วิลเลียมนั่งบนหลังเอลล่าขณะที่เขาพาแพะไปยังทุ่งหญ้าในหุบเขา วิเลเลียมกำลังไตร่ตรองเส้นทางในอนาคตของเขา หลังจากประสบกับพลังของการมีคลาสอาชีพ 2 คลาส เด็กชายต้องการทำการทดลองและเปลี่ยนคลาสย่อยของเขา
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาไม่สามารถเปลี่ยนอาชีพหลักได้ ตามระบบ คลาสอาชีพแรกที่เขาเรียนรู้จะเป็นคลาสหลักถาวรของเขาจนกว่าจะหมดเวลา หมายความว่าเขาไม่สามารถสลับอาชีพเชพเพิร์ดกับคลาสอื่นได้
แม้ว่าเขาจะผิดหวัง แต่วิลเลียมคิดว่าการมีอาชีพ เชพเพิร์ด ก็ดีเหมือนกัน ท้ายที่สุด หากไม่ได้รับมันในช่วงเวลาสำคัญ เขาก็พร้อมที่จะไปสู่การเกิดใหม่ครั้งที่สองแล้ว
‘แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าการมีคลาสอาชีพหลายชั้นมันยากแค่ไหน’
วิลเลียมคิด ‘ต้องใช้เวลาในการเพิ่มเลเวลเพื่อไปถึงเลเวล 40 ‘
ตามระบบ คลาส Prestige จะปลดล็อคได้ก็ต่อเมื่อวิลเลียมสามารถไปถึงเลเวล 40 ของทั้ง 2 คลาสได้
สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร หมายความว่าสำหรับอาชีพ Archer ที่จะเปลี่ยนอาชีพเป็น Hunter, Ranger, Scout, Tracker หรือคลาสอาชีพขั้นสูงใด ๆ จำเป็นต้องไปถึงระดับ 40 ก่อน
วิลเลียมใช้เวลาเก้าปีในการอัพเกรดคลาสอาชีพ เชพเพิร์ด ของเขาเป็นเลเวล 28 แน่นอนว่ากระบวนการปรับระดับช้านั้นเป็นเพราะเขาระมัดระวัง มอนสเตอร์ระดับต่ำไม่ได้ให้คะแนนประสบการณ์มากนัก ดังนั้นการเลื่อนระดับของเขาจึงมีจำกัด
ถึงกระนั้น วิลเลียมก็ไม่เสียใจที่ตัดสินใจสะสมค่าสถานะและทักษะให้เพียงพอก่อนที่จะท้าทายการต่อสู้กับบอสครั้งแรก ในเกมส่วนใหญ่ จะดีกว่าที่จะเลเวลเกินกว่าเลเวลต่ำเมื่อต่อสู้กับบอสมอนสเตอร์
วิลเลียมไม่อยากเสียใจอะไรเลย เพราะหากถึงเวลานั้น มันก็สายเกินไปที่จะเสียใจ
ปัจจุบันเลเวลอาชีพของ Ice Mage อยู่ที่ 8
ทักษะที่เขามีอยู่ในปัจจุบันคือ การฟื้นฟูมานา เกราะน้ำแข็ง และกำแพงน้ำแข็ง
เขาเพิ่งต่อสู้กับหัวหน้าฮ็อบก็อบลินเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ชั้นที่สิบเอ็ดเป็นอาณาเขตที่ไม่คุ้นเคยสำหรับพวกเขา และวิลเลียมไม่รู้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับก็อบลินชนิดใดเมื่อเขาเหยียบพื้นนั้นกับมาม่าเอลล่าของเขา
“คืนนี้ ฉันได้จะรู้”
วิลเลียมพึมพำขณะจ้องมองหุบเขาที่อยู่ข้างหน้าเขา
“โอ้ย วิลเลียม!”
