บทที่ 31 ไม่มีความสนใจในด้านผู้หญิง
โล่เฉินไม่ใส่ใจกับคำพูดเสียดสีของหญิงสาว นั่งลงมาเทน้ำชาให้ตัวเองอย่างลอยหน้าลอยตา ถามด้วยรอยยิ้ม“สาวสวย ชื่ออะไร？”
“แซ่เซี่ย”
หญิงสาวมีสีหน้าเหลือทน“อย่าชักช้ารีบเอาของออกมา หากคิดจะหลอกฉัน คืนนี้คุณต้องถูกหามออกไปแน่”
“สาวสวย ถึงแม้คุณจะเป็นนักบู๊ อีกทั้งยังฝึกฝนจนมีกำลังภายในสำเร็จ แต่อยากเอาผมให้อยู่หมัดสงสัยคงยังไม่เพียงพอ”
ทันใดนั้นสีหน้าของเซี่ยซือหานก็พลันเปลี่ยนสี เริ่มระวังตัวขึ้นมา“คุณเป็นใคร？”
โล่เฉินใช้มือกดลงไป เอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า“คุณเซี่ยไม่ต้องตึงเครียด ผมไม่มีเจตนาร้ายกับคุณแต่อย่างใด และผมเป็นใครก็ไม่สำคัญ ในเมื่อเป็นการแลกเปลี่ยนก็คงต้องพูดให้กระจ่างใช่หรือไม่ คุณได้กระดานหินมาจากไหน？”
เซี่ยซือหานจ้องหน้าโล่เฉิน แต่กลับไม่อาจทะลุเข้าไปภายในจิตใจได้ จึงรู้สึกระแวงขึ้นมา
“หาเจอในภูเขาโบราณแห่งหนึ่ง”
“สามารถพูดให้ละเอียดหน่อยได้ไหม”โล่เฉินไล่ถาม
“ที่เขาไป๋หมั่น ซึ่งตั้งอยู่ฝั่งตะวันตกของชานเมืองจีนหลิง ในอดีตตรงนั้นเป็นสนามสู้รบ แล้วได้กลายเป็นที่ฝังศพอันแสนวุ่นวายในภายหลัง ภูเขารูปนี้ใหญ่สูงตระหง่านเป็นหลายสิบกิโลเมตร แต่รัฐบาลไม่ได้จัดแผนภูมิศาสตร์แต่อย่างใด จึงถูกจัดอยู่ในประเภทพื้นที่ร้าง แต่ก็ดึงดูดนักเสี่ยงตัวยงไม่น้อย”
เซี่ยซือหานหยุดพูดชั่วครู่ จากนั้นก็เอ่ยต่อไปอีกว่า“หนึ่งเดือนก่อน ฉันกับเพื่อนอีกไม่กี่คนก็ไปเสี่ยงผจญภัยด้วยเช่นกัน
จึงพบกระดานหินอยู่ในป่าลึกของเขาไป๋หมั่น”
“คุณว่ากระดานหินมีมูลค่าไหม？”
“เป็นนักบู๊ทั้งทีก็ต้องดูออกอยู่บ้างแหละ กระดานหินรูปนั้นแปลกพิสดารมาก แต่ฉันไม่อาจหยั่งรู้สิ่งที่ซ่อนเร้นไว้ได้ ไม่ใช่โบราณวัตถุติธรรมดาแน่ๆ คงต้องมีความลึกลับอะไรบางอย่างเป็นแน่”
โล่เฉินแอบถอนหายใจ เพราะความรู้สึกของเซี่ยซือหานนั้นดีเลิศเหลือเกิน
แต่ใต้หล้านี้ผู้ที่สามารถไขปริศนาความลึกลับของกระดานหินหกเหลี่ยมได้ นอกจากเขาโล่เฉินแล้วก็ไม่มีใครอื่นอีก
“ฉันพูดได้ชัดเจนเพียงพอแล้ว ตอนนี้คุณเอาของแลกเปลี่ยนออกมาให้ฉันดูหน่อย ฉันจะได้พิจารณาดูว่าคุ้มค่าหรือไม่”
