Assassin’s Chronicle – ตอนที่ 176

AC 176: ภัยคุกคาม

ซอมบี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่เชื่องช้าและมันก็ไม่ยากที่จะติดตามแม้แต่ในป่าเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกตรวจพบโดยเนโครแมนเซอร์อันเฟย์และพรรคพวกของเขาจะล้าหลังอย่างตั้งใจพวกเขาใช้เวลานั้นสังเกตสภาพแวดล้อมและตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรติดตามพวกเขา

ยิ่งพวกเขาติดตามซอมบี้นานเท่าไหร่มันก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้นในช่วงแรกมีซอมบี้เพียงไม่กี่ตัวเมื่อเวลาผ่านไปซอมบี้ก็ปรากฏตัวมากขึ้นหนูและสุนัขบางตัวต้องการกินเนื้อของศพแต่การกัดเพียงครั้งเดียวก็ทําให้สิ่งมีชีวิตกลายเป็นซอมบี้ตามแนว มดปืนออกจากถ้ําเพื่อหวังว่าจะได้กินอาหารดีๆร่างเล็กของพวกเขาไม่มีโอกาสต่อต้านพลังของเนโครแมนเซอร์มดตัวแข็งหลุดออกจากซอมบี้เหมือนหยาดฝน

ความเร็วของซอมบี้เพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อพวกเขาเดิน ในเวลาค่ําซอมบี้คํารามพร้อมกันราวกับว่าพวกเขารู้สึกได้ว่าพระเจ้าของพวกเขาได้เข้าควบคุมโลกอีกครั้ง อันเฟย์ หยุดเมื่อพิจารณาจากเสียงน่าจะมีซอมบี้หลายร้อยตัวอยู่แม้แต่การแสดงออกของซูซานนาที่ทรงพลังที่สุดก็เปลี่ยนจากความมั่นใจเป็นความกลัว

ซอมบี้ธรรมดาไม่ได้น่ากลัว แต่เมื่อพิจารณาจากการแต่งกายของซอมบี้เหล่านี้พวกเขาเคยเป็นทหารรับจ้างหากชายคนใดมีพลังต่อสู้ก่อนที่จะเสียชีวิตพลังการต่อสู้จะยังคงอยู่แม้จะตายก็ตามซอมบี้นักสู้ต่อสู้ได้ยากกว่าซอมบี้ทั่วไปมากซอมบี้นักสู้มีความว่องไวมากมีร่างกายที่แข็งแกร่งและมีภูมิคุ้มกันต่อเวทมนตร์

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุด หากมีซอมบี้หลายร้อยตัวเหล่าเนโครแมนเซอร์อาจต้องการให้ซอมบี้ต่อสู้กันเองจนกว่าจะสร้างซอมบี้นักฆ่าขึ้นมาซอมบี้นักฆ่าถูกสร้างขึ้นเมื่อปรมาจารย์ดาบถูกสังหารโดยเนโครแมนเซอร์เท่านั้นพลังของซอมบี้นักฆ่าอาจทรงพลังพอๆกับอัศวินดํา

หากซอมบี้กลุ่มนี้ให้กําเนิดซอมบี้นักฆ่าจริงๆและอันเฟย์และคนของเขาถูกค้นพบพวกเขาก็จะดีเหมือนตาย

“เราควรไปต่อไหม” แบล็คอีเลฟเว่นถาม “ซอมบี้ไวกว่ามากในความมืดพวกเขาสามารถค้นพบเราได้อย่างง่ายดาย”

“ข้าไม่ได้กลัวซอมบี้ ข้ากลัวว่าพวกเนโครแมนเซอร์จะสร้างซอมบี้นักฆ่า” ริสกะถอนหายใจและกล่าว“ถ้าเป็นเช่นนั้นเราก็เสร็จแล้ว”

“ซอมบี้นักฆ่า?” อันเฟย์ถามเขาไม่ค่อยคุ้นเคยกับฝูงซอมบี้เขาใช้เวลาอยู่ในห้วงลึกแห่งความชั่วร้ายมาระยะหนึ่งแต่ทุกสิ่งในหัวงอเวจียังคงมีอยู่เหมือนวิญญาณ เนื่องจากวิญญาณคิดว่าตัวเองเหนือกว่าพวกเขาจึงไม่สนใจสิ่งมีชีวิตที่มีอยู่จริงอันเฟย์ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับซอมบี้

“โดยปกติแล้วเนโครแมนเซอร์จะไม่สนใจที่จะสร้างซอมบี้นักฆ่าเพราะพวกมันไม่สามารถควบคุมสิ่งมีชีวิตแบบนั้นได้”ซูซานนากล่าวอย่างเงียบ

“อธิบายให้เราเข้าใจว่าทําไมพวกเนโครแมนเซอร์ถึงขับซอมบี้มาที่เดียวกัน” ริสกะ กล่าว

“บางทีพวกเขาอาจมีวาระการประชุมที่เราไม่รู้

“มันไม่สมเหตุสมผล” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าว “แม้ว่า ประเทศทหารรับจ้าง จะไม่ได้รับพรจากโบสถ์แห่งแสง