ธีโอตะโกนจากระยะไกล
“ทำไมนายใช้เวลานานจัง”
“ฉันตื่นสายไปหน่อย”
วิลเลียมตะโกนกลับ จากนั้นเขาก็ลงจากรถเอลล่าและกอดคอเธอ
“แม่ ข้าจะฝากฝูงไว้ก่อนนะ”
“มี๊”
เอลล่าร้อง และแพะที่เหลือที่อยู่ข้างหลังเธอจัดเรียงตัวเป็นสามแถว จากนั้นเธอก็พาพวกเขาไปยังพื้นที่สำหรับเลี้ยงแกะ
วิลเลียมเดินไปยังที่ที่คนเลี้ยงแกะคนอื่นๆ พักอยู่และนั่งข้างธีโอ ในเมืองลอนต์มีคนเลี้ยงแกะอาวุโสหกคนและเด็กฝึกหัดห้าคน
มาร์คัส พ่อของธีโอ อาวุโสที่สุดในบรรดาคนเลี้ยงแกะ ธีโอและวิลเลียมต่างก็เป็นเด็กฝึกงานและไม่มีหน้าที่อะไรมากมายนอกจากดูแลแพะและแกะของตัวเอง เนื่องจากทั้งคู่อายุใกล้เคียงกัน ทั้งสองจึงเข้ากันได้ดีมาก
เสียงร้องเกิดขึ้นในระยะไกลและหนึ่งในผู้เลี้ยงแกะอาวุโสเงยหน้าขึ้นมองด้วยรอยยิ้ม ในอากาศ เหยี่ยวตัวหนึ่งบินวนรอบหุบเขาขณะที่ดวงตาของมันสำรวจสภาพแวดล้อมรอบๆ เพื่อค้นหาอันตรายที่อาจเป็นอันตรายต่อฝูงสัตว์
เหยี่ยวมีปีกกว้างกว่าสามเมตร มันเป็นสัตว์ที่เป็นเพื่อนกับจอห์น หนึ่งในคนเลี้ยงแกะอาวุโสของลอนต์ ชื่อของมันคือบลิทซ์
“ชายฝั่งปลอดโปร่ง ฉันเดาว่านี่คงเป็นอีกวันที่สงบสุขในหุบเขา”
จอห์นกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ความสงบสุขเป็นสิ่งที่ดีเสมอ”
มาร์คัสตอบขณะจ้องมองไปไกลๆ หมูป่าตัวหนึ่งนอนอยู่ข้างเขา นี่คือสหายสัตว์ของมาร์คัสและชื่อของมันคือ ธันเดอร์
“จริง”
จอห์นยอมรับ จากนั้นเขาก็มองไปที่เด็ก ๆ ที่เอนกายอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ เมื่อจ้องมองไปที่วิลเลียม สีหน้าแปลกใจก็ปรากฏขึ้น
มาร์คัสมองตามสายตาของจอห์น เมื่อจ้องมองไปที่เด็กชายที่หัวเราะกับลูกชายของเขา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“ดีดีดี.”
มาร์คัสเลิกคิ้ว
“ดูเหมือนว่าอีกไม่กี่ปีจะมีตัวสร้างปัญหาปรากฏตัว”
“จริง”
จอห์นพยักหน้า
“ครอบครัวไอสน์เวิร์ธไม่เคยล้มเหลวในการทำให้ฉันประหลาดใจ ฉันเดาว่าสิ่งต่างๆ จะไม่สงบสุขได้นาน”
ทั้งสองสบตากันอย่างรู้เท่าทันก่อนจะกลับไปทำหน้าที่ของตน
ไม่กี่ชั่วโมงผ่านไปเมื่อดวงอาทิตย์ถึงสูงสุดของน่านฟ้า คนเลี้ยงแกะทั้งหมดรวมตัวกันใต้ร่มไม้ใหญ่ที่สุดในหุบเขาเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน คนเลี้ยงแกะฝึกหัดนั่งอยู่ด้วยกันในจุดปกติและเล่าเรื่องราวการผจญภัยครั้งล่าสุดของพวกเขา
วิลเลียมฟังเพื่อนของเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ธีโอและคนอื่นๆ คุยโวเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระล่าสุดของพวกเขา เรื่องราวของพวกเขาเต็มไปด้วยการพูดเกินจริงราวกับว่าพวกเขาเป็นวีรบุรุษต่อสู้กับมังกรเพื่อยึดสมบัติในถ้ำของพวกเขา
วิลเลียมรู้สึกอยากบอกพวกเขาถึงการผจญภัยของตัวเองในดันเจี้ยนก็อบบลินอย่างไรก็ตาม เด็กชายรู้ว่าถ้าเขาทำอย่างนั้นจริง จะไม่มีใครเชื่อเขา
ทันใดนั้น เสียงร้องโหยหวนก็ทำลายบรรยากาศแห่งความสุขในหุบเขา
จอห์น มาร์คัส และผู้อาวุโสเลี้ยงแกะคนอื่นๆ ลุกขึ้นยืนทันที การแสดงออกของพวกเขากลายเป็นเรื่องจริงจังมาก ซึ่งเป็นสิ่งที่หายากมากที่จะได้เห็น
บลิทซ์ส่งเสียงร้องออกมาอีกครั้ง คราวนี้มันฟังดูเร่งด่วนมาก
“หมาป่า! และมีพวกมันหลายร้อยตัว”
จอห์นรายงาน
“เราต้องอพยพเดี๋ยวนี้!”
