ตอนที่ 120 การทดสอบของถ้ําเก้าปริศนา
เพิ่งชวนยืนอยู่นิ่งๆและกล่าว “ใช้ทุกวิชาที่เจ้ามีมาเลยคราวนี้ข้าจะสังหารเจ้า!”
“เหอะ พูดจาโอ้อวดเสียจริง” อสูรหมาปาโยนคัมภีร์ทิ้งด้วยสีหน้าที่ดุร้าย“เจ้ามนุษย์ตัวจ้อยคราวที่แล้วเจ้าหนีออกไปได้เจ็ดครั้งแต่คราวนี้เจ้าหนีไม่พ้นหรอก”
เมื่อมันพูดจบมันก็คํารามออกมา
ครืนนน!
ลมสีดําพัดผ่าน กรวดทรายปลิวออกไปในทันที หินบางก้อนสลายกลายเป็นฝุ่นด้วยลมสีดําเลยด้วยซ้ํา เพิ่งชวนมองดูลมสีดํานั่นพันรอบตัวเขาอย่างใจเย็น ภายในลมสีดํานั่นคือประกายแสง ดาราที่ฟันผ่าทุกๆอย่างตรงหน้าหากเทพอสูรที่พึ่งกําเนิดใหม่เจอกับลมสีดํานี่ล่ะก็พวกเขาคงจะถูก “เปา” จนกลายเป็นฝุ่นเป็นแน่
แม้แต่เทพอสูรระดับกายาอมตะธรรมดาก็คงจะบาดเจ็บสาหัสเพราะลมสีดําและจะสลายหายกลายเป็นฝุ่นไปหลังจากผ่านไปสิบวินาที
เพิ่งชวนยืนอยู่นิ่งๆ เกราะปราณของเขาหนาสามฉือ คอยปกป้องเขาจากลมที่โหมกระหน่ํา ไม่ว่าลมสีดําจะโจมตีใส่เขาซักเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่ระคายเกราะปราณของเขาแม้แต่น้อย พลังปราณจํานวนมากถักทอกันก่อให้เป็นเกราะขึ้นมา ทําให้มันสามารถทนทานต่อแรงอันมหาศาลได้ ขนาดเชือกเส้นหนากว่าหมื่นเส้นมันรวมกันก็ยังทําไม่ได้เหมือนกับที่เกราะนี่ทําได้เลยแม้แต่น้อยเพิ่งชวนเคยอิจฉาที่ราชาอสูรบึงพิษมีหมอกสีดําคอยปกป้อง แต่คราวนี้เกราะของเขานั้นแข็งแกร่งกว่าของบึงพิษเป็นสิบเท่า
ทําไมพวกเขาถึงถูกเรียกว่าเทพอสูรระดับแดนอมตะอย่างนั้นรึ? นั่นก็เพราะพลังปราณของเทพอสูรระดับแดนอมตะนั้นได้เปลี่ยนไปมีประสิทธิภาพมากขึ้น พลังปราณทุกๆสายนั้นเฉีย บคมและยืดหยุ่น! ด้วยด้ายพลังปราณจํานวนนับไม่ถ้วนจะสามารถสร้างโล่ป้องกันที่แข็งแกร่งขึ้นมาได้ สําหรับเทพอสูรที่พึ่งถือกําเนิดใหม่นั้น มนุษย์ยังมีหลายวิธีในการสังหารพวกเขา แต่ว่าในระดับแดนอมตะ ไม่มีมนุษย์คนใดที่สามารถทําร้ายพวกเขาได้เลย
แม้ว่าเพิ่งชวนจะอยู่ในระดับแดนอมตะอยู่ แต่ร่างอสูรตัดสายฟ้าที่สมบูรณ์กับปราณของเขามันทําให้เขาสามารถเทียบได้กับเทพอสูรระดับมหาสุริยันระดับกลางๆเลย
“มาเลย” เมิ่งชวนจ้องมองไปที่อสูรหมาปาอย่างระมัดระวัง เขาต่อสู้กับอสูรหมาป่านี้มาเจ็ดครั้งและเข้าใจถึงความแข็งแกร่งของมันดี
อสูรตนนี้เป็นราชาอสูรระดับสามที่ฝึกฝนมาหลายปีแล้ว! ราชาอสูรสี่ตัวที่บุกเมืองตงหนิเมื่อหลายปีก่อนก็ยังไม่สามารถสังหารอสูรหมาป่าตนนี้ได้ลงเลยแม้จะบุกมาพร้อมกันด้วยซ้ํา
กรรร! ดวงตาของอสูรหมาปาเปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร มันใช้พลังของลมสีดําเพื่อส่งผลต่อความเร็วเพียงเท่านั้น เพราะไม่ว่ายังไงเพิ่งชวนก็เคยหนีไปจากมันได้ถึงเจ็ดครั้งแล้ว
ฟุบ
เพียงพริบตา อสูรหมาปาก็พุ่งผ่านลมเข้าไปหนึ่ง มันตวัดเล็บใส่เพิ่งชวน พยายามจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ
เกราะปราณของเพิ่งชวนสามารถป้องกันการโจมตีของราชาอสูรระดับสองได้ แต่เขาไม่กล้าที่จะเสี่ยงกับกรงเล็บของอสูรหมาปาตรงๆ
แกร๊ง!
