซุนฉางเฉิิงกล่าวต่อ
“ถ้าเป็นไปได้ ฉันหวังว่าคุณจะสามารถนำเทคโนโลยีอันมีค่าที่ประเทศของเราใช้ได้กลับมา คุณอาจไม่รู้ แต่ทุกประเทศและภูมิภาคบนโลกนี้ได้เริ่มการแข่งขันอาวุธใหม่ด้วยวิธีนี้ เราก็ต้องใช้ทุกโอกาสที่เราสามารถใช้ได้เช่นกัน”
“ได้เลย” จีเย่ตกลงโดยไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียว
เช่นเดียวกับภารกิจการตั้งถิ่นฐานที่บอกเขาในตอนท้าย ความแข็งแกร่งของคนเพียงคนเดียวไม่สามารถดำรงอยู่ได้หากปราศจากการสนับสนุนจากอารยธรรม กฏเดียวกันนี้ใช้ได้กับในชีวิตจริง
“ใช่แล้ว มีบางเรื่องที่สำคัญที่เราต้องบอกคุณ” ผู้อำนวยการโจวรับหน้าที่ดำเนินเรื่องต่อ
“ไฟล์ส่วนตัวของคุณได้รับการรักษาความปลอดภัยไว้ในที่เก็บข้อมูลถาวรของสำนักงาน เราทำเพื่อปกป้อง ‘สตรีมเมอร์’ ทั้งหมดจากมุมมองสาธารณะเพื่อกีดกันสื่อหรือผู้ที่อยากรู้อยากเห็นมากเกินไป โดยเฉพาะคุณจีเย่ คุณเป็นสตรีมเมอร์เพียงคนเดียวที่เรารู้จักซึ่งไม่ได้เปิดเผยหน้าในระหว่างสตรีม นี่คือเหตุผลที่เราใช้วิธีที่ระมัดระวังเป็นพิเศษ แม้แต่ที่นี่ก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับตัวตนของคุณ”
การมีชื่อเสียงเป็นดาบสองคม เพื่อปกป้องผู้เล่นทุกคน ทุกประเทษและภูมิภาคได้ขอให้รัฐบาลของสมาพันธ์เก็บซ่อนข้อมูลผู้เล่นไว้
ในขณะที่คนส่วนใหญ่ตกลงที่จะให้ความร่วมมือ แต่ก็มีข้อยกเว้นเสมอ แม้แต่รัฐบาลกลางก็ไม่สามารถป้องกันไม่ให้เหตุร้ายที่เกิดขึ้นทั่วทุกมุมโลกได้อย่างเต็มที่
ตัวอย่างเช่น มีสตรีมเมอร์ที่ปรากฏตัวในประเทศเล็กๆ ในสงคราม ในขณะที่พูดกับแฟนคลับ เขาก็แสดงความเห็นทางการเมืองที่ไม่ดีต่อพรรคบางพรรคในประเทศ หลังจากนั้นเขาก็ถูกพบเป็นศพในบ้านของเขา
เรื่องน่าเศร้าเช่นนี้ได้เตือนผู้คนว่าผู้เล่นยังคงเป็นมนุษย์ธรรมดาในโลกนี้ซึ่งเสี่ยงต่อถูกฆาตกรรม อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ดีนักก่อนที่พวกเขาจะเพิ่มความแข็งแกร่งหรือยกระดับสกิลจากดินแดนแห่งมรดกโดยการใช้แต้มเกียรติยศที่หายาก
การประชุมใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง หลังจากที่จีเย่ออกจากห้องทำงาน เขาก็พบหลิงเฉินด้านนอก และเตรียมที่จะไปกลับห้องของเขาด้วยกัน
พวกเขาเดินเข้าไปหาคนที่คุ้นเคยสองคนภายในลิฟต์
“หัวหน้าหลิง!”
ผู้พูดคนแรกเป็นชายร่างท้วมสวมแว่นตาซึ่งดูเหมือนจะมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับหลิงเฉินซึ่งก็คือประมาณ 37 ปี
“สวัสดี หัวหน้าหยาง” หลิงเฉินตอบในขณะที่อ่านท่าทางของชายสวมแว่นอย่างระมัดระวัง
“หัวหน้าหลิง นายคุยกับผู้อำนวยการโจวมาเหรอ?” หยางจ้องมองหลิงเฉินด้วยสายตาอันเฉียบแหลมและความอยากรู้อยากเห็น แม้ว่าแว่นตาของเขาจะซ่อนมันไว้อย่างสมบูรณ์ก็ตาม
“ใช่ ฉันต้องยื่นรายงานเรื่องบางอย่าง นายจะไปหาผู้อำนวยการโจวด้วยเหรอ?” หลิงเฉินพูดในขณะที่มองเข้าไปในดวงตาของหยาง แน่นอนว่าเขาจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับจีเย่
อย่างไรก็ตาม หยางดูเหมือนว่าจะมีลางสังหรณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ถูกต้อง ฉันต้องยื่นรายงานเช่นกัน” หยางมองไปที่จีเย่และแสดงสีหน้ารำคาญด้วยเหตุผลบางอย่าง
ลิฟต์หยุดลง และหลิงเฉินก็พาจีเย่เดินออกมา
“ฉันไปก่อนนะหัวหน้าหยาง”
“ได้เลย คราวหน้าค่อยคุยกัน”
“นั่นคือหยางหลิน หัวหน้าของกองกำลังปฏิบัติการที่สอง ฉันจะว่ายังไงดี… มีความขัดแย้งบางอย่างระหว่างทีมของพวกเรา” หลิงเฉินอธิบายให้กับจีเย่
สำนักงานสมาพันธ์ในเมืองหยางก่อตั้งขึ้นมาได้ไม่นาน คนส่วนใหญ่ที่นั่นมีอาชีพสองอย่าง ตัวอย่างเช่นหลิงเฉินเป็นหัวหน้าทีมปฏิบัติการที่นี่ในขณะเดียวกันเขาก็เป็นทหารในที่สาธารณะเช่นกัน
เนื่องจากงานและความสัมพันธ์อันซับซ้อนของผู้คน จึงเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกันได้
อย่างไรก็ตาม จีเย่ไม่ได้ให้ความสนใจเรื่องที่หลิงเฉินกล่าวมากนัก เขากำลังคิดถึงชายอีกคนที่เขาเห็นในลิฟต์
เสื้อสีขาว ผมถักเปียยาวราวกับศิลปิน ท่าทางดูไม่เป็นมิตรและห่างเหิน นั่นคือผู้เล่นที่ปฏิเสธที่จะรับความช่วยเหลือจากสำนักงานและยืนยันที่จะทำภารกิจการตั้งถิ่นฐานด้วยตัวเอง
จีเย่สงสัยว่าชายคนนั้นแสดงตัวเพื่อขอความช่วยเหลือเพราะภารกิจมันยากเกินไป หรืออาจเป็นไปได้ว่าเขาทำภารกิจสำเร็จแล้ว และอยู่ที่นั่นเพื่อรายงานผลลัพธ์
มันน่าจะเป็นอย่างหลัง ในมุมมองของจีเย่ ชายคนนั้นไม่ใช่คนที่จะร้องขอความช่วยเหลือหลังจากที่จากไปด้วยคำพูดที่มั่นใจ แม้ว่ามันจะหมายถึงการทำภารกิจล้มเหลวก็ตาม
อย่างไรก็ตาม มันก็สมควรที่จะนึกถึงชายคนนั้น
