แม่น้ำกว้างสะท้อนประกายแดดไหลผ่านที่ราบรกร้างกลางหุบเขา เหล่าเรือบรรทุกสินค้าที่วิจิตรตระการตาขนสินค้าเต็มลำกำลังมุ่งหน้าสู่เมืองคัลเคต เมื่อเรือแล่นมาถึงบริเวณที่คลื่นแรงเกินกว่าที่จะฝ่าไปได้ เหล่ากรรมกรท่าเรือจะต้องร่วมแรงร่วมใจกันดึงเชือก ลากเรือฝ่ากระแสคลื่นเข้าฝั่ง
แม้ว่ากระแสลมจะทำให้คนธรรมดาๆ หนาวสะท้าน แต่กรรมกรพวกนี้ที่เปลือยท่อนบน กลับมีไอน้ำจางๆ ระเหยออกมาจากผิวหนัง
“ถ้าข้าไม่ได้ออกจากบ้านมาเป็นทหารรับจ้าง ข้าก็คงเป็นเหมือนพวกนั้น กรรมกรแห่งแม่น้ำนีเจนนิง…” แคทริน่าที่กำลังฟังเพลงที่คุ้นหูได้ยินเสียงแหบพร่าของชายคนหนึ่งพูดขึ้น
แม่น้ำสายนี้เป็น ‘แม่น้ำหลัก’ ของจักรวรรดิชาชราน ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดเมืองที่เจริญรุ่งเรืองมากมายในฐานะแม่น้ำต้นกำเนิด ต้นแม่น้ำเกิดมาจากเทือกเขาหิมะที่อยู่ภายใต้การปกครองของตระกูลวลาดิเมียร์ในเขตการปกครองตะวันตกเฉียงเหนือ ไหลผ่านเขตการปกครองตอนเหนือ และทอดตัวคดเคี้ยวลงสู่เขตตะวันออกเฉียงใต้ จนเข้าสู่จักรวรรดิชาชรานตรงพรมแดนทางตอนเหนือ
แคทริน่าหันไปมองดูชายหนุ่มที่นั่งติดกับนางพร้อมกับรอยยิ้ม “ทุกคนมีโอกาสเปลี่ยนชะตาชีวิตได้ค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าจะคว้าโอกาสนั้นไว้ได้ไหม ที่แน่ๆ ท่านเป็นผู้กล้าที่เอาชนะความอ่อนแอของตัวเองมาได้ ถ้าท่านไม่มุ่งมั่นบากบั่นเอาชนะคลื่น ยาคอฟ ท่านคงตายก่อนอายุ 35 เหมือนกับคนงานส่วนใหญ่”
ยาคอฟเป็นทหารรับจ้าง ผมสีเหลืองของเขาตัดสั้น อายุของเขายังไม่ถึงสามสิบ แต่หนวดเคราทำให้เขาดูแก่ ด้วยรูปร่างสูงโปร่งและกำยำ เพื่อนๆ จึงตั้งฉายาให้เขาว่า ‘หมีน้ำตาล’
“นั่นเป็นแรงบันดาลใจให้เจ้ามาเป็นทหารรับจ้างหรือเปล่า?” เขามองออกไปไกล ยาคอฟถามกลับ
ด้วยเหตุที่จักรวรรดิชาชรานมีประชากรไม่หนาแน่น และเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตเวทมนตร์และพวกนอกกฎหมาย การเดินทางไกลย่อมเต็มไปด้วยอันตราย โดยเฉพาะในเขตตอนเหนือ ฉะนั้น ผู้หญิงสวยๆ ที่เดินทางคนเดียวจึงเป็นที่สะดุดตามาก ด้วยตรรกะเดียวกันนี้ นางจะถูกจับตามองเป็นพิเศษ หากนางเข้าร่วมกับคณะพ่อค้าโดยไม่มีคู่หูร่วมทาง
เพื่อไม่ให้พวกนักบวชศาสนจักรฝ่ายเหนือและขุนนางสงสัย แคทริน่าจึงปลอมตัวเป็นทหารรับจ้าง นางขอร่วมคณะคุ้มภัยพวกพ่อค้าวาณิชที่มุ่งหน้าสู่เมืองคัลเคตด้วยใบรับรองปลอม ยาคอฟเป็นหัวหน้าคณะ เขาเป็นอัศวินที่ปลุกพลังโลหิตยักษ์น้ำแข็งด้วยตัวเอง
แคทริน่ากำลังจะตอบ แต่ก็มีเสียงใสๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งดังแทรกขึ้นมา “ขอเดานะ เจ้าหนีงานแต่งมาใช่ไหมล่ะ? คนสวยๆ แบบเจ้าคงเป็นลูกผู้ลากมากดีแน่ๆ มีผู้มีอิทธิพลสนใจและบังคับให้เจ้าแต่งงาน เจ้าเลยต้องหนีมาเป็นทหารรับจ้าง?”