เพิ่งชวนยังคงอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน เขาตวัดดาบออกมากันกรงเล็บเอาไว้ได้
กรงเล็บอันแหลมคมนั้นรวดเร็ว แต่กระบี่ของเมิ่งชวนนั้นไวยิ่งกว่า! เมิ่งชวนขยับอย่างรวดเร็วขนาดที่ว่ามองไม่เห็นช่วงที่ชักกระบออกมาเลย สิ่งที่อสูรหมาปาเห็นก็มีเพียงกระบีที่ปัดการโจมตีของมันก็เท่านั้น
“มันเร็วขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?” อสูรหมาป่าไม่อยากจะเชื่อ มันเป็นราชาอสูรระดับสามที่เร็วมากๆ วิชากรงเล็บของมันก็ไปถึงระดับจิตวิญญาณแล้ว และด้วยระดับของวิชาที่สูงความเร็วของกรงเล็บของมันควรจะเร็วยิ่งกว่าของเมิงชวน แต่ว่ามันกลับถูกเมิงชวนสกัดไว้ได้โดยสมบูรณ์! การชักกระบี่ครั้งล่าสุดของเมิ่งชวนทําให้มันต้องตกใจ
“เป็นไปไม่ได้” จิตสังหารในใจของอสูรหมาป่าเพิ่มมากขึ้น มันโจมตีต่อไปอีกหลายสิบครั้งกรงเล็บเงาจํานวนมากปรากฏขึ้นมา
อสูรหมาป่ามองไม่เห็นว่าเพิ่งชวนขยับกระบี่เลยแม้แต่น้อย ที่มันเห็นก็มีเพียงแค่กระบี่ที่ปรากฏออกมารับกรงเล็บก็เท่านั้น
แกรังๆๆ! เสียงกระทบกันระหว่างกระบี่ของเมิ่งชวนกับกรงเล็บของอสูรหมาปาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทุกๆการโจมตีถูกป้องกันไว้ได้ อีกทั้งเมิ่งชวนเองก็ไม่ได้ขยับไปแม้แต่น้อย
หลังจากไปถึงระดับ” จิตวิญญาณกระบี่”แล้ว ความเร็วอันมหาศาลของเมิ่งชวนก็เพิ่ม มากขึ้นไปอีกเขาฝึกฝนกระบี่จิตพิสุทธิ์และใช้วิชากระบี่อันงดงามเพื่อจัดการกับศัตรู ความเร็วของเขาเหนือกว่าศัตรูโดยสิ้นเชิง
“เจ้ายังมีวิชาอะไรอีกไหมล่ะ?” เมิ่งชวนถามนิ่งๆ
“ยโสยิ่งนัก เจ้าไม่ใช้แม้กระทั่งสายฟ้ากับพลังวินาศ? นี่เจ้ายอมให้ข้าโจมตีเจ้าอย่างนั้นรึ?” อสูรหมาปาเริ่มบ้าคลั่ง “แล้วเจ้าจะเสียใจกับความยโสนั่น” ดวงตามันเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน เห็น ได้ชัดว่ามันบ้าคลั่งหลังจากใช้วิชาต้องห้ามออกมา
เพิ่งชวนยังคงสงบนิ่ง
หากนี่เป็นการต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายของจริง เขาคงจะไม่รอให้อีกฝ่ายปล่อยพลังที่แท้จริงออกมาได้หรอก กลับกันเขาจะทําให้ศัตรูไม่สามารถใช้พลังทั้งหมดที่มีออกมาได้ก่อนจะสังหารอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม นี่เป็รการทดสอบของถ้ําเก้าปริศนา! แม้ว่าอสูรหมาปาจะมีโอกาสฉีกกระชากเขาได้แต่พลังที่มองไม่เห็นก็จะหยุดมันก่อนที่มันจะทําได้
อสูรหมาปาคือหุ่นเชิดที่ถูกควบคุมโดยเขาหยวนซูแต่มันไม่รู้ตัว กลับกันนี้เป็นโอกาสที่ดีที่เพิ่งชวนจะได้สู้กับราชาอสูร หากเขาทําพลาดระหว่างการต่อสู้หลังจากที่ลงเขาไปแล้วเขาคงต้องจ่ายค่าตอบแทนอย่างงามจากความผิดพลาดนั่นเป็นแน่
กรรรร!
