The Dark King – Chapter 610 การตอบสนองแบบมีเงื่อนไข
ระหว่างที่ติดอยู่ภายในที่แห่งนี้เทียนก็หยิบหนังสือที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นขึ้นมาอ่านและหวังว่าอาจจะมีหนังสือที่เป็นคู่มือแนะนำการใช้งานแผงควบคุมของที่หลบภัยแห่งนี้ แต่หลังจากเวลาผ่านไปสองวันเขาก็พบว่าไม่มีหนังสือที่เกี่ยวข้องกับที่หลบภัยแห่งนี้เลย หนังสือที่อยู่ภายในห้องนี้ทั้งหมดเป็นหนังสือเกี่ยวกับวิทยาการและอารยธรรมที่ยิ่งใหญ่ในยุคสมัยก่อน
“จิตวิญญาณแห่งอาหาร ฮ่าฮ่า” เทียนทิ้งหนังสือเล่มใหญ่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของมนุษย์ที่ถืออยู่ในมือของเขาและเอื้อมมือออกไปลูบหน้าท้องของตนเอง
เขายืนพิงชั้นหนังสือและเงยหน้าขึ้นมองแผงควบคุมที่มีปุ่มสลับซับซ้อน
ในสองวันที่ผ่านมาเขาพยายามใช้คำสั่งเสียงเพื่อสั่งการระบบอัจฉริยะในแผงควบคุมเป็นภาษาอังกฤษ แต่ก็ไม่ได้ผล
บางทีมันอาจจะถูกตั้งโปรแกรมให้จำเสียงของผู้ที่มีอำนาจในการควบคุมที่หลบภัยแห่งนี้ เมื่อเขาคิดแบบนั้นก็รู้สึกท้อใจขึ้นมาเล็กน้อย
โฮก!
ไอช่ายังคงคำรามและเอื้อมมือเข้ามา
หลังจากเวลาผ่านไปสองวันเทียนรู้สึกว่าเสียงคำรามของเธอค่อยๆเบาลงเรื่อยๆ
เทียนหันศีรษะของตนเองและมองไปยังใบหน้าของไอช่าทุกกระเบียดนิ้ว วิธีที่จะออกไปจากที่แห่งนี้มีเพียงวิธีเดียวคือทำให้เธอออกห่างจากประตูอย่างนั้นหรอ?
แต่หากเขาทำเช่นนั้นก็อาจไม่ได้พบกับเธออีก
ทำไมต้องเผชิญกับทางเลือกที่เจ็บปวดเช่นนี้เสมอ?
ทำไมต้องเลือกระหว่าง “ใช่” และ “ไม่”
เขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยและเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างเงียบๆ
เวลาค่อยๆผ่านไปเรื่อยๆ
โครก!
ท้องของเทียนร้องออกมาเนื่องจากความหิวโหย เขาก้มศีรษะเอื้อมมือออกมาสัมผัสที่ท้องของตนเองอย่างขมขื่น รู้สึกหิวหรออยากจะกินงั้นหรอ?
” หยุดร้องซะ …. “ เขาพูดกับท้องของตัวเอง
หลังจากพูดจบเขาก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้งและมองไปที่ไอช่า แต่ในวินาทีต่อมาเขาก็นิ่งไปทันที
เสียงท้องร้อง!
เมื่อหิว..ท้องก็จะร้อง?
ดวงตาของเทียนเบิกกว้าง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดีใจอย่างมาก!
เทียนลุกขึ้นอย่างรวดเร็วกำหมัดขึ้นด้วยความตื่นเต้น เขาอดไม่ได้ที่จ้องมองไปที่ไอช่าและมีความรู้สึกว่าอยากที่จะกระโดดเข้าไปสวมกอดเธอเหลือเกิน
“ฮ่าฮ่า… “ เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
โฮก!
เมื่อไอช่าได้ยินเสียงหัวเราะของเทียน เธอก็คำรามและกรีดร้องมากขึ้น
เทียนมองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของเธอและค่อยๆหยุดหัวเราะอย่างช้าๆ ตอนนี้เขาเริ่มรับความเป็นจริงได้แล้ว
ไอช่าที่สง่างามและอ่อนโยนไม่สามารถหวนกลับมาอีกแล้ว
ปาฏิหาริย์จะไม่มีวันเกิดขึ้นกับเขา
ในตอนนี้มีเพียง
ตัวเขาเองเท่านั้นที่สามารถสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาได้
“ผมจะ ไม่ฝืนสิ่งที่คุณเป็นอยู่ในตอนนี้” เทียนมองเธอด้วยดวงตาที่อ่อนโยนที่สุดและจ้องมองเธออย่างลึกซึ้งพร้อมกับกระซิบกับเธอราวกับเป็นคู่รักกัน
โฮก!
