บทที่ 1 อเวค
ฉันกำลังอ่านหนังสือที่วาววับอยู่บนโต๊ะ ซึ่งเป็น [สกิลบุ๊ค] แม้ว่าจะอยู่ในอันดับที่ต่ำมากก็ตาม [บอลเพลิง] คาถาระดับ F ที่ผู้เริ่มต้นที่โชคร้ายที่สุดเท่านั้นที่เริ่มต้นด้วย
แต่สกิลบุ๊คเล่มนี้ใช้มรดกส่วนใหญ่ที่เหลืออยู่ของฉัน และเงินออมทั้งหมดของฉัน ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนค่อนข้างฉลาดก่อนที่ทุกอย่างจะพัง ดังนั้นฉันจึงวางแผนล่วงหน้าก่อนที่จะใช้เงินส่วนใหญ่
ในสถานการณ์ที่แย่ที่สุด ฉันยังพอมีเงินเหลืออยู่อย่างน้อยสองสามเดือน
ในสถานการณ์ที่ดีที่สุด ตามแผนที่วางไว้ ฉันจะใช้สกิลบุ๊คนี้และหวังว่าจะมีพรสวรรค์กึ่งมีค่าเมื่อฉันอเวคขึ้น
การรับสกิลบุ๊คเล่มนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เป็นวิธีเดียวที่จะปลุกพลังถ้าคุณไม่อเวคขึ้นตามธรรมชาติ คนรวยไม่มีปัญหาในการปลุกสกิลตัวเอง และลูกหลานของพวกเขา
ฉันดูหนังสืออีกครั้งก่อนที่จะตัดสินใจและหยิบมันขึ้นมา นำมันมาใกล้หน้าอกฉันหลับตา
ไม่กี่วินาทีก่อนที่ฉันจะเห็นแสงวาบแม้ว่าตาของฉันจะปิด เมื่อเปิดออก หนังสือในมือของฉันก็หายไป และที่หางตาของฉันมีสิ่งอื่นปรากฏขึ้น
[โนอาห์]
[ค่าความอดทน: 10]
[พลังเวทย์: – ]
[ความแข็งแกร่ง: 10]
[สกิล: บอลเพลิง]
ด้วยแสงสีฟ้า คำพูดทำให้ฉันสับสนมากกว่าที่จะโล่งใจ ตัวเลขสำหรับค่าพลังเวทย์อยู่ที่ไหน
จากความรู้ที่ปล่อยออกมา นับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์สันทรายที่คร่าชีวิตผู้คนไปมากกว่าหนึ่งพันล้านคน โลกเวทย์มนตร์ใหม่ก็เข้ามาแทนที่ ผู้คนที่ถูกเรียกว่า อเวค ปรากฏตัวขึ้นและคนอื่นๆ ก็สามารถอเวคขึ้นได้ด้วยการเรียนรู้ [สกิลบุ๊ค] ที่สามารถดรอปจากมอนสเตอร์ที่ถูกสังหารได้
ใช่มอนสเตอร์ สิ่งมีชีวิตเวทย์มนตร์ที่มักอาศัยอยู่ในดันเจี้ยน และบางครั้งจะออกมาเมื่อใดก็ตามที่ดันเจี้ยนแตก
เมื่อเวลาผ่านไปกว่า 1 ปี กลายเป็นความรู้ทั่วไปว่าผู้ที่อเวคขึ้นสามารถใช้สกิลได้ ไม่ว่าจะได้รับมาโดยกำเนิดหรือจากสกิลบุ๊คเพื่อแสดงความสามารถอันน่าทึ่งและปราบมอนสเตอร์
สิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นเหล่านี้สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้โดยการฆ่ามอนสเตอร์มากขึ้นและดูดซับ [ไลฟ์คอร์] ที่ดรอป ซึ่งเพิ่มคุณสมบัติสามประการ: [ค่าความอดทน][พลังเวทย์] และ [ความแข็งแกร่ง]
ถอนหายใจ แล้วทำไม [พลังเวทย์] ของฉันถึงว่างเปล่า?
ฉันพยายามที่จะไม่ซึมเศร้าเมื่อรู้สึกว่าร่างกายเปลี่ยนแปลงไปบ้างหลังจากตื่นนอน ดูเหมือนว่าฉันจะแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย และสามารถใช้สกิลที่เพิ่งเรียนรู้ไปโดยสัญชาตญาณ
ปัญหาคือ ฉันสามารถร่ายสกิลได้หากไม่มีค่าพลังเวทย์หรือไม่?
