Assassin’s Chronicle – ตอนที่ 19

AC 19: งาน

ซาอูลไม่สามารถตำหนิได้ที่ปล่อยให้นียาพาอันเฟย์ไปที่สมาคมนักเวทย์ อันที่จริงแล้วสมาคมนี้อยู่หลังสหภาพนักเวทย์และอยู่ไม่ไกลจากบ้านของซาอูล นิยา ขี้เกียจนั่งรถม้านางจึงบุกเข้าไปใน สหภาพนักเวทย์ โดยตรง ใช่นางบุกเข้าไปใน สหภาพนักเวทย์ …นักเวทย์ทุกคนในสหภาพต่างก็ทักทาย นิยา ด้วยรอยยิ้มกว้างดังนั้น นิยา จึงไปถึงประตูหลังของ สมาคมนักเวทย์ โดยไม่ต้องเสียแรงเปล่า

อันเฟย์ ไม่เคยคิดว่าจะได้กลับไปเรียนอีก เขาหัวเราะในใจขณะที่มองดูนักเรียนที่มาและไปอย่างอยากรู้อยากเห็น อันเฟย์ สงสัยว่านักเรียนเหล่านี้มีนิสัยชอบเขียนคำขวัญบนโต๊ะทำงานหรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้นพวกเขาจะเขียนอะไร? บทกวีสกปรกไม่ใช่ตัวเลือกคำกล่าวที่ซุกซนไม่สามารถเขียนได้พวกเขาจะเขียนอะไร? ‘ทำทุกวันให้ดีขึ้น’?

นักเรียนที่มาและกำลังจะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับ อันเฟย์ มากขึ้น นิยาไม่ใช่เด็กผู้หญิงธรรมดา ๆ แทบทุกคนจึงรู้จักนาง พวกเขาอดไม่ได้ที่จะแปลกใจเมื่อเห็น อันเฟย์ และ นิยา เดินเคียงข้างกันโดยคาดเดาที่มาของ อันเฟย์

ในความเป็นจริงทวีปแพน สมาคมนักเวทย์ เปิดให้พลเรือนเป็นหลัก คนที่มีอำนาจอย่างแท้จริงจะไม่อยู่ที่นี่ พวกเขาอาจมีครูส่วนตัวไม่กี่คนหรือหลายสิบคนหรือหาวิธีทำให้ลูก ๆ ของพวกเขาเป็นนักเรียนของนักเวทย์ชั้นนำหรือปรมาจารย์ระดับสูง ผู้ที่ไม่มีทางเลือกอื่นมาเรียนที่สถาบันแห่งนี้

นิยา ไม่เคยไปที่ สมาคมนักดาบ ลูกสามคนของราชาแห่งอาณาจักรมาโฮเป็นนักเวทย์และพวกเขาไม่เคยก้าวเข้ามาในสถาบันนักเวทย์ จอมเวทย์ ของศาลทำอะไร? พวกเขาถูกเก็บไว้เพื่อใช้หรือไม่? สถานะของซาอูลในอาณาจักรมาโฮนั้นสูงมากเพราะนอกจากจะมีความแข็งแกร่งแล้วเขายังเป็นอาจารย์ของเจ้าชายทั้งสามแห่งอาณาจักรมาโฮ แม้กระทั่งราชาแห่งจักรวรรดิอย่างนายยอนลาด้าก็รับฟังคำแนะนำของซาอูลและเขาก็บอกว่าคงไม่เกินเลยที่จะบอกว่าซาอูลเป็นคนที่มีอำนาจมากเป็นอันดับสอง แม้กระทั่งตอนที่นายกรัฐมนตรีอยู่ต่อหน้าซาอูลนายกรัฐมนตรีก็ต้องสุภาพเรียบร้อย