“บนตัวผมไม่มีของสำหรับแลกเปลี่ยนกับคุณได้”
เซี่ยซือหานที่มีใบหน้าอันงดงามจ้องตาค้าง ตบลงไปที่โต๊ะเสร็จก็ลุกขึ้นยืน เอ่ยด้วยความโมโห “ไอ้บ้า คุณกล้าเล่นตลกกับฉันเหรอ อยากตายหรือไง！”
“อย่าใจร้อนอย่างนี้สิ โกรธง่ายจะทำให้แก่เร็วนะ และยังไม่ดีกับสุขภาพผิวกายอีกด้วย”
โล่เฉินมีท่าทีเรียบเฉย เขามองรูปร่างสูงโด่งได้สัดส่วนของเซี่ยซือหาน ยิ้มบางเบาว่า “ถึงแม้ผมจะไม่มีสิ่งของมาแลกเปลี่ยนกับคุณ แต่ผมสามารถช่วยชีวิตคุณได้！”
“คุณหมายความว่ายังไง！”
“คุณน่าจะเจ็บปวดทรมานน่าดู พิษยิงส้าในร่างกายกำลังสำแดงฤทธิ์ โชคดีที่พลังกำลังภายในของคุณแข็งแกร่งมาก แต่ก็สามารถควบคุมได้ชั่วคราวเท่านั้น นานสุดหนึ่งเดือน สั้นสุดก็หนึ่งอาทิตย์ พิษยิงส้าจะค่อยๆแพร่กระจายไปทั่วทั้งร่างกาย จะซึมแทรกเข้าไปภายในกระดูกและอวัยวะภายในทุกที่ พอถึงเวลานั้นเทพเจ้าก็ไม่อาจช่วยคุณได้ คุณต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย”
ระหว่างที่โล่เฉินเปล่งทุกถ้วนคำออกมา สีหน้าของเซี่ยซือหานก็หวาดหวั่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เธอโดนพิษยิงส้าจริงแท้และเจ็บปวดทรมานมาก คาดไม่ถึงว่าผู้ชายตรงหน้าจะดูออกแค่เพียงแวบเดียว
ความจริงแล้ว สาเหตุที่เซี่ยซือหานนำกระดานหินมาที่บริษัทประมูลก็เพื่อเสี่ยงโชคดู
หวังว่าจะมียาวิเศษปรากฎขึ้นหรือมีผู้มากฝีมือช่วยเธอขจัดพิษยิงส้าออกไปจากร่างกายของเธอ
“คุณไม่เชื่อ？”
โล่เฉินเห็นเซี่ยซือหานมีสีหน้าสลับเปลี่ยนไปมา จึงกล่าวต่อไปว่า“ตอนแรกพิษยิงส้าจะเข้าจู่โจมหัวใจก่อน แต่คุณฉลาดใช้กำลังภายในขัดเป่าพิษไปอยู่ในจุดจฺวี้เชวี่ย(จุดมู่ของหัวใจ อยู่บริเวณท้อง บนแนวเส้นกึ่งกลางลำตัว)”
“เป็นเพราะเช่นนี้ สีหน้าของคุณจึงขาวซีดผิดปกติ หากผมพูดไม่ผิดล่ะก็ตอนนี้บริเวณท้องของคุณกำลังปวดแสบเป็นพักๆ มีเหงื่อไหลท่วมตัว แผ่นหลังมีเหงื่อเย็นไม่ขาดสาย”
ฟังมาถึงจุดนี้ ความสงสัยส่วนสุดท้ายของเซี่ยซือหานมลายหายไปหมดสิ้น
เธอค่อยๆนั่งลงด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเจือแววความหวัง“คุณสามารถขจัดพิษยิงส้าจริงเหรอ？”
