เมื่อเขาได้ยินคำตอบของจางมู่,ผู้นำผมสีเงินขมวดคิ้วเล็กน้อย.เขาไม่รู้ว่าจางมู่วางแผนอะไร แต่หน้าอันสงบของจางมู่และสภาพจิตใจที่สงบทำให้เขากังวล.อย่างไรก็ตาม,ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ เขายิ้มและถามว่า“ จริงเหรอ?”
“ ข้าสามารถพูดได้ว่าความสามารถส่วนใหญ่ของข้ามาจากร้านค้าของพ่อค้าแห่งยุค.เจ้าจะสามารถสละแหล่งพลังงานที่มั่นคงเช่นนี้ได้หรือ? นอกจากนี้,เจ้าได้อ่านความทรงจำที่ไม่ดีของพ่อค้าแห่งยุคแล้วและควรรู้ว่าในแต่ละเมืองมีจำนวนพ่อค้าแห่งยุคจำนวนจำกัด.เมืองหนึ่งเมืองมีพ่อค้าแห่งยุคได้ห้าคนเท่านั้น.เนื่องจากหนึ่งในนั้นเสียชีวิตนี่เป็นโอกาสที่เจ้าจะได้ครอบครอง”
แม้ว่าจางมู่จะไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขา,และถูกแขวนอยู่กลางอากาศ แต่เขาก็ยังพูดกับคนที่สามารถฆ่าเขาได้ตลอดเวลา.น้ำเสียงของเขาผ่อนคลายในขณะที่เขาพูด “ โอ้,ข้าเกือบจะลืมไป,ร้านค้าแห่งยุคนั้นจะเลือกนักวิวัฒนาการที่ใกล้ที่สุดเป็นผู้สมัครโดยอัตโนมัติ.เจ้าควรรู้ว่ากี่วันผ่านไปแล้วตั้งแต่เจ้าฆ่าพ่อค้าแห่งยุค.ทุกๆนาทีของการลังเลจะเพิ่มโอกาสของนักวิวัฒนาการอีกคนที่ถูกเรียกโดยร้านค้าแห่งยุค เพื่อให้กลายเป็นพ่อค้าแห่งยุคของเขา.เจ้าอาจสงสัย แต่เจ้ายังต้องการตำแหน่งของเจ้าอยู่หรือเปล่า?”
ความสงสัยในสายตาของผู้นำลึกซึ้งยิ่งขึ้น.เขาค่อยๆวางจางมู่ลงและทำให้เขาสั่นเล็กน้อย.จางมู่ฟื้นการควบคุมร่างกายของเขา.เขาไม่ได้ดูจางมู่และเผชิญหน้ากับเขาด้วยหลังของเขา“ ข้ามีคำถาม.สิ่งที่เจ้าเพิ่งพูดไม่ได้อยู่ในความทรงจำของข้า.หากเจ้ากำลังโกหก,เจ้าควรทำให้ดีขึ้น”
จางมู่เหยียดคอแข็ง.เขาเพิ่งจะควบคุมร่างกายของเขาและไม่หายดีอย่างสมบูรณ์.เขามีความรู้สึกว่าบุคคลที่อยู่ข้างหน้าเขาอาจถึงขีดจำกัดแล้ว.แต่เขาก็ไม่มั่นใจอย่างเต็มที่ในการทำนายของเขา. ท้ายที่สุด,จางมู่ก็ไม่แน่ใจว่าบุคคลนี้เหมือนกับนักวิวัฒนาการประเภทจิตวิทยาที่เหลือหรือไม่.
ตอนนี้เขามีตัวเลือกที่ปลอดภัยกว่า ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเดิมพัน. เสียงที่มั่นใจของเขาดังขึ้น “เพราะข้าเป็นพ่อค้าแห่งยุคคนแรก!”
“ พ่อค้าแห่งยุคที่เจ้ากินเป็นเพียงคนหนึ่งในภายหลัง.เจ้าควรเห็นรายการลำดับความสำคัญในร้านค้าของพ่อค้าแห่งยุค และรู้ว่าอะไรคือความแตกต่างระหว่างการเป็นที่หนึ่งและที่สี่หรือที่ห้า.เขาไม่มีสิทธิ์รู้สิ่งที่ข้ารู้.เกิดอะไรขึ้นกับสิ่งนั้น?”