หากทักษะของอันเฟย์ถึงระดับนักเวทย์แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ระยะเริ่มต้นซาอูลก็จะไม่ปล่อยให้อันเฟย์มาที่สถาบันนักเวทย์ ความแข็งแกร่งของ อันเฟย์ อ่อนแอเกินไปดังนั้นเขาจึงต้องใช้เวลาในการดูดซับความรู้พื้นฐานทุกประเภท ด้วยวิธีนี้ในอนาคตเขาอาจถูกคาดหวังว่าจะประสบความสำเร็จบางอย่าง

ถึงกระนั้นข้อกำหนดการรับเข้าเรียนของ สมาคมนักเวทย์ ก็ยังยากมาก เด็กฝึกงานไม่มีคุณสมบัติที่จะได้รับการฝึกฝนใน สมาคมนักเวทย์ ซาอูลใช้ประโยชน์จากอิทธิพลของเขาเพื่อดึง อันเฟย์ เข้ามา อันเฟย์ ยังเข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

ผ่านร่มเงาอาคารเล็ก ๆ ที่โดดเดี่ยว อาคารหลังเล็กนี้ดูเก่ามาก สถานที่ห่างจากยอดตึกประมาณหนึ่งเมตรเต็มไปด้วยมอสเต็มวง หลังคาปกคลุมด้วยไม้เลื้อยและหน้าต่างบางบานมีวัชพืช

นิยาเปิดประตูเดินเข้าไปอันเฟย์รีบตามไป แม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกขุ่นเคืองและทักษะเวทมนตร์ของเขาอยู่ในระดับต่ำ แต่เขาก็ไวมาก อันเฟย์ รู้สึกว่าอาคารหลังเล็กมีความผันผวนของเวทมนตร์ที่รุนแรงและความผันผวนเหล่านี้มีพลังมากกว่าความผันผวนจากตอนที่ซาอูลต่อสู้กับ มังกรเวทย์ไฟ ถึงสิบเท่า ถ้ามีเวทมนตร์อยู่ข้างในและเขาก้าวเข้าไปในนั้นเขาจะตายก่อนที่เขาจะรู้ตัว

นิยาเดินขึ้นไปที่ชั้นสองและหยุดอยู่ตรงหน้าประตูสีดำ นางเคาะสองครั้งและผลักประตูให้เปิดออกก่อนที่ใครจะตอบนาง

“ ข้าสงสัยว่าอาจเป็นใคร ดังนั้นจึงเป็นมิสเพิร์ลจากเมืองศักดิ์สิทธิ์ มาหาชายชราคนนี้ไหม” เสียงเก่า ๆ ดังออกมา

“ ลุงสเตเจอร์ ท่านไม่ได้มาที่บ้านข้านานแล้ว” นิยากล่าว

“ พ่อของเจ้าดำรงตำแหน่งคณบดี แต่ไม่ได้ทำอะไรเลย เขาวางทุกอย่างบนไหล่ของข้า ข้าจะมีเวลาได้อย่างไร”

“ อาเมื่อข้ากลับไปข้าจะบอกพ่อว่าท่านบ่นเรื่องเขา!”

“ ฮ่าฮ่า…นิยะทำไมเจ้าไม่แนะนำข้ากับแขกของเจ้าล่ะ” สเตเจอร์ เปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว

“ เขาชื่อ อันเฟย์ และเขาอยากไปที่ สมาคมนักเวทย์ พ่อของข้าบอกว่าจะให้ลุงสเตเจอร์จัดการให้”

“ ลุงสเตเจอร์สวัสดีครับ” อันเฟย์กล่าวยิ้ม ๆ

“สวัสดี.” สเตเจอร์ พยักหน้า

“ ข้าพาเจ้ามาที่นี่แล้วก็ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม” นิยาปรบมือ “ ถ้าอย่างนั้นข้าควรไปได้แล้ว?”

