AC 38: การออกเดินทาง
“ เจ้าเห็นไหมว่าข้าไม่สามารถเอามันไปได้ทั้งหมด มีของเยอะเกินไป” นิยาเหลือบมองแหวนมิติที่ดูเหมือนธรรมดาบนมือของอันเฟย์ “ข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า”
แหวนมิติของ นิยา นั้นเทียบไม่ได้กับของ อันเฟย์ แต่จะต่ำกว่าหลายระดับ ไม่ใช่ว่าซาอูลไม่อยากซื้อแหวนมิติดีๆให้ลูกสาว แต่นิยาชอบสร้างปัญหา ครั้งหนึ่งนางได้ซ่อนคทาของ ยอนลาธี ไว้ในแหวนมิติของนางและนำมันกลับบ้าน ยอนลาธี โกรธมากและส่งกองทหารองครักษ์ออกไปล้อมรอบทั้งวังโดยค้นหาทีละนิ้ว ย้อนกลับไปตอนนั้นนิยาอายุเพียง 13 ปี หลังจากนั้นซาอูลได้ยึดแหวนมิติของนิยาและแทนที่ด้วยวงแหวนมิติที่อ่อนแอซึ่งมีพื้นที่ จำกัด มาก นิยา อิจฉาแหวนของ อันเฟย์ มาโดยตลอด
“ นี่…ใครเคยมาที่นี่ก่อน” อันเฟย์ หายใจเข้าลึก ๆ
“ เจ้าเป็นคนที่สองนอกจากข้า”
“ เจ้าบอกใครหรือยัง”
“ เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนโง่หรือ” นิยาถามอย่างมีวาทศิลป์
อันเฟย์ ผ่อนคลายเล็กน้อย เขามองไปที่สิ่งของต่างๆและอดไม่ได้ที่จะเดาว่านี่คือสาเหตุที่ดึงเจ้าชายเวสเตอร์และคนของเขามาที่บ้านของซาอูล ระหว่างทางเลือกที่จะพยายามเอาชนะ จอมเวทย์ ไปยังฝั่งของเขาหรือรับสมบัติเวทย์มนตร์ของ จอมเวทย์ กล่าวว่าเจ้าชายมีแนวโน้มที่จะเลือกอย่างหลัง
เป็นไปได้มากว่ามีคนอื่นรู้เกี่ยวกับสมบัติที่นี่ หากเป็นเช่นนั้น อันเฟย์ ก็ไม่กล้าที่จะนำอะไรไปหรือเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานจากการพยายามลอบสังหารที่ไม่มีที่สิ้นสุด หากมีใครบางคนต้องการสมบัติมากจนพวกเขาไม่กลัวแม้แต่จอมเวทย์พวกเขาก็ต้องตัดสินใจที่จะโค่นใครก็ตามที่ขวางทางพวกเขาและอันเฟย์ก็ไม่ต้องการขวางทางพวกเขา
ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตของคน ๆ หนึ่ง ความหวังจะไร้ความหมายหากใครคนหนึ่งตายไปและสิ่งต่างๆจะกลับคืนมาได้ก็ต่อเมื่อมีชีวิต อันเฟย์ มักจะคิดถึงสิ่งต่างๆก่อนที่เขาจะลงมือทำ
“เริ่มกันเลย. อย่าปล่อยให้พวกเขารอนานเกินไป”
“ หึ…” นิยาพยักหน้าโดยยังไม่แน่ใจในการตัดสินใจของตัวเอง นิยาตื่นตระหนกและหันไปหาใครก็ตามที่นางสามารถพบได้ ไม่มีใครนอกจากนิยาสามารถเข้าใจได้ว่าสิ่งของเหล่านี้มีค่าเพียงใด นางต้องพาพวกเขาทั้งหมดไปกับนาง อันเฟย์ เป็นทางเลือกเดียวของนางเพราะเขาไม่เพียง แต่ช่วยนางเท่านั้น แต่ยังมีแหวนมิติชั้นยอดอีกด้วย นี่คือการพนัน มันเป็นการพนันที่ร้ายแรงยิ่งกว่าที่นางจะแต่งงานด้วย