จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี – ตอนที่ 47

บทที่47 ความแค้นที่ฆ่าแกงคนรักนั้นไม่ชำระไม่ได้

“เหม่ยจวนร่างกายอ่อนแอ พอโดนหนาวก็จะเป็นไข้ ทำไมคุณถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณรู้ไหมว่าเธอลำบากขนาดไหน”

“ถึงเธอจะร่างกายอ่อนแอ แต่ว่าทำงานบ้านได้อย่างดี ตอนเที่ยงของทุกวันก็ทำอาหารให้คุณพ่อ เธอสวยและเป็นแม่ศรีเรือน รู้เรื่องดี คุณลงมือได้อย่างไร！”

“หลายปีมานี้ พวกเราไม่มีลูก เพียงเพราะเหม่ยจวนกลัวเจ็บ ฉันเลยทนไม่ได้ที่จะให้เธอคลอดลูกอย่างเจ็บปวด”

“แต่ว่าสัตว์เดรัจฉานอย่างคุณ……”

ฉู่เฟิงลุกขึ้นจากพื้นตัวสั่นเทา พร้อมกับกระอักเลือด

เขาลุกขึ้นมา

ทำตัวตรง

ในตานั้นไม่มีอารมณ์อะไรแต่กลับมีความอยากฆ่าเป็นอย่างมาก ฉู่เฟิงกัดฟัน “คุณ สมควรตาย！”

“มา ฆ่าฉันสิ หัวฉันอยู่ตรงนี้ไง ลงมีดเลย……พรวด……มาฆ่าฉันสิ！”

ต้ายเหรินจงมั่นใจไม่กลัวอะไรเลย

มีบอดี้การ์ดชายฉกรรจ์แปดคนยืนอยู่ ข้างนอกก็เหมือนกัน

โล่เฉินมองต่อไปไม่ไหว ตามคำพูดของคุณท่านกับฉู่เฟิง และรูปในบัตร ทำให้เขามั่นใจได้：

เหม่ยจวนเป็นภรรยาที่ดี เป็นสะใภ้ที่ดี ผู้หญิงที่ดี

ทันใดนั้น ผู้หญิงในครอบครัวที่ดีคนนี้ กลับเสียชีวิตอย่างน่าอับอาย และน่าสังเวช

“คุณสมควรตายจริงๆ”

โล่เฉินอดไม่ได้ที่จะเปิดปากพูด

ต้ายเหรินจงปลายตามอง พลางมองไปทางฟ่านหงชาง พบว่าทั้งสองคนไม่ไหวติง พลางหัวเราะเย็นชา： “เคยให้โอกาสพวกคุณ แต่พวกคุณไม่รับเอง เจ้าสัว เหอะๆ คิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะลงมือกับคุณ ไม่กล้าลงมือหรอก！”

“เอาคนมา ตีให้ไอ้หนุ่มนี่พิการไปเลย”

เพี๊ยะ！เพี๊ยะ！เพี๊ยะ！

คนฆ่าทั้งสามคนเข้ามา แต่ว่าเพียงวินาทีเดียวทั้งสามคนก็กระเด็นไป

โล่เฉินลงมือ ชายร่างใหญ่ที่เหลือห้าคนเองก็ถูกตีจนเป็นลมไป ในห้องรับรองมีแต่ความตาย

“คุณ……”

“เพี๊ยะ！”

เพียงมือเดียว ต้ายเหรินจงก็กระเด็นออกไปไกลและกระแทกอยู่ที่พื้น ก่อนจะตกลงไปที่เท้าของฉู่เฟิง

ในตอนนั้นเอง ต้ายเหรินจงก็มีความกลัวออกมา

“คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นนักสู้มือฉมังขนาดนี้ แต่ว่าแล้วจะทำไม ข้างนอกนั้นเป็นคนของฉันทั้งนั้น คุณสามารถทำร้ายได้หลายคน แต่ถ้ากล้าทำร้ายฉัน ก็ต้องรับผิดชอบสิ่งที่จะเกิดขึ้นเองด้วย！”