“เดี๋ยวก่อนทุกประเทศได้รับพรจากโบสถ์แห่งแสงหรือไม่” อันเฟย์ ถาม

“ส่วนใหญ่เป็น” ซูซานนา กล่าว

“ข้าไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับศาสนจักรหรือนักบวชแห่งแสงในเมืองศักดิ์สิทธิ์เลย”

“มันเป็นเรื่องยาว” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าว หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขากล่าวว่า “เดิมที่ โบสถ์แห่งแสงก่อตั้งขึ้นเพื่อปกป้องโลกจากเวทมนตร์และสิ่งมีชีวิตที่มืดมิด ในช่วงแรกศาสนจักรได้รับการสนับสนุนจากทุกชาติอย่างไรก็ตามเมื่อเวลาผ่านไปศาสนจักรก็มีพลังมากกว่าที่ทุกคนตั้งใจไว้จําเป็นต้องมีพลเมืองของทุกชาติในการเปลี่ยนใจเลื่อมใสและแทรกแซงการเมืองของประชาชาติศาสนจักรกล่าวถึงเรื่องการสืบทอดตําแหน่งด้วยซ้ําสิ่งนี้ทําให้จักรพรรดิไม่ชอบศาสนจักรและพวกเขารวมกันเป็นหนึ่งเดียวกับศาสนจักรในท้ายที่สุดศาสนจักรก็ยอมรับสิทธิและสัญญาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับประเทศต่างๆอีก”

“แล้วเกิดอะไรขึ้นกับ ประเทศทหารรับจ้าง?”

“ผู้คนในประเทศนี้บูชาเสรีภาพ” แบล็คอีเลฟเว่นตอบ “พวกเขาไม่ต้องการให้ศาสนจักรบงการสิ่งที่พวกเขา ทําได้และทําไม่ได้ เมื่อก่อตั้ง ประเทศทหารรับจ้าง พวกทหารรับจ้างปฏิเสธคําขอของศาสนจักรในการสร้าง โบสถ์และประกาศในประเทศ สิ่งนี้ทําให้นักบวชโกรธมาก พระคาร์ดินัลคนหนึ่งกล่าวว่าศาสนจักรจะไม่มีวันอวย พรประเทศแห่งทหารรับจ้างแม้ว่าดินของมันจะถูกครอบงําโดยสิ่งมีชีวิตที่มืดก็ตาม”

“พระคาร์ดินัลกล่าวผิดพลาดและถูกลงโทษในภายหลัง” ริสกะ กล่าวเสริม

“ข้ารู้ว่าทําไมข้าถึงกล่าวแบบนี้ไม่สมเหตุสมผล” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าว “ถ้าข่าวนี้ออกไปพวกทหารรับจ้างจะปิดผนึกจากเทือกเขาทรานเวิร์สทันทีและติดต่อกับศาสนจักร นักบวชจากประเทศต่างๆจะมารวมตัวกันที่นี่ในอีกไม่กี่วันเนโครแมนเซอร์จะไม่สามารถบรรลุอะไรได้เลย เว้นแต่พวกเขาจะสร้างสิ่งที่สามารถต่อสู้กับศาสนจักรได้ในเวลานั้น”

“แม้ว่าพวกเขาจะสร้างซอมบี้นักฆ่าได้ห้าตัว แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถต่อสู้กับศาสนจักรได้” ซูซานนากล่าว “เวทย์มนตร์แสงมีผลอย่างมากต่อซอมบี้ แม้แต่ แสงศักดิ์สิทธิ์ธรรมดาก็สามารถฆ่าซอมบี้ได้หลายร้อยตัว”

“แม้แต่เวทมนตร์รักษาที่อ่อนแอก็สามารถเป็นอันตรายต่อซอมบี้ได้ เวทมนตร์แห่งการรักษาตัวหนึ่งสามารถทําให้ซอมบี้อ่อนแอลงได้อย่างมาก” ริสกะกล่าว

“ตอนนี้ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะกล่าวถึงเรื่องนี้พวกเนโครแมนเซอร์ขึ้นอยู่กับบางสิ่ง แต่เรากําลังทําอะไรกับมัน?เรากําลังติดตามซอมบี้เหล่านั้นอยู่หรือเปล่า”แบล็คอีเลฟเว่นถาม

อันเฟย์เงียบลงเขาควรติดตามซอมบี้และค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น?หรือเขาควรจะกลับไปเตือนทหารรับจ้างคนอื่น ๆ ? อันเฟย์เป็นคนที่สามารถควบคุมความอยากรู้อยากเห็นของเขาได้เพราะเขารู้ว่าความอยากรู้อยากเห็นอาจนําไปสู่อันตรายได้การหลีกเลี่ยงอันตรายที่อาจเกิดขึ้นทั้งหมดเป็นสิ่งที่ฉลาดที่สุดที่ควรทํา ในอดีตเขา มักจะหัวเราะเยาะตัวละครในภาพยนตร์ที่ตัดสินใจโง่ ๆ ทําไมพวกเขาถึงไปที่ไหนสักแห่งที่พวกเขารู้ว่าอันตราย?