มาร์คัสทำสองสิ่งหลังจากที่จอห์นรายงานสถานการณ์ปัจจุบัน สิ่งแรกที่เขาทำคือขว้างลูกบอลสีดำขึ้นไปบนฟ้า ลูกบอลสีดำระเบิดและดาบสีดำสองเล่มที่ตัดกันปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือหุบเขา
สิ่งที่สองที่เขาทำ คือ เป่านกหวีดเหล็กเล็กๆ เขาเป่ามันซึ่งทำให้ฝูงสัตว์กินหญ้าเงยหน้าขึ้น
“ธันเดอร์ ลุกขึ้น !” มาร์คัสสั่ง.
หมูป่าคำรามและวิ่งไปหาแกะและแพะในระยะไกล มันส่งเสียงแหลมยาวและโหยหวนา แกะก็วิ่งเหยาะๆ ไปทางพวกเขาอย่างเร่งรีบ
“เอวา พาเด็กๆ กลับหมู่บ้าน”
มาร์คัสสั่ง
“ที่เหลือจะพาขึ้นหลัง!”
เอวา สตรีเพียงคนเดียวในหมู่คนเลี้ยงแกะอาวุโส ออกคำสั่งของเธอทันที
“ธีโอ วิลเลียม และพวกที่เหลือ มากับฉัน!”
“ต-แต่แล้วฝูงสัตว์ของเราล่ะ?”
ธีโอถาม
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ฝูงของหมาป่ากำลังมาเยือนเรา”
เอวาอธิบาย
“เราต้องรีบไป เราไม่มีเวลามาก!”
“แม่เอลล่า!”
วิลเลี่ยมตะโกน
“เรากำลังจะกลับเมือง เรียกฝูงสัตว์กลับมา!”
“มี๊!”
เอลล่าร้อง และฝูงสัตว์ที่อยู่ภายใต้คำสั่งของเธอวิ่งเคียงข้างเธอ ธีโอและผู้ฝึกหัดคนอื่นๆ มองดูฉากนี้ด้วยความประหลาดใจ แม้แต่เอวาก็ยังแปลกใจกับความเชี่ยวชาญของวิลเลียมที่มีต่อฝูงสัตว์ของเขา
วิลเลียมไม่ยืนเฉยและวิ่งไปหาเอลล่า เขาขึ้นหลังเธอทันที และทั้งสองคนก็ยืนอยู่ด้านหลังวอร์ดของพวกเขา
เอวาสะบัดออกจากความงุนงงของเธอและสั่งให้เด็กๆ วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฝูงแพะและแกะขาวเริ่มล่าถอยอย่างมีระเบียบ ผู้อาวุโสคนเลี้ยงแกะมีสีหน้าเคร่งขรึมขณะฟังเสียงเหยี่ยวร้องที่วนรอบท้องฟ้า
“แย่ละ นี้มันฝูงสัตว์ร้าย!”
จอห์น.
“มีสัตว์ ร้อยปีสองตัวและสัตว์พันปีหนึ่งตัวที่นำฝูงหมาป่า
(A/N: นอกจากเลเวลแล้ว จะมีบางกรณีที่มอนสเตอร์ถูกระบุว่าเป็น Centennial, Millennial และ Myriad Beasts ในเรื่อง ตามชื่อของมัน สัตว์ร้ายเหล่านี้แข็งแกร่งพอๆ กับมนุษย์ร้อยคน พันคน และสิบคน พันคน)
“ไม่ต้องห่วง ฉันส่งสัญญาณไปแล้ว”
มาร์คัสตอบ
“แม้ว่าฝูงสัตว์จะหายไป เราต้องแน่ใจว่าเด็กๆ กลับมาที่เมืองอย่างปลอดภัย ทุกคน พวกนายทุกคนไม่ได้รับอนุญาตให้ตาย เข้าใจไหม?”
“มาร์คัส คนเดียวที่จะตายคือนาย”
“นานแล้วที่สิ่งที่น่าตื่นเต้นนี้เกิดขึ้นในลอนต์ ทำไมเราไม่จัดการแข่งขันล่ะ?”
“กฎเดิมๆ?”
“แน่นอน.”
“เจ้าพวกนี้อย่าออกนอกลู่นอกทางดีกว่า”
มาร์คัสตะคอก
“ฉันรู้ว่าหมาป่า Dire หลายพันตัวและอัลฟ่าของพวกมันไม่ใช่ขี้ ๆ แต่ Centennial และ Millennial Beasts นั้นไม่ใช่สิ่งที่น่ารังเกียจ! นายสามารถเริ่มอาละวาดเมื่อเด็กๆ มาถึง ลอนต์ อย่างปลอดภัย จนกว่าจะถึงตอนนั้น พวกนายทุกคน จะยึดหลัง!”
