เคร้งง เคร้งงง เคร้งง!
ในวัดหลานรั่ว การปะทะกันระหว่างดาบนั้นน่าตื่นเต้นและรุนแรงยิ่งกว่าในหนัง
นักดาบที่มาท้าทายที่วัดหลานรั่วนั้นแข็งแกร่งกว่าที่จีเย่จินตนาการไว้ อย่างน้อยเมื่อเขาเผชิญหน้ากับหยานซีเซียระดับวิสามัญอันดับ 4 เขาก็ไม่ได้ตกอยู่ในตำแหน่งที่เสียเปรียบ
อันที่จริง ปลายดาบปะทะกันมากกว่าหนึ่งครั้งในการฟันหนึ่งครึ่งทำให้เกิดประกายไฟกลางอากาศ!
และการต่อสู้ในระหว่างนักดาบชั้นนำของโลกในครั้งนี้ยังทำให้จีเย่มี ‘การตระหนักรู้อย่างฉับพรับ’ เกี่ยวกับทฤษฏีของ ‘ดาบ’ บางอย่างที่หยานซีเซียสอนในตอนกลางวัน
มันน่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้แลกเปลี่ยนไอเทมอย่าง ‘กล้อง’ มาด้วย
ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะถ่ายวิดีโอไว้เพื่อการเรียนรู้อย่างละเอียดในอนาคต
ฉัวะ!
ในท้ายที่สุด นักดาบ ‘เซี่ยโหว’ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยานซีเซีย เขาจึงได้รับบาดเจ็บและพ่ายแพ้ไป
จากนั้นเขาก็เลือกที่จะล้างแผลในทะเลสาบข้างวัดหลานรั่วที่ที่เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนบรรเลงพิณเมื่อวันก่อน!
“เร็วเข้า พี่ชายจีตามมา!” เจ้าอ้วนจูผู้ที่สวมชุดเกราะรูน จู่ๆ ก็กล่าวกับจีเย่อย่างตื่นเต้น
“เอ๊ะ…”
“เนี่ยเสี่ยวเชี่ยน นั่นคือที่ที่เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนปรากฏตัวในหนัง… ลองคิดวิธีทำความรู้จักเธอและสร้างความประทับใจให้กับเธอ จากนั้นเราก็จะสามารถช่วยเธอจากปีศาจต้นไม้ได้!”
เสียงของเจ้าอ้วนจูฟังดูตื่นเต้นเล็กน้อย
“…”
จีเย่พูดไม่ออกเล็กน้อย
ไม่ใช่ว่าเจ้าอ้วนจูนั้นเป็นคนโง่ แต่เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขา ‘ใจสั่น’
นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเป็นเพียงภาพฉายที่เกิดจากพลังแห่งโชคชะตา พล็อตเรื่องอาจไม่จำเป็นต้องเป็นไปตามต้นฉบับ
แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องยากเกินไปที่จะ ‘แย่ง’ เธอมาจากปีศาจต้นไม้พันปี แต่เขาก็ต้องเตรียมการสำหรับการปฏิกิริยาลูกโซ่ที่จะตามมา
อย่างไรก็ตามเจ้าอ้วนจูนั้นรู้ขีดจำกัดของตัวเอง
ความสามารถพรสวรรค์ของเขานั้นไร้ประโยชน์ในสภาพแวดล้อมอย่างวัดหลานรั่ว
นี่เป็นเพราะลูกน้องเพียงชนิดเดียว ฝูงหมาป่าเทาที่เขาสามารถสื่อสารได้นั้นไม่สนใจเขาอย่างสมบูรณ์ แม้แต่หัวหน้าหมาป่าที่เป็นผู้นำก็ยังแสดงความโกรธต่อเขา
สำหรับกระสุนเงินศักดิ์สิทธิ์สามร้อยนัด พวกมันเป็นอาวุธร้ายแรงเมื่อเผชิญหน้ากับผี แต่พวกมันก็ขาดประสิทธิภาพในการต่อสู้กับปีศาจอย่างหลีกเลี่ยไม่ได้
เป็นไปไม่ได้ที่หยานซีเซีย หลู่จือเซิน หรือคาตาร์รีน่าจะเห็นด้วยกับเขาในเรื่องนี้
ในบรรดาผู้คนในปัจจุบันมีเพียงจีเย่เท่านั้นที่จะสามารถกล่าวได้ว่าอยู่ข้างเดียวกับเขา!