“แน่นอน แต่คุณต้องบอกผมก่อนว่าเกิดจากสาเหตุใด เมื่อกี้คุณยังเล่าไม่หมด มีจุดปิดบังอยู่”
เซี่ยซือหานยิ้มฝืดๆ“ปิดอะไรคุณไม่ได้จริงๆ คุณเป็นใครกันแน่？”
โล่เฉินยิ้มแบบไม่มีทีท่าว่าจะตอบ เซี่ยซือหานไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว พูดต้นสายปลายเหตุด้วยละเอียดยิบย่อย
ที่แท้หนึ่งเดือนก่อน
เธอกับเพื่อนนักบู๊สองคนไปเสี่ยงผจญภัยที่เขาไป๋หมั่น แล้วเจอหลุมน้ำแข็งอยู่ในป่าลึกแห่งนี้โดยบังเอิญ
กระดานหินอยู่ภายในหลุมน้ำแข็ง
ด้วยความอยากรู้อยากลองเซี่ยซือหานจึงดึงกระดานหินออกมา จากนั้นก็มีสิ่งแปลกประหลาดเกิดขึ้นกะทันหัน มีพลังยิงส้า
พุ่งออกมาจากด้านในหลุมน้ำแข็ง จนปกคลุมเพื่อนนักบู๊ของเธอทั้งสองคนทั่วทั้งร่างกาย
ทั้งสองตายอย่างน่าอนาถอยู่ตรงนั้นทันที
สำหรับเซี่ยซือหานที่กอดกระดานหินไว้ จึงขัดเป่าพลังยิงส้าออกไปจนรอดชีวิตมาได้ แต่ก็ยังคงมีพิษยิงส้าซึมแทรกสู่ภายในร่างกาย
“กระดานหินสามารถขับไล่ยิงส้าได้ต้องเป็นของวิเศษแน่ มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นเครื่องรางในตำนาน หลุมน้ำแข็งนั้นน่ากลัวมาก ฉันเลยหนีจากจีนหลิงมายังเมืองเจียง”
สีหน้าของโล่เฉินเคร่งขรึม เขาคาดเดาว่าหลุมน้ำแข็งก็คือจุดที่เมื่อครั้งโบราณผู้ที่ชื่อเซี่ยหยูสามารถผนึกปีศาจน้ำไว้ได้
ผ่านมาสามพันปีแล้ว
ไม่รู้ว่าปีศาจน้ำตนนั้นจะตายหรือยัง หากยังมีชีวิตอยู่ต้องเป็นภัยคุกคามของมนุษย์เป็นแน่
“ทำไมกระดานหินถือขาดไปหนึ่งแฉก？”
“ตอนที่ฉันดึงกระดานหินออก มีมุมหนึ่งหักหล่นเข้าไปในหลุมน้ำแข็ง”เซี่ยซือหานตอบ
โล่เฉินโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง
ยังมีมุมอีกหนึ่งแฉกอยู่ก็ไม่มีปัญหาอะไร ถึงแม้ปีศาจน้ำจะยังคงมีชีวิตอยู่ แต่ก็ไม่สามารถออกมาบนโลกภายนอกได้ รอให้เขาฟื้นฟูได้หมดแล้วจะลองไปดูสักครั้งด้วยตัวเอง
“กระดานหินให้ผม ผมช่วยคุณจำกัดพิษยิงส้า”
“คุณแน่ใจ？”
โล่เฉินพูดอย่างไม่สบอารมณ์“ทำไมคุณช่างระแวงยิ่งนัก ตอนนี้คุณยังมีทางเลือกอื่นอีกเหรอ”
เซี่ยซือหานกัดฟันส่งกระดานหินให้โล่เฉิน เธอถามว่า“รักษาให้ฉันเมื่อไหร่ ต้องเตรียมอะไรบ้าง？”