“แอนนา เจ้าฟังเรื่องเล่าจากพวกกวีมากไปนะ…” แคทริน่ารู้สึกขบขัน นางมองพลธนูหญิงที่สวมเสื้อเกราะหนังที่นั่งอยู่ข้างนาง
แอนนาเป็นทหารรับจ้างที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบ นางมีผมสีทอง ตาสีเขียว และใบหน้างดงาม นางมีอายุขันเหมือนกับไฮดี้ แคทริน่าจึงสนิทกับนางไม่ยากหลังจากทั้งคู่พบกัน นางก็สงสัยใคร่รู้เกี่ยวกับตัวแคทริน่าที่มีรูปร่างสูงและงามสง่า นางโตขึ้นมากับเรื่องเล่าของกวี นางจึงเชื่อสนิทใจว่าแคทริน่าต้องมีปูมหลังที่ซับซ้อนแน่ๆ
นางแทบไม่รู้เลยว่าทหารรับจ้างส่วนใหญ่ในคณะก็คิดเหมือนๆ กัน แม้แคทริน่าจะเก่งในการจับดาบ และทหารรับจ้างผู้หญิงบางคนก็สวยพอๆ กับนาง แต่นางดูเป็นผู้ดีและหลักแหลมมาก เวลาตอบคำถาม ซึ่งหาได้ยากมากในทหารรับจ้าง
ยาคอฟเคยทำงานกับนักเวทคนหนึ่งที่ขึ้นชื่อเรื่องความฉลาด แต่เขายังไม่รู้สึกถึงความเฉลียวฉลาดจากนักเวทคนนั้นมากมายขนาดนี้
แอนนาหัวเราะหึๆ เหม่อมองไปทางเมืองคัลเคตที่ใกล้เข้ามา จู่ๆ นางก็โพล่งขึ้น “พี่แคทริน่า เราจะปักหลักที่นี่กับหัวหน้ายาคอฟ พี่ล่ะ พี่จะอยู่ที่นี่ต่อไหม?”
ยาคอฟปลุกพลังโลหิตได้ระหว่างการผจญภัยครั้งก่อน เขาจึงกลับมารับการแต่งตั้งเป็นอัศวิน เขาจะได้รับคฤหาสน์และที่ดินบนที่ราบรกร้าง สมาชิกในคณะคุ้มภัยคนไหนที่สมัครใจอยู่ด้วยจะได้เป็นอัศวินฝึกหัด หรือไม่ก็พ่อบ้านให้กับเขา
สำหรับทหารรับจ้างส่วนใหญ่ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มาถึงง่ายๆ โดยปกติแล้ว พวกเขาคงตกลงรับข้อเสนอโดยไม่ลังเล เพราะพวกเขาจะปลุกพลังโลหิตได้ง่ายกว่ามาก ถ้าได้รับการสนับสนุนจากขุนนาง
ยาคอฟและทหารรับจ้างอีกสองสามคนเงี่ยหูรอฟังคำตอบจากแคทริน่า
แคทริน่ายิ้มและลูบผมสีทองของแอนนา “ข้ามาเมืองคัลเคตเพื่อแสวงหาโชค ข้าอาจจะได้ในสิ่งที่ต้องการในอีกไม่กี่เดือน แล้วข้าจะกลับไปยังที่ของข้า ที่ครอบครัวกับเพื่อนของข้าอยู่ ข้าจะจดจำการผจญภัยกับเจ้าครั้งนี้ไม่มีวันลืม”
ทรัพยากรและสิ่งมีชีวิตเวทมนตร์มากมายถูกซ่อนอยู่ในป่าและทะเลทรายใกล้เมืองคัลเคต เพราะฉะนั้น คณะพ่อค้าวาณิชและทหารรับจ้างจึงขวนขวายเดินทางมาที่นี่
นักผจญภัยมากมายพยายามค้นหาเหมืองทองหรือทรัพย์สมบัติที่ยังไม่ถูกค้นพบ หวังจะรวยภายในข้ามคืน แต่ส่วนใหญ่ต่างก็กลับไปมือเปล่าหรือไม่ก็ถูกฝังไว้ในผืนดินใต้ป่านิรันดร์ แต่ก็ยังพอมีคนที่โชคดีกลับไปพร้อมกับรางวัลติดไม้ติดมือ นั่นจึงเป็นต้นเหตุให้นักผจญภัยมุ่งหน้ามาที่นี่อีกมากมาย
