Throne of Magical Arcana ศึกบัลลังก์เวทอาร์คานา – บทที่ 608 กุหลาบสีเลือด

บทที่ 608 กุหลาบสีเลือด
คริโทเนียในชุดทักซิโด้สีดำดูเหมือนกับนักท่องกาลเวลาที่เดินทางผ่านโลกต่างมิติ เขาผ่านเขตเยือกแข็งของลูเซียนอย่างสบายๆ ราวกับระบบป้องกันของมิติระดับนี้ไม่คณามือเขาแม้แต่น้อย

เขาถือดาบยาวส่องแสงแวววาว ย่างเท้าผ่านทางระยะไกลที่หลอมขึ้นมาจากมวลพลังสีดำ สีขาว และสีเทา เพียงหนึ่งก้าวและพริบตาเดียว ก็มาถึงปากทางเข้าสนามพลังวิญญาณของลูเซียน จนรู้สึกเหมือนราวกับเวลาผ่านไปอย่างไม่อาจยับยั้งภายใต้ความเงียบงัน

การลงดาบฟาดฟันเพียงอย่างเดียวยังสามารถสร้างบาดแผลต่อจิตใจได้เช่นกัน นั่นคือความแข็งแกร่งของอัศวินระดับตำนาน!

หลังจากเขาลงดาบโจมตี ลูเซียนรู้สึกว่าทุกๆ อย่างรอบตัวเคลื่อนไหวช้าลงเหมือนภาพสโลว์โมชั่นในภาพยนตร์ เว้นเพียงแต่ดาบที่กำลังทำหน้าที่ล้างบาปและแผดเผาโลกไม่ต่างจากสายฟ้า

เวลาค่อยๆ เดินผ่านไป แม้แต่ดาวเคราะห์ก็สิ้นอายุขัยได้ในเวลาแค่วันหนึ่ง!

คริโทเนียพอใจกับการโจมตีครั้งนี้มาก เขาไม่เคยปลื้มปริ่มกับการโจมตีขนาดนี้มานานแสนนาน อย่างไรก็ดี การตั้งรับของแฮททาเวย์ พัฒนาการที่เหนือความคาดหมายของลูเซียน และกำลังเสริมที่กำลังจะมาถึงทำให้เขารู้สึกกดดันมหาศาลจนลืมนึกถึงสภาพร่างกาย คนในตระกูล และอายุขัยที่เหลืออยู่ เขาเผาผลาญชีวิตและวิญญาณอีกครั้งจนกลับมาสู่ระดับพลังสูงสุด

เมื่อปีก่อน เขาจัดการกับวินสตันได้ส่วนหนึ่งก็เพราะพลังระหว่างชั้นตำนานระดับต่างๆ ห่างกันไม่มากนัก และก็เพราะเขาไม่สามารถใช้พลังได้อย่างเต็มที่ด้วยความแก่ชราทั้งทางร่ายกายและจิตใจ แต่เขาคือ ‘เจ้าแห่งกาล’ ผู้สังหารนักเวทระดับตำนานสองคน ภาพมายาสะท้อนของเจ้าแห่งปีศาจอีกหนึ่งตน ปีศาจทะเลที่มีพลังระดับตำนานอีกหนึ่งตน และอัศวินแห่งความมืดระดับตำนานอีกคนหนึ่ง!

จนกระทั่งสภาเวทมนตร์ขยายอำนาจ ‘เจ้าแห่งกาล’ คริโทเนีย ก็ยังได้รับการยอมรับในระดับผู้มีพลังชั้นตำนานและมหากาพย์ที่เล่าขานกันของช่องแคบสตอร์มฝั่งนี้!