ผ่าง

ฉู่เฟิงเตะคางของต้ายเหรินจง

เท้าหนักมากเลย เตะจนต้ายเหรินจงมึนไป ปากมีแต่เลือด เขากระแอมอยู่นาน เป็นเลือดออกมาทั้งนั้นเลย

“โอ๊ย”

มีเสียงร้องอย่างโอดครวญขึ้นมาในห้องรับรอง ต้ายเหรินจงเอามือกุมปาก พลางชี้ไปทางฉู่เฟิงด้วยความเกลียดชัง “คุณ คุณ……”

“ใครมีเรื่องอะไรกัน！”

จู่ๆ ห้องรับรองหรูหรานั้นมีห้องพักอยู่ด้านหลัง มีชายวัยกลางคนเดินออกมา

ชายคนนี้ดูดีทีเดียว เพราะก่อนเปิดประตู มีผู้หญิงหลายคน ตามไม่หยุดเลย

เมื่อมีชายปรากฏตัว ต้ายเหรินจงก็เรียก： “เฉิน เฉินไต้ซือ คนพวกนี้……แค่กๆ ช่วยฉันฆ่ากลุ่มคนพวกนั้น”

เฉินไต้ซือปรายตามองต้ายเหรินจง แล้วขมวดคิ้ว พลางมีสีหน้าดูไม่ดี “กล้ามาทำร้ายเพื่อนฉัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วเหรอ！”

“คิดไม่ถึงเลย ว่าจะได้เจอนักบู๊？” โล่เฉินแปลกใจมาก

ชายที่อยู่ตรงหน้านี้ เก่งไม่เบาเลย อาจจะเข้าเป็นหนึ่งในตารางจัดอันดับดินได้

ตารางจัดอันดับดินงั้นเหรอ？

นี่คือคนที่มีกำลังภายในในเมืองหลวง——สำนักเทียนจีประกาศตาราง มีทั้งหมดยี่สิบคน และเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกของกำลังภายในของประเทศจีน

สำนักเทียนจีไม่เบามือเลย และเก่งกาจในการเก็บรวบรวมมัน

อันดับนั้นมันจะอัปเดตทุกๆ สามเดือน คนที่สามารถเป็นหนึ่งในตารางจัดอันดับดินได้ ก็คือว่าเป็นหนึ่งนักบู๊ที่แข็งแกร่ง

ภายในโลกใบใหญ่นี้ คุณสามารถไปที่ไหนก็ได้

นอกจากตารางจัดอันดับดิน สำนักเทียนจียังประกาศตารางจัดอันดับฟ้าออกมาด้วย

ตอนนี้ ประเทศจีนแบ่งโลกของกำลังภายในเป็น：ฝึกร่าง กำลังภายใน ชี่แท้สามแบบ

กำลังภายในเปลี่ยนเป็นชี่แท้ ชี่แท้ปล่อยออกได้ เลือกคนระดับต้นๆ ขึ้นมา เรียกว่าปรมาจารย์บู๊！

ตารางจัดอันดับฟ้า เป็นรายชื่อของปรมาจารย์ตามพละกำลัง

“ไอ้หนุ่มคุณรู้จักนักบู๊ ไม่เลวเลย บอดี้การ์ดพวกนั้นคุณเป็นคนทำร้ายใช่ไหม มีกำลังเพียงน้อยนิด จะมาเทียบกับฉัน เหลือเท่ามดเลยล่ะ！”

เฉินไต้ซือทระนง พลางปรายตามอง และไม่แยแสเป็นอย่างมาก

“คุกเข่าลงเถอะ แล้วทำให้มือกับขาพิการซะ อย่างให้ฉันต้องลงมือ”

