ภายในกลุ่มคน สายตาของหัวหน้าทีมยามคนนั้นที่มองไปยังเฉินห้าวนั้นลึกซึ้งและซับซ้อน เขาตกใจอย่างมาก ในใจคิดว่าเฉินห้าวนั้นเป็นบุคคลที่เก่งกาจจริงๆ ดูจากกระบวนท่าที่คล้ายกับเสือเมื่อกี้ ฝึกฝนจนสมบูรณ์แบบแล้ว ถ้าหากตัวเขาเองเข้าไปก็คงไม่มีดีอะไร
หวังเฉียงที่เป็นเพื่อนนักเรียนเก่าเองก็ตกใจไม่น้อย เหมือนกับว่าไม่รู้จักเพื่อนสนิทคนนี้แล้ว ตอนนั้นที่อยู่ในโรงเรียน เฉินห้าวธรรมดามาก พวกเขาใช้ชีวิตร่วมกันสี่ปี ก็ไม่เคยรู้ว่าเฉินห้าวเป็นศิลปะการต่อสู้ และมีเงินมากขนาดนี้ นี่มันเป็นคนจริงไม่เปิดเผยที่แท้จริงเลย
ไม่ว่ายังไง หวังเฉียงก็รู้สึกดีใจต่อเฉินห้าวเพื่อนสนิทของตัวเอง เฉินห้าวมีความสามารถขนาดนี้ อนาคตจะต้องประสบความสำเร็จ ไม่ใช่คนที่ไม่มีอนาคตแน่นอน
เฉินห้าวทำมือแสดงออกกับทุกคนว่าวุ่นวายแล้ว เพียงแค่ชนะครั้งเดียว ไม่จำเป็นจะต้องส่งเสียงประโคม
เฉินห้าวเดินเข้าไป บอดี้การ์ดวัยกลางคนตกใจจนสองมือกอดหัวป้องกันไว้ แต่เฉินห้าวกลับยื่นมือเข้าไปค้างไว้ในอากาศ ที่แท้ก็จะดึงเขาลุกขึ้นจากพื้น
นี่ก็เหมือนกับสนามกีฬา ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองฝ่ายต่างก็ช่วยเหลือกัน
บอดี้การ์ดวัยกลางคนนิ่งค้าง จากนั้นก็เผยรอยยิ้ม คู่ต่อสู้คนนี้ของตัวเองนั้นมีศีลธรรม เขาไม่ได้แพ้อย่างไม่ยุติธรรม ดังนั้นจึงตอบรับความหวังดีของเฉินห้าว และถูกเขาประคองลุกขึ้น
เฉินห้าวขอโทษตัวเขาที่ทำเขาบาดเจ็บ แล้วยื่นนามบัตรให้กับบอดี้การ์ด และแสดงออกว่าจะรับผิดชอบค่ารักษาทั้งหมดของเขา
“ขอบคุณครับคุณเฉิน!”
บอดี้การ์ดวัยกลางคนกลับไปที่ข้างตัวก่วนซงอย่างเงียบๆ
“ขยะ!”
แต่ก่วนซงกลับฟาดหน้าของบอดี้การ์ดวัยกลางคนไปทีหนึ่ง มีความโมโหในใจ บอดี้การ์ดที่จ้างมาอย่างแพงก็สู้เฉินห้าวไม่ได้ ทำให้เขาเสียหน้ามาก
วิดีโอการต่อสู้ที่ถ่ายไว้ก็ไม่สามารถโพสต์ออกไปอวดแล้ว แต่ว่าเขาพูดโม้ไว้ใน MicroBlog แล้ว ตอนนี้กลับเป็นวิดีโอที่ฝ่ายตัวเองถูกทำร้าย เขาก็ทำได้เพียงแค่ลบโพสต์
“นายไป นายชนะเขา ฉันให้รางวัลหนึ่งแสน!”