ไอช่าส่งเสียงคำรามมากขึ้นเมื่อเธอได้ยินเทียนพูด
เทียนยืนขึ้นอย่างช้าๆแม้ว่าเขาจะอยู่ในสภาพสิ้นหวัง แต่ในตอนนี้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความหวังอย่างแรงกล้า ความโศกเศร้าและความหดหูเมื่อเห็นไอช่าในสภาพนี้ได้มลายหายไปจนหมดสิ้น
“เมื่อคนคนหนึ่งรู้สึกหิวเขาจะทำทุกวิถีทางให้ได้อาหารมา สิ่งนี้ถูกเรียกว่าการตอบสนองแบบมีเงื่อนไข” เทียนก้าวออกไปหนึ่งก้าวเพื่อเข้าไปใกล้มือที่ยื่นเข้ามาของไอช่า เขาพูดออกไปพร้อมกับใบหน้าที่อ่อนโยนว่า “ผมจะทำให้คุณกลับมาเป็นไอช่าคนเดิมอีกครั้งให้ได้”
ไอช่าคำรามอย่างดุร้ายและพยายามเอื้อมมือไปจับเขา
เทียนเห็นเล็บที่แหลมคมเธอยาวขึ้นอีกเล็กน้อย ทำให้ความมั่นใจของเขาเพิ่มขึ้นไปอีก
การตอบสนองแบบมีเงื่อนไข ปรากฏการณ์นี้ไม่ได้มีอยู่แค่ในร่างกายที่มีสติสัมปชัญญะเท่านั้นแต่ยังมีอยู่ในพวกซอมบี้อีกด้วย!
ในวันแรกๆของการปฏิบัติภารกิจของหน่วยค้นหา เขาสังเกตเห็นว่าซอมบี้จะถูกดึงดูดโดยแหล่งกำเนิดเสียงและแหล่งความร้อน … แม้ว่าอวัยวะและประสาทสัมผัสของมันจะเน่าเสียไปจนหมดแล้วก็ตาม แต่พวกมันก็ยังสามารถติดตามเหยื่อได้อย่างแม่นยำ
สิ่งเหล่านี้ทำให้พิสูจน์ได้ว่าซอมบี้ยังมีความสามารถในการรับและวิเคราะห์ข้อมูล
แม้ว่าความสามารถในการวิเคราะห์จะค่อนข้างต่ำมาก พวกมันจะไม่ถูกดึงดูดด้วยเสียงฝีเท้าของกันและกันแต่พวกมันจะถูกดึงดูดด้วยเสียงคำรามของพวกเดียวกัน แสดงว่าซอมบี้ยังคงมีความสามารถในการวิเคราะห์ข้อมูลในระดับหนึ่ง!
การที่พวกซอมบี้มีความสามารถเหล่านี้ก็หมายความว่าพวกมันมี พฤติกรรมการตอบสนองแบบมีเงื่อนไข!
เมื่อซอมบี้ได้ยินเสียงพวกมันจะเดินไปตามแหล่งกำเนิดเสียง เมื่อซอมบี้ได้กลิ่นเลือดพวกมันจะหลั่งน้ำลายออกมา … ปฏิกิริยาเหล่านี้เป็นปฏิกิริยาการตอบสนองแบบมีเงื่อนไข! !
เนื่องจากซอมบี้ไม่มีสติสัมปชัญญะดังนั้นการกระทำของพวกมันทั้งหมดจึงเป็นการตอบสนองแบบมีเงื่อนไขอย่างสมบูรณ์!!
หากไม่ได้เสียงท้องร้องเนื่องจากความหิวโหยของตนเองเขาก็คงนึกไม่ถึงสิ่งเหล่านี้ ปรากฏการณ์แบบนี้เป็นสิ่งที่ผู้คนแทบจะไม่ทันสังเกตเนื่องจากมันอยู่ใกล้ตัวอย่างมาก!
การตอบสนองแบบมีเงื่อนไขสามารถทำอะไรได้บ้าง?
เมื่อนิ้วมือถูกไฟไหม้หรือได้รับบาดเจ็บคนคนนั้นก็จะหดมือของตนเอง
เมื่อมนุษย์และสัตว์ได้กลิ่นอาหารก็จะรู้สึกหิวหรือไม่ก็มีน้ำลายไหลออกมา
สิ่งเหล่านี้คือการตอบสนองแบบมีเงื่อนไข
และนี่ก็เป็นวิธีที่ใช้ในการฝึกฝนสุนัขตำรวจและสัตว์อื่นๆในสมัยก่อน!