โล่เฉินส่ายหัวอย่างหยิ่งผยอง ถึงเฉินไต้ซือจะเก่งมาก กำลังภายในก็มั่นคงแน่วแน่ เก่งกาจไม่เบา แต่ว่าสำหรับเขาก็แค่มดที่ตัวใหญ่หน่อยเท่านั้นเอง

“ฉู่เฟิง คุณจะฆ่าเขางั้นเหรอ？”

“ความแค้นเพราะภรรยาถูกฆ่า ไม่ชำระไม่ได้แล้ว” ฉู่เฟิงมีความเคียดแค้น ด้วยความเย็นชานั้น ทำให้ต้ายเหรินจงตัวสั่นเทา

“อาจารย์ ช่วยฉันด้วย”

เฉินไต้ซือไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาเลยพูดเสียงเย็นชาอีกครั้ง： “คุณมั่นใจว่าจะไม่ทำด้วยตัวเองงั้นเหรอ ถ้าจะให้ฉันลงมือ พวกคุณจะเหมือนตายทั้งเป็นเลยนะ！”

“คุณเนี่ยนะ？”

“ไอ้หนุ่ม ขอชมคุณหน่อย คิดว่าเก่งมากเลยใช่ไหม ก็ได้ งั้นคุณลงมือเลย”

เฉินไต้ซือเดินก้าวใหญ่ ก่อนจะมาที่ด้านหน้าของโล่เฉิน

ผ่าง！

จากนั้น ก็มีหมัดต่อยออกมา

ฉู่เฟิงม่านตาหดลง หมัดนี้มันเร็วมาก จากนั้นห่างออกไปสามสี่เมตร ก็มีลมใหญ่พักมาทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว

ในตอนนั้นเอง ฉู่เฟิงไม่สงสัยแล้ว ว่าถ้าเกิดถูกต่อยจะต้องบาดเจ็บขนาดไหน

“ระวัง！”

แต่ว่ามันไม่ทันแล้ว หมัดนั้นมันอยู่ต่อหน้าโล่เฉินแล้ว

เฉินไต้ซือมีสีหน้าทระนง

เพียงไม่นาน เขาก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล

หมัดของตัวเองนั้นกะระยะเข้าไปไม่ได้เลย แต่สิ่งที่น่าจะใจไปมากกว่านั้นคือฉู่เฟิง เขาเห็นอะไรบางอย่าง——

หมัดที่น่ากลัวขนาดนั้น กลับถูกนิ้วเรียวยาวกันเอาไว้ได้

“จะเป็นไปได้อย่างไร”

“ไม่มีทาง”

ฉู่เฟิงกับเฉินไต้ซือพูดขึ้นพร้อมกัน

นิ้วของโล่เฉินสั่นเทา ก่อนจะทำให้เฉินไต้ซือกระเด็นไปไกลด้วยแรงที่มี “แรงไม่เบาเลยนะ แต่ว่า คุณยังห่างไกลอีกมาก”

“คุณ คุณเป็นใครกันแน่！”

โล่เฉินหัวเราะแต่ไม่พูดอะไร เมื่อยื่นมือออกไป แล้วก็กดลง

เฉินไต้ซือรู้สึกเหมือนแรงที่มองไม่เห็นนั้น มากดเอาไว้เหมือนโดนภูเขากดทับ ทันใดนั้นก็กดเขาลงกับพื้น จนขยับไม่ได้เลย

“รังสีชี่แท้ ปรมาจี่ย์……ปรมาจารย์บู๊！”

ที่แท้ก็เป็นปรมาจารย์ ปรมาจารย์วัยหนุ่ม！

ตอนนั้นเอง เฉินไต้ซือตกใจกลัวเป็นอย่างมาก

เมื่อครู่ตัวเองทำอะไรลงไป？

ดูถูกปรมาจารย์ แถมยังลงมือกับปรมาจารย์ มันเพียงพอที่จะต้องตายเพื่อชดใช้เป็นร้อยเป็นพันครั้งเลย

