The Dark King – Chapter 522 ลิงกลายพันธุ์ – 1
“แล้วทำไมพวกเราถึงไม่พกผงเทพแมลงติดตัวเอาไว้จะได้ไม่ต้องเจอกับพวกสัตว์ร้ายระดับสูง? ฉันคิดว่ามันน่าจะได้ผลนะ?” ยูจินถามด้วยน้ำเสียงสงสัย
“ไว้ค่อยพูดคุยกันเมื่อเราออกมาจากที่นี่…” เอียนพูดต่อไปว่า “พวกเราจะเข้าไปในแดนรกร้างด้วยความเร็วสูงสุด” เอียนหันมากระพริบตาให้กับมาร์ตินและทั้ง 2 คนก็รีบพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูงสุดทันที
เทียนเบิกตากว้างขึ้นขณะที่เขากำลังตามคนอื่นๆไป
เขาสังเกตเห็นว่ามีจุดความร้อนจำนวนมากที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับผงเทพแมลง
“ลูน่าและเทียน แจ้งให้พวกเราทราบทันทีถ้าหากว่าพบสิ่งผิดปกติ” เอียนพูดขึ้นมา
ลูน่าและเทียนพยักหน้าขณะที่พวกเขากำลังอยู่ตรงกลางของกลุ่มโดยที่รูบี้ โรสแมรี่ และยูจินต่างก็ล้อมรอบเทียนและลูน่าเอาไว้
“มีสัตว์ร้ายที่อยู่ทางทิศ 11 นาฬิกา”
“มีสัตว์ร้ายหลายตัวที่อยู่ทางทิศ 10 นาฬิกา”
เทียนแจ้งให้เอียนทราบอย่างต่อเนื่องในขณะที่พวกเขากำลังเดินทาง เขารายงานเฉพาะสัตว์ร้ายที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นไม่ได้รายงานสัตว์ร้ายที่อยู่ห่างออกไป
ในพริบตาพวกเขาก็เดินทางเข้ามาในแดนรกร้างได้ประมาณ 7-8 นาทีแล้ว บางครั้งพวกเขาก็จะได้พบกับสัตว์ร้ายระดับสูงแต่ก็สามารถหลบหนีออกมาได้ นี่เป็นเพราะว่าผงเทพแมลงทำให้พวกเขาเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายระดับสูงน้อยลงไปมาก
เอียนและมาร์ตินลดความเร็วของพวกเขาลง ตอนนี้พวกเขากำลังอยู่ในพื้นที่อันตรายและคงจะดีกว่าที่จะรักษาพลังงานของตนเองเอาไว้ให้มากที่สุด การวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดอย่างต่อเนื่องจะสร้างความเหนื่อยล้าให้พวกเขาอย่างมาก
เอียนตอบคำถามก่อนหน้านี้ของยูจินในตอนที่พวกเขาลดความเร็วลง “ผงเทพแมลงใช้ได้ดีกับสัตว์ร้ายระดับสูงแต่ไม่ค่อยมีประโยชน์กับสัตว์ร้ายธรรมดา ปกติแล้วจะมีสัตว์ร้ายเป็นจำนวนมากที่มารวมตัวกันบริเวณชายแดนของแดนรกร้าง สัตว์ร้ายธรรมดาที่ฉันพูดถึงไม่ได้หมายถึงสัตว์ร้ายระดับ 7 ระดับ 8 ที่อยู่ใกล้ๆกำแพงยักษ์นะแต่หมายถึงสัตว์ร้ายที่อยู่ภายในแดนรกร้าง”
ยูจินตกตะลึงขึ้นมาทันที “แล้วทำไมพวกเราไม่สร้างกับดักโดยใช้ผงเทพแมลงเพื่อล่อให้สัตว์ร้ายพวกนั้นออกมาแล้วก็ฆ่ามันทีละตัว? แบบนั้นจะไม่เร็วกว่าหรอครับ?”
เอียนพยักหน้า “นี่ก็เป็นความคิดที่ดี ความจริงแล้วก็มีหลายคนคิดแบบนี้แต่มันเป็นไปไม่ได้ มันยากมากที่จะสร้างกับดักสำหรับสัตว์ร้ายที่ระดับสูงกว่า 30 คงต้องส่งวัสดุต่างๆมากมายที่ใช้สร้างกับดักออกมาจากกำแพงยักษ์ มีความเสี่ยงมากมายที่จะเกิดขึ้น เทียนเป็นนักธนูและน่าจะรู้ดีถึงเรื่องนี้ใช่ไหม?”