การโจมตีครั้งนี้ดูเหมือนจะรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความทะนงตนของเขา โคลนบนพื้นดำกลายเป็นฝุ่นสีเทา

ติ๊ก ต๊อก จู่ๆ คริโทเนียก็ได้ยินเสียงบางอย่างที่อยู่เหนือพลังควบคุมกาลเวลาของเขา นาฬิกาพกสีเงินในมือของลูเซียนยังคงบันทึกเวลาได้อย่างแม่นยำ แม้ถูกพลังกาลเวลาของเขาเล่นงาน

เสื้อโค้ทสีดำ หูกระต่ายสีดำ นาฬิกาพกสีเงิน… ลูเซียนแต่งตัวเหมือนไม่ได้กำลังต่อสู้กับผู้มีพลังระดับตำนาน แต่กำลังอยู่ในงานรื่นเริงของเหล่าขุนนางชนชั้นสูงที่เขาเปิดฝานาฬิกาพกดูอย่างสบายใจ ตอนที่มีสาวสวยหันมาถามเวลา

เปรี๊ยะ!

ความกดดันมหาศาลปรากฏอย่างไม่มีที่มา และความมืดรอบๆ ก็ทวีความมืดขึ้น ดาบเล่มนี้ที่เคยฝังมาแล้วทุกสิ่งทุกอย่างกลับถูกแรงโน้มถ่วงรั้งไว้ จนบิดเบี้ยวและเบนออกข้าง ในจังหวะที่มันเกือบปะทะโดนตัวลูเซียน

“ฮ่าๆ!”

สีต่างๆ ภายในตาของคริโทเนียสลายไปราวกับว่ามีสายน้ำแห่งกาลเวลาไหลทะลักอยู่ภายใน เขาใช้กำลังดึงตัวให้หลุดออกจากพลังการยุบตัวจากแรงโน้มถ่วง ปล่อยดาบฟันใส่ลูเซียนอีกครั้ง หลังหลุดจากแรงดึงดูด

“ธาตุอารักขา!” ในช่องว่างเวลาที่เกิดจากการยุบตัวจากแรงโน้มถ่วง ลูเซียนร่ายเวท มวลธาตุจำนวนนับไม่ถ้วนบนเสื้อคลุมมหาจอมเวทเปล่งแสงรวมตัวกันเป็นโล่โปร่งแสงสกัดกั้น ‘เจ้าแห่งกาล’

ตู้ม เสียงน้ำไหลดังสะท้อน องค์ประกอบต่างๆ ของ ‘ธาตุอารักขา’ เปลี่ยนแปลงกะทันหัน จนเกิดปะทะกันเองด้วยความเร็วระดับต่างๆ และสลายไปอย่างรวดเร็วภายใต้คมดาบ

อย่างไรก็ตาม มันก็ทำหน้าที่สกัดกั้นการโจมตีจากคริโทเนียได้สัมฤทธิ์ผล ลูเซียนคว้าโอกาสหายตัวถอยกลับออกมา และเล็งเป้าเขาไว้

“เพ่งพยาบาท!” เสียงของลูเซียนฟังดูติดขัดและยานคาง นั่นก็เป็นเพราะมีเวทมนตร์บทนี้ยึดโยงกับเวท ‘หัตถ์แห่งความไม่แน่นอนของลูเซียน’!

แม้ว่าเขาจะหลอกล่อ ‘เพลิงต้นกำเนิด’ ด้วยการซ่อนความพลัง และ ‘จันทรากาล’ กำลังเสริมของสภาก็จะล่าช้าออกไป เนื่องจากความร่วมมือของศัตรูกับโลกแห่งวิญญาณ การหยุดคริโทเนียไม่ให้เคลื่อนไหวจึงไม่ใช่เรื่องง่าย คริโทเนียมีพลังต้านทานเวทมนตร์กาล-อวกาศที่ต่ำกว่าระดับตำนาน เขาจึงหลอกใช้ ‘เพลิงต้นกำเนิด’ แทนเขาก่อนหน้านี้