ผู้นำไม่พบข้อผิดพลาดใด ๆ ในคำพูดที่เป็นจริงของจางมู่.มันเป็นความเข้าใจโดยปกติว่าคนแรกจะได้รับประโยชน์ที่ดีกว่าคนอื่น ๆที่อยู่ข้างหลังเขาเสมอ.ดังนั้น,ข้อสงสัยบางอย่างของเขาถูกล้างออก แต่เขาก็ยังไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอแนะ.
จางมู่สังเกตเห็นสิ่งนี้และพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ “ ถ้าเจ้าสามารถกินสมองของข้าและกลายเป็นพ่อค้าแห่งยุคหลังจากที่อ่านความทรงจำ,เจ้าทำสิ่งนั้นได้นานแล้ว.เจ้ากลัวว่าเมื่อเจ้าฆ่าข้า,เจ้าจะรู้ว่าสิ่งที่ข้าพูดคือความจริงและเจ้าจะไม่สามารถกลายเป็นพ่อค้าแห่งยุคได้โดยปราศจากตำแนะนำของข้า.จากนั้น,จะไม่มีโอกาสที่เจ้าจะได้เป็นพ่อค้ายุคใหม่อีกต่อไป และเจ้าจะต้องเสียใจกับการกระทำของเจ้า”
ผู้นำค่อยๆหันหลังกลับและมองตรงไปที่จางมู่.เขาอ้าปากแล้วโชว์ฟันขาวของเขา“ ข้ามีคำถามข้อหนึ่ง.หากเจ้าสามารถให้คำตอบที่น่าพอใจ,ข้าจะเชื่อใจเจ้าในครั้งนี้”
จางมู่ส่งสัญญาณให้เขาดำเนินการต่อ.ผู้นำจ้องไปที่จางมู่แล้วถามว่า“ เจ้าพูดว่าร้านค้าแห่งยุคนั้นจะเลือกนักวิวัฒนาการที่ใกล้ที่สุดโดยอัตโนมัติเพื่อเป็นตัวแทนของพ่อค้ายุคที่ตายแล้ว.นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าสามารถอยู่ใกล้ ๆ กับร้านค้าแห่งยุคหรือฆ่านักวิวัฒนาการทั้งหมดที่อยู่ในพื้นที่และข้าจะกลายเป็นพ่อค้าแห่งยุคนั้นได้หรือ”
จางมู่หัวเราะอย่างเงียบ ๆ “ข้าไม่แน่ใจว่าพ่อค้าแห่งยุคที่เจ้ากินนั้นต่ำเกินไปในการจัดอันดับและสิ่งที่เจ้าเห็นก็คือรหัส, แต่มันจะไร้เดียงสาเกินไปที่เจ้าจะคิดว่าร้านค้าแห่งยุคนั้นไม่รู้วิธีการตัดสินใด ๆ ใช่ไหม? หากเจ้าทำเช่นนั้นเจ้าจะถูกเลือกปฏิบัติจากพ่อค้าแห่งยุคและโอกาสในการเป็นพ่อค้าแห่งยุคของเจ้าจะถูกปล้นอย่างถาวร.พ่อค้าแห่งยุคส่วนใหญ่ถูกเลือกเป็นการส่วนตัว แต่บางคนก็ถูกเลือกโดยบังเอิญ.สามวันหลังจากหายนะ,พ่อค้าแห่งยุคจะได้รับการสุ่มโดยไม่มีผู้มาก่อนได้ก่อน”
ผู้นำที่มีผมสีเงินพยายามค้นหาคำใบ้แห่งอารมณ์ในสายตาของจางมู่ แต่ไม่สามารถตรวจจับได้. นอกจากนั้น,คำตอบของจางมู่ก็สมเหตุสมผลและไม่พบช่องโหว่.ความเร็วในการพูดของเขาก็เร็วมากและไม่เหมือนว่าเขากำลังโกหก.