อย่างไรก็ตามตอนนี้ อันเฟย์ ตระหนักแล้วว่าการตัดสินใจนั้นยากเพียงใด ซอมบี้ยังไม่เป็นภัยคุกคามร้ายแรงสําหรับเขาและเขาสามารถหนีได้ตลอดเวลาหากสถานการณ์อันตรายเกินไปอย่างไรก็ตามหากซอมบี้สา มารถควบคุมเทือกเขาทรานเวิร์สได้ทั้งหมด การคุกคามก็จะยิ่งใหญ่เกินไปคริสเตียนสามารถปกป้องอุโมงค์ จากกองทัพของจักรวรรดิซานซา ได้ แต่ไม่ใช่กับซอมบี้แสงแดดไม่สามารถส่องถึงอุโมงค์ได้และซอมบี้ก็ยากที่จะฆ่า

“ถ้าซอมบี้ค้นพบอุโมงค์ใต้ โมร่ามาช คริสเตียนจะยึดพวกมันไว้ได้นานแค่ไหน?” อันเฟย์ ถาม

“มันยากที่จะกล่าว. หากมีซอมบี้นักสู้หลายสิบตัวอาจทําให้พวกเขาเข้ามุมได้ แบล็คอีเลฟเว่นเจ้าเป็นคนเดียวในหมู่พวกเราที่ได้รับความเคารพ กลับไปที่ เมืองภูเขาขาว และรายงานการค้นพบของเราซูซานนา, ริสกะ และข้าจะติดตามสิ่งเหล่านี้ต่อไป ข้าอยากรู้ว่าพวกเนโครแมนเซอร์กําลังทําอะไรอยู่“อันเฟย์เหลือบมองเพื่อนทั้งสามของเขาแล้วกล่าวว่า” มีใครมีปัญหาหรือเปล่า?” นี่เป็นแผนการที่อันตรายมาก“แบล็คอีเลฟเว่นกล่าวอย่างน่ากลัว” มีอันตรายในทุกสิ่งอันเฟย์ กล่าว” เจ้าควรเริ่มคิดว่าจะทําให้ทหารรับจ้างคนอื่นเชื่อได้อย่างไรว่ามีซอมบี้อยู่ที่นี่จริงๆ”มันเป็นเรื่องง่าย. ข้าจะเก็บมดไว้เป็นหลักฐาน ไม่ควรจะยากเกินไป” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าว “เจ้าแน่ใจหรือว่าต้องการติดตามซอมบี้”

“ถ้าเราไม่ทําอะไรและมีบางอย่างเกิดขึ้นกับคริสเตียน ข้าจะไม่มีทางให้อภัยตัวเองได้” อันเฟย์กล่าวเขากล่าวตามความเป็นจริงเขารู้ว่าถ้าคริสเตียนอยู่ที่นั่นเขาจะตัดสินใจแบบเดียวกัน

“เอาล่ะ” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าวหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

“ซูซานนา เจ้าว่าอะไร” อันเฟย์ หันไปหา ซูซานนา และถาม

“ข้าจะไปทุกที่ที่เจ้าไป”

“แม้จะเสี่ยงหรือ?”

“เจ้าคือผู้นําของข้า ข้าจะทําตามทุกคําสั่งของเจ้า” ริสกะ กล่าว

อันเฟย์ ถอนหายใจ เขารู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป บางทีอาจเป็นเพราะสหายของเขาเชื่อใจเขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ครั้งหนึ่งเขาเอาแต่หลบหน้าทุกคนเพราะซาอูล ตอนนี้นอกเหนือจากมาตรฐานทางศีลธรรมของเขาแล้วเขา ยังได้พัฒนาสิ่งที่แนบมากับเพื่อนร่วมทางทุกคน

สิ่งที่แนบมาเป็นสิ่งที่แปลกมาก ไม่ว่าผู้ชายจะมีอาชีพอะไรเขาก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งที่แนบมาได้

“แบล็คอีเลฟเว่น เจ้าจะไปที่ เมืองภูเขาขาว ใช้เวลานานแค่ไหน?”

แบล็คอีเลฟเว่น เงยหน้าขึ้นมองไปรอบ ๆ “ห่างจากที่นี่ไปโมร่ามาชประมาณเจ็ดสิบไมล์เรามีจุดสื่อสารหกสิบไมล์ทางตะวันออกของโมร่ามาชให้เวลาข้าสามวัน”

“เจ้าต้องบอกคริสเตียนเกี่ยวกับซอมบี้ เมื่อเจ้ากลับไปที่ โมร่ามาช เขาต้องเตรียมเมือง”

“แน่นอน. เจ้าสามคนต้องระวัง“แบล็คอีเลฟเว่นกล่าว” ไม่ต้องห่วงเรา”อันเฟย์ กล่าว”เจ้าควรออกเดินทางทันทีซูซานนา,ริสกะเราควรไปต่อ”