หลังจากที่สนามมืดจนมองไม่เห็นนิ้วของตัวเองหายไปป่าก็ดูเหมือนจะเงียบลงอย่างมาก แม้แต่แมลงที่เลื้อยอยู่ใต้ใบไม้ที่เน่าเสียก็ยังไม่ส่งเสียงดัง
“ลูเซียน อีวานส์…” เสียงกัดฟันเบาๆ ดังมาจากเมฆดำบนท้องฟ้าและควันที่ฟุ้งกระจายและมันก็ปนไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
สำหรับแดรกคูลาลูเซียนเป็นตัวแทนของความทรงจำที่ตรงกันข้ามกับความรื่นรมย์ ในฐานะเจ้าชายแวมไพร์ที่มีชีวิตอยู่มานานนับหมื่นปีและผู้มีพลังที่ติดอันดับหนึ่งในสิบของโลกทั้งใบรวมถึงพวกปีศาจด้วยเขาถูกหลอกโดยแมลงที่เพิ่งมาถึงวงที่หกและประสบกับความล้มเหลวของเขา ความสามารถไม่สมควรได้รับเลย เขาสามารถทุบผู้ชายให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยอากาศที่น่ากลัวของเขา แต่เขาทำได้เพียงเฝ้าดูคนที่เรียกบรรพบุรุษบรรพกาลแล้วทำแผล
เมื่อใดก็ตามที่เขานึกถึงเรื่องนั้นแดรกคิวลารู้สึกว่าใบหน้าของเขาไหม้และหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความอัปยศอดสู เขาตั้งใจจะหาโอกาสฆ่าลูเซียน แต่ผู้ชายคนนี้ทุ่มเทให้กับการศึกษาอาร์คานาและแทบไม่ได้ออกไปข้างนอก เมื่อเขาออกไปจริงๆมันเป็นไปไม่ได้ที่จะระบุตำแหน่งของเขาผ่านดาวโฮสต์แห่งโชคชะตา นอกจากนี้ในฐานะเจ้าชายแวมไพร์ที่มีความภาคภูมิใจในตนเองแดรกคูลาไม่สามารถทำสิ่งต่างๆเช่นการซุ่มซ่อนอยู่รอบๆ อัลลินเป็นเวลานาน แม้ว่าเขาจะละทิ้งความภาคภูมิใจของตัวเองเขาก็ไม่อาจหลอกจอมเวทที่คอยดูแลอัลลินได้ ดังนั้นสิ่งนี้จึงถูกเลื่อนออกไปจนถึงวันนี้
แน่นอนว่าสำหรับแวมไพร์ที่มีอายุยืนยาวมันไม่ได้เป็นการผัดวันประกันพรุ่งแม้แต่น้อยสำหรับเจ้าชายแดรกคูลาผู้มีพลังระดับตำนานที่สามารถสร้างเมืองที่เจริญรุ่งเรืองในความฝันของเขาซึ่งอาจอยู่ได้อย่างง่ายดายถึงร้อยปี สำหรับเขาสิบปีอาจสั้นพอๆ กับมื้อเย็น มันไม่ใช่การผัดวันประกันพรุ่งเลย ใครจะคิดว่าลูเซียนจะเติบโตจากนักเวทวงที่หกเป็นผู้มีพลังชั้นตำนานชั้นนำในเวลาเพียงสิบปีและก้าวไปถึงระดับเดียวกับเขาได้
มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน!
เมื่อพิจารณาว่า “เจ้านาย” ของนางค่อนข้างอารมณ์แปรปรวนเหมือนกับตอนที่เพิ่งตื่นนอน ฟิเทียถอนหายใจและพูดอย่างสุภาพว่า “ท่านอีวานส์ หุบเขาหินเพลิงเป็นสำนักงานใหญ่ของสภาแห่งความมืดและจะมีการประชุมที่สำคัญในเร็วๆ นี้ ดังนั้นหากไม่ได้รับเชิญจะไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้าใกล้ เจ้าต้องการต่อสู้กับสภาแห่งความมืดทั้งหมดหรือไม่?”