ก่วนซงให้เงินรางวัลอย่างสูง พูดกับบอดี้การ์ดที่ซูบผอมคนสุดท้าย
บอดี้การ์ดคนนี้เป็นชายหนุ่มที่ซูบผอม อายุประมาณสามสิบปี ได้ยินจำนวนเงินรางวัลมากขนาดนี้กลับไม่มีสีหน้าที่ดีใจ
เขาประลองกับบอดี้การ์ดวัยกลางคนที่แข็งแกร่งคนนั้นบ่อยครั้ง ทั้งสองนั้นฝีมือพอกัน เพื่อนร่วมงานยังแพ้ ตัวเขาขึ้นไปก็ไม่ได้ดีอะไรหรอก
แต่ว่าในตอนนี้ไม่อยากขึ้นไปก็ต้องขึ้น บอดี้การ์ดซูบผอมขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม กำสองหมัดแน่น และก้าวขาไม่หยุด และทำท่าทางเหมือนกับว่าใช้วิธีการแบบมวย
ใช่แล้ว บอดี้การ์ดซูบผอมคนนี้ไม่ใช่บุคคลที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ แต่เป็นคนที่ฝึกมวย ทุกอย่างล้วนต่อสู้ด้วยสถานการณ์จริง ไม่มีกระบวนท่าอะไรเป็นหลัก นั่นก็คือเป็นการโจมตีให้คู่ต่อสู้ล้มเป็นเป้าหมาย
เฉินห้าวเองก็ท่าทางเปลี่ยนไป ท่าทางที่น่ากลัวเมื่อกี้หายไปแล้ว เปลี่ยนเป็นท่าทางการระมัดระวังตัว
ใช่แล้ว เฉินห้าวออกจากวิชาท่าเสือเปลี่ยนเป็นวิชาท่ากวาง เขาจะฝึกฝนวิชาท่ากวางที่ปะทะกับคู่ต่อสู้แล้ว
วิชาท่ากวางเก่งการต่อสู้แบบกลุ่ม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต่อสู้เดี่ยวไม่ได้ การต่อสู้กลุ่มยังสู้ได้ ไม่มีหลักการที่ว่าจำนวนคนน้อยก็จะไม่เก่ง
ศิลปะการต่อสู้สำคัญตรงที่ผู้ใช้ กระบวนท่าที่สุดยอดมากแค่ไหน ถ้าอยู่ในมือเด็กๆก็เป็นเพียงแค่เรื่องตลก นั่นก็คือพวกการต่อสู้ทั่วไปตามท้องถนน ถ้ายอดฝีมือเป็นคนใช้ก็กลายเป็นกระบวนท่าโหดร้ายที่สามารถเอาชีวิตคนได้
ตอนนี้เฉินห้าวใช้วิชาท่ากวาง บอดี้การ์ดซูบผอมรู้สึกไม่ดี
เมื่อกี้ที่เขาดูการประลอง เหมือนจะเห็นข้อบกพร่องของวิชาท่าเสือที่สามารถนำมาใช้ได้ แต่ตอนนี้ท่าทางของเฉินห้าวเปลี่ยนไปแล้ว หรือว่าจะเปลี่ยนวิชา?
“ไม่หรอกน่า คนๆหนึ่งจะสามารถใช้ศิลปะการต่อสู้สองอย่างที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงได้ยังไงกัน!”