นอกจากนี้ จากแหล่งข่าวกรองต่างๆ เขาสรุปได้ก่อนหน้านี้ว่าคริโทเนียยังมีพลังไม่เทียบเท่ากับพลังชั้นตำนานระดับสาม คงไม่อันตรายเกินไปที่เขาจะขวางศัตรูคนนี้ แต่ถึงกระนั้น กลับกลายเป็นว่าชายคนนี้สุดแสนอันตรายเหมือนสมัยที่เขายังเด็ก

จู่ๆ มือขวาของลูเซียนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนทับทิมเม็ดงาม แล้วรังสีเยือกแข็งสีแดงเลือดก็พุ่งพรวดออกมาจนไม่อาจตั้งรับได้ทัน

อย่างไรก็ตาม รังสีสีแดงสดดูเหมือนพุ่งไปไปยังมิติที่ต่างออกไป หลังจากปะทะเข้าร่างคริโทเนีย รังสีเบนออกไปเหมือนน้ำที่ไหลผ่าน ลำแสงอ้อมผ่านคริโทเนีย และทิ้งหลุมขนาดใหญ่ไว้บนภูเขาด้านหลังเขา!

ไม่น่าเชื่อ?

คริโทเนียหัวเราะเยาะ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำลายพลังป้องกันของเขา ถ้ามันง่ายขนาดนั้น เขาคงสิ้นชื่อในการรบกับผู้มีพลังระดับตำนานไปตั้งนานแล้ว!

อีกอย่าง เจ้าเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับตำนาน และพลังเวทมนตร์ก็ยังแข็งแกร่งไม่พอ!

เขาไม่ได้หายตัวไปไหน แต่เริ่มละลายไปพร้อมกับดาบยาวของเขา

ท่ามกลางสีดำ สีขาว และสีเทาที่เงียบเชียบและหม่นหมอง ดอกกุหลาบสีอ่อนสดใสราวกับแสงอาทิตย์แรกในยามเช้า มอบแสงสว่างให้กับโลก และส่องแสงใส่ลูเซียน ไม่ได้ถูกจำกัดจากระยะทางระหว่างกันแม้แต่น้อย

“ป้อมปราการซากศพ!” เนื่องจากเสื้อคลุมมหาจอมเวทกำลังอยู่ระหว่างลดระดับความร้อน ลูเซียนจึงใช้แหวนคอนกัส

วู้! วู้! วู้! ดูเหมือนว่าเวทมนตร์บทนี้ถูกพัฒนาขึ้นในโลกแห่งวิญญาณ ทั้งผีและอสุรกายจำนวนนับไม่ถ้วนรวมร่างกันเป็นกำแพงที่เต็มไปด้วยชิ้นส่วนแขนขา ซึ่งมีใบหน้าวิญญาณสีหน้าทุกข์ทรมานปางตายปรากฏอยู่

อย่างไรก็ตาม แสงของดาบก็เปลี่ยนเป็นวิถีโค้งและฟันใส่นาตาชาที่อยู่อีกด้านหนึ่ง!

แม้เขาจะมีพลังแห่งกาลเวลา การสังหารนักเวทสักคนต้องใช้เวลาไม่น้อย แต่การจัดการอัศวินทองคำนั้นง่ายกว่ามาก!

แม้ว่า ‘โล่แห่งสัจธรรม’ เป็นพลังตั้งรับ แต่นางสามารถใช้งานได้เพียงแค่สามครั้ง!

หลังจากหลอกลูเซียนให้ง่วนอยู่กับการร่ายเวทมนตร์ คริโทเนียฟันดาบโจมตีนาตาชาที่แทบจะไม่สามารถยกโล่แห่งสัจธรรมขึ้นป้องกัน มือของนางมั่นคงไม่สั่นไหว

นาตาชาก้มตัวลงเล็กน้อยก่อนยกโล่สีดำขนาดเล็กขึ้น สีหน้าของนางจริงจัง เต็มไปด้วยปณิธานการรบอันแรงกล้า

เคร้ง!