“คืนนี้ก็ได้แล้ว คุณใช้คนไปเตรียมเข็มเงินมาหนึ่งชุดและถังอาบน้ำร้อน ผมจะเขียนใบสั่งยาให้ ไปซื้อมาแล้วบดเป็นน้ำ”
โล่เฉินเขียนใบสั่งยาเสร็จสรรพก็ยื่นให้แก่เซี่ยซือหาน จากนั้นก็ไม่แยแสอะไรอีก หลับตาพร้อมกับจับสัมผัสกระดานหินอย่างจดจ่อ
ชั่ววูบเดียว เขาก็สามารถทะลุปรุโปร่งได้มากมายเหลือคณานับ
ตอนนั้นเพื่อจัดทำเครื่องรางชิ้นนี้ โล่เฉินเสาะหาวัสดุอุปกรณ์ที่ล้ำค่าในการทำมากกว่าสามสิบชนิด หลังจากที่ทำกระดานหินเป็นรูปเป็นร่างสำเร็จ เขาก็ใช้เวลาสี่สิบเก้าวันในการสร้างค่ายกลเอาไว้
สามารถเรียกได้ว่ากระดานหินเป็นหยาดเหงื่อแรงใจที่ทุ่มทุนสร้างมากที่สุดของโล่เฉินกันเลยทีเดียว
สำหรับเรื่องที่ว่าทำไมโล่เฉินไม่ไปทำลายปีศาจน้ำให้สิ้นซาก แต่กลับไปเสียเวลาสร้างกระดานหินขึ้นมา เป็นเพราะมีเหตุผลที่ลำบากใจจะพูดออกมาได้
ไม่นาน เซี่ยซือหานก็กลับมาแล้ว
เตรียมทุกอย่างเสร็จสรรพ
โล่เฉินเอ่ยปากพูด“ถอดเสื้อผ้า”
“หา？”
“หาอะไรกัน จะไม่มีชีวิตรอดอยู่แล้วยังสนใจศักดิ์ศรีอยู่ได้ ภรรยาของผมสวยกว่าคุณอีก ผมไม่สนใจคุณหรอก！”
เซี่ยซือหานโกรธจนหน้าแดง แต่นึกถึงว่ากำลังขอให้เขาช่วยรักษาอยู่ จึงต้องอดกลั้นไว้
“คุณจะฝังเข็มบนร่างกายฉัน？”
“ใช่”
“จุดไหน？”
โล่เฉินพูดจริงจังว่า“พิษยิงส้าถูกคุณควบคุมให้อยู่ในจุดจฺวี้เชวี่ย(จุดมู่ของหัวใจ อยู่บริเวณท้อง บนแนวเส้นกึ่งกลางลำตัว) แต่ว่าบริเวณรอบๆก็ได้รับผลกระทบแล้ว ดังนั้นผมต้องฝังแข็มที่ใบหน้า หน้าอก หน้าท้อง และท้องน้อยของคุณ”
เซี่ยซือหานกัดริมฝีปากแดงระเรื่อ
แสดงว่าต้องถอดเสื้อล่อนจ้อนเลยงั้นหรือ？
เธอเป็นสาวพรหมจรรย์ยังโสดอยู่ ให้ผู้ชายดูหมดเปลือกอย่างนี้ ทำใจไม่ได้จริงๆ！
“คุณตัดสินใจเอง จะเอาชีวิตหรือจะหวงศักดิ์ศรี ผมไม่มีเวลามาเสียเวลากับคุณ ผมให้คุณคิดสามนาที”
“ฉันถอด”
สิ้นเสียง ชุดจีนสีดำที่สวมใส่แล้วทะมัดทะแมงก็ตกลงมา
โล่เฉินฉายแววประหลาดใจออกมา พูดหลุดปากว่า “ทำไมคุณขาวเช่นนี้ ไม่ใช่เป็นโรคด่างขาวหรอกนะ ไม่มีสีเลือดเลย
หรือผมจะทายผิด ความจริงแล้วพิษยิงส้ากระจายไปทั่วร่างกายแล้ว！”
“หุบปาก！”
เซี่ยซือหานเขินอายเป็นอย่างมาก ไอ้บ้าคนนี้ดูร่างกายของเธอแล้วยังคิดจะวิจารณ์อีก ช่างหน้าไม่อายจริงๆ