ถ้าผู้หญิงแต่งงานกับผู้ชายผิดหรือเล่นพนันชีวิตกับผู้ชายที่ผิดนั่นก็มี แต่จะทำลายชีวิตของนางเอง หากนางเดิมพันผิดกับอันเฟย์ความพยายามตลอดชีวิตของซาอูลครึ่งหนึ่งจะต้องพังพินาศ นางจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับความเสียใจ อย่างไรก็ตามนิยาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลองดู
อันเฟย์ เติมแหวนมิติของเขาเกือบทุกอย่างในห้องลับ สิ่งที่เหลือจะถูกเก็บไว้ในบางกรณีที่ นิยา พบ หลังจากที่พวกเขากลับไปที่ห้องนั่งเล่นทุกคนก็มารวมตัวกันรอเขา ระหว่างทางกลับเขาถามคำถามโง่ ๆ “ ทำไมอาจารย์ไม่เก็บทุกอย่างไว้ในแหวนมิติของเขา” จิตใต้สำนึกของเขากำลังคิดว่า“ ทำไมเขาถึงสร้างห้องลับ? แหวนมิติเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดในการพกพาทุกอย่างไปกับเขาไม่ใช่หรือ”
“ พื้นที่ภายในแหวนมิติมี จำกัด เมื่อพ่อของข้าไปหายากอร์เขาไม่ได้นำอะไรในห้องไปด้วย” นิยากล่าวอย่างเรียบเฉย
อันเฟย์ ใช้เวลาสักครู่ในการเข้าใจความหมายของ นิยา แหวนมิติของซาอูลไม่เคยว่างเปล่า เขาเป็นชายชราที่ดีเกือบตลอดเวลา แต่ถ้ามีการต่อสู้ที่ดุเดือดเครื่องมือเวทย์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดจะหลุดออกมาจากแหวนมิติ ซาอูลไม่พบว่าอะไรอยู่ในห้องลับที่มีประโยชน์ในการต่อสู้
“ อันเฟย์เจ้าจะไปไหน” คริสเตียนรีบเดินไปหาอันเฟย์
“ เราไปเก็บข้าวของของอาจารย์กันเถอะ” อันเฟย์ ยิ้ม “ ซูบิน ริสกะ เจ้าสองคนไปที่ห้องนอนของอาจารย์ มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบขนาดเดียวกับใบนี้ ไปรับพวกเขาโดยเร็ว” อันเฟย์วางกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ลงขณะที่เขากล่าว เขาไม่ใช่คนที่ชอบออกคำสั่ง การเป็นตัวอย่างเป็นนิสัยที่ดีของเขา แม้ว่า อันเฟย์ จะไม่รู้ว่านิสัยนี้จะนำเขาไปสู่อะไร แต่ก็จะแสดงให้เห็นเมื่อเวลาผ่านไป
ซูบิน และ ริสกะ พยักหน้าและเดินออกไปด้วยความก้าวหน้า
“ ทุกคนพร้อมหรือยัง” อันเฟย์ ถาม
“ ได้ทุกเวลา”
“ หือ…ใช่. เจ้ามีเงินติดตัวหรือเปล่า” อันเฟย์ จำได้ทันทีว่าเงินเป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้คนที่กำลังวิ่งหนี เงินจะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพวกเขา
“เงิน? ข้ามีเหรียญทองอยู่สองสามเหรียญ” คริสเตียนกล่าว
อันเฟย์อดไม่ได้ที่จะกลอกตา เหรียญทองสองสามเหรียญสามารถทำอะไรได้บ้าง? นั่นจะอยู่ได้เพียงสองวัน!
“ นิยาเจ้ามีเงินเท่าไหร่ในบ้าน?”