“ ไปเลย? เจ้ามาถึงที่นี่และต้องการออกไป ข้าแก่เกินไปสำหรับเจ้าหรือเปล่า”

นิยาแสยะยิ้มแล้วหันหลังเดินออกไป ไม่ใช่ว่านางดูหมิ่น อันเฟย์ แต่นางก็ไม่สนใจเขา ไม่ว่าซาอูลจะพยายามโน้มน้าวนางเป็นอย่างอื่นอย่างไรในความคิดของนาง อันเฟย์ ก็ไม่มีอะไรนอกจากผู้ชายที่อายุน้อยกว่านางจึงไม่จำเป็นต้องถามความคิดเห็นของ อันเฟย์

สเตเจอร์ มองไปที่ อันเฟย์ ประหลาดใจเล็กน้อย แต่เขาสามารถควบคุมได้ “ เจ้าคืออันเฟย์ใช่ไหม? ซาอูลแจ้งให้ข้าทราบแล้วและข้ารอเจ้าอยู่ ”

“ ท่านลุง สเตเจอร์ ขออภัยในความไม่สะดวก” อันเฟย์ กล่าวด้วยความเคารพ

“ไม่ใช่เลย.” สเตเจอร์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อยๆกล่าวว่า“ แต่…บางสิ่งไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับข้าที่จะทำ เจ้าเป็นแค่เด็กฝึกงานเวทมนตร์ใช่ไหม?”

“ใช่.”

“ การที่เจ้าเข้าชั้นเวทระดับแรกไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่วันนี้เจ้ามาที่สมาคมกับนิยะ หลายคนคิดว่าเจ้าเป็นศิษย์ของซาอูล…ข่าวจะออกมาไม่ช้าก็เร็ว นับตั้งแต่ก่อตั้งสมาคมนักเวทย์ แห่งอาณาจักรมาโฮเปิดให้เฉพาะนักเวทย์เท่านั้น นี่เป็นกฎอันดับหนึ่งของโรงเรียนและไม่สามารถละเมิดได้ ถ้าผู้คนรู้ว่าซาอูลใช้พลังของเขาเพื่อส่งศิษย์ของเขาไปที่ สมาคมนักเวทย์ ข้ากลัวว่า…ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไปจะมีข่าวลือที่ไม่ดีเกี่ยวกับซาอูล เจ้าเข้าใจที่ข้าหมายถึงไหม? ”

“ใช่ข้าเข้าใจแล้ว.” อันเฟย์ ยิ้มและถามว่า“ ท่านลุง สเตเจอร์ ข้าสามารถทำงานใน สมาคมนักเวทย์ ได้ไหม แค่ให้ข้าไปที่ห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือเวทย์ ข้าจะได้ทำงานไปพร้อมกับเรียนรู้เวทมนตร์ได้ ถ้าข้าไม่ใช่นักเรียนมันจะไม่ส่งผลเสียต่อ จอมเวทย์ ”

“เจ้าเข้าใจข้าผิด.” สเตเจอร์ ยิ้มและส่ายหัว “ แม้ว่าทักษะเวทย์มนตร์พื้นฐานจะง่ายมาก แต่ก็มีความสำคัญมากเช่นกัน หากไม่มีใครชี้แนะเจ้า เจ้าอาจเดินผิดทางได้ง่ายๆ หากการเรียนรู้ผ่านหนังสือเวทย์เพียงพอแล้วก็ไม่จำเป็นที่ซาอูลจะส่งเจ้ามาที่นี่ เจ้าสามารถเรียนรู้ได้ที่บ้านของซาอูล ฮ่าฮ่า…แม้ว่าของสะสมส่วนตัวของซาอูลอาจจะน้อยกว่าปริมาณที่ห้องสมุด แต่ก็ชนะในแง่คุณภาพอย่างแน่นอน หนังสือแทบทุกเล่มมีประโยชน์ไม่ต่างจากห้องสมุดที่นี่ ข้ากล่าวตรงๆได้ว่าอย่างน้อยครึ่งหนึ่งของหนังสือในห้องสมุดเป็นเรื่องที่ไม่น่าสนใจไม่คุ้มที่จะเสียพลังงานไปกับการอ่าน”