ด้วยเสียงปะทะนั้น นาตาชาดูเหมือนอยู่คนละโลกเมื่ออยู่ภายใต้การป้องกันด้วย ‘โล่แห่งสัจธรรม’ ราวกับว่านางไม่อาจแตะต้องได้และไม่มีภัยมาถึงตัวนาง!

‘โล่แห่งสัจธรรม’ ได้ชื่อว่าเป็นเกราะป้องกันที่ดีที่สุด ตามข้อมูลจากการสังเกตของลูเซียน ดูเหมือนว่าโล่นี้จะสัมพันธ์กับพลัง ‘พระเจ้าคุ้มครอง’

หลังจากสกัดกั้นการโจมตีของคริโทเนีย นาตาชากัดฟันกรอด เหงื่อกาฬไหล เห็นได้ว่าทั้งขาทั้งมือสองข้างของนางสั่น นี่มันงานหนักเกินไปสำหรับนาง

นางคงไม่อาจต้านทานได้อีก ถ้าถูกโจมตีแบบเดียวกันนี้อีกสองครั้ง!

ไม่เปิดโอกาสให้ลูเซียนได้เล็งเป้า เขาเปลี่ยนทิศทางและโจมตีนาตาชาต่อทันที หลังจากการโจมตีครั้งแรก

ตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียง ติ๊ก ต๊อก อีกครั้ง

ภายในนาฬิกาสีเงินอันซับซ้อน เข็มวินาทีสีดำกำลังเคลื่อนไหวอย่างหฤหรรษ์ ชี้ไปที่สัญลักษณ์ปริศนาที่ทำจากอัญมณีที่มีสีต่างๆ ลูเซียนกดนิ้วลงไป แล้วเข็มวินาทีก็หยุดนิ่ง ราวกับว่านาฬิกาตาย

สีเทาขับไล่สีดำออกไปอีกครั้ง ทั่วบริเวณดูเหมือนจะเข้าสู่กาลและอวกาศมิติอื่น ทุกอย่างเงียบสงัด ไร้สี เว้นไว้เพียงเสื้อผ้าสีฟ้าอ่อนและสีเงินบนตัวแฮททาเวย์

คริโทเนียตัวสีเทายังไม่หยุดเคลื่อนไหว แต่การฟันดาบยาวของเขาเชื่องช้าลง มันช่วยให้เขาต้านทานการโจมตีได้ เมื่ออำนาจของ ‘เวทหยุดเวลา’ หมดลง

นัยน์ตาของเขามืดมนและหม่นหมอง ลูเซียนร่ายเวทออกมา

“เพ่งพยาบาท!”

เวท ‘หัตถ์แห่งความไม่แน่นอน’ และลำแสงสีแดงถูกใช้อีกครั้ง เพราะเขาต้องใช้เวลามากกว่าเดิมในการร่ายเวท อำนาจของเวทหยุดเวลาไม่ช่วยให้ลูเซียนมีเวลามากพอในการร่ายเวทครั้งที่สาม

คริโทเนียยังไม่ทันได้เห็นโลกแห่งวิญญาณสีขาวดำ ‘ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง’ ก็มีลำแสงสีแดงคู่พุ่งใส่เขาพร้อมกัน!

แต่เขาก็ก้มหลบเพียงเล็กน้อย ยังพอมีโอกาสให้เขาตอบโต้ อวกาศรอบตัวเขากระเพื่อมเหมือนกับน้ำ แล้วลำแสง ‘เพ่งพยาบาท’ ทั้งสองก็เบนทิศทางไปยังโลกอื่นเหมือนก่อนหน้านี้ ไม่เลี้ยวกลับมาจนกระทั่งผ่านร่างของคริโทเนียไป เกิดเป็นรูโหว่บนเทือกเขาไกลออกไป

ยังมีช่องว่างระหว่างระดับพลังของเรา เจ้าแค่พัฒนาขึ้นและศึกษาเวทมนตร์ ทำไมเจ้าถึงคิดว่าจะทำลายพลังป้องกันของข้าได้?