“ ข้าไม่รู้”
อันเฟย์ รู้แล้วว่าเขาถามผิดคนในขณะที่เขาตั้งคำถาม แน่นอนคำตอบของ นิยา พิสูจน์ได้ทันทีว่า อันเฟย์ ยิ้มอย่างขมขื่น “ ทุกคนรอที่นี่ ข้าจะมองไปรอบ ๆ ”
“ ข้ามีเงิน” ศิษย์คนหนึ่งตอบ
อันเฟย์หันกลับไปมอง มันคือเฟลเลอร์ ซูบินและเฟลเลอร์เป็นคนเงียบ ๆ ในหมู่ศิษย์ แต่ในรูปแบบที่แตกต่าง ซูบินใจเย็นและเงียบในขณะที่เฟลเลอร์ขี้อายและเงียบ ถ้าเฟลเลอร์อยู่ในสมาคมนักเวทย์เขาอาจจะถูกรังแก แต่ไม่ใช่ที่บ้านของซาอูล
“เจ้ามีเท่าไหร่?”
“ อืม…เยอะมาก”
“ เท่าไหร่” อันเฟย์ รู้สึกทำอะไรไม่ถูก
“ เยอะมาก…”
“ เจ้าไม่เติมแหวนมิติของเจ้าหรือ?” ซานเต้ ตะโกน “ เจ้าเติมแหวนมิติของเจ้าด้วยเงินเพียงอย่างเดียวและไม่เหลือที่ว่างสำหรับสิ่งของอื่น ๆ ของเจ้าหรือ”
เฟลเลอร์เขินทันที อันเฟย์ สังเกตว่าร่างกายของเฟลเลอร์มีขนาดใหญ่กว่าเดิมมาก แต่มันดูอ่อนแอมาก ดูเหมือนเขาจะโยกเยกเล็กน้อย อันเฟย์ เดินไปตบที่ส่วนที่นูนของเอวของเขาและมีเสียงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง คริสเตียนและพรรคพวกต่างพากันหัวเราะ มันควรจะเป็นช่วงเวลาที่อันตรายเมื่อทุกคนจริงจัง แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเก็บมันไว้ได้ในขณะนั้น
“ เจ้าทำได้ดีมาก” อันเฟย์ ให้คำชมเชย เฟลเลอร์ ท้าทายความคาดหวังของทุกคน “ มีอีกไหม”
“ ใช่อีกมากมาย” ตาของเฟลเลอร์สว่างขึ้น
“ พาคนสามคนไปด้วย รับเหรียญทองเท่านั้นปล่อยให้ส่วนที่เหลืออยู่”
เฟลเลอร์มองไปรอบ ๆ ไม่แน่ใจว่าเขาสามารถเรียกหาใครได้ เขาไม่เคยออกคำสั่งใครมาก่อน
“ คริสเตียน เจ้าช่วยเขาได้ไหม”
“ใช่. ซานเต้ และเจ้ามากับข้า” คริสเตียนเลือกคนสองคน
ในไม่ช้า ซูบิน และ ริสกะ ต่างก็ถือกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ คริสเตียนหันกลับไปและสั่งให้ใครบางคนเดินจูงม้าสองตัวและตามเขาไป เวทมนตร์เป็นอาชีพที่จะเผาผลาญหลุมในกระเป๋า ซาอูลแลกเงินเกือบทั้งหมดเป็นของเวทย์ แต่ก็มีเงินออมอยู่ในห้อง อย่างไรก็ตามเนื่องจากความอ่อนแอทางกายภาพของนักเวทย์จึงไม่สามารถแบกกลับด้วยมือเปล่าได้