คนเลี้ยงแกะอาวุโสคนอื่นๆ ตอบอย่างไม่พอใจ แม้ว่าพวกเขาจะมั่นใจว่าพวกเขาสามารถจัดการกับ ลูกกระจ๊อกตัวเล็กตัวน้อยได้อย่างง่ายดาย แต่สัตว์ร้อยปีและพันปีก็น่าจะเป็นเรื่องยากที่จะจัดการพวกมัน
อันที่จริงไม่มีใครมั่นใจว่าพวกเขาจะสามารถอยู่รอดในการต่อสู้ครั้งนี้ได้ พวกเขาแค่ส่งเสริมขวัญกำลังใจของกันและกันเพื่อที่พวกเขาจะได้มีเวลาเพียงพอสำหรับให้เด็กๆ หลบหนี
เพื่อรับมือกับฝูงหมาป่า พวกเขาต้องการผู้คนมากขึ้น หากคนอื่นๆ จากหมู่บ้านมาถึงตรงเวลา พวกเขาจะรอดจากภัยพิบัติครั้งนี้ได้
วิลเลียมยังคงจ้องมองอยู่ข้างหลังเขา เนื่องจากเขานั่งบนหลังของเอลล่าอย่างปลอดภัย เขาจึงมั่นใจว่าปลอดภัย อย่างไรก็ตาม เอวา ธีโอ และผู้เลี้ยงแกะคนอื่นๆ กำลังวิ่งด้วยเท้า วิลเลียมตัดสินใจอยู่กับพวกเขาและช่วยเหลือหากมีความจำเป็น
เสียงกรีดร้องยาวดังก้องกังวานในหุบเขาขณะที่บลิตซ์หลบสายฟ้าซึ่งถูกยิงไปที่มัน เหยี่ยวร้องคำรามท้าทายเมื่อร่างอันทรงพลังที่อยู่ด้านล่าง
วิลเลียมหันความสนใจกลับไปที่หุบเขา ด้วยทักษะของ Eagle Eye วิสัยทัศน์ของเขาสามารถมองเห็นได้ไกลกว่าคนทั่วไป ตอนนั้นเองที่เขาเห็นฝูงบางอย่างสีดำปรากฏขึ้นที่ปลายด้านตะวันออกของหุบเขา
ความเร็วของฝูงสัตว์ร้ายที่โหมกระหน่ำนั้นค่อนข้างเร็ว และวิลเลียมก็รู้ว่ามันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่มันจะตามทันพวกเขา
วิลเลียมเห็นหมาป่าน่ากลัวสูง 2 เมตรนับพันตัว มีขนสีดำ และตาแดงก่ำวิ่งไปทางพวกมัน
ธีโอและเด็กๆ หน้าซีดเมื่อเห็นกลุ่มก้อนแห่งความตายที่ใกล้เข้ามา ทันใดนั้น ขาของพวกมันก็ลุกและพุ่งเข้ามาขณะที่พวกเขาวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
“จับข้างหลัง!”
มาร์คัสสั่งเขาขึ้นไปขี่หลังธันเดอร์ ในขณะที่เขาออกคำสั่งทีละคน
“เป้าหมายหลักของเราคือการไปถึงเมือง ไม่มีพวกเจ้าคนไหนที่ได้รับอนุญาตให้ตายก่อนเวลานั้น!”
จอห์นเรียกคันธนูสีดำจากวงแหวนเก็บของแล้วกระโดดขึ้นไปในอากาศ เหยี่ยวมีขนาดปีกยาวถึงหกเมตร จอห์นดึงเชือกและยิงธนูใส่ฝูงของหมาป่าที่เข้ามา
เลือดเบ่งบานในอากาศเมื่อจอห์นโจมตีเป้าหมายของเขา ในตอนนั้นเองที่สายฟ้าอีกลูกหนึ่งถูกยิงมาทางเขา บลิทซ์ทำการจู่โจมทันทีเพื่อหลีกเลี่ยงเวทมนตร์ระยะไกลที่ยิงโดยอสูรพันคน
ผู้เลี้ยงแกะอาวุโสคนอื่นๆ เรียกอาวุธของพวกเขาออกมาในขณะที่พวกเขาเตรียมที่จะปกป้องฝูงสัตว์ พวกเขาทั้งหมดพยายามซื้อเวลาให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้จนกว่ากำลังเสริมจะมาถึง