อย่างไรก็ตามจีเย่ก็ไม่ได้ ‘ใจสั่น’ อย่างเห็นได้ชัดเจน
“บรูวววว!”
ในขณะที่จีเย่กำลังส่ายหัว เขาก็ได้ยินเสียงเห่าหอนของหมาป่าและดวงตาของเขาเบิกกว้าง
“ได้เลย!”
จากนั้นเขาก็ตอบตกลง
…
“แปลกมาก ทำไมเธอถึงไม่มาที่นี่ล่ะ? เธอไม่ควรออกไปข้างนอกในเวลาแบบนี้?”
หนึ่งนาทีต่อมา เกราะรูนของเจ้าอ้วนจูก็ได้บดขยี้พุ่มไม้ในป่า อย่างไรก็ตามสีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง
ร่างสีขาวลอยอยู่ข้างหลังเขาเงียบๆ พร้อมกับลมหนาวที่คล้ายกับเครื่องปรับอากาศ!
“ผี… อ่าา เทพธิดาโปรดให้ลายเซ็นฉันด้วย!”
เจ้าอ้วนจูหันกลับมาและกระโดดด้วยความตกใจ
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็น ‘คน’ อย่างชัดเจน ดวงตาที่หรี่ลงของเขาก็เบิกกว้างขึ้นในขณะที่เขาเผยให้เห็นสีหน้าที่น่ารังเกียจทันที
“ปรมจารย์หนุ่ม!”
อย่างไรก็ตามเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนผู้ที่สวมชุดสีขาวคล้ายแสงจันทร์ก็ไม่สนใจเขาและลอยไปหาจีเย่
“เกิดอะไรขึ้น?”
จีเย่มองไปที่เธอ
ถูกต้อง เสียงเห่าหอนของหมาป่าก่อนหน้านี้เป็นเสียงของเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน
ในหนัง เธอใช้ท่านี้เพื่อทำให้หนิงไฉ่เฉินตกใจและจีเย่ก็สั่งให้เธอใช้วิธีนี้เพื่อเป็นวิธีการสื่อสารพิเศษระหว่างพวกเขาทั้งสองคน
“ปรมจารย์ภูเขาทมิฬได้สางคนไปหาปีศาจต้นไม้!”
ผมสีดำบนใบหน้าของเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพัดไปมาในขณะที่ความวิตกกังวลปรากฏในดวงตาขนาดใหญ่ของเธอภายใต้แสงจันทร์
“เธอพูดว่าอะไรนะ??”
“เขาส่งใครมา?”
จีเย่รู้สึกประหลาดใจมาก
“ในหมู่พวกเขามีสองคนที่ยังมีชีวิต พวกเขาทุกคนมีอาวุธ นอกจากนี้ยังงมีทหารหุ้มเกราะอีกยี่สิบนาย แต่น่าจะเป็นคนตาย!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนกล่าว
“ผู้เข้าร่วมสองคนและผู้พิทักษ์ภูเขาทมิฬ 20 ตัว?”
เมื่อเจอกับเหตุการณ์ร้ายแรง ในที่สุดเจ้าอ้วนจูก็ละสายตาจากเขาและสบตากับจีเย่
“พวกเขาคุยอะไรกัน?” จีเย่เอ่ยถาม
“พวกเขาถามย่าว่าเธอรู้จักกับคนที่ชื่อว่าหยานซีเซียมั้ยและถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของวัดหลานรั่ว ปรมจารย์หนุ่ม พวกเขาน่าจะมาที่นี่เพื่อหาท่าน!”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนดูกังวลเล็กน้อย
จีเย่เคยบอกเธอว่าเขาจะโจมตีปีศาจต้นไม้ในวันพรุ่งนี้ แต่เขาไม่คาดคิดว่าปีศาจภูเขาทมิฬจะส่งคนมาในคืนนี้
‘มันมาเร็วกว่าที่ฉันคิดไว้ ฉันคำนวณพลาด’
จีเย่ขมวดคิ้ว
เนื่องจากพวกเขาสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับความเชื่อมโยงระหว่างปีศาจภูเขาทมิฬและปีศาจต้นไม้จากภูมิหลังของโปเยโปโลเย อีกฝ่ายจึงน่าจะรู้ว่าปีศาจต้นไม้และหยานซีเซียนั้นเกี่ยวข้องกัน!