นางทั้งสุภาพและมีเหตุผล ลูเซียนจึงยิ้มและพูดว่า “ข้ามาที่นี่เพื่อเยี่ยมท่านไรน์เท่านั้น ข้ารอเขาอยู่ที่นี่ได้”
พูดตามตรงลูเซียนไม่อยากเข้าไปในหุบเขาหินเพลิงแม้ว่าเขาจะได้รับเชิญก็ตาม สถานที่แห่งนี้มีการป้องกันที่ทรงพลังและมีตำนานชั้นยอดที่เป็นศัตรูกับเขาดานิซอสซึ่งเป็นมังกรยุคดึกดำบรรพ์ไม่ชอบมนุษย์เป็นพิเศษเช่นกัน การเข้าไปในสถานที่โดยประมาทก็เหมือนกับการเข้าสู่เมืองศักดิ์สิทธิ์ ชีวิตของเขาคงอยู่ในความเมตตาของใครบางคน
ทันใดนั้นดูเบนอลที่กลับมายืนได้อีกครั้งก็พูดเสียงดังว่า “ถ้าท่านอีวานส์ได้รับเชิญล่ะ? พวกเรามนุษย์หมาป่าเชิญเขาเข้าร่วมการประชุมเพื่อเป็นพยานถึงความยุติธรรมและความเป็นกลางของการประชุม”
แนสเดลล์ตกใจ เหตุใดเจ้าชายผู้ซึ่งต่อสู้ด้วยชีวิตและความตายกับลูเซียน อีวานส์ ในตอนนี้จู่ๆ ก็เชิญนักเวทชั้นตำนานแห่งสภาเวทมนตร์? ดวงจันทร์ขึ้นจากทิศตะวันตกหรือไม่?
ครู่หนึ่งเขารู้สึกว่าสมองของเขายุ่งเหยิงและเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเลย เขาอดไม่ได้ที่จะตระหนักว่าแม้ว่าเขาจะฉลาด แต่เขาก็เป็นตัวตลกเมื่อเทียบกับเจ้าชายที่ฉลาด มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเข้าใจแผนการลึกลับของเขา!
“ดูเบนอลเจ้ามีความคิดบ้างไหมว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่เจ้าเป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวที่มีผมเต็มหัวหรือเปล่า” แดรกคูลาที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดมิดพูดอย่างหยิ่งผยองและโผงผาง
ภายใต้สถานการณ์ปกติเจ้าชายแดรกคูลาเป็นสุภาพบุรุษที่ชอบกิริยามารยาท แต่กิริยามารยาทไม่จำเป็นเมื่อต้องเผชิญกับมนุษย์หมาป่าที่สกปรกและสัตว์เลื้อยคลานที่มีไหวพริบ
ดูเบนอลหัวเราะเสียงดัง “ นี่เป็นสิทธิของมนุษย์หมาป่าที่สมาชิกสภามืดทุกคนยอมรับ…”
“ข้าไม่ได้บอกว่าต้องการเข้าร่วมการประชุม” ลูเซียนขัดจังหวะเขาอย่างสบาย ๆ
เปรี๊ยะ
รอยยิ้มของดูเบนอลตรึงอยู่บนใบหน้าของเขา เขาพูดทั้งตกใจและโกรธ” แล้วเจ้ามาทำอะไรที่นี่”
ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่ถ้าเจ้าไม่มาร่วมการประชุมและขัดขวางแผนการของดานิซอสและแดรกคูลา
“ข้ามาเยี่ยมท่านไรน์” ลูเซียนไม่รู้จักเจ้าชายหมาป่าเป็นอย่างดี แต่ตามเอกสารของสภาเขาเป็นผู้มีพลังชั้นตำนานที่มีจิตใจเป็นเส้นตรงเรียบง่าย ดังนั้น ลูเซียนจึงย้ำตัวเองอีกครั้ง
“ทำไมเจ้าไม่พูดก่อนล่ะ” เสียงคำรามของดูเบนอลทำให้นกหน้าตาประหลาดในป่าตกใจซึ่งกระพือปีกด้วยความกลัว เหตุผลดังพูดไม่ใช่ข้อแก้ตัวทั้งหมดหรือ เจ้าไม่รู้ว่าข้อแก้ตัวคืออะไร?
“ข้าพูดไปแล้วก่อนหน้านี้…” ลูเซียนถูหน้าผากอย่างช่วยไม่ได้ เจ้าคิดอะไรอยู่?
ดร็กคูล่าตกอยู่ในความเงียบขณะฟังบทสนทนาของพวกเขาแนสเดลล์พบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะก้าวตามทัน ในทางกลับกัน ฟิเทียกะพริบตาสีเขียวและริมฝีปากของนางเป็นตะคริวเล็กน้อย
ฟิเทียไม่สามารถทนดูการสนทนาต่อไปได้อีกต่อไปและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ตามความเป็นจริงเจ้าอีวานส์เจ้าสามารถเข้าร่วมการประชุมได้”
ในระหว่างนั้นนางโบกมือให้แมวดำที่กำลังเคลื่อนที่ไปหาดูเบนอลแล้วพูดว่า “สโกยกลับมาเถอะ”
“ฟิเทียเจ้ากำลังทำอะไรอยู่” แดรกคูลาพูดด้วยความประหลาดใจ
โดยไม่สนใจ “เจ้านาย” ของนางอย่างสิ้นเชิง ฟิเทียพูดต่อไปว่า “เนื่องจากเนื้อหาของการประชุมถูกเปิดเผยล่วงหน้าตามคำร้องขอของสมาชิกส่วนใหญ่การประชุมจะจัดขึ้นนอกหุบเขาหินเพลิงในกรณีที่มีแผนการที่ทะเยอทะยาน ปิดปากฝ่ายตรงข้ามด้วยการป้องกัน ดังนั้นการเข้าร่วมประชุมจึงไม่เป็นอันตราย”
“ฟิเทีย!” แดรกคูลาฟังแล้วโกรธ
“สโกย” แมวดำตัวน้อยไม่สนใจการอัญเชิญของเจ้านายและไปที่แนสเดลล์ชอบเล่นกับสุนัขตัวใหญ่มากที่สุด!