“ ท่านลุงสเตเจอร์แล้วท่านหมายถึงอะไร…”

“ ข้าหมายความว่าเจ้าไม่จำเป็นต้องไปเรียนเวทมนตร์ระดับแรก เจ้าสามารถมาหาข้าได้โดยตรงเมื่อจ้ามาโรงเรียนทุกวัน ข้าจะหาครูสองสามคนเพื่อสอนเจ้าเป็นรายบุคคล เมื่อเจ้ากลายเป็นนักเวทย์ระดับแรกเจ้าสามารถเรียนรู้ร่วมกับทุกคนได้ โอเคไหม”

อันเฟย์ คิดอยู่นาน “ ท่านลุงสเตเจอร์ขอบคุณสำหรับความกรุณา แต่การจัดการทั้งหมดนี้สำหรับข้า … ข้าจะรู้สึกแย่ ท่านลุง สเตเจอร์ ได้โปรดให้ข้าทำงานที่นี่ ข้าเชื่อในความสามารถของข้า เมื่อข้ากลายเป็นนักเวทย์ระดับแรกข้าจะกลับมาหาท่านอีกครั้ง”

สเตเจอร์ อดไม่ได้ที่จะตกใจที่ อันเฟย์ ปฏิเสธเจตนาดีของเขาอย่างสุภาพ การสอนพิเศษโดยครูไม่กี่คนเป็นโอกาสที่เด็ก ๆ ในครอบครัวชนชั้นสูงเท่านั้นที่จะเพลิดเพลินได้ ในความเห็นของ สเตเจอร์ คำตอบของ อันเฟย์ เหมือนกับไม่รู้ว่าชอล์กจากชีส

“ อันเฟย์ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถพิจารณาใหม่ได้ เจ้าไม่ต้องรีบตอบ” สเตเจอร์กล่าวช้าๆ เขาเต็มใจที่จะช่วยอันเฟย์เพียงเพราะซาอูลขอให้เขา ซาอูลไม่เพียง แต่มาหาเขาเป็นการส่วนตัว แต่เขายังให้ลูกสาวของเขาพาอันเฟย์มาที่นี่ด้วยซึ่งหมายความว่าซาอูลให้ความสำคัญกับอันเฟย์เป็นอย่างมาก! แม้ว่าสเตเจอร์จะไม่เข้าใจว่าทำไมซาอูลถึงให้ความสนใจกับเด็กฝึกงานเวทมนตร์มากนัก แต่การช่วยเหลือเพื่อนเก่าถือเป็นความรับผิดชอบของเขา อันที่จริงการที่ซาอูลส่งอันเฟย์มาที่สถาบันจะทำให้เกิดการซุบซิบนินทาและทำร้ายชื่อเสียงของซาอูล สเตเจอร์ใช้พลังของเขาจัดครูสองสามคนเพื่อติวอันเฟย์ ผลที่ตามมาก็เหมือนเดิม! ด้วยเหตุนี้ซาอูลจึงถูกวิพากษ์วิจารณ์และชื่อเสียงของเขาจะเสียหาย เมื่อเห็น อันเฟย์ ปฏิเสธความเมตตาของเขา สเตเจอร์ ก็เสียใจมาก!