ผ่านมาเพียงวันเดียว แต่พวกเขาก็มาถึงแล้ว เรื่องนี้เกินความคาดหมายในตอนแรกของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
เดิมทีเขาต้องการใช้ประโยชน์จากการไหลของเวลาที่รวดเร็วในสนามรบแห่งโชคชะตาเพื่อผสานไอเทมให้มากขึ้นก่อนที่จะต่อสู้กับอีกฝ่าย!
“ตอนนี้เราต้องทำอะไร?”
เจ้าอ้วนจูก็ยังรู้ว่าสิ่งต่างๆ เริ่มมีอุปสรรคมากขึ้น
“กลับกันเถอะ เราจะบุกไปหาพวกมัน” จีเย่กล่าวอย่างเด็ดขาด
หลังจากได้รับข้อมูลเกี่ยวกับตำแหน่งของหยานซีเซียแล้ว อีกฝ่ายอาจจะกระตุ้นให้ปีศาจต้นไม้พันปีโจมตีพร้อมกัน หรือพวกเขาอดทนและส่งผู้ส่งสารกลับไป พวกเขาจะโจมตีหลังจากที่อีกสองคนที่อยู่ฝ่ายภูเขาทมิฬมาถึง!
ในทางทฤษฏี เขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไป
ตราบใดที่พวกเขาจัดการกับคนกลุ่มนี้ก่อน ความได้เปรียบของจำนวนศัตรูก็จะลดลงครึ่งหนึ่ง
ยังไงก็เป็นความผิดพลาดของอีกฝ่ายที่แยกกัน!
…
“ฮ่าๆๆๆๆ…”
ด้านหลังวัดหลานรั่ว มีกลิ่นหอมและแสงริบหรี่
ปีศาจต้นไม้สวมชุดคลุมยาวสีม่วง เธอมาพบกับทูตจากภูเขาทมิฬ
“ท่านแข็งแกร่งมาก!”
“ว้าววว ดาบของท่านใหญ่มาก!”
‘ทหารยมโลก’ ที่หุ้มเกราะนั้นได้สวมกอดผีสาวจำนวนมาก เนื่องจากพวกเขาดื่มแอลกอฮอล์ที่มีเพียงสิ่งมีชีวิตวิญญาณเท่านั้นที่จะสามารถดื่มได้ พวกเขาจึงเล่นเกมและหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน!
มีเพียงสองคนเท่านั้นที่สวมชุดที่แตกต่างจากชุดโบราณจากโลกเล็กน้อย คนหนึ่งมีซองดาบสีขาวที่หลังของเขาในขณะที่อีกคนมีน้ำเต้าสีดำแดงสองอันห้อยลงมาจากเอวของเขา พวกเขาไม่ได้กินหรือดื่มอะไรเลย
แต่พวกเขากลับส่ายหัวด้วยความโกรธเล็กน้อย พวกเขายืนอยู่ข้างหน้าต่างและบางครั้งก็จะเหลือบมองไปยังวัดหลานรั่วซึ่งอยู่ไม่ไกล
ตุบ!
ทันใดนั้นพวกเขาทั้งสองคนก็หันหัวอย่างพร้อมเพรียงกัน
นี่เป็นเพราะห่างออกไป มีบางอย่างถูกโยนเข้าไปในห้องโถงจากหน้าตาง
มันเป็นวัตถุรูปไข่ขนดเท่ากับกำปั้น หลังจากที่มันตกลงมาบนพื้น มันก็เริ่มปล่อยควันสีขาวออกมา
นัยตาของผู้เข้าร่วมทั้งสองคนจากค่ายศัตรูหดลงในทันที!