ร่างของอสูรหมาป่าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง มันควบคุมลมสีดําเพื่อดักเพิ่งชวนไว้และโจมตีใส่เพิ่งชวนอย่างบ้าคลั่งร่างของมันหายวับไปมาก่อนจะปรากฏตัวจากหลายๆที่รอบด้าน
เพิ่งชวนส่ายหน้าเบาๆพร้อมกับกระบี่ที่รับการโจมตีได้อย่างง่ายดาย
ตอนที่ระดับวิชากระบี่ของเขาต่ํากว่านี้ ราชาอสูรระดับสามซึ่งเร็วมากๆคอยกันเขาจากการใช้ประโยชน์จากความเร็วแต่ว่าหลังจากที่เขาเข้าถึงจิตวิญญาณกระบี่มันก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง! อสูรหมาป่าไม่สามารถสู้กลับคนที่ไวกว่ามันได้
ราชาอสูรระดับสามตัวนี้ไม่เป็นอันตรายใดๆอีกต่อไป เมิ่งชวนหายวับไปหลบหลีกการโจ มตีของราชาอสูรได้อย่างง่ายดาย
ฟุบ!
ลําแสงกระบี่แทงผ่านหว่างคิ้วของอสูรหมาป่าทะลุผ่านหัวของมันไป
ราชาอสูรหมาป่าหยุดเคลื่อนไหวทันที ลมสีดําก็หายไปเมื่อไม่มีคนคอยคุม ราชาอสูรหมาปายืนนิ่งอยู่บนพื้นและมองดูโลกสีดําแดงอย่างมีนงง “ข้าจําได้แล้ว ข้าจําได้”
ก่อนที่มันจะตาย ในที่สุดมันก็ถูกปลดปล่อยออกจากการควบคุมของเขาหยวนซูและกลับมาได้สติ
ราชาอสูรหมาปาจําได้ในที่สุด มันและราชาอสูรตนอื่นโจมตีเมืองด่านของมนุษย์ด้วยกันมันสามารถเอาชนะเทพอสูรมนุษย์ได้ มันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นยินดี เหล่าอสูรจะได้รับรางวัลมหาศาลในการสังหารเทพอสูรมนุษย์! มันหอนและพุ่งเข้าใส่เทพอสูรมนุษย์คนอื่นพร้อมกับสหายของพวกเขาแต่ว่าก็มีมนุษย์ผู้หญิงชุดสีเทาเดินผ่านมา ราชาอสูรทั้งสิบสองตัวที่กําลังต่อสู้อยู่หยุดมือพวกมันพยายามจะดิ้นรนแต่ว่าพวกมันไม่สามารถดิ้นหลุดไปได้
จากนั้นเป็นต้นมามันก็ถูกมนุษย์คอยควบคุม
และก็ยังไม่ตื่นขึ้นจนถึงตอนนี้
อสูรหมาป่าทรุดลงอย่างอ่อนแรง ดวงตามันเต็มไปด้วยความระลึกถึง มันคิดถึงบ้า นเกิดของมันในที่แห่งนั้นมันมีพื้นที่เป็นของตัวเองมันมีอสูรระดับต่ําจํานวนนับไม่ถ้วนคอยคุ้มกันในที่แห่งนั้นมันอยู่อย่างสุขสบาย
“ข้าไม่อยากให้มันจบลงตรงนี้เลย” มันปล่อยเสียงคํารามเบาๆออกมาก่อนที่พลังชีวิตของมันจะหมดลง
พื้นดินดูดกลืนร่างของราชาอสูรหมาป่าไปอย่างเงียบงัน
เพิ่งชวนดูซากของราชาอสูรหมาป่าถูกลืนกินและพูดอย่างเย็นชา “นี่เป็นสิ่งที่เจ้าสมควรได้รับ”
เขาไม่มีความเห็นใจใดๆต่ออสูร มีเพียงจิตสังหารเท่านั้น