คริโทเนียแสยะยิ้มและโจมตีนาตาชาไม่หยุดมือ เขารู้สึกได้ว่านาตาชาคงจะถึงขีดจำกัดของตนแล้ว หลังจากโจมตีครั้งนี้!

อย่างไรก็ดี เขาเองก็รู้สึกเหนื่อยแทบขาดใจเหมือนกัน ความแข็งแกร่งของร่างกายกำลังสลายไป ไม่มีทางที่เขาจะรักษาพลังชั้นตำนานระดับสามไว้ได้อีกต่อไป

แม้เขาจะเชี่ยวชาญพลังควบคุมกาลเวลา แต่ก็ไม่อาจมีอายุยืนไปกว่ากาลเวลา

“เวทธาตุอารักขา!”

ทันใดนั้น เสียงที่เยือกเย็นและชัดเจนของแฮททาเวย์ก็ดังขึ้น

นางต่อกรกับมัมมี่บรรพชนและราชันเทพอสูร-ลิชด้วยวิธีที่ยากเย็นแบบนี้ก็เพื่อร่ายเวทคุ้มครองนาตาชา

แสงสว่างวาบขึ้น และอสุรกายร้ายพลังระดับตำนานทั้งสองตนใช้โอกาสนี้รุมกินโต๊ะแฮททาเวย์ แต่ทั้งสองก็ได้รับบาดเจ็บหนักเช่นกัน เหลือเพียงมงกุฎทองคำ และ ‘อัญมณี’ รอบหัวของมัน อุปกรณ์เวทมนตร์อื่นๆ ทั้งหมดได้ถูกทำลายไปแล้ว แม้แต่ผ้าพันบนร่างมัมมี่ก็เสียหาย เผยให้เห็นเนื้อเน่าที่มีสีเข้มราวกับเหล็ก

การต่อสู้ในสภาพนั้นต้องใช้ความมุ่งมั่นอันแรงกล้า

คริโทเนียยิ้มและยิ่งมั่นใจมากขึ้น เขากังวลว่าแฮททาเวย์จะคอยขัดแข้งขัดขา แต่หลังจากที่เขาโจมตีนาตาชา แฮททาเวย์ก็ยังสลัดศัตรูของนางไม่พ้น!

ทันใดนั้น เวลาที่เดินช้าๆ ก็กลับมาเป็นปกติ บอกให้รู้ว่ามันทำลายได้ทุกสิ่ง คริโทเนียฉวยโอกาสที่ลูเซียนกำลังรอพลังฟื้นตัวโจมตีนาตาชาต่อเนื่อง

ดาบของเขาใช้ความเร็วและการเปลี่ยนแปลงแตกกัน จุดแสงต่างๆ ภายในโล่แสงก็บิดเบี้ยว เหมือนโล่จะแตกถ้าถูกโจมตีอีกครั้ง

“เพ่งพยาบาท!”

น้ำเสียงเย็นยะเยือกลอยเข้าหูคริโทเนียจนทำให้เขาสับสน ลูเซียนมันบ้าไปแล้วรึ? ทำไมมันยังโจมตีต่อในเมื่อมันมีโอกาสส่งนาตาชาไปที่อื่น?

มือขวาของลูเซียนเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มเหมือนนัยน์ตาสีทับทิมของเทพอัลเทอร์นาจันทราสีเงินในนิทาน รังสียิงใส่คริโทเนียทันที

อวกาศรอบๆ คริโทเนียกระเพื่อมราวกับน้ำอย่างคาดไม่ถึง ความชินกับการป้องกันนี้ทำให้เขายิ้มด้วยใจลำพอง

แต่ทันใดนั้น เขาก็ต้องหุบยิ้ม เพราะลำแสงสีแดงไม่ได้เบนหายออก แต่ปะทะเข้าหน้าอกของเขาอย่างแม่นยำ!