จางมู่เห็นผู้นำที่มีความคิดลึกซึ้งและตัดสินใจรุกเขาต่อไป“ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า,เจ้าสามารถตามข้าไปที่ร้านค้าของพ่อค้าแห่งยุคและดูด้วยตัวเจ้าเอง.เจ้าอาจติดตามความทรงจำและไปที่บริเวณนั้นแล้วทำไมเจ้าไม่เข้าไปในร้านและกลายเป็นพ่อค้าแห่งยุคเหมือนที่เจ้าพูดตอนนี้?ข้าสามารถบอกเจ้าได้อย่างมั่นใจว่า หากร้านค้าของพ่อค้าแห่งยุคไม่ได้เลือกเจ้าเป็นการส่วนตัวและเจ้าไม่มีใครเหมือนข้าที่จะแนะนำเจ้า,เจ้าจะไม่ได้เป็นพ่อค้าแห่งยุค ถึงแม้ว่าเจ้าจะหมอบอยู่นอกร้านตลอดชีวิตของเจ้าก็ตาม”
คำพูดของจางมู่รุกเข้าหาผู้นำ.มันไม่ใช่ว่าเขากลัวจางมู่.เขารู้ความสามารถทั้งหมดของจางมู่และรู้ว่าเขาไม่ถูกชะตากับจางมู่.สิ่งที่เขาพบว่าเขากลัวคือความสงบของจางมู่.แม้แต่ตอนที่เขาเปลี่ยนน้ำเสียงเพื่อกระตุ้นเขา,ผู้นำก็ยังสามารถรู้สึกได้ว่าจางมู่ใจเย็นอย่างไร.สิ่งเดียวที่เคลื่อนไหวคืออารมณ์ผู้นำของเขา.
เขาไม่สามารถมองเห็นผ่านความสงบได้.ยิ่งไปกว่านั้น,เขาสามารถตรวจจับความรู้สึกอันตรายจากมัน.เขาไม่รู้สึกถึงอันตรายใด ๆ เมื่อเขาเผชิญหน้ากับสัตว์กลายพันธุ์ขนาดใหญ่.
อย่างไรก็ตาม,ไม่มีทางเลือก.สิ่งที่จางมู่กล่าวว่าเป็นความจริง.ทุก ๆ วินาทีที่เขายื้อจะลดโอกาสในการบรรลุเป้าหมาย.เขาเคยไปที่ร้านค้าแห่งยุค แต่เขาไม่สามารถเข้าไปในสถานที่ได้.เมื่อเขาพยายามใช้พลังวิญญาณ,ร้านค้าจะกลืนพลังทั้งหมดและดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น.
หลังจากการวิเคราะห์อย่างมากในที่สุดธรรมชาติที่ระมัดระวังของเขาก็เชื่อในทุกสิ่งที่จางมู่กล่าว.
เขาสามารถลองมันก่อนได้.หากสิ่งที่จางมู่พูดโกหก,เขาก็สามารถฆ่าเขาได้ในภายหลัง.เขาวางแผนที่จะฆ่าเขาหลังจากกลายเป็นพ่อค้าแห่งยุค เพื่อเขาจะกลายเป็นพ่อค้าแห่งยุคคนแรก.เขามีความรู้สึกว่าสมองของใครบางคนที่ฉลาด ดังนั้นจะอร่อยมากอย่างแน่นอน.
“ไปกันเถอะ. เจ้าจะเดินไปข้างหน้า.หากข้าพบสิ่งผิดปกติกับสิ่งที่เจ้าพูด,ข้าจะให้เจ้าเป็นอาหารมื้อเย็นวันนี้.ข้าไม่ได้กินนักวิวัฒนาการมาสักพักแล้ว. แม้ว่าข้ากังวลว่าความสามารถของข้าจะดีขึ้นเร็วเกินไป ,แต่การกินที่เจ้าไม่น่ามีปัญหา”
“ แน่นอน,ไปกันเถอะ.หากเจ้าต้องการยื้อเวลา,ไม่มีอะไรที่ข้าทำได้เช่นกัน”
จางมู่จบประโยคของเขาแล้วหันไปรอบ ๆ แล้วเดินออกไป.โดยไม่สนใจว่าผู้นำกำลังคิดอะไรอยู่.
“ อยู่ที่นี่” ผู้นำสั่งคนที่อยู่ข้างหลังเขา.จางมู่ได้ยินเสียงฝีเท้าไล่ตามเขา.หัวใจของเขากระโดดด้วยความดีใจ แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเขา.
ในที่สุดเขาก็ถูกหลอก?