เพิ่งชวนเดินหน้าต่อไป
การทดสอบของถ้ําเก้าปริศนาคือการสังหารราชาอสูรทั้งหมดที่เจอ! เมื่อมันถูกสั่ง หารจนหมดก็จะผ่านการทดสอบและสามารถลงจากเขาได้ตราบใดที่ยังเหลืออยู่อีกหนึ่งตัวที่ยังไม่ถูกสังหารก็จะนับว่าล้มเหลวพวกเขาจะได้เจอกับราชาอสูรตนเดิมในครั้งหน้าที่ทําการทดสอบ
เขาหยวนชูจับราชาอสูรไว้หลายตัว! พวกมันมีไว้เพื่อให้เหล่าศิษย์เอาไว้สังหาร
เพิ่งชวนสังหารราชาอสูรไปได้สองตัวแล้วในถ้ําเก้าปริศนา ตัวแรกคือราชาอสูรระดับสองที่แข็งแกร่งกว่าบึงพิษมาก ส่วนตัวที่สองคือราชาอสูรระดับสาม ราชาอสูรหมาปาที่เขาพึ่งสังหารไป
โอ๋? หลังจากที่เดินเข้าไปในโลกสีแดงดําที่เงียบเหงา เพิ่งชวนก็เห็นภูเขาที่สั่นไหวอยู่ไกลๆ
ภูเขาที่สูงกว่ายี่สิบปิ้งก็ยืนขึ้นเปลี่ยนเป็นอสูรภูเขา!
“อสูรภูเขา?” เมิ่งชวนตื่นตระหนก
อสูรนั้นมีอยู่หลายชนิด แต่ละชนิดก็จะมีความสามารถที่ต่างกันออกไป ความสามารถเหล่านี้ต่างกันออกไปตามสายเลือดของพวกมัน อสูรภูเขานั้นเป็นอสูรที่แข็งแกร่งมาก ความแข็งแกร่งของพวกมันมากกว่าตัวในระดับเดียวกันมาก
“ศิษย์พี่ของเขาหยวนชูดูแลข้าดีมาก พวกเขาถึงกับให้ราชาอสูรภูเขาในการฝึกฝนของข้าด้วยเพิ่งชวนระมัดระวังกว่าเดิม
“โฮ ข้ารู้สึกเหมือนข้าหลับไปนานมากเลย” อสูรภูเขาส่ายหน้า แต่ว่ามันก็มีรอยประ ทับแปลกๆรูปภูเขาอยู่บนหน้าผากของมัน
ผนึกของเขาหยวนชู? นี่เป็นราชาอสูรตัวสุดท้ายที่ข้าต้องสังหารเพื่อผ่านการทดสอบของถ้ําเก้าปริศนารี? เมิ่งชวนเข้าใจในทันทีหากมีรอบประทับรูปภูเขาอยู่บนหน้าผากของราชาอสูรนั่นก็หมายความว่านั่นคือราชาอสูรตัวสุดท้ายที่ต้องสังหารในการทดสอบของถ้ําเก้าปริศนาเขาสามารถลงจากเขาได้หลังจากที่สังหารมันไป
จากกระแสพลังของมัน มันน่าจะเป็นราชาอสูรระดับสาม แต่ว่ามันสามารถสังหารอสูรหมาป่าตัวนั้นด้วยการตบเพียงครั้งเดียวด้วยซ้ําเพราะมันเป็นอสูรภูเขา
เช่นเดียวกันกับเหล่าอัจฉริยะที่มีสายเลือดวิหคเพลิงหรือมังกร อสูรภูเขานั้นก็เรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากในหมู่อสูรพวกมันมีจุดเด่นในเรื่องของร่างกายที่ทรงพลังของพวกมัน
เมื่อมันเห็นเพิ่งชวน แววตาของมันก็เปล่งประกายด้วยความดุร้าย มันคํารามก้องราวกับฟ้าร้อง“เทพอสูรระดับแดนอมตะกล้ามาท้าทายข้าอย่างนั้นรึ? เจ้าอยากตายสินะ!”