โล่เฉินหัวเราะด้วยความกระอักกระอ่วน
“นอนผ่อนคลายอยู่ที่เตียง”
ฆ่าเชื้อเข็มเงินทั้งเก้าเล่มเสร็จ โล่เฉินก็เดินมาข้างเตียง
เซี่ยซือหานปิดดวงตาทั้งคู่อย่างมิดชิด มิน่าล่ะโล่เฉินถึงได้ประหลาดใจ เพราะร่างทรงเสน่ห์นี้ขาวเกินไปนั่นะเอง ขาวจนน่ากลัว
นอกจากเรื่องขาวแล้ว อย่างอื่นก็น่ามองมาก
โล่เฉินรีบร่ายคาถาเพื่อปรับสภาพจิตใจให้มีสมาธิหลายประโยค จากนั้นเขาก็สูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะกลายเป็นท่าทางตั้งใจสุขุม เข็มเงินเก้าเล่มฝังอยู่บนร่างกายของเซี๋ยสือหาน จนทำให้เธอสั่นเล็กน้อย
“อย่าขยับ ผ่อนคลายเข้าไว้ ทางที่ดีที่สุดให้คุณปรับตัวอยู่โหลดคงหลิน”（คืออยู่ในช่วงกล่อมตัวเองหลับ）
ไม่นานลมหายใจของเซี่ยซือหานก็มีจังหวะราวกับนอนหลับไปแล้ว
เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วยามการฝังเข็มได้จบลง
“ลุกขึ้นมาได้”
โล่เฉินปาดเหงื่อบนหน้าผาก จากนั้นก็น้ำน้ำสมุนไพรบดเทลงที่ถังอาบน้ำ จากนั้นก็พลังทิพย์เข้าไปภายในน้ำ
เซี่ยซือหานลุกขึ้นมานั่งจับบริเวณหน้าท้อง พบว่าพิษยิงส้าหายไปจริงๆ ร่างกายผ่อนคลายเหลือเกิน
“อย่าใส่เสื้อ เข้าไปนั่งที่ถังอาบน้ำ”
“ทำไม？”
โล่เฉินอธิบาย“พิษยิงส้าอยู่ในร่างกายคุณมาเป็นเวลาหนึ่งเดือน จะส่งผลกับอวัยวะภายในร่างกายคุณไม่มากก็น้อย ต่อไปคือการอบสมุนไพรเพื่อให้อวัยวะภายในของคุณแข็งแรงและช่วยให้เลือดของคุณไหลเวียนสะดวกด้วย”
เซี่ยซือหานรู้สึกมีเหตุผล
นั่งเข้าไปในถังอาบน้ำ เธอเบนสายตาขึ้นมามองโล่เฉินด้วยร่างกายที่เกร็ง ขมวดคิ้วถาม “คุณจำเป็นต้องดูอยู่ข้างๆด้วยเหรอ？”
“ผมต้องคอยสังเกตอาการของคุณ เพื่อจะได้รักษาตามอาการได้ทันท่วงที”
“ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณกำลังเอาเปรียบฉันอยู่？”
โล่เฉินพูดอย่างไม่ค่อยแยแสเท่าไหร่นัก “คุณคิดมากแล้ว ผมไม่สนใจผู้หญิง”
เซี่ยซือหานหัวเราะคิกคัก พูดอย่างเหยียดหยามว่า“ฉันสังเกตตั้งนานแล้ว คุณมีความเป็นผู้หญิงมากเลย ผิวขาวนวลปนแดงฉ่ำกว่าผู้หญิงอีก ท่าทางก็ยังอ่อนช้อย ตามคาด คุณคือ gay”
โล่เฉิน“……