เฉินไต้ซือร้องขอชีวิตด้วยความเกรงกลัวจนตัวสั่นเทาไปทั้งร่าง： “ขอร้องล่ะ ปล่อยข้าน้อยที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเถอะ ทำผิดกับท่านปรมาจารย์ไปแล้ว ขอให้ใจกว้างแล้วปล่อยคนตัวน้อยๆ อย่างข้าไปด้วยเถิด”

ห้องรับรองเงียบสงัด

ฉู่เฟิงอึ้งไป ต้ายเหรินจงยิ่งงงเป็นไก่ตาแตกมากกว่า

เขารู้ได้ถึงความกลัวในใจของเฉินไต้ซือ ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้มีอิทธิพลอำนาจในจีนหลิง แต่ก็ต้องเคารพด้วย

ตอนนี้มากองอยู่กับพื้น แถมยังเอาหัวโขกเพื่อร้องขอชีวิตอีกด้วย

ชิ

ต้ายเหรินจงมองไปทางโล่เฉินด้วยความกลัว หนุ่มคนนี้คือใคร？เป็นคนใหญ่คนโตมาจากไหน？

“คุณกับต้ายเหรินจงเป็นอะไรกัน？”

“ท่านใหญ่ ฉันกับเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน แค่เคยเจอครั้งเดียว ก่อนหน้านี้ฉันมาที่เมืองเจียง ถูกเขาเจอเข้า เลยมาประจบฉัน ท่านใหญ่ ฉันไม่ได้ช่วยเขาทำเรื่องไม่ดีเลยนะ ไว้ชีวิตด้วยเถิด！”

นักบู๊ที่อยู่ในตารางจัดอันดับดิน โล่เฉินเองก็ไม่อยากจะฆ่า

“ออกไปจากเมืองเจียงซะ”

“ได้ๆ ท่านใหญ่ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย”

โล่เฉินผ่อนแรง เฉินไต้ซือเอาหัวโขกอีกสามครั้ง จากนั้นก็รีบคลานออกจากห้องรับรอง

ต้ายเหรินจงทำหน้าเฉยชา

เมื่อเห็นฉู่เฟิงหยิบไม้เบสบอลที่พื้นขึ้นมา ต้ายเหรินจงก็รู้ว่าวันนี้ตัวเองนะต้องหนีตาย เลยยิ้มขึ้นมา

“คิดไม่ถึงเลย ว่าทุกท้ายจะมาตายอยู่ในกำมือของพวกคุณ แต่ว่ามันก็คุ้มนะ ทำให้เหม่ยจวนตายไปแล้ว ฉู่เฟิง ฉันจะไปใช้ชีวิตกับเหม่ยจวนแล้วนะ คุณก็ทุกข์ในโลกต่อไปเถอะ”

“เธออยู่บนสวรรค์ ส่วนคุณน่ะอยู่ในนรก”

ฉู่เฟิงไม่มีสีหน้าใดๆ เหมือนกับคนที่ตายไปแล้ว แต่ว่าความเคียดแค้นกลับมากมาย

“ฉันรอคุณที่ด้านนอกนะ”

โล่เฉินพูดจบ ก่อนจะพาฟ่านหงชางออกไป

ร้านSPAเจ้าหญิงม้าขาวในตอนนั้นไม่ได้สงบมาก หงเหลยถิงไล่คนออกมา ก่อนจะล้อมร้านSPAเจ้าหญิงม้าขาวเอาไว้ แต่เขากับพี่เป้าพาชายฉกรรจ์ยี่สิบกว่าคน ถืออาวุธเข้าไปที่ชั้นใต้ดินชั้นสาม