ชู่! หลังจากเสียงเบาลง บริเวณหน้าอกของคริโทเนียก็ถูกลำแสงพุ่งทะลุจนเป็นรูกลวงที่ไม่สามารถที่จะฟื้นฟูได้

เป็นไปได้ไง?

มันมีพลังชั้นตำนานขั้นหนึ่ง มันทำลายพลังป้องกันของข้าได้ไง?

แม้พลังของข้าลดลงเหลือขั้นสองก็ตาม แต่ไม่มีทางที่ข้าจะเจาะทะลุง่ายขนาดนี้!

ข้าคงถูกเวทพังทลายขั้นสุดยอด ‘ล้างพลัง’ ก่อน เพราะ ‘เวทเพ่งพยาบาท’ ถึงทำอันตรายข้าได้!

อาการอัมพาตที่เกิดจาก ‘เวทเพ่งพยาบาท’ ทำให้คริโทเนียตัวแข็งกลางอากาศ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

ณ ตอนนั้นเอง แฮททาเวย์ที่ตระหนักถึงสถานการณ์ที่พลิกผัน เลิกห่วงเรื่องการป้องกัน และปล่อยให้มัมมี่บรรพชน และราชันเทพอสูรโจมตีนาง แม้ว่านางจะไม่เคยรู้ถึงพลังเวทมนตร์ของลูเซียนบทนี้มาก่อน แต่นางก็ร่ายเวทอย่างใจเย็น

“เวทพังทลายขั้นสุดยอด!”

เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ แสงบนร่างคริโทเนียมอดลง ดาบยาวของเขาก็มีรอยแตกเล็กๆ

เมื่อถูกโจมตีจากสุรกายระดับตำนานขั้นสามสามตน เวทมนตร์ป้องกันตัวของแฮททาเวย์ เช่น จัดลำดับเวท, ชนวนเวท และเวทคาถาต่อเนื่องถูกทำงานโดยอัตโนมัติ นางหายแวบไปโผล่อีกจุดหนึ่ง

ด้วยพลังของ ‘เวทพังทลายขั้นสุดยอด’ อาการอัมพาตของคริโทเนียหายไป แต่ทันใดนั้น เงารูปร่างสูงร่างหนึ่งสะท้อนอยู่ในตาของเขา

นาตาชาในชุดเจ้าสาวสีขาวอันศักดิ์สิทธิ์และงดงาม พร้อมด้วยปณิธานแห่งการรบอันแรงกล้า ทิ้งโล่แห่งสัจธรรม มงกุฎหนาม และอุปกรณ์ป้องกันทั้งหมดลง รวบรวมความมุ่งมั่นทั้งหมดที่นางมีไปไว้ที่ดาบยาวสีเงินในมือ

หลังการโจมตีครั้งนี้ ข้าจะไม่เหลือพลังป้องกันอีกต่อไป!

หลังการโจมตีครั้งนี้ เราคนใดคนหนึ่งจะต้องตาย!

ความมุ่งมั่น และความห้าวหาญนั้นสะกดคริโทเนียให้ตกอยู่ในภวังค์ เขารู้สึกเหมือนได้เห็นตัวเองในอดีต

ใช่ ครั้งหนึ่งเขาเป็นคนแข็งกร้าว ดื้อรั้น และเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งอัศวิน แต่เมื่อไหร่กันที่เขากลายเป็นชายชราผู้หวาดกลัวความตาย?

ดาบสีเงินสว่างวาบ คริโทเนียก็ไม่มีเวลาให้ป้องกัน แล้วเขาก็เห็นชุดเจ้าสาวที่บริสุทธิ์ของนาตาชาเปรอะเปื้อนไปด้วยรอยสีแดง จนดูเหมือนดอกกุหลาบสีเลือด

“นี่เลือดข้างั้นรึ?” ทันใดนั้น คริโทเนียก็รู้สึกโล่งใจอย่างประหลาด ก่อนที่เขาร่วงหล่นลงสู่ความมืดมิดขุมลึกที่สุด

……………………………………