ทำไมมันไม่มีตัวเลข ความเบิกบานในการอเวคของฉันค่อยๆ จางหายไป เนื่องจากฉันไม่สามารถหาตัวเลขหรือขาดมันได้บนหน้าจอสีน้ำเงินที่อยู่ตรงหน้า
เมื่อมองย้อนกลับไป ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นในใจจากข่าวและทุกสิ่งที่ฉันให้ความสนใจอย่างใกล้ชิด
เฮ้อ ฉันจะต้องคิดออกก่อนว่า [ความอดทน] และ [ความแข็งแกร่ง] อยู่ในระดับปานกลาง และ [พลังเวทย์] สิ่งที่ต้องใช้ในการร่ายสกิลและเพิ่มความเสียหายที่คุณทำได้คือสีดำ…
ฉันสามารถใช้ [บอลเพลิง] ได้หรือไม่หากฉันไม่รู้ว่าฉันมี [พลังเวทย์] มากแค่ไหน? โดยปกติ พวกที่อเวค โดยเฉลี่ยส่วนใหญ่สามารถใช้สกิลระดับ F ได้ 5 ครั้ง ก่อนที่พวกเขาจะใช้พลังงานในร่างกายจนหมดสิ้น ยิ่ง [พลังเวทย์] ของคุณมีขนาดใหญ่เท่าใด สกิลที่คุณสามารถร่ายได้ก็จะยิ่งคุณภาพสูงขึ้นเท่านั้น
เนื่องจาก นักเวทย์ ที่ปลุกพลังนั้นทรงพลังอย่างมาก [คอร์พลังเวทย์] จึงเป็นที่ต้องการมากกว่า [คอร์ความอดทน] และ [คอร์ความแข็งแกร่ง]
นักเวทย์ที่ปลุกพลังสามารถยิงสกิลของพวกเขาในระยะไกลและไม่ให้โอกาสกับมอนสเตอร์ในการตอบโต้ ในขณะที่ นักรบบ้าคลั่ง ที่ปลุกพลังและอัศวินที่ถูกปลุกจะต้องเข้าใกล้การต่อสู้
ฉันหวังว่าจะอเวคขึ้นเพื่อเป็นนักเวทย์ …
ถอนหายใจโดยไม่ต้องจมอยู่กับความคิดเศร้าโศกอีกต่อไปฉันลองลูกเห็บครั้งสุดท้ายที่ฉันทำได้จริง ๆ แล้วใช้สกิลที่ฉันเพิ่งเรียนรู้
[บอลเพลิง] สกิลระดับ F ทั่วไปที่ปลุกพลังแรงค์ F จำนวนมาก ฉันก้าวออกจากอพาร์ตเมนต์เล็กๆ ของฉันและมุ่งหน้าไปยังทุ่งโล่งหลังอาคารอพาร์ตเมนต์
ทุกวันนี้ค่าเช่าแพงขึ้นเรื่อย ๆ เนื่องจากอาคารที่มีความปลอดภัยสูงซึ่งคุณจะไม่เสียชีวิตอย่างกะทันหันมีราคาสูง ฉันต้องไปไกลพอสมควรเพื่อไปยังทุ่งรกร้างก่อนที่จะเริ่มทดสอบสกิลแรกของฉัน และอาจครั้งสุดท้ายของฉัน
ฉันยกมือขึ้นข้างหน้าและเรียก [บอลเพลิง]
เปลวไฟลูกเล็ก ๆ ส่องมาตรงหน้าฉัน ทำให้ฉันตกใจและไม่เชื่อมาก
มาพร้อมกับความช็อคที่มาพร้อมกับความเบิกบานใจ ฉันยังคงร่ายสกิลได้แม้ว่าแถบ [ค่าพลังเวทย์] ของฉันจะไม่แสดงอะไรเลย?!
ฉันสั่งให้บอลเพลิงเคลื่อนไปข้างหน้าก่อนที่มันจะระเบิดจากฉันไม่กี่เมตร
อยากจะทดสอบว่าฉันสามารถร่ายบอลเพลิงเฉลี่ย 5 ลูกที่ปกติแล้วในระดับ F ที่ปลุกพลังได้หรือไม่ ฉันก็ยังคงทำต่อไป
[บอลเพลิง]…[บอลเพลิง]…[บอลเพลิง]….
บอลเพลิงอีกสามลูกถูกยิงและระเบิดต่อหน้าฉัน เพิ่มความตกใจและความสุขในใจฉัน อย่างน้อยฉันก็มีสกิลเฉลี่ย แม้ว่าจะไม่แสดงบนแผงสถิติก็ตาม!