“ประมาณนั้น…” ลูเซียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง
ฟิเทียหัวเราะเบาๆ “ สแตนนิสจะเข้าร่วมการประชุมด้วย”
“ข้าอยากรู้มากเกี่ยวกับผลการประชุม” เมื่อได้ยินว่าราชาแห่งฝันร้ายกำลังจะมาและการประชุมไม่ได้ถูกจัดขึ้นภายในหุบเขาหินเพลิงลูเซียนโดยธรรมชาติจะไม่ปฏิเสธที่จะเข้าร่วม ด้วยวิธีนี้เขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นโดยเร็วที่สุด
เมื่อได้ยินว่า ลูเซียนเต็มใจที่จะเข้าร่วมดูเบนอลก็ระเบิดเสียงหัวเราะ มันเป็นข้ออ้าง! ข้าเคยเห็นเจ้า!
แนสเดลล์ ชื่นชมเจ้าชายของเขามากยิ่งขึ้นโดยรู้สึกว่าเจ้าชายของเขาช่างมีวิสัยทัศน์อย่างแท้จริง
ความมืดบนท้องฟ้าตื้นขึ้นมากบ่งบอกว่าแดรกคูลาอาจจากไปแล้ว ฟิเทียแสดงท่าทางและพูดว่า “ท่าน อีวานส์ข้าจะพาเจ้าไปที่ทางเข้าหุบเขาหินเพลิง”
จากนั้นนางก็กระพริบตาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “มันเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมจริงๆที่ดวงอาทิตย์ถูกค้นพบ”
นับตั้งแต่ที่นางปรากฏตัวความเศร้าโศกและความหดหู่ที่คลุมเครือดูเหมือนจะซ่อนอยู่ในรอยยิ้มของนางราวกับว่านางมีความรู้สึกที่ซับซ้อนเกี่ยวกับโลกทั้งใบ อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้รอยยิ้มของนางบริสุทธิ์และสดใสราวกับดอกไม้ที่เบ่งบานในทุ่งน้ำแข็งทางตอนเหนือ
ท่าทีของนางทำให้ลูเซียนนึกถึงเอกสารที่เขาเห็นก่อนหน้านี้ ไม่ใช่ฟิเทีย จักรพรรดินีแห่งผลึกวารี ตำนานจอมขมังเวทแห่งอาณาจักรชาชรานตอนเหนือหรอกเหรอ? นางหายตัวไปในสงครามแห่งรุ่งอรุณ!
“จักรพรรดินีแห่งหิมะ?” ลูเซียนท่องชื่อชั้นตำนานด้วยความสับสน นางกลายเป็นแวมไพร์ได้อย่างไร?
ฟิเทียยิ้ม “ มันเป็นเรื่องราวที่ยาวนานและน่าเบื่อหน่าย สรุปแล้วเพราะปัญหาของร่างกายและจิตวิญญาณของข้าเองข้าจึงสามารถประสบความสำเร็จในชีวิตได้โดยการแปลงร่างเป็นแวมไพร์เท่านั้น ถูกต้องอย่าพูดคุยเรื่องอาคานากับข้ามากเกินไป ข้ากลัวว่าสมองของข้าอาจจะระเบิด”
“ข้าน่าอับอายขนาดนั้นเลยเหรอ” ลูเซียนพูดด้วยการเยาะเย้ยตัวเอง เมื่อเขาเดินเข้าไปในป่าพร้อมกับฟิเทียเขาจำได้ว่านางถูกพูดหาว่าเก่งในพิธีกรรมลึกลับโบราณมากมาย
นักเวทชั้นตำนานส่วนใหญ่ในปัจจุบันมีส่วนเกี่ยวข้องกับอาณาจักรเวทมนตร์เพียงเล็กน้อย พวกเขาไม่กี่คนเป็นเพียงนักเวทระดับสูงหรือผู้ดูแลในช่วงปีสุดท้ายของอาณาจักรเวทมนตร์และอยู่ห่างไกลจากศูนย์กลาง ดังนั้นนักเวทชั้นตำนานที่รู้จักพิธีกรรมแปลกๆ ในอดีตเป็นอย่างดีจึงมีเพียงคนในเทือกเขามืดและพระสันตปาปาไวเคนเท่านั้น เห็นได้ชัดว่า ฟิเทียมีความสำคัญมากกว่าในอดีต
ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาของจักรวรรดิเวทมนตร์ มีเพียงสองตำนานชั้นยอดในสามอาณาจักร นอกเหนือจากพวกเขามันเป็นนักเวทระดับสามชั้นตำนานเกือบยี่สิบคนอย่างฟิเทีย
เมื่อเห็นว่าเจ้านายของมันจากไปโดยไม่รบกวนเขาแมวตัวน้อย สโกยก็รีบหันกลับมาและเดินตามนางไป
ตามดูเบนอลไปเดินเล่นในป่าแนสเดลล์รั้งตัวเองไว้เป็นเวลานานและในที่สุดก็ถามว่า “เจ้าชายของข้าทำไมเจ้าถึงเชิญ ลูเซียน อีวานส์?”