ของวิเศษที่มีเฉพาะในพื้นที่จำนวนมากจำเป็นสำหรับการศึกษาของนักเวทและการเล่นแร่แปรธาตุ นักเวทที่ยาคอฟเคยร่วมงานด้วยจึงมาสำรวจที่นี่ อย่างไรเสีย เขาเข้าไปพัวพันกับพิธีบูชาปีศาจ และถูกสังหารในเมืองคัลเคต ถ้าเขาไม่ได้มากพร้อมกับคณะร่วมทาง สภาเวทมนตร์ก็คงไม่มีวันรู้ว่ามีนักเวทหายสาบสูญ และคงไม่ส่งนักสืบมาตามหาแน่นอน
“ครอบครัว… เพื่อน…” แอนนาพึมพำออกมาสีหน้าเศร้า “พี่แคทริน่า พี่ต้องมาหาข้าบ่อยๆ นะระหว่างที่ยังอยู่ในคัลเคต”
ยาคอฟพูดเสียงเบาๆ “แคทริน่า ถ้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือ มาหาข้าได้ทุกเมื่อ เราร่วมเป็นร่วมตายกันมาแล้ว”
แคทริน่าพยักหน้า เมื่อเห็นว่าบรรยากาศเริ่มอึดอัด นางก็รีบเปลี่ยนเรื่องสนทนา โดยถามแอนนาถึงเมืองคัลเคต นางอายุสิบขวบเท่านั้น ตอนออกจากเมืองนี้ และมีความทรงจำที่เลือนราง
ระหว่างการหารือกัน คณะคุมภัยก็มาถึงประตูเมือง ตอนนั้นเอง หน่วยทหารม้าก็ตรงดิ่งออกมาจากเมืองอย่างรวดเร็วและเป็นระเบียบ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเขาถูกฝึกมาอย่างยาวนาน
หน่วยทหารม้าอยู่ในชุดเกราะเต็มตัวสีดำ ใบหน้าถูกซ่อนอยู่หลังหน้ากากของหมวกเกราะ พวกเขาดูเย็นชาและโหดร้ายราวกับมาจากสมรภูมิอันดุเดือดเลือดพล่าน
แขนซ้ายของพวกเขามีตราสัญลักษณ์สีแดงเลือด เป็นรูปหมีสีแดงกำลังถือหัวมนุษย์ด้วยอุ้งมือซ้าย
“กองทหารหมีโลหิตของเคานต์วลาดิเมียร์…” ยาคอฟบอกกับแคทริเสียงแผ่วเบา
จริงๆ แล้ว แคทริน่าก็คุ้นเคยกับกองทหารหมีโลหิตดี แม้ว่าตระกูลวลาดิเมียร์จะครองอำนาจในเขตการปกครองทางตะวันตกเฉียงเหนือ แต่พวกเขาก็มีอิทธิพลในเขตการปกครองเหนือที่อยู่ติดๆ กันด้วย อย่างเช่น เมืองคัลเคตก็เป็นดินแดนภายใต้การปกครองที่สืบทอดกันมาของตระกูลวลาดีเมียร์ ซึ่งเจ้าผู้ปกครองที่ดินถูกเรียกขานว่า ‘เคานต์คัลเคต’ ตราหมีโลหิตที่แสดงถึงความแข็งแกร่งและความซื่อสัตย์เป็นสัญลักษณ์ประจำกลุ่มของพวกเขา
แอนนาพูดขึ้นด้วยความอิจฉา “กองทหารหมีโลหิต? พวกเขาต้องไปต้อนรับท่านไวเคานต์แอนดรีสินะ!”
“ไวเคานต์แอนดรี?” แคทริน่าไม่รู้ว่าชื่อนี้หมายถึงใคร แม้จะฟังดูเหมือนมีตำแหน่งรองจากเคาน์คัลเคต
“ค่ะ ไวเคานต์แอนดรีเป็นอัศวินตอนอายุยี่สิบ เป็นอัศวินหลวงตอนยี่สิบห้า และอัศวินหลวงสูงสุดในอีกสองเดือนให้หลัง เขาถูกอัศวินชั้นตำนาน ‘นิโคลล์’ ดึงเข้ามาเป็นลูกศิษย์! เขาต้องเป็นอัศวินอาภาและเคานต์คัลเคตที่แข็งแกร่งที่สุดแน่ๆ!” แอนนาพูดอวยประหนึ่งว่าเขาเป็นเจ้าชายที่นางหลงใหล
นิโคลล์ พายุมรณะ? แคทริน่าถึงกับประหลาดใจ อัศวินชั้นตำนานระดับหนึ่งคนนี้เป็นผู้นำคนปัจจุบันของตระกูลเฟอร์ทาโดและเป็นข้าหลวงปกครองเขตตอนเหนือ อย่างไรเสีย ตระกูลเฟอร์ทาโดกับตระกูลวลาดิเมียร์มีเรื่องบาดหมางกันเรื่องการใช้อำนาจก้าวก่ายกันในเขตตอนเหนือไม่ใช่หรือ?