แปลกมากที่ฉันไม่ได้รู้สึกถึงพลังงานในร่างกายของฉันน้อยลง…เอ่อ [ค่าพลังเวทย์] ของฉันว่างเปล่าในตอนแรก ฉันเลยไม่รู้สึกอะไรมาก
ฉันตั้งสมาธิอีกครั้งในขณะที่ร่ายบอลเพลิงลูกสุดท้ายของฉัน จนกว่าฉันจะพักสักครู่ก่อนจะร่ายอีกครั้ง
[บอลเพลิง]
บอลเพลิงลูกที่ห้าพุ่งออกไประเบิดเหมือนเมื่อก่อน
ฉันปาดเหงื่อบนหน้าผากด้วยรอยยิ้มในขณะที่รู้สึกโล่งใจ เป็นคนธรรมดาก็ไม่เลว อย่างน้อยด้วยสิ่งนี้ ฉันสามารถนับตัวเองให้อยู่ในอันดับต้น ๆ ของผู้คนมากมายในโลกทุกวันนี้
ฉันยังคงสับสนกับความจริงที่ว่าไม่มีตัวเลขปรากฏบน [ค่าพลังเวทย์] ของฉัน ซึ่งหมายความว่าฉันไม่สามารถวัดได้ว่าฉันมีพลังงานเท่าไรและฉันสามารถร่ายสกิลได้กี่ครั้ง
ฉันยกมือขึ้นอีกครั้งอย่างลังเลเพื่อดูว่าฉันสามารถร่าย [บอลเพลิง] ได้กี่ครั้ง
…[บอลเพลิง]…[บอลเพลิง]…[บอลเพลิง]…
ยิ่งฉันร่ายสกิลและบอลเพลิงพุ่งและระเบิดต่อหน้าฉันมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งตกใจมากเท่านั้น
…[บอลเพลิง]…
ไม่นานความตกใจกลับกลายเป็นความไม่เชื่อ เพราะนับบอลเพลิงมากกว่า 50 ลูกที่พุ่งออกจากตัวแล้วระเบิด
นี้…
10 เท่าของปริมาณพลังงานปกติที่ระดับ F เฉลี่ยมี?!
ฉันพยายามหายใจเพื่อสงบสติอารมณ์ 10 ครั้ง นั่นหมายความว่าพลังงานของฉันใกล้จะถึงระดับ D ปลุกพลังแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่หายากมาก เพราะการปลุกพลังจากระยะไกลด้วยสกิลอย่างบอลเพลิงสามารถจัดการมอนสเตอร์ระดับ F ได้อย่างง่ายดาย และบอลเพลิง 3 ถึง 4 ลูกหรือสกิลที่เทียบเท่าก็สามารถดูแลมอนสเตอร์ระดับ E ได้ บุคคลที่ถูกปลุกพลังแรงค์ D ก็สามารถเอาชนะมอนสเตอร์ระดับ D ได้อย่างง่ายดายด้วยการใช้สกิลที่ดี
จริง ๆ แล้วฉันเป็นหนึ่งในอาวาคานีที่มีความสามารถหรือไม่? ฉันพยายามกดความภาคภูมิใจที่เริ่มขึ้นก่อนที่จะเรียก [บอลเพลิง] อีกครั้งเพราะฉันยังไม่รู้สึกว่าฉันหมดแรง
สิ่งนี้ทำให้ฉันกลัวและทำให้ฉันมีความหวังอย่างมากในอนาคต เมื่อฉันร่ายสกิลไปเรื่อย ๆ ฉันไม่รู้สึกถึงพลังงานใด ๆ ที่หายไป และไม่รู้สึกเหนื่อยเลย
เมื่อฉันร่ายสกิลถึง 100 ครั้ง ความตกใจของฉันเพิ่มขึ้น
เมื่อถึง 300 หัวของฉันก็สตั๊นท์จากสถานการณ์ที่ไม่รู้จักนี้
เมื่อร่ายครบ 500 ครั้ง ร่างกายของฉันก็สั่นสะท้าน ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะมองไปรอบ ๆ ตัว ฉันค่อนข้างลึกลงไปในทุ่งโล่งและมีต้นไม้ปกคลุมอยู่ข้างหลังฉัน
มองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ ตัวฉัน ฉันจึงรีบกลับไปที่อพาร์ตเมนต์เพื่อพยายามทำให้หัวใจแทบระเบิด
ฉันได้ร่ายสกิลระดับ F ไป 500 ครั้ง และไม่รู้สึกเหนื่อยเลย เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