เทียนก็ไปตอบเอียนว่า “ใช่ครับส่วนใหญ่แล้วกับดักจะใช้กับสัตว์ร้ายที่มีระดับ 10 หรือใกล้เคียง ยิ่งใช้กับสัตว์ร้ายระดับสูงมากแค่ไหนก็ยิ่งต้องใช้วัสดุที่ดีขึ้นมากเท่านั้น”
จุดประสงค์ในการใช้กับดักก็เพื่อทำให้สัตว์ร้ายตกอยู่ในสภาวะที่เสียเปรียบมากที่สุด มีการใช้กับดักมาตั้งแต่สมัยโบราณเช่นการขุดหลุมหรือการใช้ก้อนหินเพื่อโจมตี แต่การใช้กับดักกับสัตว์ร้ายที่มีระดับ 30 หรือมากกว่านั้นเป็นเรื่องที่สิ้นเปลืองเป็นอย่างมาก นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมนักธนูถึงไม่ค่อยเป็นที่นิยมในหมู่นักล่าระดับสูง เพราะเมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายระดับสูงแล้วพวกเขาแทบจะไม่มีประโยชน์เลย จากนี้นักธนูยังไม่สามารถต่อสู้เพียงคนเดียวได้ด้วยเช่นกัน
เกล็นก็เคยเป็นนักธนูในตอนที่เธอเป็นนักล่าระดับแรกเริ่มแต่หลังจากนั้นเธอก็เลือกเส้นทางของนักฆ่าแทน
ด้วยความสามารถของสัญลักษณ์เวทย์มนต์ของมัจจุราชทมิฬทำให้เธอรอดชีวิตออกมาจากพื้นที่ที่อันตรายได้อย่างง่ายดาย และด้วยการเป็นนักฆ่าทำให้เธอสามารถลอบสังหารสัตว์ร้ายระดับสูงได้ด้วยตัวคนเดียว
เทียนนั้นเป็นนักธนูแบบดั้งเดิมที่ยังคงใช้ธนูและลูกธนูอยู่ เมื่อดูจากอาวุธแล้วถือว่าเขาเสียเปรียบเป็นอย่างมาก ปัญหาก็คือเมื่อร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นแต่ลูกธนูที่เขาใช้นั้นไม่ได้ทรงพลังขึ้นด้วย!
ความแม่นยำนั้นคือทักษะพื้นฐานของนักธนู
แต่พลังของลูกธนูที่ยิงออกไปนั้นขึ้นอยู่กับธนูและลูกธนูที่ใช้
เทียนมีวิธีการของตนเองที่จะรับมือกับสัตว์ร้ายที่มีระดับมากกว่า 30 ด้วยการใช้ธนู แต่เขาก็ไม่อยากเปิดเผยความสามารถของตนเองต่อหน้าเอียนและคนอื่นๆ
เอียนพูดไปว่า “นอกจากนี้แล้วผงเทพแมลงยังเป็นสิ่งที่มีราคาแพง แม้แต่เหล่าคนระดับสูงในตระกูลก็ไม่สามารถใช้ผงเทพแมลงอย่างสิ้นเปลืองได้ ไม่ต้องพูดถึงคนธรรมดาแบบพวกเราเลย”
ยูจินยังถามออกใหม่ว่า “ถ้ามันมีราคาแพง แล้วมันคุ้มหรอครับที่จะโรยเอาไว้ตามพื้น?”
เอียนกรอกตาของเขา “นายคิดว่าการปกป้องกำแพงยักษ์เป็นสิ่งที่ไม่คุ้มหรือไง?”
ยูจินเข้าใจทันทีว่าผงเทพแมลงสามารถสร้างอาณาเขตของมันขึ้นมาได้ มันเป็นเหมือนกำแพงยักษ์ที่ป้องกันไม่ให้สัตว์ร้ายระดับสูงข้ามผ่านเข้ามา นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมผงเทพแมลงจึงมีราคาแพงมาก
“หัวหน้าครับแล้วทำไมพวกเราไม่กลับไปแล้วนำผงเทพแมลงติดตัวมาที่นี่สักหน่อย?” ยูจินพูดต่อไปว่า “เราน่าจะใช้มันเป็นไพ่ตายในตอนที่เราต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ระดับสูงได้!”
“ไม่ได้หรอก…” เอียนส่ายศีรษะขึ้นมา “แม้ว่าสัตว์ร้ายระดับสูงจะเกลียดกลิ่นของผงเทพแมลงแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะสามารถหยุดพวกมันได้! ไม่อย่างนั้นแล้วคงไม่มีสัตว์ร้ายระดับสูงที่ลอบออกมาจากแดนรกร้างอย่างแน่นอน ถ้าหากพวกเราต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายระดับสูงจริงๆคงยากที่จะหนีไปได้ ลองคิดดูสิถ้าหากพวกนายได้เจอกับกองอึที่ส่งกลิ่นเหม็นอยู่ตรงหน้า แต่ด้านหลังของกองอึก้อนนั้นเป็นทองล่ะ? พวกนายจะยอมถอยห่างออกไปหรือเปล่า? หรือว่าจะยอมอดทนสักหน่อยแล้วหยิบทองที่อยู่ด้านหลังกองอึนั้นออกมา!”
ยูจินยิ้มเจื่อนๆขึ้นมาทันที “ดูเหมือนว่ามันจะช่วยอะไรไม่ได้เลยนะครับ”
“พวกเรามีนักประดิษฐ์อยู่ที่นี่! นายคิดหรือไงว่าคนอื่นๆโง่กว่านายทั้งหมด? นายคิดหรอว่านายเป็นคนเดียวที่หาทางแก้ไขเรื่องนี้ได้?” มาร์ตินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
ยูจินยังคงยิ้มแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“หนึ่งในร่องรอยที่ฉันได้วางเอาไว้หายไป” ลูน่าพูดออกมาทันที
เอียนและมาร์ตินหยุดเดินแล้วหันมามองที่เธอ เอียนถามขึ้นมาว่า “อันไหน?”
“ทิศ 11 นาฬิกาห่างออกไป 20 ไมล์ตรงหน้าเรา” ลูน่าส่ายศีรษะ “บางทีอาจเป็นเพราะฝนตกหรืออาจจะมีก้อนหินที่หล่นลงมาทับ ฉันได้ทิ้งร่องรอยเอาไว้ในตอนที่เราออกมาทำภารกิจครั้งที่แล้ว แต่ว่ามันเกือบจะครึ่งปีแล้ว…”
เอียนตอบกลับมาว่า “ร่องรอยที่เธอวางเอาไว้คงไม่หายไปง่ายๆหรอก”
ลูน่าถามกลับมาว่า “พวกเราไปตรวจสอบกันดีหรือเปล่า?”