หลังจากที่ทุกคนถูกตัดสินแล้วภายใต้สถานการณ์ปกติควรมี“ พิธีตรวจกองกำลัง” และให้กำลังใจก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทาง อย่างไรก็ตามสำหรับกลุ่มผู้หลบหนีสิ่งต่างๆส่วนใหญ่ไม่จำเป็น อันเฟย์ บรรยายสรุปและมอบหมายให้แต่ละคนทำหน้าที่ชั่วคราว ซาอูลพาศิษย์สามคนไปที่ชายแดนและมีศิษย์อีก 14 คนที่เหลือนอกจากอันเฟย์ แน่นอนว่าเขาได้ทำให้ โทรอิค หลุดจากรายชื่อศิษย์ไปแล้ว อันเฟย์, นิยา, คริสเตียน, ริสกะ, ซูบิน และ บลาวี ที่หมดสติทั้งหกคนกำลังนั่งรถม้าของ ซาอูล ซึ่งเป็นรถที่ใหญ่ที่สุดในบรรดารถม้าทั้งหมด คนที่เหลือจากเก้าคนถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มโดยขี่รถสามคันที่แตกต่างกัน
หลังจากเข้าไปในรถม้าสิ่งแรกที่ อันเฟย์ ทำคือสัมผัสหน้าผากของ บลาวี อันเฟย์ พบสมุนไพรบางชนิดและทำยาบางชนิดที่สามารถช่วยในการไหลเวียนโลหิตได้ สถานการณ์กับ บลาวี แตกต่างกันเล็กน้อย มันยากที่จะคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาเนื่องจากมันเป็นร่างของนักเวทย์ที่ได้รับการเตะอย่างหนักจากนักดาบ อีกสองสามชั่วโมงถ้าบลาวีไม่มีไข้เขาน่าจะสบายดี ถ้าเขามีไข้อาจเป็นเพราะลำไส้ของเขาเสียหายและติดเชื้อ ทั้งยาสมุนไพรและสถานการณ์ปัจจุบันไม่สามารถฆ่าเชื้อแบคทีเรียชนิดนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แม้ อันเฟย์ จะไม่สามารถช่วยเขาได้
“ อันเฟย์เราจะไปไหน” คริสเตียนถาม
“ ข้าจะบอกเจ้าเมื่อเราออกจากเมือง ประตูเมืองใดมีการรักษาความปลอดภัยที่หละหลวมที่สุด” อันเฟย์ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเมืองศักดิ์สิทธิ์
“ พวกเขาทั้งหมดเหมือนกัน”
“ ไปที่ประตูทิศตะวันตก แต่…ใครที่นี่รู้วิธีขับรถม้า” อันเฟย์ เพิ่งนึกถึงปัญหานี้ ถ้าทุกคนอยู่ในรถม้าใครจะขับรถ? ถ้าพวกเขาอยู่ใน BMW หรือ Porsche เขาจะเป็นคนที่ขับรถได้ แต่เขาไม่รู้ว่าจะขับรถม้าได้อย่างไร
“ ข้าจะขับรถ” นิยากล่าว
“ พลาด มันเป็นเรื่องของชีวิตและความตาย” อันเฟย์ ยิ้มอย่างขมขื่น
“ ข้าทำได้” นิยายืนยัน
“ อันเฟย์ไม่ต้องกังวล นิยาเป็นนักดาบและนางก็ขี่ม้าได้ดีเช่นกัน” ริสกะ กล่าว
เก่งมั้ย? ชอบวิธีของนางด้วยดาบ? อันเฟย์มองไปที่คริสเตียนด้วยความสงสัย คริสเตียนพยักหน้าให้เขา
“ ตกลง นิยา ระวัง” อันเฟย์ กล่าว อันที่จริง อันเฟย์ รู้สึกว่าพฤติกรรมของ นิยา เป็นที่น่าพอใจ อย่างน้อยนางก็ควบคุมอารมณ์ของนางได้จนถึงตอนนี้ ถ้านางดีขึ้น เขาต้องจัดการมันด้วยการควบคุมที่มั่นคง อันเฟย์ไม่คิดมากว่าทำไมนิยาถึงได้ดีขนาดนี้ นิยาจะอารมณ์ฉุนเฉียวได้อย่างไรเมื่อนางรู้ว่าทรัพย์สินของซาอูลทั้งหมดอยู่ในมือของอันเฟย์