“ ท่านลุงสเตเจอร์โปรดให้ข้าลอง” อันเฟย์ กล่าวด้วยความจริงใจ “ ถ้าข้าสามารถพึ่งพาการศึกษาด้วยตนเองเพื่อเป็นนักเวทย์ ข้าก็จะสามารถหลีกเลี่ยงปัญหาต่างๆได้ หากไม่ได้ผลข้าจะกลับมาหาท่านอีกครั้ง”

วันที่ซาอูลออกเดินทางเพื่อต่อสู้กับยากอร์เขารู้สึกกระวนกระวาย หลังจากที่ซาอูลยืนยันว่ายากอร์ตายแล้วเขาก็รู้สึกโล่งใจและเปิดใจ เมื่อเห็นการแสดงที่ภักดีและไม่มีใครเทียบได้ของ อันเฟย์ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะยอมรับ อันเฟย์ ในทางกลับกัน อันเฟย์ ก็เช่นเดียวกัน อันเฟย์ ใช้เวลาหลายพันวันและคืนบนเกาะโดยไม่คำนึงถึงความแตกต่าง ความเหงาภายในของเขาไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำกล่าวเขาจึงยอมรับว่าซาอูลและเออร์เนสต์ห่วงใยเขาอย่างแท้จริง เขายังยอมทิ้งกำแพงรอบใจยอมรับซาอูลและเออร์เนสต์อย่างเต็มที่ อาจกล่าวได้ว่าอันเฟย์ยึดซาอูลและเออร์เนสต์เป็นญาติพี่น้องของเขาเอง

อันเฟย์ยอมรับความช่วยเหลือของซาอูลและเออร์เนสต์ได้ แต่ไม่ต้องการเป็นหนี้คนอื่นแม้ว่ามันจะทำร้ายชื่อเสียงของซาอูลก็ตาม นี่เป็นเหตุผลที่ อันเฟย์ ปฏิเสธความตั้งใจดีของ สเตเจอร์

สเตเจอร์ มองไปที่ อันเฟย์ เป็นเวลานาน “ ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจของเจ้าในวันนี้”

“ อืม…” อันเฟย์เกาหัวแล้วยิ้ม “ ถ้าข้ายังไม่สามารถเป็นนักเวทย์ได้ภายในสามเดือนข้าจะกลับมารบกวนท่าน” อันเฟย์ ยอมรับว่าพ่ายแพ้ ถ้าเขาตอบว่าอย่าเสียใจเลย สเตเจอร์ อาจจะเสียศักดิ์ศรี ถ้าเขาแสดงให้เห็นว่าเขาขาดความมั่นใจมันจะทำให้บรรยากาศระหว่างพวกเขาผ่อนคลายลง

“ เด็ก…” สเตเจอร์แสยะยิ้ม “ ก็นั่นแหละ ข้ากำลังมองหาคนรับใช้และงานนี้กำลังส่งมอบให้เจ้า ข้าอายุมาก แต่ร่างกายของข้าก็ยังแข็งแรงอยู่เสมอ ข้าไม่มีอะไรที่ต้องดูแล เจ้าจะมีเวลาอ่านหนังสือที่ห้องสมุดได้มาก หากเจ้ามีบางสิ่งที่เจ้าไม่เข้าใจ เจ้าสามารถมาหาข้าได้ตลอดเวลา” สเตเจอร์ กลัวว่า อันเฟย์ จะคิดว่าตัวตนของคนรับใช้นั้นต่ำเกินไปจึงปฏิเสธข้อเสนอที่ใจดีอีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงบอกเป็นนัยกับ อันเฟย์ ว่าเขาไม่จำเป็นต้องได้รับการดูแลและ อันเฟย์ สามารถไปที่ห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือได้

“ ท่านลุงสเตเจอร์ขอบคุณมาก” อันเฟย์ โค้งคำนับให้กับ สเตเจอร์ แม้ว่าคันธนูนี้จะจริงใจ แต่เขาก็เบื่อกับการเป็นเด็กและต้องการกลับไปเป็นผู้ใหญ่ตามปกติ

“ เยี่ยมมาก” สเตเจอร์ยิ้มกว้าง เขาค้นโต๊ะและหยิบการ์ดออกมา “ เป็นข้อพิสูจน์ว่าสามารถเข้าและออกจากห้องสมุดได้ ดังนั้นเจ้าจึงสามารถเริ่มทำงานได้ทันที”