เมื่อเดินเข้ามา ก็เจอกับโล่เฉินกับฟ่านหงชาง

“ต้ายเหรินจงล่ะ ไม่อยู่ที่นี่เหรอ？” หงเหลยถิงเรียก

ในตอนนี้ ห้องรับรองมีเสียงร้องโอดครวญดังขึ้นมา

แกร๊ก

จากนั้น ก็มีเสียงประตูดังขึ้นมา

ฉู่เฟิงมีเลือดไหลออกมาทั่วตัว ก่อนจะเดินออกไปด้วยท่าทีโซเซ น้ำตากับเลือดผสมกันแล้ว มันทำให้เขาดูซมซาน เหมือนผีเลย

“ฉันอยากได้ศพของเหม่ยจวน”

“โอเค”

โล่เฉินพยักหน้า

พี่เป้าสนใจมาก ก่อนจะพาคนไปตามหา เพียงไม่นานก็อุ้มผู้หญิงน่าสงสารคนหนึ่งมา

ผู้หญิงมีสีหน้าซีดเซียว ตอนที่พบนั้นเธอน่าจะโป๊เปลือยอยู่ พี่เป้าเอาผ้าปูที่นอนห่อตัวเธอ

แต่ว่าผ้าปูที่นอนนั้นกลายเป็นสีแดงสด ชุ่มไปด้วยเลือด

ฉู่เฟิงไม่ได้ร้องออกมา เขาเงียบมาก พลางกอดเหม่ยจวนแล้วเดินออกจากบ่อน

“อะเป้า ให้คนมาดูแลและส่งฉู่เฟิงไป เขาอยากจะไปไหน ก็ตามใจเขา”

หงเหลยถิงกำชับ

เมื่อฉู่เฟิงขึ้นรถออกไปแล้ว โล่เฉินก็วางใจ ต้ายเหรินจงนี่มันเป็นสัตว์เดรัจฉานจริงๆ

ตายยังไม่น่าเสียดายเลย

“ศพของสัตว์เดรัจฉานนั่นให้คุณจัดการนะ”

“วางใจเถอะคุณชายโล่ เรื่องเล็กๆ แบบนี้ไม่ต้องรบกวนคุณ” หงเหลยถิงโกรธ ต้ายเหรินจง สำหรับเขานั้นมันน่าแค้นใจมาก มีกำลังมาก จัดการได้ยากและอาจจะถูกแว้งกัดด้วย

แต่ตอนนี้ กลับมาตายแบบนี้

หลังจากนี้ ฮ่องเต้ในสังคมอิทธิพลมืดของเมืองเจียง ก็คือเขาหงเหลยถิง

“เหล่าฟ่าน ทำไมคุณไม่รีบบอก ว่าโล่เฉินเป็น……”

“อาจารย์ พวกเรากลับซิงหยุนกันเถอะ”

ฟ่านหงชางโค้งตัวถาม

หงเหลยถิงมีสีหน้านิ่งเฉย ก่อนจะอ้าปากแต่ไม่พูดอะไร

อาจารย์งั้นเหรอ？

เหตุการณ์อะไรนะ

“หงเหลยถิง ช่วยฉันติดตามฉู่เฟิงหน่อย นอกจากนี้ ส่วนที่พิการของต้ายเหรินจงนั้นคุณกล้ำกลืนไปได้เลย แต่ว่าการที่คุณอยากจะทำน่ะ คุณน่าจะเข้าใจดีนะ คุณเป็นคนฉลาด”

“อาจารย์ เชิญ”

ฟ่านหงชางเปิดประตูรถ ด้วยความเคารพ

เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น

เบนท์ลีย์หายออกไปจากถนน เพียงไม่นาน หงเหลยถิงก็ตื่นเต้น เขากลืนน้ำลาย ในคอนั้นแห้งผาก

โล่เฉินคนนั้น เป็นใครกันแน่？

ท่าทีเมื่อครู่ของฟ่านหงชางนั้นชัดเจนมาก ว่าไม่ใช่ของปลอมเลย เจ้าสัวของเจียงโจวเป็นนักเรียนของตระกูลหาน งั้นก็คือ……