บอดี้การ์ดซูบผอมปลอบใจตัวเองอย่างนี้ จากนั้นก็ลองโจมตีด้วยการเหวี่ยงหมัด
เฉินห้าวสายตานิ่ง ดูออกว่ากระบวนท่าที่ลองใช้ เขาจึงเลือกใช้กระบวนท่าหนึ่งของวิชาท่ากวางที่เหมาะสมกับอีกฝ่าย—จี๋ลู่อู๋อวี๋
จี๋ลู่อู๋อวี๋เป็นสำนวนหนึ่ง ความหมายเดิมคือ เข้าป่าล่ากวาง ถ้าไม่มีความคุ้นชินกับสถานที่และการสังเกตกวาง นั่นก็ถือเป็นการเสียแรงเปล่า ต่อมาหมายถึงว่า เมื่อทำอะไรโดยเงื่อนไขไม่พร้อมก็จะเป็นการเสียแรงโดยเปล่าประโยชน์แน่นอน
กระบวนท่านี้หมายถึงอีกฝ่าย ให้กระบวนท่าของอีกฝ่ายย้อนกลับอย่างเสียเปล่า เพื่อจงใจให้อีกฝ่ายแสดงกระบวนท่าออกมา
นี่ก็เทียบได้กับกวางซีกาที่ใช้ชีวิตอยู่ในป่า ถ้าหากว่าตื่นตูมอยู่ตลอดเวลา เพียงแค่เสียงลมดังก็กระโดดหนีไปทั่ว ก็จะเหนื่อยเป็นอย่างมาก เหตุนี้จึงต้องมีความสามารถที่สามารถแบ่งแยกได้ว่าอะไรไม่อันตราย และอะไรอันตรายถึงชีวิต อย่างนี้ก็จะผ่อนคลายลงมาก
เฉินห้าวใช้จี๋ลู่อู๋อวี๋ เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างกายงอตัวเล็กน้อย สองแขนปล่อยลงอย่างธรรมชาติ นี่ทำให้บอดี้การ์ดซูบผอมตะลึงมาก
แต่ว่าบอดี้การ์ดซูบผอมก็เปลี่ยนไปตามสถานการณ์ และเปลี่ยนกระบวนท่าหลอกเป็นกระบวนท่าจริง เหวี่ยงหมัดเข้าใส่หน้าของเฉินห้าว
มุมปากเฉินห้าวยกยิ้ม อีกฝ่ายติดกับจริงๆด้วย กระบวนท่าจี๋ลู่อู๋อวี๋ของเขาใช้สำหรับกระบวนท่าหลอกโดยเฉพาะ ในขณะที่หมัดของอีกฝ่ายจะโดนตัว เฉินห้าวหันและจับอย่างกะทันหันอย่างรวดเร็ว และจับเข้ากับข้อมือของอีกฝ่าย
“เป็นไปได้ยังไง?”
บอดี้การ์ดซูบผอมคิดไม่ถึงว่าเฉินห้าวจะมีปฏิกิริยาตอบรับเร็วขนาดนี้ จึงได้ถูกจับเข้าที่ข้อมือ
แต่ว่าเขาก็ใช้อีกหมัดเหวี่ยงเข้าใส่ศัตรู และขณะเดียวกันก็พยายามบิดข้อมือเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเฉินห้าว
การโจมตีกลับของบอดี้การ์ดซูบผอมนั้นหนักแน่นมาก เฉินห้าวไม่อยากเจ็บแลกเจ็บกับอีกฝ่าย จึงได้ถอยหลังและปล่อยข้อมือเขา ตอนนี้ทั้งสองเสมอกัน
“ใช่ ต่อยมันอย่างนี้แหละ!”
ก่วนซงดีใจอยู่อีกฟาก นี่คือครั้งแรกที่เขาเห็นเฉินห้าวถอยหลัง จึงคิดว่าเฉินห้าวสู้บอดี้การ์ดของเขาไม่ได้ โดยไม่รู้เลยว่านี่เป็นเพียงแค่การถอยเพื่อการต่อสู้ก็เท่านั้น
บอดี้การ์ดซูบผอมรู้ดีว่าฟลุ๊ก ครั้งนี้เขาเดาทางเฉินห้าวไม่ออก จึงได้เริ่มการเดินล้อมอีกครั้ง
เฉินห้าวเห็นว่าเขาไม่กล้าเข้ามา จึงได้โจมตีไปเอง