ถ้าแอนดรี วลาดิเมียร์ ต้องการอัศวินชั้นตำนานมาเป็นครูของเขาจริงๆ วลาดิเมียร์ก็มีอัศวินชั้นตำนานของตระกูลตัวเองอยู่แล้ว ถึงธอม วลาดิเมียร์ ‘ยุคน้ำแข็ง’ จะแก่แล้ว แต่เขาก็ยังอยู่ เขาเป็นอัศวินชั้นตำนานที่มีความหวังจะขึ้นถึงชั้นตำนานระดับสาม!
มีความลับอะไรหรือเปล่า? ข้อมูลนี้จำเป็นสำหรับสภาไหม? แคทริน่าคิดสับสนอยู่ในหัว
เมื่อเห็นท่าทางตกใจของแคทริน่า แอนนาก็ยิ่งอิจฉาเข้าไปอีก “การเป็นศิษย์ของอัศวินชั้นตำนานนี่โชคดีมากๆ เลยนะคะ แค่อัศวินอาภาก็พอ ไหนจะอัศวินหลวงอีก ไวเคานต์ แอนดรีต้องมีอะไรบางอย่างพิเศษแน่ๆ!”
“ไม่ต้องถึงขั้นอัศวินชั้นตำนาน แค่อัศวินอาภายอมเป็นอาจารย์ให้ ข้าก็พอใจแล้ว แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก ถ้าไม่มีพระกรุณาแห่งพระเจ้า” ยาคอฟถอนหายใจด้วยความขมขื่นและความคาดหวัง
ทหารรับจ้างอีกคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงประชดประชันตัวเอง “เหมือนกับเราได้เข้าถึงหุบเขาวิมานล่วงหน้าเลยล่ะ ถ้าเรามีอัศวินหลวง หรืออัศวินมาเป็นอาจารย์”
ระหว่างที่คุยกันอยู่ พวกเขาก็ตัวเมืองพร้อมกับคณะคุ้มภัย และแยกย้ายเข้าพักที่โรงแรม
ขณะที่ยาคอฟไปลงทะเบียนที่ศาลาว่าการ แคทริน่ากับแอนนาพากันไปหาโรงเตี๊ยมเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ
ทันทีที่นางก้าวเท้าเข้าไป แคทริน่าก็ถูก ‘ต้อนรับ’ ด้วยเสียงเป่าปากจากทหารรับจ้างและนักผจญภัยที่ปล่อยมุกลามกไม่หยุดปาก
แอนนาจ้องพวกเขาตาขมึงทึง ชักดาบสั้นออกมา แคทริน่าก็ไม่รีรอ ชักดาบยาวออกมาและจ้องไปรอบๆ อย่างไม่หวั่นเกรง
ในสถานการณ์แบบนี้ ยิ่งแสดงความอ่อนแอ ยิ่งมีแต่จะถูกข่มเหง
ตามคาด ความแข็งกร้าวของพวกนางขู่ให้พวกขี้เมากลัวได้ และทั้งคู่ก็เดินมาถึงบาร์
“ว่าไงจ้ะ แอนนา ขอต้อนรับกลับมา สาวสวยคนนี้เป็นใครกัน?” เจ้าของโรงเตี๊ยมเป็นชายวัยกลางคนท่าทางบ้าตัณหา
แอนนาหัวเราะหึๆ “ลุงกัลฟ์ ลุงจะไปร่วมกับพวกหมีน้ำตาลไหม? สองสามเดือนนี้ มีข่าวอะไรสำคัญๆ บ้าง?”
“เจ้าคงรู้ข่าวสำคัญที่สุดไปแล้ว ไวเคานต์แอนดรีได้เป็นศิษย์ของท่านพายุมรณะ ข่าวอื่นๆ ก็มีนะ เกิดคดีบูชาปีศาจในเขตขุนนาง มีคนถูกฆ่าเป็นสิบ” รอยยิ้มบนหน้ากัลฟ์หายไป
“คดีพิธีบูชาปีศาจ?” แอนนาถามด้วยความอยากรู้
แคทริน่าโล่งอกขึ้นมา การสืบหาข้อมูลกับทหารรับจ้างในพื้นที่ในฐานะทหารรับจ้างเหมือนกันทำได้ง่ายกว่า และไม่ทำให้ใครสงสัย มิฉะนั้น คงมีคนจับสังเกตเวลา ‘คนแปลกหน้า’ อย่างนางถามซอกแซกเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไม่ระมัดระวัง
………………………………………………