“เพราะแดรกคิวลาต่อต้านมัน”ดูเบนอลตอบ จากนั้นรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอที่จะสะท้อนภูมิปัญญาของเขาเขาพูดเสริมว่า “ลูเซียน อีวานส์ ได้มาถึงจุดสูงสุดของตำนานแล้วและเขามีเวทมนตร์พิเศษชั้นตำนานที่ทรงพลังเช่น เวทหยุดเวลาขั้นสูง, เวทเปลวไฟนิรันดร์, เวทพังทลายขั้นสุดยอด และ เวทความเมตตาของเทพธิดาหิมะา แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่ข้าจะเอาชนะเขาในการต่อสู้ตัวต่อตัว ดังนั้นข้าทำได้เพียงสวมชุดที่แข็งแกร่งของข้าและบดขยี้เขาด้วยปัญญา”
“การประชุมครั้งนี้ซับซ้อนมากและจะเป็นสถานที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับแผนงานของข้า ลูเซียน อีวานส์ ไม่สามารถเข้าร่วมได้อย่างปลอดภัยเลย”
แนสเดลล์ ตื่นเต้น เป็นไปตามที่เจ้าชายของเขาคาดหวังไว้จริงๆ เขาคิดวิธีจัดการกับลูเซียน อีวานส์อย่างรวดเร็ว!
……
ภายในหุบเขาหินเพลิงภูเขาไฟกำลังปะทุปกคลุมท้องฟ้าด้วยฝุ่นหนาที่ดูเหมือนเมฆตะกั่ว อย่างไรก็ตาม สถานที่นั้นไม่ได้มืดเลย แมกมาที่เอ่อล้นทำให้ทุกสิ่งรอบตัวสว่างไสว
ด้านนอกของหุบเขาเก้าอี้สีดำที่ดูเหมือนบัลลังก์ถูกวางไว้ในที่โล่ง
เก้าอี้ถูกครอบครองโดยผู้มีพลังซึ่งอยู่ในชุดและรูปลักษณ์ที่แตกต่างกัน มีอัศวินชั้นตำนานที่มีแขนทั้งหกเป็นผู้ดูดซับวิญญาณซึ่งเป็นชื่อทางการที่ตั้งขึ้นโดยจักรวรรดิเวทมนตร์ แต่พวกเขารู้จักกันทั่วไปในชื่อผู้ขโมยจิตใจเพราะพวกเขาสามารถควบคุมจิตใจได้ดี – ผู้มีหัวปลาหมึกผู้เป็นจอมขมังเวทชั้นตำนาน คลุมด้วยเสื้อคลุมสีดำชายวัยกลางคนที่แผ่กลิ่นอายของมังกรและดวงตาสีน้ำตาลที่มีหนวดเล็กๆ จำนวนมากที่มีดวงตาเล็กๆ ในดวงตาที่แตกต่างกัน
เมื่อฟิเทียนำลูเซียนเข้ามาอัศวินติดอาวุธหกคนในหมู่พวกเขาก็พุ่งออกมา” ลูเซียน อีวานส์?”
เห็นได้ชัดว่าเขาทั้งตกใจและสงสัย
“ลูเซียน อีวานส์?” ผู้มีพลังชั้นตำนานคนอื่นๆ ก็จำตัวตนของ ลูเซียนได้เช่นกัน บรรยากาศก็เป็นน้ำแข็งทันที
แม้ว่าพวกเขาแทบจะไม่ได้อยู่ห่างจากเทือกเขาแห่งความมืด แต่ก็เป็นการดูถูกภูมิปัญญาของพวกเขาหากพวกเขาไม่รู้จักบุคคลที่อันตรายที่สุดในโลก
………………………….
